One is that historians of an earlie

One is that historians of an earlier generation, such as teodoro a. agoncillo and Renato constantino, have established the basic and comprehensive account of our history which have gained general acceptance, and have been institutionalized through the educational system as part of the Filipinos collective knowledge. A younger generation of historians have pointed out, however, that most of what has been written as a general history of the Philippines present a manila-centric perspective and tend to focus on national political history. A general history would, by its nature, inevitably have gaps and omissions with regards to local history. We can continue the work began by the older generation by filling in the gaps and omissions and presenting alternative viewpoints that reflect more accurately the complex nature of our collective history.
A second is the dismantling since 1986 of constraints imposed by the Marcos dictatorship, such as the instruments of state censorship, state-directed and state-sponsored writing of an “official history”, the suppression through military rule of free thought and contrary viewpoints, and pervasive fear among ordinary citizens engendered by blatant violations by the Marcos administration of our human rights. A social environment that is largely free from the fear of state power a stimulus to intellectual and cultural creativity, including historical research.
A third are the initiatives take by the national government since 1987 to promote historical awareness and encourage research agencies such as the national commission for culture and the arts, the national centennial commission and the national historical institute. By providing direction and financial assistance toward cultural awareness and historical research, these agencies have encouraged and enabled local groups and institutions to do their part. The series of national centennial celebrations under government sponsorship in particular have stimulated and inspired new interest among the people to study and promote local history.
A fourth are the concerned individuals in the regions beyond manila who have, on their own or through an organization, taken up the task of contributing to the research and writing of local history in their firm belief that the stories of the people must be heard now, without waiting for government intervention or assistance. Most have not gained academic or official recognition, but they, almost single-handedly, have kept historical research and writing alive in the regions.
The four factors mentioned have converged in the decade of the nineties, thus the flowering of a new era in the field of local history in the last decade of the twentieth century.
Actually, local history writing has a long tradition in the Philippines. We are all familiar with the souvenir programs generated by countless town fiestas and similar community celebrations that almost always contain a short account of the town’s history. Likewise, with feature articles on historical event and personalities published in local newspapers. But if we want local history to be of lasting value, history writing must become more professional. A good written historical account should exhibit at least three characteristics.
First, it must be an original work, not a rehash or a recycling of historical facts which have been written about countless times. An original work could either present new information (historical facts) usually using primary sources, or provide new perspectives, insights or interpretation to familiar information.
Second, it deals with a subject matter which is of historical value. Not everything in the past is worth researching, even if it were possible to do that. History is an academic discipline that is basically a look back through time. A historical account must show where we came from, how thing changed, what particular path was taken and for what reasons, and why we are where we are now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่า ประวัติศาสตร์ของการรุ่นก่อนหน้า เช่น teodoro a. agoncillo และ Renato constantino สร้างบัญชีพื้นฐาน และครอบคลุมของเราซึ่งได้รับการยอมรับทั่วไป และได้ institutionalized ผ่านระบบการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งของความรู้ร่วมกันของ Filipinos หนึ่งได้ นักประวัติศาสตร์รุ่นน้องมีชี้ อย่างไรก็ตาม ที่ สุดของสิ่งที่เขียนเป็นประวัติทั่วไปของฟิลิปปินส์แสดงมุมมองศูนย์กลางมะนิลา และมักจะ เน้นที่ประวัติศาสตร์การเมืองแห่งชาติ ประวัติทั่วไปจะ โดย ย่อมมีช่องว่างและละเลยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เราสามารถต่อการทำงานเริ่มจากรุ่นเก่า โดยการกรอกในช่องว่าง และละเลยและการนำเสนอมุมมองอื่นที่สะท้อนถึงความธรรมชาติซับซ้อนของเรารวมสองคือ รื้อตั้งแต่ 1986 ข้อจำกัดที่กำหนด โดยเผด็จการ Marcos เช่นเครื่องมือของรัฐเซ็นเซอร์ กำกับรัฐ และรัฐสนับสนุนเขียนเป็น "ทางประวัติศาสตร์" การปราบปราม โดยทหารกฎของฟรีคิด และมุมมองตรงกันข้าม และความกลัวอย่างแพร่หลายในหมู่ประชาชนคนธรรมดา engendered การละเมิดมุทะลุ โดยบริหาร Marcos ของสิทธิมนุษยชนของเรา สภาพแวดล้อมทางสังคมที่ส่วนใหญ่เป็นอิสระจากความกลัวอำนาจรัฐกระตุ้นเพื่อการสร้างสรรค์ทางปัญญา และวัฒนธรรม รวมทั้งการวิจัยทางประวัติศาสตร์ที่สามมีการริเริ่มใช้ โดยรัฐบาลแห่งชาติตั้งแต่ปี 2530 จิตสำนึกทางประวัติศาสตร์ และส่งเสริมให้หน่วยงานวิจัยเช่นเป็นคณะกรรมการศิลปะและวัฒนธรรม คณะกรรมการที่เซนเทนเนียลแห่งชาติ และสถาบันประวัติศาสตร์แห่งชาติ โดยมีทิศทางและความช่วยเหลือทางการเงินความรู้ทางวัฒนธรรมและการวิจัยทางประวัติศาสตร์ หน่วยงานเหล่านี้มีให้ และเปิดใช้งานภายในกลุ่มและสถาบันอย่างพวกเขา ชุดของชาติเซนเทนเนียลฉลองภายใต้การสนับสนุนของรัฐบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีถูกกระตุ้น และแรงบันดาลใจใหม่สนใจในหมู่คน ให้ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นสี่มีบุคคลเกี่ยวข้องในภูมิภาคนอกเหนือจากมะนิลาที่ ด้วยตนเอง หรือองค์กร ได้ใช้งานการสนับสนุนการวิจัย และการเขียนประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในความเชื่อมั่นว่า เรื่องราวของคนต้องได้ยินตอนนี้ โดยไม่รอความช่วยเหลือหรือแทรกแซงของรัฐบาล ส่วนใหญ่ได้รับการศึกษา หรือทางการรับรู้ แต่พวกเขา เกือบชัย ได้เก็บวิจัยทางประวัติศาสตร์และเขียนอยู่ในภูมิภาคปัจจัยสี่ที่กล่าวถึงมี converged ในทศวรรษของมเดอร์ ดังนั้นการออกดอกของยุคใหม่ในด้านของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในทศวรรษของศตวรรษยี่สิบจริง เขียนประวัติศาสตร์ท้องถิ่นที่มีมายาวนานในประเทศฟิลิปปินส์ เราจะคุ้นเคยกับโปรแกรมของที่ระลึกที่สร้างขึ้น โดยเมืองจัดงานเลี้ยงและงานเฉลิมฉลองของชุมชนคล้ายนับไม่ถ้วนที่มักประกอบด้วยบัญชีสั้น ๆ ของประวัติศาสตร์ของเมือง ในทำนองเดียวกัน คุณลักษณะ เกี่ยวกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์และมีบุคลิกที่เผยแพร่ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น แต่ถ้าเราต้องการประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเป็นค่าถาวร เขียนประวัติต้องเป็นระดับมืออาชีพ บัญชีประวัติศาสตร์เขียนดีควรมีลักษณะ 3 ครั้งแรก มันต้องเป็นผลงานต้นฉบับ ไม่มี rehash หรือการรีไซเคิลของข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่ได้ถูกเขียนเกี่ยวกับครั้งที่นับไม่ถ้วน ผลงานต้นฉบับสามารถนำเสนอข้อมูลใหม่ (ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์) มักจะใช้หลักแหล่ง หรือให้มุมมองใหม่ ความเข้าใจ หรือตีความข้อมูลที่คุ้นเคยกันที่สอง มันดี มีสาระที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ไม่ทุกอย่างในอดีตที่ผ่านมามีมูลค่าวิจัย แม้ว่ามันเป็นไปได้ที่ ประวัติศาสตร์เป็นวิชาที่เป็นพื้นย้อนดูเวลา ต้องแสดงบัญชีประวัติศาสตร์เรามาจากไหน วิธีการเปลี่ยนแปลงของสิ่ง สิ่งเฉพาะถ่ายเส้นทาง และสำหรับเหตุผลอะไร และทำไมเรามีเรามีตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งคือการที่นักประวัติศาสตร์ของรุ่นก่อนหน้านี้เช่น Teodoro ซิลและ Renato Constantino, มีการจัดตั้งบัญชีขั้นพื้นฐานและครอบคลุมของประวัติศาสตร์ของเราที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปและได้รับการสถาบันผ่านระบบการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งของความรู้โดยรวมชาวฟิลิปปินส์ รุ่นน้องของนักประวัติศาสตร์ได้ชี้ให้เห็น แต่ที่มากที่สุดของสิ่งที่ได้รับการเขียนเป็นประวัติศาสตร์ทั่วไปของฟิลิปปินส์นำเสนอมุมมองที่กรุงมะนิลาเป็นศูนย์กลางและมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่ประวัติศาสตร์การเมืองแห่งชาติ ประวัติทั่วไปจะโดยธรรมชาติของมันย่อมมีช่องว่างและการละเลยที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรายังคงสามารถทำงานโดยเริ่มจากรุ่นเก่าโดยการกรอกในช่องว่างและการละเลยและนำเสนอมุมมองทางเลือกที่สะท้อนให้เห็นอย่างแม่นยำมากขึ้นธรรมชาติที่ซับซ้อนของประวัติศาสตร์โดยรวมของเรา.
ที่สองคือการรื้อตั้งแต่ปี 1986 ของข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยการปกครองแบบเผด็จการมาร์กอสเช่น เครื่องมือของการเซ็นเซอร์ของรัฐรัฐที่กำกับและรัฐสนับสนุนการเขียนของ "ประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการ" ปราบปรามผ่านการปกครองโดยทหารของความคิดอิสระและมุมมองที่ตรงกันข้ามและความกลัวที่แพร่หลายในหมู่ประชาชนคนธรรมดาที่พรั่งพรูออกมาโดยการละเมิดที่เห็นได้ชัดโดยการบริหารมาร์กอสของมนุษย์ของเรา สิทธิมนุษยชน สภาพแวดล้อมทางสังคมที่เป็นส่วนใหญ่อิสระจากความกลัวของอำนาจรัฐกระตุ้นทางปัญญาและวัฒนธรรมความคิดสร้างสรรค์รวมถึงการวิจัยทางประวัติศาสตร์.
หนึ่งในสามมีความคิดริเริ่มที่นำโดยรัฐบาลแห่งชาติตั้งแต่ปี 1987 เพื่อส่งเสริมการรับรู้ทางประวัติศาสตร์และส่งเสริมให้หน่วยงานวิจัยดังกล่าวเป็นคณะกรรมการแห่งชาติ วัฒนธรรมและศิลปะคณะกรรมาธิการครบรอบร้อยปีของชาติและสถาบันประวัติศาสตร์แห่งชาติ โดยการให้ทิศทางและความช่วยเหลือทางการเงินที่มีต่อการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมและการวิจัยทางประวัติศาสตร์, หน่วยงานเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนและเปิดใช้งานกลุ่มท้องถิ่นและสถาบันการศึกษาที่จะทำส่วนของพวกเขา ชุดของการเฉลิมฉลองครบรอบร้อยปีของชาติภายใต้การสนับสนุนของรัฐบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีการกระตุ้นและแรงบันดาลใจที่น่าสนใจใหม่ในหมู่คนที่จะศึกษาและส่งเสริมประวัติศาสตร์ท้องถิ่น.
ที่สี่เป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องในภูมิภาคเกินมะนิลาที่มีในตัวเองหรือผ่านองค์กรที่นำมา ขึ้นงานของการมีส่วนร่วมในการวิจัยและการเขียนของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในความเชื่อมั่นของพวกเขาว่าเรื่องราวของคนที่ต้องได้ยินในขณะนี้โดยไม่ต้องรอให้มีการแทรกแซงของรัฐบาลหรือความช่วยเหลือ ส่วนใหญ่ไม่ได้รับการยอมรับทางวิชาการหรืออย่างเป็นทางการ แต่พวกเขาเกือบจะโดดเดี่ยวเดียวดายได้เก็บไว้วิจัยและการเขียนยังมีชีวิตอยู่ในภูมิภาคประวัติศาสตร์.
ปัจจัยสี่ที่กล่าวถึงได้แปรสภาพในทศวรรษของยุคใหม่ที่ทำให้การออกดอกของยุคใหม่ใน ข้อมูลของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบ.
อันที่จริงการเขียนประวัติศาสตร์ท้องถิ่นมีความยาวประเพณีในประเทศฟิลิปปินส์ เราทุกคนคุ้นเคยกับโปรแกรมของที่ระลึกที่สร้างขึ้นโดยเทศกาลเมืองนับไม่ถ้วนและงานเฉลิมฉลองชุมชนที่คล้ายกันซึ่งมักจะมีบัญชีสั้น ๆ ของประวัติศาสตร์ของเมือง ในทำนองเดียวกันกับบทความสารคดีเกี่ยวกับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์และบุคลิกที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น แต่ถ้าเราต้องการประวัติศาสตร์ท้องถิ่นจะเป็นของมูลค่าที่ยั่งยืนเขียนประวัติศาสตร์จะต้องกลายเป็นมืออาชีพมากขึ้น ดีประวัติศาสตร์เขียนควรแสดงอย่างน้อยสามลักษณะ.
ครั้งแรกก็ต้องเป็นงานต้นฉบับไม่ได้ในรูปแบบใหม่หรือรีไซเคิลข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่ได้รับการเขียนเกี่ยวกับการนับครั้งไม่ถ้วน งานเดิมอาจทั้งข้อมูลใหม่ในปัจจุบัน (ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์) มักจะใช้แหล่งที่มาหลักหรือมุมมองใหม่ ๆ ให้ข้อมูลเชิงลึกหรือการตีความข้อมูลที่คุ้นเคย.
ประการที่สองมันเกี่ยวข้องกับเรื่องเรื่องที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ไม่ได้ทุกอย่างในอดีตที่ผ่านมามีมูลค่าการวิจัยถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปได้ที่จะทำ ประวัติความเป็นวิชาการที่เป็นพื้นมองย้อนกลับไปผ่านช่วงเวลา บัญชีประวัติศาสตร์จะต้องแสดงให้เรามาจากไหนอย่างไรสิ่งที่เปลี่ยนสิ่งที่เส้นทางโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ถูกนำมาและสิ่งที่เหตุผลและเหตุผลที่เราอยู่ที่เรามีตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

这是一个earlier historians一代，如As和teodoro A . agoncillo雷纳托constantino成立，有我们的历史和全面的基本帐户和一般验收中获得，有有被制度化。系统通过教育项目将作为部分的菲律宾人的集体知识。有一historians younger pointed A了什么，然而，这已被很多书面的历史作为一个一般的manila-centric菲律宾目前的A在一个国家的政治和历史的焦点，照顾，护理，一般会由A，其自然历史和omissions inevitably有差距与问候到本地的历史。我们能继续工作的一began由填充在由花生和omissions缺口这presenting替代和更准确地观点，并反映在我们的自然历史的集体情结。第二dismantling A是自由的1986约束名dictatorship马科斯的实施作为一个仪器的状态，如censorship，给一个“state-directed和state-sponsored官方历史”，通过军事suppression rule ofcontrary观点和自由了，恐惧和普通公民通过pervasive among blatant通过产生的violations管理人权益。马科斯我们社会环境。A：那是largely从最稳态功率A经济刺激的恐惧。对知识的研究，包括历史和文化创造力。三是通过A带的国家的政府initiatives promote意识到自1987和encourage历史研究作为一个代理机构，如国家文化和艺术委员会和国家委员会，国家centennial和历史由学院提供方向和金融援助。toward文化意识和历史研究，这些代理机构有当地的机构和组织encouraged enabled做兼职。他们和全国centennial系列庆祝活动：在政府刺激inspired sponsorship在particular有新的兴趣和研究，人们对among和promote当地的历史。第四个人是A区的有关在马尼拉有超越他们自己，或是对一个组织，通过游戏的任务taken contributing研究院给到他们当地的历史和信仰，这在公司的故事现在，听到的人一定没有政府援助，或waiting介入或不获得最有学术。官方的识别，但他们有kept，几乎single-handedly历史研究，在给-和活着。有四个因素：融合在他所的九十年代，一个新的时代中thus在field of他在当地的一个历史twentieth世纪。其实，有一个传统，给当地的历史很长。我们是在菲律宾的所有程序与familiar晚会。通过countless KEYS和类似的庆祝活动是fiestas镇社区contain几乎总是一个短的帐户。镇的历史。历史上，有Likewise articles功能和本地事件。但在newspapers界人士发表如果我们要想lasting of local value，历史必须成为更专业的历史给A的书面历史。至少应该在三characteristics exhibit帐户。首先，它一定不是一个重复的工作，一个原始的或历史中有一facts被回收，对countless书面一个原始的时代。目前，信息工作的历史，可以facts either（通常使用），或提供的主要来源是的，insights perspectives familiar interpretation到信息。第二个问题，它涉及的历史；这一切是不是值。在过去，即使是值得研究这是可能的，如果是做学术的历史。那是基本上是一discipline回来一看，通过时间的历史。我们都必须要在了解如何改变，有件事，从particular路径是什么，taken和我们，和为什么。现在我们是在这里。