The WTO was born out of negotiation

The WTO was born out of negotiations, and everything the WTO does is the result of negotiations. The bulk of the WTO’s current work comes from the 1986–94 negotiations called the Uruguay Round and earlier negotiations under the General Agreement on Tariffs and Trade (GATT). The WTO is currently the host to new negotiations, under the ‘Doha Development Agenda’ launched in 2001.

Where countries have faced trade barriers and wanted them lowered, the negotiations have helped to open markets for trade. But the WTO is not just about opening markets, and in some circumstances its rules support maintaining trade barriers — for example, to protect consumers or prevent the spread of disease.

At its heart are the WTO agreements, negotiated and signed by the bulk of the world’s trading nations. These documents provide the legal ground rules for international commerce. They are essentially contracts, binding governments to keep their trade policies within agreed limits. Although negotiated and signed by governments, the goal is to help producers of goods and services, exporters, and importers conduct their business, while allowing governments to meet social and environmental objectives.

The system’s overriding purpose is to help trade flow as freely as possible — so long as there are no undesirable side effects — because this is important for economic development and well-being. That partly means removing obstacles. It also means ensuring that individuals, companies and governments know what the trade rules are around the world, and giving them the confidence that there will be no sudden changes of policy. In other words, the rules have to be ‘transparent’ and predictable.

Trade relations often involve conflicting interests. Agreements, including those painstakingly negotiated in the WTO system, often need interpreting. The most harmonious way to settle these differences is through some neutral procedure based on an agreed legal foundation. That is the purpose behind the dispute settlement process written into the WTO agreements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกิดจากการเจรจาองค์การการค้าโลก และองค์การการค้าโลกได้เป็นผลจากการเจรจา จำนวนมากของการทำงานขององค์การการค้าโลกปัจจุบันมาจากการเจรจา 1986-94 ที่เรียกว่ารอบอุรุกวัยและเจรจาก่อนหน้านี้ภายใต้ความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า (GATT) องค์การการค้าโลกอยู่ในขณะนี้การเจรจาใหม่ ภายใต้ 'โดฮาพัฒนาวาระ' เปิดตัวในปี 2001 โฮสต์ประเทศต้องเผชิญกับอุปสรรคทางการค้า และให้ลดลง การเจรจาได้ช่วยให้การเปิดตลาดการค้า แต่องค์การการค้าโลกเป็นเพียงเกี่ยวกับเปิดตลาด และในบางกรณี กฎของสนับสนุนอุปสรรคทางการค้าการรักษา — ตัวอย่างเช่น เพื่อปกป้องผู้บริโภค หรือป้องกันการแพร่กระจายของโรคหัวใจ มีข้อตกลงองค์การการค้าโลก เจรจา และลงนาม โดยจำนวนมากของโลกซื้อขายชาติ เอกสารเหล่านี้มีกฎพื้นฐานทางกฎหมายการค้าระหว่างประเทศ หลักสัญญา ผูกพันรัฐบาลให้นโยบายการค้าภายในวงเงินที่ตกลงกันได้ แม้ว่าเจรจา และลงนาม โดยรัฐบาล เป้าหมายคือการ ช่วยผู้ผลิตสินค้า และบริการ ส่งออก และผู้นำเข้าธุรกิจของพวกเขา ขณะช่วยรัฐบาลให้บรรลุวัตถุประสงค์ทางสังคม และสิ่งแวดล้อมThe system’s overriding purpose is to help trade flow as freely as possible — so long as there are no undesirable side effects — because this is important for economic development and well-being. That partly means removing obstacles. It also means ensuring that individuals, companies and governments know what the trade rules are around the world, and giving them the confidence that there will be no sudden changes of policy. In other words, the rules have to be ‘transparent’ and predictable.Trade relations often involve conflicting interests. Agreements, including those painstakingly negotiated in the WTO system, often need interpreting. The most harmonious way to settle these differences is through some neutral procedure based on an agreed legal foundation. That is the purpose behind the dispute settlement process written into the WTO agreements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์การการค้าโลกเกิดขึ้นมาจากการเจรจาต่อรองและทุกอย่างที่องค์การการค้าโลกไม่เป็นผลมาจากการเจรจาต่อรอง เป็นกลุ่มของการทำงานในปัจจุบันองค์การการค้าโลกมาจากการเจรจา 1986-1994 เรียกว่ารอบอุรุกวัยและการเจรจาก่อนหน้านี้ภายใต้ความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า (GATT) องค์การการค้าโลกในปัจจุบันเป็นเจ้าภาพในการเจรจาต่อรองใหม่ภายใต้ 'Doha Development Agenda' เปิดตัวในปี 2001

ในกรณีที่ประเทศต้องเผชิญกับอุปสรรคทางการค้าและอยากให้พวกเขาลดลงการเจรจาต่อรองได้ช่วยในการเปิดตลาดการค้า แต่องค์การการค้าโลกไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับการเปิดตลาดและในบางสถานการณ์กฎของการสนับสนุนการรักษาอุปสรรคทางการค้า -. ตัวอย่างเช่นในการคุ้มครองผู้บริโภคหรือป้องกันการแพร่กระจายของโรค

หัวใจที่มีข้อตกลงองค์การการค้าโลกเจรจาและลงนามโดยกลุ่มของ ของโลกประเทศคู่ค้าที่ เอกสารเหล่านี้ให้กฎพื้นฐานทางกฎหมายสำหรับการค้าระหว่างประเทศ พวกเขาเป็นหลักสัญญาที่มีผลผูกพันรัฐบาลเพื่อให้นโยบายการค้าของพวกเขาภายในวงเงินที่ตกลงกันไว้ แม้ว่าการเจรจาและลงนามโดยรัฐบาลมีเป้าหมายที่จะช่วยให้ผู้ผลิตสินค้าและบริการส่งออกและผู้นำเข้าดำเนินธุรกิจของพวกเขาขณะที่ช่วยให้รัฐบาลเพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์ทางสังคมและสิ่งแวดล้อม.

วัตถุประสงค์เอาชนะของระบบคือการช่วยให้การค้าไหลได้อย่างอิสระที่เป็นไปได้ - ตราบใดที่ไม่มีผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ - เพราะนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ นั่นหมายความว่าส่วนหนึ่งเป็นอุปสรรคลบ นอกจากนี้ยังหมายถึงการสร้างความมั่นใจว่าบุคคล บริษัท และรัฐบาลรู้ว่าสิ่งที่กฎการค้าที่มีทั่วโลกและให้พวกเขาเชื่อมั่นว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของนโยบาย ในคำอื่น ๆ กฎต้องเป็น 'โปร่งใส' และคาดการณ์.

ความสัมพันธ์ทางการค้ามักจะเกี่ยวข้องกับความขัดแย้ง ข้อตกลงรวมทั้งผู้ที่พยายามเจรจาต่อรองในระบบองค์การการค้าโลกมักจะต้องตีความ วิธีที่มีความสามัคคีมากที่สุดในการสร้างความแตกต่างเหล่านี้จะผ่านขั้นตอนบางอย่างที่เป็นกลางขึ้นอยู่กับพื้นฐานทางกฎหมายที่ตกลงกันไว้ นั่นคือจุดมุ่งหมายที่อยู่เบื้องหลังกระบวนการระงับข้อพิพาทที่เขียนลงในข้อตกลงองค์การการค้าโลก