This finding supports the hypothesi

This finding supports the hypothesis that common variants underlying the Mendelian forms of hypertension could affect blood pressure variation in the general population and thereby be involved in the pathogenesis of hypertension. In 2008, Tobin et al. [101] demonstrated that variants of the KCNJ1 gene causing Bartter syndrome type 2 ( Table 1) were strongly associated with mean 24-hour systolic or diastolic blood pressure. Associations were also found for CASR, NR3C2, SCNN1B and SCMM1G ( Table 1). Although this study was a milestone in understanding the role of common variants in genes causing monogenic hypertension for regulation of blood pressure in the general population it indeed dealt with common variants (minor allele frequency > 1%). The study by Tobin et al. [101] is a candidate gene study and awaits replication in independent cohorts. In the same year, however, Ji et al. [102] opened a completely new avenue of research by also testing three genes which underlie Mendelian forms of hypertension (SLC12A3, SLC12A1 and KCNJ1) in a general population cohort derived from the Framingham Heart Study. In contrast to the work by Tobin et al. [101], these authors have screened all coding exons and flanking introns for rare DNA sequence variants and found a total of 138 different coding sequence variants in 2492 subjects [102]. These mutations were associated with reduced prevalence of hypertension. Quantitatively, mean systolic blood pressure was 5.7 mmHg, 6.4 mmHg and 9.0 mmHg lower at the age of 40, 50 and 60 years, respectively, in carriers of the mutation compared to non-carriers. Thereby, these rare mutations in just three genes contributed equally or more to blood pressure variation in the general population than the common variants identified by the recent GWAS [89] and [90]. Direct sequencing may be a promising tool to identify rare (i.e. minor allele frequency < 1%) mutations that are not usually covered in GWAS. The above example demonstrates that such rare variants in genes whose pathophysiological role in the regulation of blood pressure is beyond any doubt can help to explain blood pressure variability in the population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นหานี้สนับสนุนสมมติฐานว่า ตัวแปรทั่วไปต้นแบบ Mendelian ความดันโลหิตสูงอาจมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงความดันโลหิตในประชากรทั่วไป และจึงจะเกี่ยวข้องกับพยาธิกำเนิดของความดันโลหิตสูง ใน 2008, al. et Tobin [101] แสดงว่า ตัวแปรของยีน KCNJ1 สาเหตุชนิดกลุ่มอาการ Bartter 2 (ตาราง 1) มีสัมพันธ์อย่างยิ่งกับเฉลี่ย 24 ชั่วโมงเลี้ยง หรือ systolic ความดันโลหิต นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์ของ CASR, NR3C2, SCNN1B และ SCMM1G (ตารางที่ 1) แม้ว่าการศึกษาสำคัญในการเข้าใจบทบาทของตัวแปรทั่วไปในยีนที่ก่อให้เกิดความดันโลหิตสูง monogenic สำหรับควบคุมความดันโลหิตในประชากรทั่วไป มันแน่นอนจัดการกับตัวแปรทั่วไป (allele รองความถี่ > 1%) การศึกษาโดย Tobin et al. [101] เป็นการศึกษายีนของผู้สมัคร และรอการจำลองแบบใน cohorts อิสระ ในปีเดียวกัน อย่างไรก็ตาม al. et Ji [102] เปิดถนนใหม่ทั้งหมดของการวิจัย โดยทดสอบสามยีนซึ่งอยู่ภายใต้ฟอร์ม Mendelian ของความดันโลหิตสูง (SLC12A3, SLC12A1 และ KCNJ1) นอกจากนี้ ใน cohort ประชากรทั่วไปที่ได้รับจากการศึกษา Framingham หัวใจ ตรงข้ามทำงานโดย Tobin et al. [101], ผู้เขียนเหล่านี้มีฉายทั้งหมดรหัส exons flanking introns สำหรับตัวแปรลำดับดีเอ็นเอหายาก และพบทั้งหมด 138 ต่าง ๆ รหัสลำดับตัวแปรในเรื่อง 2492 [102] กลายพันธุ์เหล่านี้ถูกเชื่อมโยงกับชุกลดลงของความดันโลหิตสูง Quantitatively ความดันโลหิต systolic หมายถึง 5.7 mmHg, 6.4 mmHg และ 9.0 mmHg ลดอายุ 40, 50 และ 60 ปี ตามลำดับ ในพาหะของการกลายพันธุ์เมื่อเทียบกับสายไม่ จึง กลายพันธุ์เหล่านี้หายากในยีนเพียงสามส่วนเท่ากัน หรือมากกว่าการเปลี่ยนแปลงความดันโลหิตในประชากรทั่วไปกว่าตัวแปรทั่วไประบุโดย GWAS ล่าสุด [89] [90] จัดลำดับโดยตรงอาจจะเครื่องมือสัญญาระบุกลายพันธุ์ (allele เพียงเล็กน้อยเช่นความถี่ < 1%) ยากที่จะไม่มักจะรวมอยู่ใน GWAS ตัวอย่างข้างต้นแสดงให้เห็นว่า ตัวแปรดังกล่าวหายากในยีน pathophysiological ที่มีบทบาทในการควบคุมความดันโลหิตคือนอกจากข้อสงสัยใด ๆ สามารถช่วยอธิบายความแปรผันของความดันโลหิตในประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นพบนี้สนับสนุนสมมติฐานที่ว่าสายพันธุ์ที่พบในรูปแบบพื้นฐานของเมนเดลความดันโลหิตสูงอาจมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงความดันโลหิตในประชากรทั่วไปและจึงมีส่วนร่วมในการเกิดโรคความดันโลหิตสูง ในปี 2008 โทบิน et al, [101] แสดงให้เห็นว่าสายพันธุ์ของยีน KCNJ1 ทำให้เกิดประเภทดาวน์ซินโดร Bartter 2 (ตา​​รางที่ 1) มีความสัมพันธ์อย่างมากกับค่าเฉลี่ย systolic ตลอด 24 ชั่วโมงหรือความดันโลหิต diastolic สมาคมนอกจากนี้ยังพบสำหรับ CASR, NR3C2, SCNN1B และ SCMM1G (ตารางที่ 1) แม้ว่าการศึกษาครั้งนี้เป็นความสำเร็จครั้งสำคัญในการทำความเข้าใจบทบาทของสายพันธุ์ที่พบในยีนที่ก่อให้เกิดความดันโลหิตสูง monogenic สำหรับการควบคุมความดันโลหิตในประชากรทั่วไปแน่นอนมันจัดการกับสายพันธุ์ที่พบบ่อย (ความถี่อัลลีลเล็กน้อย> 1%) การศึกษาโดยโทบิน et al, [101] คือการศึกษายีนที่ผู้สมัครและกำลังรอคอยการจำลองแบบในผองเพื่อนที่เป็นอิสระ ในปีเดียวกัน แต่จี et al, [102] เปิดถนนสายใหม่ที่สมบูรณ์แบบของการวิจัยโดยยังมีการทดสอบสามยีนที่รองรับรูปแบบของเมนเดลความดันโลหิตสูง (SLC12A3, SLC12A1 และ KCNJ1) ในหมู่ประชาชนทั่วไปที่ได้จากการศึกษาหัวใจรามิงแฮม ในทางตรงกันข้ามกับการทำงานโดยโทบิน et al, [101] ผู้เขียนเหล่านี้ได้รับการคัดกรองทั้งหมด exons การเข้ารหัสและขนาบข้าง introns สำหรับสายพันธุ์ลำดับดีเอ็นเอที่หายากและพบทั้งหมด 138 ลำดับการเข้ารหัสที่แตกต่างกันในสายพันธุ์ 2492 อาสาสมัคร [102] การกลายพันธุ์เหล่านี้มีความสัมพันธ์กับการลดความชุกของความดันโลหิตสูง ปริมาณค่าเฉลี่ยความดันโลหิตเป็น 5.7 มิลลิเมตรปรอท 6.4 มิลลิเมตรปรอทและ 9.0 มิลลิเมตรปรอทลดลงเมื่ออายุ 40, 50 และ 60 ปีตามลำดับในพาหะของการกลายพันธุ์เมื่อเทียบกับผู้ให้บริการที่ไม่ใช่ ดังนั้นเหล่านี้กลายพันธุ์ที่หายากในเวลาเพียงสามยีนสนับสนุนอย่างเท่าเทียมกันหรือมากกว่าที่จะเปลี่ยนแปลงความดันโลหิตในประชากรทั่วไปกว่าสายพันธุ์ที่พบบ่อยระบุ GWAS ที่ผ่านมา [89] และ [90] ลำดับโดยตรงอาจจะเป็นเครื่องมือที่มีแนวโน้มในการระบุหายาก (เช่นความถี่อัลลีลเล็กน้อย <1%) การกลายพันธุ์ที่ไม่ได้ครอบคลุมมักจะอยู่ใน GWAS ตัวอย่างข้างต้นแสดงให้เห็นว่าสายพันธุ์ที่หายากเช่นในยีนที่มีบทบาท pathophysiological ในการควบคุมความดันโลหิตอยู่นอกเหนือข้อสงสัยใด ๆ ที่สามารถช่วยอธิบายความแปรปรวนของความดันโลหิตในประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้นพบนี้สนับสนุนสมมติฐานพบว่าตัวแปรในรูปแบบชนิดของความดันโลหิตสูง จะมีผลต่อความดันการเปลี่ยนแปลงในประชากรทั่วไป และเพื่อมีส่วนร่วมในพยาธิกำเนิดของโรคนี้ด้วย ใน 2008 , โทบิน et al .[ 101 ] พบว่าสายพันธุ์ของยีนที่ก่อให้เกิดโรค bartter kcnj1 ประเภท 2 ( ตารางที่ 1 ) มี 24 ตัว หรืออย่างมากที่เกี่ยวข้องกับหมายถึงแรงดันเลือด สมาคมยังพบ casr nr3c2 scnn1b , และ , scmm1g ( ตารางที่ 1 )แม้ว่าการศึกษานี้เป็นหลักในความเข้าใจบทบาทของตัวแปรทั่วไปในยีนที่ก่อให้เกิดโรคความดันโลหิตสูงพบการกระจายตัวในการควบคุมความดันโลหิตในประชากรทั่วไปแน่นอนจัดการกับตัวแปรทั่วไป ( เล็กน้อยในความถี่ > 1% ) การศึกษาโดยโทบิน et al . [ 101 ] เป็นยีนและผู้สมัครศึกษารอซ้ำใน cohorts อิสระ ใน ปีเดียวกัน แต่ จี et al .[ 102 ] เปิดใหม่ทั้งหมดของการวิจัยโดยทดสอบถนน 3 ยีนซึ่งรองรับรูปแบบชนิดของความดันโลหิตสูง ( slc12a3 slc12a1 , และ kcnj1 ) ในประชากรทั่วไปที่ศึกษามาจากหัวใจเฟรมิงศึกษา ในทางตรงกันข้ามกับผลงานโดยโทบิน et al . [ 101 ]ผู้เขียนเหล่านี้มีการคัดกรองทั้งหมดและการเข้ารหัสที่มี flanking introns ดีเอ็นเอลำดับสายพันธุ์หายากและพบทั้งหมด 138 ที่แตกต่างกันรหัสลำดับตัวแปร 2492 คน [ 102 ] การกลายพันธุ์เหล่านี้ถูกเชื่อมโยงกับการลดความชุกของโรคความดันโลหิตสูง เชิงปริมาณ หมายถึงความดันโลหิตเฉลี่ย 5.7 มิลลิเมตรปรอท , 6.4 มิลลิเมตรปรอทและ 9.0 มิลลิเมตรปรอทที่อายุต่ำกว่า 40 , 50 และ 60 ปี ตามลำดับในผู้ให้บริการของการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับที่ไม่ใช่ ) โดยการกลายพันธุ์ในยีนเหล่านี้ที่หายากเพียงสามส่วนเท่ากันหรือมากกว่าความดันการเปลี่ยนแปลงในประชากรทั่วไปมากกว่าที่พบสายพันธุ์ที่ระบุ โดยล่าสุด gwas [ 89 ] และ [ 90 ] จัดลำดับโดยตรงอาจเป็นเครื่องมือที่มีการระบุหายาก ( เช่นความถี่ allele รอง < % 1 ) การกลายพันธุ์ที่มักจะไม่ครอบคลุมใน gwas .ตัวอย่างข้างต้นแสดงให้เห็นว่าช่างหายากพันธุ์ในยีนที่มีพยาธิสรีรวิทยาบทบาทในการควบคุมความดันโลหิตอยู่นอกเหนือข้อสงสัยใด ๆสามารถช่วยอธิบายความผันแปรความดันเลือดในประชากร