The van that was going back to Gran

The van that was going back to Grand Chef’s house was silent. It wasn’t because of a particular reason. The four all them were fallen asleep. Jo Minjoon closed his eyes and started to think in the menus he ate today.

‘If I copied it……Would I be able to copy the flavor to an extent?’

Honestly, it was difficult to do so if he couldn’t read the recipe. As his tasting level became 8, he could read the recipes of 8-point dishes, but level 9 dishes was something he couldn’t reach yet. He could read the ingredients regardless of the score, but he could only know the recipes with tasting level that was similar or lower.

The difference of one drop of sauce, a world where the time that you briefly put the ingredient on fire, changes it everything. What he experienced today in the dishes was a fragment of that world. Why could it be? That at this moment, he thought of Kaya’s face.

‘Kaya would have also liked it if she tried it.’

Perhaps, she would have liked it more than Jo Minjoon. Although Jo Minjoon didn’t have an ability he was born with, in Kaya’s environment it was already difficult to eat something excellent. Maybe, the best food she could eat was only the ones she ate.

She had a tasting level 10 and had such a sensitive and delicate tongue, but grew up eating only her food. Maybe, if she had tried Dave’s food…….she would have gotten a shock that was incomparable to what he had felt.

Jo Minjoon touched his handphone. He wanted to call her, but perhaps they would still be in the middle of the disqualifying mission. In the end, he could only send a message. As he sent the brief ‘What are you doing?’ the reply came back after a few seconds.

[Kaya : In the middle of the disqualifying mission.]
[Me : What is the mission?]
[Kaya : Apple pie. From the dough to all.]
[Kaya: They are evaluating right now. Marco’s pie.]

Apple pie for Marco. It was a mission he didn’t even have to worry about. Jo Minjoon sent a message again.

[Me : The food was really delicious. It would have been good if you had come.]
[Kaya : Are you making fun of me?]
[Me : It’s because it’s really regretful. Should I make a minor copy of it and teach you the flavor?]
[Kaya : Want me to teach you the flavor of a bullet?]

He didn’t even have the heart to tease her, but it seemed like she was really angry. To say the flavor of a bullet, even the scale of the threats was different in the United States. Jo Minjoon smiled bitterly. He just looked at his handphone for a moment, and a message from her came again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รถตู้ที่กำลังจะกลับไปที่บ้านแกรนด์เชฟก็เงียบ มันไม่ได้เป็นเพราะเหตุผลใด สี่ทุกคนผล็อยหลับไป โจ Minjoon ปิดตาของเขาและเริ่มคิดในเมนูที่เขากินในวันนี้

'ถ้าผมคัดลอกมา ...... ผมจะสามารถที่จะคัดลอกรสชาติที่มีขอบเขต?

สุจริตมันเป็นเรื่องยากที่จะทำเช่นนั้นถ้าเขาไม่สามารถอ่านสูตร เป็นระดับชิมของเขากลายเป็น 8 เขาสามารถอ่านสูตรอาหาร 8 จุด แต่ระดับ 9 อาหารเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถเข้าถึงเลย เขาสามารถอ่านส่วนผสมที่ไม่คำนึงถึงคะแนน แต่เขาเท่านั้นที่จะรู้ว่าสูตรที่มีระดับการชิมว่าเป็นที่คล้ายกันหรือต่ำกว่า

ความแตกต่างของหนึ่งหยดซอสโลกที่เวลาที่คุณสั้น ๆ ใส่ส่วนผสมลงบนกองไฟเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง สิ่งที่เขามีประสบการณ์ในการปรุงอาหารในวันนี้เป็นส่วนหนึ่งของโลกว่า ทำไมมันจึงอาจจะ? ว่าในขณะนี้เขาคิดว่าใบหน้าของ Kaya

'ยะก็ยังชอบที่มันถ้าเธอพยายามมัน.

บางทีเธอจะชอบมันมากกว่าโจ Minjoon แม้ว่าโจ Minjoon ไม่ได้มีความสามารถที่เขาเกิดมาพร้อมกับการอยู่ในสภาพแวดล้อมยะของมันเป็นอยู่แล้วยากที่จะกินอะไรที่ยอดเยี่ยม บางทีอาหารที่ดีที่สุดที่เธอจะกินเป็นเพียงคนที่เธอกิน

เธอมีระดับชิม 10 และได้เช่นลิ้นที่มีความสำคัญและละเอียดอ่อน แต่เติบโตขึ้นมารับประทานอาหารเพียงอาหารของเธอ บางทีถ้าเธอได้ลองชิมอาหารของเดฟ ...... .she จะมีอากาศช็อตที่ถูกเปรียบสิ่งที่เขารู้สึก

โจ Minjoon สัมผัสโทรศัพท์มือถือของเขา เขาต้องการที่จะเรียกเธอ แต่บางทีพวกเขาจะยังคงอยู่ในช่วงกลางของภารกิจเกณฑ์ที่ ในท้ายที่สุดเขาเท่านั้นที่สามารถส่งข้อความ ในขณะที่เขาส่งสั้น ๆ 'คุณกำลังทำอะไร? การตอบกลับมาหลังจากไม่กี่วินาที

[Kaya:. ในช่วงกลางของภารกิจเกณฑ์ที่]
[ฉัน: เป็นภารกิจอะไร?]
[Kaya: แอปเปิ้ลพาย จากแป้งทั้งหมด].
[Kaya: พวกเขามีการประเมินในขณะนี้ มาร์โกพาย.]

แอปเปิ้ลพายมาร์โค มันเป็นภารกิจที่เขาไม่ได้มีความกังวลเกี่ยวกับ โจ Minjoon ส่งข้อความอีกครั้ง

[ฉัน: อาหารอร่อยจริงๆ มันจะได้รับที่ดีถ้าคุณได้มา].
[Kaya: คุณทำให้ความสนุกของฉัน]
[ฉัน: ก็เพราะมันเป็นเรื่องน่าเสียดายจริงๆ ฉันควรทำสำเนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมันและสอนคุณรสชาติ]
[Kaya: ต้องการให้ฉันไปสอนคุณรสชาติของกระสุน]

เขาไม่ได้มีหัวใจที่จะหยอกล้อเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอโกรธจริงๆ . ที่จะบอกว่ารสชาติของกระสุนแม้ขนาดของภัยคุกคามที่แตกต่างกันในประเทศสหรัฐอเมริกา โจ Minjoon ยิ้มอย่างขมขื่น เขาเพียงแค่มองไปที่โทรศัพท์มือถือของเขาสักครู่และข้อความจากเธอมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รถที่กำลังจะกลับไปบ้านแกรนด์เชฟก็เงียบ ไม่ใช่เพราะเหตุผลใด 4 ทั้งหมดพวกเขาหลับ โจ มินจุนหลับตาลงและเริ่มคิดในเมนูที่กินวันนี้' ถ้าผมคัดลอกมัน . . . . . . . ผมจะคัดลอกรสมีขอบเขต ? 'จริงๆแล้ว มันก็ยากที่จะทำ ดังนั้น ถ้าเขาไม่สามารถอ่านสูตร เขาชิมระดับอายุ 8 ขวบ เขาสามารถอ่านสูตรของอาหาร 8-point แต่ระดับ 9 อาหารบางอย่างที่เขาไม่เจอเลย เขาอ่านส่วนผสมโดยไม่คำนึงถึงคะแนน แต่เขาอาจจะรู้แต่สูตรที่มีรสชาติระดับที่ใกล้เคียงหรือต่ำกว่าความแตกต่างของหนึ่งหยดซอส โลกที่เวลาที่คุณสั้นใส่ส่วนผสมในไฟ เปลี่ยนมันทุกอย่าง สิ่งที่เขามีประสบการณ์ในวันนี้อาหารเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่ ทำไมน่ะหรือ ว่า ขณะนี้ เขานึกถึงใบหน้ากา .' ดังนั้นจะยังชอบมันถ้าเธอลองสิบางที เธออาจจะชอบมันมากกว่าโจ มินจุน แม้ว่าโจ มินจุนไม่ได้มีความสามารถที่เขาเกิดในสภาพแวดล้อมดังนั้นมันก็ยากที่จะกินอะไรดี บางที เธออาจจะกินเป็นอาหารที่ดีที่สุดที่เธอกินเธอมีเผ็ดระดับ 10 และมีความอ่อนไหวและละเอียดอ่อน ลิ้น แต่โตขึ้น กินแต่อาหารของเธอ บางทีถ้าเธอได้พยายาม . . . . . . . อาหารของเดฟ เธอคงตกใจที่เปรียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เขาเคยรู้สึกโจ มินจองสัมผัสโทรศัพท์ของเขา เขาอยากจะโทรหาเธอ แต่บางทีพวกเขาอาจจะยังอยู่ในช่วงกลางของการบังคับภารกิจ ในตอนท้าย เขาทำได้แค่ส่งข้อความ เขาส่งบทสรุป ' คุณกำลังทำอะไร ? ' ตอบกลับมาหลังจากไม่กี่วินาที[ คายะ : กลางบังคับภารกิจ ][ ฉัน : ภารกิจอะไร ? ][ คายะ : แอปเปิ้ลพาย จากแป้งทั้งหมด ][ ดังนั้นพวกเขาจะประเมินในตอนนี้ พาย Marco ]แอปเปิ้ลพายสำหรับมาโคร มันเป็นภารกิจของเขา ไม่ต้องเป็นห่วง โจ มินจุนส่งข้อความอีกครั้ง[ ฉัน : อาหารอร่อยจริงๆ มันคงจะดีถ้าคุณต้องมาถึง . . . ][ คายะ : นี่เธอล้อฉันเล่นเหรอ ][ ฉัน : ก็เพราะมันน่าเสียใจจริงๆ ฉันควรจะคัดลอกเล็กน้อยและสอนคุณรส ? ][ คายะ : อยากให้ฉันสอนคุณรสของกระสุนปืน ]เขาไม่ได้มีจิตใจที่จะแซวเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะโกรธจริงๆ ว่ารสชาติของกระสุน แม้ระดับของภัยคุกคามที่แตกต่างกันในสหรัฐอเมริกา โจ มินวูยิ้มอย่างขมขื่น เขาเพียงแค่มองไปที่มือถือของเขาอยู่ครู่หนึ่ง และข้อความจากเธอมาอีกแล้ว