Southeast Asian rice farmers often

Southeast Asian rice farmers often manage aquatic habitats and resources on their land to increase production
of aquatic animals. We introduce the concept of ‘farmer-managed aquatic systems’ (FMAS) to capture
the diversity of these resource systems at the interface of aquaculture and capture fisheries and characterize
FMAS in contrasting agro-ecosystems of Cambodia, Thailand and Vietnam. Cambodian and Thai FMAS
yielded primarily self-recruiting species (SRS) and were managed to allow or attract them, while Vietnamese
FMAS were managed more intensively to produce mostly hatchery-reared species. More than 90% of rice
farming households in the study areas of Cambodia and Thailand harvested aquatic animals from their land,
and about 70% created aquatic habitats such as ponds in addition to rice fields in order to increase aquatic
resource production. Cambodian households created and utilized a wide variety of man-made aquatic
habitats, while Thai households created predominantly trap ponds. In contrast, less than half of Vietnamese
farming households harvested SRS and very few undertook FMAS management specifically for them.
Vietnamese FMAS were intensively stocked and managed as aquaculture systems, with SRS accounting for
less than 30% of production. Nonetheless, SRS production per area of FMAS was comparable in the three
countries. Contrasting FMAS characteristics in different study areas reflect underlying differences in agroecosystems,
aquaculture technologies, farmer livelihoods and markets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ข้าวเกษตรกรมักจัดการแหล่งอาศัยสัตว์น้ำและทรัพยากรที่ดินของตนเพื่อเพิ่มการผลิตของสัตว์น้ำ เราแนะนำแนวคิดของ 'ชาวนาที่มีจัดการน้ำระบบ' (FMAS) ในการจับภาพความหลากหลายของระบบทรัพยากรเหล่านี้ในอินเตอร์เฟซของสัตว์น้ำ และประมงจับ และลักษณะFMAS ในการตัดระบบนิเวศเกษตรของกัมพูชา ไทย และเวียดนาม กัมพูชาและไทย FMASผลหลักเองสรรหาพันธุ์ (SRS) และได้รับการจัดการจะอนุญาต หรือดึงดูดพวกเขา ในขณะที่เวียดนามFMAS ถูกจัดการมากขึ้นในการผลิตส่วนใหญ่เป็นบ่อเพาะเลี้ยงพันธุ์ มากกว่า 90% ของข้าวครัวเรือนในพื้นที่ศึกษาของกัมพูชาและไทยการทำฟาร์มเก็บเกี่ยวสัตว์น้ำจากที่ดินและประมาณ 70% สร้างแหล่งอาศัยสัตว์น้ำเช่นบ่อนอกจากข้าวเพื่อเพิ่มน้ำทรัพยากรการผลิต ครัวเรือนที่กัมพูชาสร้างขึ้น และใช้ความหลากหลายของน้ำที่มนุษย์สร้างขึ้นแหล่งที่อยู่อาศัย ในขณะที่ครัวเรือนไทยส่วนใหญ่สร้างดักบ่อ ในความคมชัด น้อยกว่าครึ่งของเวียดนามครัวเรือนทำการเกษตรเก็บเกี่ยว SRS และกี่ undertook บริหาร FMAS เฉพาะสำหรับพวกเขาFMAS เวียดนามเข้มพร้อมเครื่องดื่ม และมีจัดการเป็นระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ SRS บัญชีสำหรับน้อยกว่า 30% ของการผลิต กระนั้น SRS ผลิตต่อพื้นที่ของ FMAS ที่ได้เปรียบในสามประเทศ ตัด FMAS ลักษณะในพื้นที่ศึกษาที่แตกต่างสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างพื้นฐานใน agroecosystemsเทคโนโลยีการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ วิถีชีวิตชาวนา และตลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกษตรกรผู้ปลูกข้าวตะวันออกเฉียงใต้เอเชียมักจะจัดการแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์น้ำและทรัพยากรในที่ดินของตนเพื่อเพิ่มการผลิต
สัตว์น้ำ เราแนะนำแนวคิดของเกษตรกรที่มีการจัดการระบบน้ำ '(FMAS) ในการจับภาพ
ความหลากหลายของระบบทรัพยากรเหล่านี้ที่อินเตอร์เฟซที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการจับภาพการประมงและลักษณะ
FMAS ในตัดกันระบบนิเวศเกษตรของประเทศกัมพูชาไทยและเวียดนาม กัมพูชาและไทย FMAS
ผลหลักสายพันธุ์ตัวเองสรรหา (SRS) และได้รับการจัดการที่จะอนุญาตหรือดึงดูดพวกเขาในขณะที่เวียดนาม
FMAS ถูกจัดการอย่างเข้มงวดมากขึ้นในการผลิตสายพันธุ์ส่วนใหญ่เป็นโรงเพาะฟักเลี้ยง กว่า 90% ของข้าวที่
ผู้ประกอบการทำการเกษตรในพื้นที่การศึกษาของไทยและกัมพูชาเก็บเกี่ยวสัตว์น้ำจากดินแดนของพวกเขา
และประมาณ 70% สร้างที่อยู่อาศัยของสัตว์น้ำเช่นบ่อนอกเหนือไปจากนาข้าวเพื่อเพิ่มน้ำ
ผลิตทรัพยากร ผู้ประกอบการกัมพูชาสร้างขึ้นและใช้ประโยชน์ความหลากหลายของคนทำน้ำ
ที่อยู่อาศัยในขณะที่ผู้ประกอบการไทยส่วนใหญ่สร้างบ่อดัก ในทางตรงกันข้ามน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเวียตนาม
ครัวเรือนการเกษตรที่เก็บเกี่ยว SRS และน้อยมากที่เข้ามารับการจัดการ FMAS เฉพาะสำหรับพวกเขา.
FMAS เวียดนามถูกเก็บรักษาอย่างเข้มงวดและการบริหารจัดการระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำกับการบัญชี SRS สำหรับ
น้อยกว่า 30% ของการผลิต อย่างไรก็ตามการผลิต SRS ต่อพื้นที่ของ FMAS เปรียบในสาม
ประเทศ ตัดกันลักษณะ FMAS ในพื้นที่การศึกษาที่แตกต่างกันสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างพื้นฐานในระบบนิเวศเกษตร,
เทคโนโลยีการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำวิถีชีวิตของเกษตรกรและตลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกษตรกรผู้ปลูกข้าวในเอเชียตะวันออกมักจะจัดการแหล่งที่อยู่อาศัยสัตว์น้ำและทรัพยากรในที่ดินของตน เพื่อเพิ่มผลผลิตสัตว์สัตว์น้ำ เราแนะนำแนวคิดของ " เกษตรกรจัดการระบบน้ำ ( fmas ) จับความหลากหลายของระบบเหล่านี้ทรัพยากรที่อินเตอร์เฟซของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการประมง และลักษณะการจับfmas ในด้านระบบนิเวศเกษตรของกัมพูชา ไทย และเวียดนาม กัมพูชาและไทย fmasจากหลักตนเองสรรหาชนิด ( SRS ) และมีการจัดการเพื่อการอนุญาตหรือดึงดูดพวกเขา ในขณะที่เวียดนามfmas การจัดการมากขึ้นอย่างต่อเนื่องเพื่อผลิตส่วนใหญ่ในโรงเพาะฟักเลี้ยงชนิด มากกว่า 90% ของข้าวเกษตรกรรมครัวเรือนในพื้นที่ศึกษาของกัมพูชาและไทย เก็บเกี่ยวผลผลิตสัตว์น้ำจากที่ดินของพวกเขาและประมาณ 70% สร้างที่อยู่อาศัยของสัตว์น้ำ เช่น บ่อนอกจากนาข้าวเพื่อเพิ่มน้ำการผลิตทรัพยากร ครอบครัวชาวกัมพูชาสร้างขึ้น และใช้ความหลากหลายของธรรมชาติทางน้ำที่อยู่อาศัย ขณะที่ครัวเรือนไทยสร้างความเด่นกับดักบ่อ ในทางตรงกันข้าม น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเวียดนามเกษตรกรรมครัวเรือนและเก็บเกี่ยว SRS น้อยมาก undertook fmas การจัดการเฉพาะสำหรับพวกเขาfmas เวียดนามได้อย่างครบครัน และจัดการระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ กับ SRS การบัญชีน้อยกว่าร้อยละ 30 ของการผลิต กระนั้น , SRS การผลิตต่อพื้นที่ fmas ได้ใน สามประเทศ ตัด fmas ลักษณะในพื้นที่การศึกษาที่แตกต่างกันสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างในพฤติกรรมพื้นฐาน ,เทคโนโลยีการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ชาวนาวิถีชีวิตและตลาด