The DBP of both groups was decrease

The DBP of both groups was decreased however the experimental group A showed a greater improvement with DBP falling from 85.6 ± 16.1 to 74.8 ± 4. The change in SBP in both groups was not statistically significant. Our study did not include any intervention in medications, diet and overall lifestyle of both groups of patients except for the exercise intervention in the experimental group A. Thus the greater change in cardiovascular indices studied may be attributed to the exercise intervention in the experimental group. However the effect of human contact that the exercising group received and its effect on physiological parameters cannot be ruled out. Future studies should reduce contact with the caregiver to control for this factor. We also noted a statistically significant decrease in the BMI of the experimental group A, whereas control group B showed a statistically significant increase in BMI during the same period. The subjects in our physical activity program increased their capacity for walking from 3291 ± 231 steps to 4277 ± 168 steps in 8 weeks

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

DBP ของทั้งกลุ่มถูกลดลงแต่การทดลองกลุ่มที่แสดงให้เห็นการปรับปรุงมากขึ้น โดย DBP ตกจาก 85.6 ±± 16.1 74.8 4 การเปลี่ยนแปลง SBP ในทั้งสองกลุ่มไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ศึกษาของเราไม่มีการแทรกแซงใด ๆ ในยา อาหาร และวิถีชีวิตโดยรวมของทั้งกลุ่มผู้ป่วยยกเว้นผู้ออกกำลังกายในกลุ่มทดลอง a จึง เปลี่ยนแปลงมากกว่าในหัวใจดัชนีศึกษาอาจเกิดจากการแทรกแซงการออกกำลังกายในกลุ่มทดลอง อย่างไรก็ตาม ผลของการติดต่อบุคคลที่กลุ่มพลางออกกำลังที่ได้รับและผลทางสรีรวิทยาพารามิเตอร์ไม่สามารถ ปกครองออก การศึกษาในอนาคตควรลดติดต่อกับเผยการควบคุมสำหรับปัจจัยนี้ นอกจากนี้เรายังตั้งข้อสังเกตการลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของ BMI ของกลุ่มทดลอง ในขณะที่กลุ่มควบคุม B แสดงการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน BMI ในช่วงเวลาเดียวกัน วัตถุในโปรแกรมของเราเพิ่มความจุเดินจาก 3291 ± 231 ตอน 4277 ± 168 ตอน 8 สัปดาห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

DBP ของทั้งสองกลุ่มลดลง แต่กลุ่มทดลองแสดงให้เห็นการปรับปรุงมากขึ้นด้วย DBP ลดลงจาก 85.6 ± 16.1-74.8 ± 4. การเปลี่ยนแปลงใน SBP ในทั้งสองกลุ่มไม่ได้เป็นนัยสำคัญทางสถิติ การศึกษาของเราไม่ได้รวมถึงการแทรกแซงใด ๆ ในยา, อาหารและวิถีชีวิตโดยรวมของทั้งสองกลุ่มของผู้ป่วยยกเว้นสำหรับการแทรกแซงการออกกำลังกายในกลุ่มทดลอง A. ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นในดัชนีหัวใจและหลอดเลือดศึกษาอาจนำมาประกอบกับการแทรกแซงการออกกำลังกายในกลุ่มทดลอง อย่างไรก็ตามผลของการติดต่อกับมนุษย์ว่ากลุ่มที่ได้รับการออกกำลังกายและผลกระทบต่อค่าพารามิเตอร์ทางสรีรวิทยาไม่สามารถตัดออก การศึกษาในอนาคตควรลดการติดต่อกับผู้ดูแลในการควบคุมสำหรับปัจจัยนี้ นอกจากนี้เรายังตั้งข้อสังเกตการลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในดัชนีมวลกายของกลุ่มทดลองในขณะที่การควบคุมกลุ่ม B พบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติค่าดัชนีมวลกายในช่วงเวลาเดียวกัน อาสาสมัครในโปรแกรมการออกกำลังกายของเราเพิ่มความจุของพวกเขาสำหรับการเดินจาก 3,291 ± 231 ขั้นตอนในการ 4,277 ± 168 ขั้นตอนใน 8 สัปดาห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

delegation