We observed weak and non-statically

We observed weak and non-statically significant correlations between urinary DPP and BDCPP concentrations which may be explained by differences in the sources of exposure to TDCPP and TPP. While both TDCPP and TPP are used as additive flame retardants in household products, TPP is also used as a plasticizer and lubricant and in hydraulic fluids (van der Veen and de Boer, 2012). Differences in the metabolism and excretion of TDCPP and TPP also provide possible explanations for the weak correlation observed in urinary biomarkers of exposure.

Although the toxicokinetics of TDCPP and TPP in the human body have yet to be explored, data suggest that they are rapidly metabolized (to BDCPP and DPP, respectively) and are rapidly eliminated from the body (Cooper et al., 2011, Cooper et al., under review, Lynn et al., 1981 and Nomeir et al., 1981). Nonetheless, we observed moderate to strong reliability in the levels of BDCPP and DPP in urine samples collected throughout pregnancy and shortly after giving birth. Estimated ICCs for BDCPP and DPP were similar to those reported by Meeker et al. (2013) for urine samples collected from adult men over approximately 90 days. These ICCs were higher than those typically observed from rapidly metabolized compounds with primarily dietary sources (Bradman et al., 2013, Braun et al., 2011 and Braun et al., 2012). For example, Braun et al. (2011) recently reported an ICC of 0.1 for bisphenol A in a cohort of pregnant women (3 samples from each woman collected at 16 and 26 week gestation and birth). These data suggest that TDCPP and TPP may come from more continuous sources of exposure than diet, such as contaminated dust in the home or workplace environments. This would seem a reasonable hypothesis given that human exposure to PBDE flame retardants in the US has been demonstrated to occur primarily from exposure to household dust, both in adults and in children (Stapleton et al., 2012a, Stapleton et al., 2012b and Watkins et al., 2012).

Additionally, our results suggest that a single urine sample may reasonably capture the rank order of metabolite concentrations throughout pregnancy; the sensitivity and specificity for a single urine sample to predict the overall geometric mean were high for both BDCPP and DPP.

Adjustments for urine dilution have been recommended in the assessment of xenobiotics and are commonly included in epidemiologic investigations (Boeniger et al., 1993). In this study, we chose to adjust with urinary specific gravity, which is thought to be less impacted by changes with age, body composition, physical activity, urine flow, time of day, diet, disease and pregnancy than other measures such as creatinine (Boeniger et al., 1993 and Braun et al., 2011). However, our results indicate that adjustment for SG generally decreased reliability over time, a finding that is consistent with previous assessments (Meeker et al., 2013). There are several possible explanations for this pattern, including imperfect measures of urine dilution or insufficient methods of adjustment for dilution (e.g. Sorahan et al., 2008). Other measures of urine dilution and methods of correction should be included in future studies of BDCPP and DPP.

Inferences from this study are limited by the small sample size (8 women with a total of 39 measurements) and composition, specifically highly-educated pregnant women, which may differ substantially from other populations. However, our results are consistent with those from the only other study to assess the reliability of biomarkers in humans, in which the study population was composed of adult men (Meeker et al., 2013). Follow-up of our findings in larger cohorts with longitudinal data will provide additional insights.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราสังเกตอ่อนแอ และที่สำคัญไม่ใช่ฟิกแบบคงความสัมพันธ์ระหว่าง TPP และท่อปัสสาวะ DPP และ BDCPP ความเข้มข้นซึ่งอาจอธิบายความแตกต่างในแหล่งมาของการสัมผัสกับ TDCPP ในขณะที่ใช้ TDCPP และ TPP เป็นเปลวไฟสามารถ retardants ในผลิตภัณฑ์ในครัวเรือน TPP จะยังใช้ เป็นกระด้างไนลและน้ำมันหล่อลื่น และของเหลวไฮดรอลิก (van der Veen และเดอโบ 2012) ความแตกต่างในการเผาผลาญและการขับถ่ายของ TDCPP และ TPP ยังให้คำอธิบายได้สำหรับสหสัมพันธ์อ่อนแอใน biomarkers ท่อปัสสาวะของแสงแม้ว่า toxicokinetics TDCPP และ TPP ในร่างกายมนุษย์ยังไม่ได้ไป ข้อมูลแนะนำว่า พวกเขาได้อย่างรวดเร็ว metabolized (DPP และ BDCPP ตามลำดับ) และออกจากร่างกาย (คูเปอร์ et al., 2011 คูเปอร์ et al. ระหว่างการทบทวน ลินน์ et al., 1981 และ Nomeir et al., 1981) อย่างรวดเร็ว กระนั้น เราสังเกตเองเพื่อความแข็งแรงในระดับ BDCPP และ DPP ในตัวอย่างปัสสาวะรวบรวม ตลอดการตั้งครรภ์ และหลัง จากให้กำเนิด ICCs ประมาณ BDCPP และ DPP ได้คล้ายกับรายงานโดย Meeker et al. (2013) ในตัวอย่างปัสสาวะที่รวบรวมจากผู้ใหญ่คนผ่านประมาณ 90 วัน ICCs เหล่านี้อยู่สูงกว่าโดยปกติจะสังเกตจากสารประกอบ metabolized อย่างรวดเร็วด้วยหลักอาหารแหล่ง (Bradman et al., 2013, Braun et al., 2011 และ Braun et al., 2012) ตัวอย่าง Braun et al. (2011) เพิ่งรายงาน ICC 0.1 สำหรับ bisphenol A ใน cohort ของหญิงตั้งครรภ์ (3 ตัวอย่างจากผู้หญิงแต่ละคนที่ 16 และ 26 สัปดาห์ครรภ์และเกิดการรวบรวม) ข้อมูลเหล่านี้แนะนำว่า TDCPP และ TPP อาจมาจากแหล่งแสงอย่างต่อเนื่องมากขึ้นกว่าอาหาร เช่นฝุ่นปนเปื้อนในสภาพแวดล้อมที่บ้านหรือที่ทำงาน นี้จะดูเหมือนสมมติฐานที่สมเหตุสมผลที่มนุษย์สัมผัส PBDE retardants เปลวไฟในสหรัฐอเมริกาได้แสดงให้เห็นว่าเกิดจากสัมผัสกับฝุ่นในบ้าน ทั้ง ในผู้ใหญ่ และ ในเด็ก (Stapleton et al., 2012a, Stapleton และ al., 2012b และเอมส์มิชชั้น et al., 2012)นอกจากนี้ ผลของเราแนะนำว่า อย่างเดียวปัสสาวะอาจสมจับใบสั่งแบบลำดับขั้นของ metabolite ความเข้มข้นตลอดการตั้งครรภ์ ความไวและ specificity ในตัวอย่างปัสสาวะเดียวเพื่อทำนายค่าเฉลี่ยเรขาคณิตโดยรวมไม่สูงทั้ง BDCPP และ DPPปรับปรุงสำหรับปัสสาวะเจือจางได้แนะนำในการประเมินของ xenobiotics และโดยทั่วไปอยู่ใน epidemiologic สืบสวน (Boeniger et al., 1993) ในการศึกษานี้ เราเลือกที่จะปรับปรุง ด้วยท่อปัสสาวะถ่วง ซึ่งเป็นความคิดที่ได้รับผลกระทบน้อย โดยอายุ ส่วนประกอบร่างกาย กิจกรรมทางกายภาพ ปัสสาวะไหล เวลาของวัน อาหาร โรค และตั้งครรภ์กว่ามาตรการอื่น ๆ เช่น creatinine (Boeniger et al., 1993 และ Braun et al., 2011) อย่างไรก็ตาม ผลของเราบ่งชี้ว่า การปรับปรุงสำหรับ SG โดยทั่วไปลดความน่าเชื่อถือเวลา ค้นหาที่สอดคล้องกับก่อนหน้านี้ประเมิน (Meeker et al., 2013) มีหลายคำอธิบายได้ในรูปแบบนี้ รวมทั้งวัดเจือจางปัสสาวะไม่สมบูรณ์หรือไม่เพียงพอวิธีการปรับปรุงสำหรับเจือจาง (เช่น Sorahan และ al., 2008) ควรจะรวมมาตรการอื่น ๆ ของปัสสาวะเจือจางและวิธีการแก้ไขในอนาคตการศึกษาของ BDCPP และ DPPInferences จากการศึกษานี้จะถูกจำกัด โดยขนาดตัวอย่างขนาดเล็ก (มีทั้งหมด 39 วัด 8 ผู้หญิง) และองค์ประกอบ โดยเฉพาะศึกษาสูงหญิงตั้งครรภ์ ซึ่งอาจแตกต่างกันมากจากประชากรอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ผลของเราจะสอดคล้องกับจากการเฉพาะอื่น ๆ ศึกษาเพื่อประเมินความน่าเชื่อถือของ biomarkers ในมนุษย์ ซึ่งประชากรศึกษาได้ประกอบด้วยคนผู้ใหญ่ (Meeker et al., 2013) ติดตาม cohorts ใหญ่ข้อมูลระยะยาวการค้นพบของเราจะให้ข้อมูลเชิงลึกเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้เราสังเกตที่อ่อนแอและไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างส่วน DPP ทางเดินปัสสาวะและ bdcpp ) ซึ่งอาจจะอธิบายโดยความแตกต่างในแหล่งที่มาของแสง tdcpp และสาธารณชน ในขณะที่ทั้งสอง tdcpp และ TPP จะใช้เป็นสารเติมแต่งสารหน่วงไฟในผลิตภัณฑ์ของใช้ในครัวเรือน , TPP ยังใช้เป็นพลาสติไซเซอร์ และสารหล่อลื่น และของเหลวไฮดรอลิก ( แวนเดอร์วีน และ เดอ บัวร์ , 2012 )ความแตกต่างในการเผาผลาญและการขับถ่ายของ tdcpp และ TPP ยังให้คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับอ่อนแอ ) ในปัสสาวะ ซึ่งสังเกตได้จากการสัมผัส

แม้ว่า toxicokinetics ของ tdcpp และ TPP ในร่างกายมนุษย์ที่ยังไม่ได้รับการสำรวจ ข้อมูลแนะนำให้พวกเขาอย่างรวดเร็วเผาผลาญ ( bdcpp กับ DPP ตามลำดับ ) และตัดออกจากอย่างรวดเร็ว ร่างกาย ( Cooper et al . , 2011 ,Cooper et al . , ภายใต้การตรวจสอบลินน์ et al . , 1981 และ nomeir et al . , 1981 ) อย่างไรก็ตาม เราสังเกตได้แข็งแรง ความน่าเชื่อถือในระดับ bdcpp กับ DPP ในตัวอย่างปัสสาวะเก็บตลอดการตั้งครรภ์และหลังจากคลอด ปานกลาง การวัดและประมาณสำหรับ bdcpp DPP มีความคล้ายคลึงกับที่รายงานโดยจ่ามีเกอร์ et al . ( 1 ) สำหรับตัวอย่างปัสสาวะที่เก็บจากผู้ใหญ่มากกว่าผู้ชายประมาณ 90 วันการวัดเหล่านี้สูงกว่ามักจะสังเกตได้จากแหล่งอาหารอย่างรวดเร็วเผาผลาญสารหลัก ( แบรดเมิน et al . , 2013 , Braun et al . , 2011 และ Braun et al . , 2012 ) ตัวอย่างเช่น Braun et al . ( 2011 ) เมื่อเร็ว ๆนี้รายงาน ICC 0.1 สำหรับ Bisphenol ในเพื่อนร่วมงานของหญิงตั้งครรภ์ ( 3 ตัวอย่างจากผู้หญิงแต่ละคนเก็บที่ 16 และอายุครรภ์ 26 สัปดาห์ และเกิด )ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า tdcpp และ TPP อาจได้มาจากแหล่งข้อมูลที่มากขึ้นอย่างต่อเนื่องของแสงมากกว่าอาหาร เช่น การปนเปื้อนฝุ่นในบ้าน หรือในสภาพแวดล้อมที่ทำงาน นี้จะดูสมเหตุสมผล สมมติฐานที่ได้รับการสัมผัส pbde สารหน่วงเปลวไฟในสหรัฐฯได้แสดงที่จะเกิดขึ้นหลักจากการสัมผัสกับฝุ่นในครัวเรือน ทั้งในผู้ใหญ่และเด็ก ( 2012a Stapleton et al . ,สเตเปิล et al . , และ 2012b วัต et al . , 2012 ) .

ผลการศึกษาบ่งชี้ว่าตัวอย่างปัสสาวะอาจมีเหตุผลเดียวจับอันดับของระดับความเข้มข้นตลอดการตั้งครรภ์ ; ความไวและความจำเพาะของตัวอย่างปัสสาวะเดียวพยากรณ์ทางเรขาคณิตหมายความว่าโดยรวมสูงทั้ง bdcpp กับ DPP .

การปรับเพื่อเจือจางปัสสาวะได้ถูกแนะนำในการประเมิน และมักรวม xenobiotics ในการสืบสวนทางระบาดวิทยา ( boeniger et al . , 1993 ) ในการศึกษานี้เราเลือกที่จะปรับความถ่วงจำเพาะปัสสาวะ ซึ่งคิดว่าน่าจะน้อยกว่าผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงตามอายุ ส่วนประกอบ , กิจกรรม , การไหลของปัสสาวะร่างกาย , เวลาของวัน , อาหาร ,โรคและการตั้งครรภ์มากกว่ามาตรการอื่นๆ เช่น ครี ( boeniger et al . , 1993 และ Braun et al . , 2011 ) อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ของเราบ่งชี้ว่า การปรับตัวสำหรับ SG โดยทั่วไปลดลง ความน่าเชื่อถือตลอดเวลา พบว่าสอดคล้องกับการประเมินก่อนหน้านี้ ( มีเกอร์ et al . , 2013 ) มีหลายคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับรูปแบบนี้รวมทั้งมาตรการที่ไม่สมบูรณ์ของปัสสาวะเจือจาง หรือวิธีการที่ไม่เพียงพอของการเจือจาง ( เช่น sorahan et al . , 2008 ) มาตรการอื่น ๆของปัสสาวะเจือจางและวิธีแก้ไขควรจะรวมอยู่ในการศึกษาในอนาคตของ bdcpp กับ DPP .

อ้างอิงจากการศึกษานี้ได้จำกัด ตามขนาดตัวอย่างเล็ก ( 8 ผู้หญิงมีทั้งหมด 39 วัด ) และองค์ประกอบการศึกษาสูงโดยเฉพาะหญิงตั้งครรภ์ซึ่งอาจแตกต่างอย่างมากจากประชากรอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ของเราสอดคล้องกับเหล่านั้นจากศึกษาอื่น ๆเพื่อประเมินความน่าเชื่อถือของทางชีวภาพในมนุษย์ ซึ่งประชากรส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ( มีเกอร์ et al . , 2013 )ติดตามผลของเราในไทยขนาดใหญ่ที่มีข้อมูลระยะยาวจะให้ข้อมูลเชิงลึกเพิ่มเติม