According to the literature review

According to the literature review of Howe (1965),
O. surinamensis and C. ferrugineus are classified as tolerant
of low r.h., P. interpunctella and L. serricorne need
moderate r.h., and S. oryzae needs high r.h. The findings
of this study confirm Howe’s groupings with the exception
of the S. oryzae results, wherein there were 5% control
mortality and no significant increase in susceptibility to
B. bassiana at 2.42 kPa as compared with 1.06 kPa.
The minimum r.h. for P. interpunctella according to
Howe (1965) is 40%, or a VPD of 2.55 kPa at 30 1C. The
significantly greater mortality of B. bassiana-associated
mortality with VPDs of 1.87 and 2.42 than for 1.06 kPa
suggests that there is a gradual increase in stress as
moisture decreases under even moderate and commonly
occurring conditions. VPDs of 1.87 and 2.42 correspond to
moisture contents of 11% and 10%, respectively, for hard
red winter wheat. The moisture content of hard red winter
wheat at harvest in the 2006 USA crop ranged from
8.9% to 14.7% (US Wheat Associates, 2006). Consequently,
moisture-stress B. bassiana efficacy enhancement
for P. interpunctella could be operative without a special
effort to alter moisture conditions.
Howe (1965) classified S. oryzae as needing high r.h., and
several authors have indicated that S. zeamais does not
tolerate dryness (Okelana and Osuji, 1985; Hwang et al.,
1983). The control mortalities in this study at 2.42 and
3.31 kPa indicated that S. oryzae is more desiccation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามการทบทวนวรรณกรรมของฮาว (1965),จะแบ่งเป็นทนกับโอ surinamensis และ C. ferrugineusr.h. ต่ำ P. interpunctella และ L. serricorne ต้องr.h. ปานกลาง และ S. แห้งระดับต่าง ๆ ความต้องการสูง r.h. ผลการศึกษาการศึกษานี้ยืนยันการจัดกลุ่มของฮาวยกเว้นของแห้งระดับต่าง ๆ S. ผล นั้นมี 5% ควบคุมการตายและเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญไม่ง่ายBassiana เกิดที่ 2.42 kPa ตก 1.06 kPaR.h. ต่ำสุดสำหรับ interpunctella P. ตามฮาว (1965) คือ 40% หรือ VPD ของ kPa 2.55 ที่ 30 1C. ที่B. bassiana สัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าการตายการตาย ด้วย VPDs 1.87 และ 2.42 กว่า 1.06 kPaแนะนำว่า มีเพิ่มขึ้นในความเครียดเป็นลดความชื้นภาย ใต้แม้ปานกลาง และโดยทั่วไปเกิดเงื่อนไข VPDs 1.87 และ 2.42 สอดคล้องกับเนื้อหาความชื้น 11% และ 10% ตามลำดับ ในยากสีแดงข้าวสาลีฤดูหนาว ชื้นในฤดูหนาวสีแดงยากข้าวสาลีที่เก็บเกี่ยวในพืชผลของประเทศสหรัฐอเมริกาปี 2006 ที่มา8.9 นอกถึง 14.7% (เราสมาคมข้าวสาลี 2006) ดังนั้นปรับปรุงประสิทธิภาพ bassiana เกิดความเครียดความชื้นสำหรับ P. interpunctella อาจวิธีปฏิบัติตนภาย โดยพิเศษความพยายามในการเปลี่ยนแปลงสภาพความชื้นฮาว (1965) จัดแห้งระดับต่าง ๆ S. เป็นต้อง r.h. สูง และหลายผู้เขียนได้ระบุว่า S. zeamais ไม่ได้ทนความแห้งกร้าน (Okelana และ Osuji, 1985 Hwang et al.,1983) . mortalities ตัวควบคุมในการศึกษานี้ที่ 2.42 และ3.31 kPa แสดงว่า แห้งระดับต่าง ๆ S. desiccation เพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่การทบทวนวรรณกรรมของฮาว (1965)
ทุม surinamensis และ C ferrugineus
จะจัดเป็นใจกว้างของRH ต่ำพี interpunctella ลิตรและ serricorne ต้อง
RH ปานกลางและเอส oryzae ความต้องการสูง RH
ผลการวิจัยของการศึกษานี้ยืนยันการจัดกลุ่มของฮาวมีข้อยกเว้นของผลการเอส
oryzae ประเด็น มีการควบคุม 5%
อัตราการเสียชีวิตและไม่มีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความไวต่อการบี
bassiana ที่ 2.42 กิโลปาสคาลเมื่อเทียบกับ 1.06 kPa.
RH ขั้นต่ำสำหรับพี interpunctella
ตามฮาว(1965) เป็น 40% หรือ VPD 2.55 kPa ที่ 30 1C
การเสียชีวิตมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของ B. bassiana
ที่เกี่ยวข้องการตายด้วยVPDs 1.87 และ 2.42 กว่า 1.06
กิโลปาสคาลแสดงให้เห็นว่ามีการเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปในความเครียดลดลงภายใต้ความชุ่มชื้นแม้ในระดับปานกลางและมักเกิดขึ้นเงื่อนไข VPDs 1.87 และ 2.42 สอดคล้องกับความชื้นเนื้อหาของ11% และ 10% ตามลำดับสำหรับหนักข้าวสาลีฤดูหนาวสีแดง ความชื้นของฤดูหนาวสีแดงอย่างหนักข้าวสาลีที่เก็บเกี่ยวในปี 2006 สหรัฐอเมริกาพืชตั้งแต่ 8.9% ถึง 14.7% (ข้าวสาลีสหรัฐ Associates, 2006) ดังนั้นความชื้นความเครียด B. bassiana การเพิ่มประสิทธิภาพการรับรู้ความสามารถสำหรับพีinterpunctella อาจจะทำงานได้โดยไม่ต้องพิเศษความพยายามที่จะปรับเปลี่ยนเงื่อนไขความชื้น. ฮาว (1965) จัดเป็นเอส oryzae ต้อง RH สูงและนักเขียนหลายคนได้แสดงให้เห็นว่าเอสzeamais ไม่ทนต่อความแห้งกร้าน (Okelana และ Osuji 1985. ฮวาง, et al, 1983) ตายการควบคุมในการศึกษานี้ที่ 2.42 และ3.31 กิโลปาสคาลชี้ให้เห็นว่าเอส oryzae เป็นผึ่งให้แห้งมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากการทบทวนวรรณกรรมของฮาว ( 1965 )
O surinamensis . ferrugineus จะแบ่งเป็น ใจกว้าง
ของ R.H . ต่ำ , หน้า interpunctella และ serricorne ต้องการ
R.H . ปานกลาง , และ S . oryzae ความต้องการสูง R.H . ผลการศึกษานี้ยืนยันฮาว

ของการจัดกลุ่มที่มีข้อยกเว้นของ S . oryzae ผล , ซึ่งมี มีอัตราการตายควบคุม
5 % และไม่เพิ่มขึ้นในกลุ่ม

B . bassiana ที่ 2.42 kPa เมื่อเทียบกับ 1.06 กิโลปาสคาล .
อย่างน้อยเป็นเวลาหน้า interpunctella ตาม
ฮาว ( 1965 ) เป็น 40% หรือ VPD 2.55 kPa 30 c .
อย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นอัตราการตายของผู้ป่วยที่ พ. bassiana
vpds ของและกว่า 1.87 2.42 1.06 กิโลปาสคาล
เห็นว่ามี จะค่อยๆเพิ่มขึ้นในความเครียด
ความชื้นลดลงปานกลางแม้และโดยทั่วไป
ที่เกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไขvpds ของ 1.87 2.42

และสอดคล้องกับความชื้นของ 11% และ 10% ตามลำดับ สำหรับงานหนัก
แดงข้าวสาลีฤดูหนาว . ความชื้นของข้าวสาลีอย่างหนัก
แดงที่เกี่ยวในฤดูหนาว 2006 สหรัฐอเมริกาพืชระหว่าง
8.9 % 3% ( เราสมาคมข้าวสาลี , 2006 ) ดังนั้นความเครียด bassiana ประสิทธิภาพเพิ่มความชื้น B .

สำหรับหน้า interpunctella สามารถผ่าตัดโดยไม่ต้องพิเศษ
ความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขความชื้น .
ฮาว ( 1965 ) จัด S . oryzae ตามที่ต้องการ R.H . สูงและหลายผู้เขียนพบว่า S .

ทน zeamais ไม่แห้งกร้าน ( okelana และ osuji , 1985 ; ฮวาง et al . ,
1983 ) การควบคุม mortalities ในการศึกษาที่ 2.42 และ
3.31 kPa พบว่า S . oryzae มากขึ้นส่วน