Panic disorder is commonly prevalen

Panic disorder is commonly prevalent in the population, but the treatment response for panic disorder in clinical practice is much less effective than that in our imagination. Increasing evidence suggested existence of a chronic or remitting–relapsing clinical course in panic disorder. In this systematic review, we re-examine the definition of treatment-resistant panic disorder, and present the potential risk factors related to the treatment resistance, including the characteristics of panic disorder, other psychiatric and physical comorbidities, and psychosocial stresses. Furthermore, we summarize the potential pathophysiologies, such as genetic susceptibility, altered brain functioning, brain-derived neurotrophic factor, and long-term inflammation, to explain the treatment resistance. Finally, we conclude the current therapeutic strategies for treating treatment-resistant panic disorder from pharmacological and non-pharmacological views.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคตื่นตระหนกเป็นที่แพร่หลายกันทั่วไปในประชากร แต่การตอบสนองการรักษาสำหรับโรคตื่นตระหนกในคลินิกจะมีประสิทธิภาพมากน้อยกว่านั้นในจินตนาการของเรา เพิ่มหลักฐานแนะนำการดำรงอยู่ของหลักสูตรคลินิกเรื้อรัง หรือชำระเงินผ่านธนาคาร – relapsing ในโรคตื่นตระหนก ในนี้การปริทัศน์ เราตรวจสอบนิยามของทนรักษาโรคตื่นตระหนกอีกครั้ง และปัจจุบันปัจจัยเสี่ยงอาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับความต้านทานในการรักษา รวมทั้งลักษณะของโรคตื่นตระหนก โรคประจำตัวทางกายภาพ และทางจิตเวชอื่น ๆ และความเครียดจิตใจ นอกจากนี้ เราสรุป pathophysiologies อาจเกิดขึ้น เช่นอ่อนแอทางพันธุกรรม ทำงานของสมองมีการเปลี่ยนแปลง ปัจจัย neurotrophic มาสมอง และ อักเสบระยะยาว การอธิบายความต้านทานรักษา ในที่สุด เราสรุปกลยุทธ์รักษาปัจจุบันสำหรับการรักษาโรคตื่นตระหนกทนรักษาจากมุมมองที่ไม่ใช่ทางเภสัชวิทยา และเภสัชวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียขวัญเป็นปกติท​​ี่แพร่หลายในประชากร แต่การตอบสนองต่อการรักษาความผิดปกติของความตื่นตระหนกในการปฏิบัติทางคลินิกมากที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่าในจินตนาการของเรา หลักฐานการเพิ่มขึ้นของปัญหาการดำรงอยู่ของหลักสูตรทางคลินิกเรื้อรังหรือส่ง-กำเริบในโรคตื่นตระหนก ในการตรวจสอบระบบนี้เราสอบใหม่ความหมายของการรักษาที่ทนต่อโรคตื่นตระหนกและนำเสนอปัจจัยเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการต้านทานการรักษารวมทั้งลักษณะของความผิดปกติของความหวาดกลัวป่วยจิตเวชและทางกายภาพอื่น ๆ และความเครียดทางจิตสังคม นอกจากนี้เราสรุป pathophysiologies ที่อาจเกิดขึ้นเช่นความอ่อนแอทางพันธุกรรมเปลี่ยนแปลงการทำงานของสมองสมองที่ได้มาจากปัจจัย neurotrophic และการอักเสบในระยะยาวที่จะอธิบายความต้านทานต่อการรักษา สุดท้ายเราสรุปกลยุทธ์การบำบัดด้วยกระแสไฟฟ้าสำหรับการรักษาโรคตื่นตระหนกรักษาทนจากมุมมองทางเภสัชวิทยาและไม่ใช่ทางเภสัชวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคตื่นตระหนก เป็นที่นิยมแพร่หลายในประชากร แต่การตอบสนองการรักษาสำหรับโรคแพนิคในคลินิกมากมีประสิทธิภาพน้อยกว่าที่ในจินตนาการของเรา หลักฐานการมีอยู่ของเรื้อรังหรือมีการโอนและคลินิกหลักสูตรโรคตื่นตระหนก ในการทบทวนนี้อย่างเป็นระบบ เราตรวจสอบความหมายของโรคตื่นตระหนก ป้องกัน รักษา และแสดงศักยภาพปัจจัยความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการต้านทานการรักษา รวมทั้งลักษณะของโรคตื่นตระหนก , โรคร่วมทางจิตและทางกายภาพอื่น ๆและเน้นด้านจิตสังคม . นอกจากนี้ เราสรุป pathophysiologies ที่มีศักยภาพ เช่น พันธุกรรม พฤติกรรม เปลี่ยนแปลงการทำงานสมอง brain-derived neurotrophic ปัจจัยระยะยาว และการอักเสบ การอธิบายความต้านทานการรักษา สุดท้ายเราได้ ปัจจุบันการรักษากลยุทธ์สำหรับการรักษาโรคตื่นตระหนกป้องกันรักษาและเภสัชวิทยาเภสัชวิทยาไม่มีความคิดเห็น .