Effect of dietary starch source on

Effect of dietary starch source on growth performances, digestibility and quality traits of growing pigs
Highlights

•
Barley, rice, maize and peas as starch sources were tested in growing pigs.
•
Pattern of gut digestion of starch source may affect backfat depth and growth traits.
•
Scarce effect was observed on meat quality.
Abstract

Barley, rice, maize and peas as starch sources were tested to study if differences in glycemic index may affect feed utilization, productive performances and quality traits for growing pigs. Four experimental diets were formulated to include 420 g starch/kg, provided by barley, barley/broken rice, barley/maize or barley/peas combinations (diets coded B, R, M and P, respectively). A 45% of total starch from diets R, M and P was provided by broken rice, maize or peas. The in vitro characterization of feeds showed that the rapidly digestible starch fraction was highest for R (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของแหล่งอาหารแป้ง digestibility เจริญเติบโต และลักษณะคุณภาพของสุกรที่เจริญเติบโตไฮไลท์•ข้าวบาร์เลย์ ข้าว ข้าวโพด และถั่วเป็นแหล่งของแป้งได้ทดสอบในสุกร•รูปแบบของลำไส้การย่อยอาหารของแป้งแหล่งอาจมีผลต่อลักษณะการเจริญเติบโตและลึก backfat•ลักษณะพิเศษที่หายากถูกตรวจสอบคุณภาพเนื้อสัตว์บทคัดย่อBarley, rice, maize and peas as starch sources were tested to study if differences in glycemic index may affect feed utilization, productive performances and quality traits for growing pigs. Four experimental diets were formulated to include 420 g starch/kg, provided by barley, barley/broken rice, barley/maize or barley/peas combinations (diets coded B, R, M and P, respectively). A 45% of total starch from diets R, M and P was provided by broken rice, maize or peas. The in vitro characterization of feeds showed that the rapidly digestible starch fraction was highest for R (P<0.001) and no differences were recorded among the other diets, whereas the slowly digestible fraction was higher for B and M than for R (P<0.01) and that higher than for P (P<0.01). Then the resistant starch fraction was higher for P than for B and M (P<0.001) and those higher than for R (P<0.001). The rate of glucose release was fastest with R (P<0.001), and estimations of glycemic index were highest for R and lowest for P (P<0.001). For the in vivo trial, a total of 72 Duroc×(Landrace×Large White) crossbred gilts, with 63.0±4.55 kg body weight (116±3 days of age) was used. Statistical trends (P model<0.10) were observed for ADG and FCR; gilts fed diet P grew faster (P<0.05) and had a lower FCR (P<0.05) than those fed diet R. The apparent organic matter digestibility for diets R and P was lower than for diet B (P<0.001) but higher than for diet M (P<0.01). Similarly, the apparent crude protein digestibility was higher with diet R than with diet M (P<0.01). Gilts consumed from 32% to 40% of available feed within the first 2 h after offering, then the rate dropped from 2 to 4 h (P<0.05) and was virtually nil from 10 to 12 h for all diets. There was a limited influence of diet on carcass and meat characteristics but the intramuscular fat from pigs fed B showed higher (P<0.001) total saturated fatty acids and lower (P<0.001) total monounsaturated fatty acid contents than that from pigs fed M. It can be concluded that the pattern of gut digestion of the starch source may affect backfat thickness and growth performance of gilts, with scant effect on meat quality.1. บทนำแป้งเป็นแหล่งพลังงานหลักในอาหารสำหรับสุกรในระบบการผลิตแบบเร่งรัด ถึงถึง 400 – 500 g/kg น้ำหนักแห้งอาหาร ดี ธัญพืชธัญพืชเป็นแหล่งอาหารสำคัญของแป้ง การหาค่าเฉลี่ย 60 – 80% ของอาหารทั้งหมด แต่ส่วนผสมอื่น ๆ เช่นกิน ถือเป็นแหล่งของแป้ง (ฮูเวอร์และโจว 2003) มันเป็นที่ยอมรับกันว่า แป้งเกือบหมดย่อยในลำไส้หมู (Bach Knudsen, 2011 ชิก Noblet, 1993) อย่างไรก็ตาม ปัจจัยตามกำเนิดโบตานิค เช่นสัดส่วนของ amylase และ amylopectin โครงสร้างโมเลกุล และ crystallinity ขนาดอนุภาค และโต้ตอบกับคอมโพเนนต์ตัวดึงข้อมูล รวมทั้งผลิตเอนไซม์ในระบบของสัตว์ย่อยสลายหรือแปรรูปธัญพืช อาจมีผลต่ออัตราการใช้ประโยชน์แป้ง (Bach Knudsen, 2011 ฮูเวอร์ และ โจว 2003 และเลห์แมน และ โรบิน 2007) ได้Starches have been classified by Englyst et al. (1992) on the basis of the rate and extent of their enzymatic digestion as rapidly digestible starch (RDS), slowly digestible starch (SDS) and starch that is not digested by α–amylase and brush-border enzymes in the small intestine (resistant starch, RS). It is assumed that differences in proportions of these fractions affect the postprandial glucose availability and insulin blood concentration (van der Meulen et al., 1997 and van Kempen et al., 2010) and therefore the energy utilization and protein and lipid metabolism (Drew et al., 2012 and van den Born et al., 2007). Consequently, the nature of the starch source may influence growth traits, as well as carcass and meat fatness, and such effect would depend on the rate glucose is released from its digestion, i.e., the changes in blood glucose concentration (glycemic index, GI; Giuberti et al., 2012a, Jenkins et al., 2002 and van Kempen et al., 2010). The GI is also related with the feeding pattern, since high postprandial glucose level induces long-lasting effects on satiety ( Bach Knudsen, 2011 and Menoyo et al., 2011).Maize and barley are widely used as starch sources in pig diets, but the inclusion of legumes such as peas or beans as protein source also implies an input of starch. Rice has also been considered as feed for pigs, as broken rice (Mateos et al., 2007), although restricted to piglets because of competence with human diets. Maize starch digestion is partially protected by the endosperm protein matrix (Svihus et al., 2005), whereas the small particle size of rice allows for a fast digestion (Tester et al., 2004). Regarding peas, the crystal structure of its starch, high amylose proportion and cell structures enclosing starch granules give it a certain extent of resistance to amylase digestion (Hoover and Zhou, 2003 and Sun et al., 2006). Thus, the estimated GI ranked starch sources as: rice>barley>maize>peas (Drew et al., 2012, Giuberti et al., 2012b, Menoyo et al., 2011 and van der Meulen et al., 1997).The objective of this work was to evaluate whether the GI of the starch source may affect growth and fattening of growing-finishing pigs. Thus, four sources of starch (barley, broken rice, maize and peas) differing in their digestion rates were characterised in vitro, and their GIs were estimated. Then the four sources were included in diets for growing pigs and their productive performances, diet digestibility and quality traits were tested.2. Materials and methods2.1. Experimental feedsFour experimental diets were formulated to include 420 g starch/kg, provided by barley, barley/broken rice, barley/maize or barley/pea combinations (diets coded B, R, M and P, respectively). In order to formulate homogeneous diets, a fixed amount of a common starch source (490 g/kg), such as barley, was included. Therefore, a proportion of 43–45% of total starch from diets M, R and P was provided by maize (614 g starch/kg), broken rice (698 g starch/kg) or peas (472 g starch/kg), whereas all starch in diet B came from barley (511 g starch/kg). In diet P, peas partly substituted barley but also soybean meal as protein source (crude protein content of peas 204 g/kg). In diet R, soybean hulls were included to maintain a similar fibre level among diets. Diets were formulated to be isonutritive to meet or exceed the levels recommended by FEDNA (2013) for growing pigs. The ingredient composition and nutrient content of the experimental diets are shown in Table 1.Table 1. Ingredient and chemical composition of the experimental diets.Diet BarleyBroken riceMaizePeasIngredients (g/kg as-fed basis) Barley grain 780 490 490 490 Broken rice – 230 – – Maize grain – – 270 – Peas – – – 400 Soybean meal (440 g crude protein/kg) 172 198 198 60 Blended fata 20 19 10 19 Soybean hulls – 33.5 3 4.3 Calcium carbonate 10 10 10 10 Dicalcium phosphate 8 10.5 9 8 Sodium chloride 4 4 4 4 l-Lysine 1.5 0.8 1.5 – dl-Methionine 0.5 0.2 0.5 0.7 Vitamin and mineral premixb 4 4 4 4 Calculated compositionc (g/kg as-fed basis) Metabolisable energy (Kcal/kg) 3093 3141 3118 3111 Starch 403 426 426 426 Lysine 9.0 9.4 9.2 9.6 Methionine 3.0 3.0 3.1 2.9 Threonine 5.9 6.5 6.1 6.1 Tryptophan 2.0 2.1 1.9 1.7 Calcium 6.7 7.5 6.9 6.7 Digestible phosphorous 2.4 2.5 2.4 2.6 Analysed composition (g/kg as-fed basis) Dry matter 902 897 901 900 Organic matter 934 940 940 938 Crude protein 173 167 172 180 Neutral detergent fiber 158 151 150 151 Ether extract 39 36 39 38 Fatty acids (g/100 g total fatty acids) C14:0 1.6 1.8 1.1 1.5 C16:0 31.5 31.7 27.4 28.3 C18:0 10.3 11.7 7.6 10.5 C18:1 26.0 26.3 25.8 29.2 C18:2 16.8 13.2 21.5 17.3 C18:3 1.3 1.4 1.7 1.4 aMixture of fat from cattle and pig.bProviding (per kg of diet): vitamin A (retinyl acetate): 6500 IU; vitamin D3 (cholecalciferol): 2000 IU; vitamin E (all-rac-α-tocopheryl acetate): 6 IU; vitamin B2 (riboflavin): 4 mg; vitamin B6 (pyridoxine): 1.5 mg; vitamin B12 (cyanocobalamin): 16 mg; niacin: 18 mg; d-pantothenic acid (dl-calcium pantothenate): 9 mg; choline (choline chloride): 75 mg; Zn (zinc oxide): 110 mg; Mn (manganese oxide): 16.6 mg; Fe (ferrous sulphate): 99.9 mg; Cu (copper sulfate): 12 mg; Co (cobalt sulfate): 0.48 mg; Se (sodium selenite): 0.21 mg; I (calcium iodate): 0.99 mg; 4920 6-Phytase: 499.8 FTU; E 4818 Endo-1,4 beta xylanase: 10 IU.cEstimated according to FEDNA (2010).Table options2.2. in vitro characterization of starchTo characterize the in vitro digestion pattern of starch, three different samples of each feed taken at the first, medium and last part of the in vivo experiment (see Section 2.3) were analysed in duplicates following the procedure described by Englyst et al. (1992) with the modifications proposed by Giuberti et al. (2012b). Pepsin (SIGMA P-7000, Sigma–Aldrich, Steinheim, Germany), pancreatin (SIGMA P-1750Sigma-Aldrich, Steinheim, Germany), amyloglucosidase (E-AMGDF100, Megazyme, Bray, Ireland) and invertase (SIGMA I-4504, Sigma–Aldrich, Steinheim, Germany) were used for enzymatic digestion. Samples were incubated at 39 °C for 0, 20, 60, 120 and 240 min, and released glucose was determined using a glucose oxidase kit (GOPODK-GLUC 07/11, Megazyme, Bray, Ireland) and reading at 510 nm wavelength. Results were expressed as glucose released per min or as proportion of total starch content that was determined enzymatically from samples ground to 0.5 mm using a commercial kit (Total Starch Assay Kit K

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของแหล่งที่มาของแป้งในอาหารต่อการเจริญเติบโตการย่อยและลักษณะคุณภาพของสุกรไฮไลท์•ข้าวบาร์เลย์ข้าวข้าวโพดและถั่วเป็นแหล่งที่มาของสตาร์ชได้รับการทดสอบในสุกร. •รูปแบบของการย่อยอาหารในลำไส้ของแหล่งที่มาของแป้งอาจส่งผลกระทบเชิงลึกไขมันและลักษณะการเจริญเติบโต•ผลกระทบขาดแคลนถูกพบในเนื้อสัตว์ที่มีคุณภาพ. บทคัดย่อข้าวบาร์เลย์ข้าวข้าวโพดและถั่วเป็นแหล่งที่มาของแป้งได้มีการทดสอบเพื่อศึกษาความแตกต่างในถ้าดัชนีน้ำตาลอาจส่งผลกระทบต่อการใช้เป็นอาหาร, การแสดงการผลิตและลักษณะที่มีคุณภาพสำหรับสุกร สี่อาหารทดลองสูตรที่จะรวม 420 กรัมแป้ง / กก. ที่มาจากข้าวบาร์เลย์ข้าวบาร์เลย์ / หักข้าวบาร์เลย์ข้าวโพด / หรือข้าวบาร์เลย์ / การผสมถั่ว (อาหารรหัส B, R, M และ P ตามลำดับ) 45% ของแป้งจากอาหารรวม R, M และ P ถูกจัดให้โดยปลายข้าวข้าวโพดหรือถั่ว ในหลอดทดลองลักษณะของฟีดแสดงให้เห็นว่าส่วนแป้งที่ย่อยอย่างรวดเร็วสูงสุดสำหรับ r (p <0.001) และไม่มีความแตกต่างที่ถูกบันทึกไว้ในหมู่อาหารอื่น ๆ ในขณะที่ส่วนที่ย่อยช้าเป็นที่สูงขึ้นสำหรับบีและ M กว่า r (p <0.01 ) และสูงกว่า P (p <0.01) แล้วส่วนแป้งทนเป็นที่สูงขึ้นสำหรับ P กว่า B และ M (p <0.001) และผู้ที่สูงกว่า r (p <0.001) อัตราการปล่อยกลูโคสเป็นเร็วที่สุดด้วย r (p <0.001) และประมาณการของดัชนีระดับน้ำตาลในเลือดได้สูงสุดสำหรับการวิจัยและต่ำสุดสำหรับ P (p <0.001) สำหรับการทดลองในร่างกายที่รวมเป็น 72 × Duroc (แลนด์เรซ×ขาวใหญ่) สุกรลูกผสมกับ 63.0 ± 4.55 กิโลกรัมน้ำหนักตัว (116 ± 3 วันอายุ) ถูกนำมาใช้ แนวโน้มทางสถิติ (P รุ่น <0.10) ถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับ ADG และ FCR; สุกรที่เลี้ยงด้วยอาหารที่เติบโตเร็ว P (P <0.05) และมีอัตราแลกเนื้อต่ำกว่า (P <0.05) มากกว่าผู้ที่รับประทานอาหารที่อาร์เฟดการย่อยสารอินทรีย์ที่ชัดเจนสำหรับอาหาร R และ P ต่ำกว่าสำหรับอาหาร B (p <0.001) แต่สูง กว่าอาหาร M (p <0.01) ในทำนองเดียวกันการย่อยโปรตีนสูงที่เห็นได้ชัดกับการรับประทานอาหาร R กว่ากับการรับประทานอาหาร M (p <0.01) สุกรบริโภคจาก 32% เป็น 40% ของอาหารที่มีอยู่ในครั้งแรก 2 ชั่วโมงหลังจากที่นำเสนอแล้วอัตราการลดลง 2-4 ชั่วโมง (p <0.05) และแทบไม่มี 10-12 ชั่วโมงสำหรับอาหารทั้งหมด มีอิทธิพลที่ จำกัด ของการรับประทานอาหารในลักษณะซากและเนื้อสัตว์ แต่ไขมันกล้ามเนื้อสุกรจาก B แสดงให้เห็นเป็นที่สูงขึ้น (P <0.001) กรดไขมันอิ่มตัวรวมและลดลง (P <0.001) ไม่อิ่มตัวเชิงเดี่ยวรวมปริมาณกรดไขมันไปกว่านั้นจากสุกรเมตร จึงสามารถสรุปได้ว่ารูปแบบของการย่อยอาหารในลำไส้ของแหล่งแป้งอาจมีผลต่อความหนาของไขมันสันหลังและประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของสุกรที่มีผลกระทบต่อคุณภาพขาดแคลนเนื้อสัตว์. 1 บทนำแป้งเป็นแหล่งพลังงานหลักในอาหารสำหรับสุกรในระบบการผลิตมากถึงถึง 400-500 กรัม / กิโลกรัมน้ำหนักแห้งอาหาร อัตภาพธัญพืชเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของแป้งเฉลี่ย 60-80% ของอาหารทั้งหมด แต่ส่วนผสมอื่น ๆ เช่นพืชตระกูลถั่วยังถือได้ว่าเป็นแหล่งที่มาของแป้ง (ฮูเวอร์และโจว, 2003) เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าแป้งเกือบจะสมบูรณ์ย่อยในลำไส้หมู (Bach Knudsen 2011; ชิและ Noblet, 1993) อย่างไรก็ตามปัจจัยขึ้นอยู่กับแหล่งกำเนิดพฤกษศาสตร์เช่นสัดส่วนของอะไมเลสและ amylopectin โครงสร้างโมเลกุลและผลึกขนาดอนุภาคและการมีปฏิสัมพันธ์ที่มีส่วนประกอบของอาหารอื่น ๆ เช่นเดียวกับกำลังการผลิตเอนไซม์ของสัตว์สำหรับการย่อยสลายหรือการประมวลผลธัญพืชอาจส่งผลกระทบต่ออัตรา การใช้แป้ง (Bach Knudsen 2011, ฮูเวอร์และโจว 2003 และเลห์แมนและโรบิน 2007). แป้งได้รับการจำแนกโดย Englyst et al, (1992) บนพื้นฐานของอัตราและขอบเขตของการย่อยของเอนไซม์ของพวกเขาเป็นแป้งที่ย่อยอย่างรวดเร็ว (RDS) ช้าแป้งที่ย่อย (SDS) และแป้งที่ไม่ถูกย่อยโดยαอะไมเลสและเอนไซม์แปรงพรมแดนในลำไส้เล็ก (ทน แป้งอาร์เอส) สันนิษฐานว่าเป็นความแตกต่างในสัดส่วนของเศษส่วนเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อความพร้อมระดับน้ำตาลภายหลังตอนกลางวันและความเข้มข้นของเลือดอินซูลิน (แวนเดอร์ Meulen et al., 1997 และรถตู้ Kempen et al., 2010) และดังนั้นการใช้พลังงานและการเผาผลาญโปรตีนและไขมัน (Drew และ al., 2012 และถ้ำรถตู้เกิด et al., 2007) ดังนั้นลักษณะของแหล่งที่มาของแป้งที่อาจมีผลต่อลักษณะการเจริญเติบโตเช่นเดียวกับซากและความอุดมสมบูรณ์เนื้อสัตว์และผลกระทบดังกล่าวจะขึ้นอยู่กับระดับน้ำตาลในอัตราที่ถูกปล่อยออกมาจากการย่อยอาหารของมันคือการเปลี่ยนแปลงในความเข้มข้นของน้ำตาลในเลือด (ดัชนีระดับน้ำตาลในเลือด, GI; Giuberti et al., 2012a, เจนกินส์ et al., 2002 และรถตู้ Kempen et al., 2010) กูเกิลเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องนอกจากนี้ยังมีรูปแบบการให้อาหารตั้งแต่ระดับน้ำตาลภายหลังตอนกลางวันสูงก่อให้เกิดผลกระทบในระยะยาวเกี่ยวกับความเต็มอิ่ม (Bach Knudsen 2011 และ Menoyo et al., 2011). ข้าวโพดและข้าวบาร์เลย์ที่มีการใช้อย่างกว้างขวางว่าเป็นแหล่งที่มาของแป้งในอาหารสุกร แต่ รวมของพืชตระกูลถั่วเช่นถั่วหรือถั่วเป็นแหล่งโปรตีนนอกจากนี้ยังหมายถึงการป้อนข้อมูลของแป้ง ข้าวยังได้รับการพิจารณาให้เป็นอาหารสำหรับสุกร, ข้าวหัก (Mateos et al., 2007) แม้ว่าจะ จำกัด ให้ลูกสุกรเพราะความสามารถที่มีอาหารของมนุษย์ การย่อยอาหารแป้งข้าวโพดได้รับการคุ้มครองบางส่วนจากเมทริกซ์โปรตีน endosperm (Svihus et al., 2005) ในขณะที่ขนาดอนุภาคเล็ก ๆ ของข้าวช่วยให้การย่อยอาหารได้อย่างรวดเร็ว (Tester et al., 2004) เกี่ยวกับถั่วโครงสร้างผลึกของแป้งที่สัดส่วนอะไมโลสสูงและโครงสร้างของเซลล์ล้อมรอบเม็ดแป้งให้ได้ในระดับหนึ่งของความต้านทานต่อการย่อยอาหารอะไมเลส (ฮูเวอร์และโจว 2003 และอาทิตย์ et al., 2006) ดังนั้น GI ประมาณอันดับแหล่งแป้งเช่นข้าว> ข้าวบาร์เลย์> ข้าวโพด> ถั่ว (. ดึง et al, 2012 Giuberti, et al, 2012b, Menoyo et al, 2011 และแวนเดอร์ Meulen et al, 1997....) วัตถุประสงค์ของงานนี้คือการประเมินว่ากูเกิลของแหล่งที่มาของแป้งอาจมีผลต่อการเจริญเติบโตและขุนสุกรเจริญเติบโตจบ ดังนั้นสี่แหล่งที่มาของแป้ง (ข้าวบาร์เลย์ข้าวปลายข้าวข้าวโพดและถั่ว) ที่แตกต่างกันของอัตราการย่อยอาหารของพวกเขามีลักษณะในหลอดทดลองและจีไอของพวกเขาอยู่ที่ประมาณ จากนั้นแหล่งที่สี่ถูกรวมอยู่ในอาหารสำหรับการเจริญเติบโตของสุกรและการแสดงของพวกเขาที่มีประสิทธิภาพการย่อยอาหารและลักษณะที่มีคุณภาพได้รับการทดสอบ. 2 วัสดุและวิธีการ2.1 ทดลองฟีดสี่อาหารทดลองสูตรที่จะรวม 420 กรัมแป้ง / กก. ที่มาจากข้าวบาร์เลย์ข้าวบาร์เลย์ / หักข้าวบาร์เลย์ข้าวโพด / หรือข้าวบาร์เลย์ / การผสมถั่ว (อาหารรหัส B, R, M และ P ตามลำดับ) เพื่อที่จะกำหนดอาหารที่เป็นเนื้อเดียวกันเป็นจำนวนคงที่ของแหล่งกำเนิดแป้งทั่วไป (490 กรัม / กิโลกรัม) เช่นข้าวบาร์เลย์ถูกรวม ดังนั้นสัดส่วนของ 43-45% ของแป้งจากอาหารรวม M, R และ P ถูกจัดให้โดยข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ (614 กรัมแป้ง / กิโลกรัม) ข้าวหัก (698 กรัมแป้ง / kg) หรือถั่ว (472 กรัมแป้ง / กิโลกรัม) ขณะที่แป้งในอาหาร B ทั้งหมดมาจากข้าวบาร์เลย์ (511 กรัมแป้ง / กิโลกรัม) ในอาหาร P, ถั่วแทนข้าวบาร์เลย์บางส่วน แต่ยังกากถั่วเหลืองเป็นแหล่งโปรตีน (โปรตีนของถั่ว 204 กรัม / กิโลกรัม) ในอาหาร R, เปลือกถั่วเหลืองถูกรวมเพื่อรักษาระดับเส้นใยที่คล้ายกันในหมู่อาหาร เป็นสูตรอาหารที่จะเป็น isonutritive เพื่อตอบสนองหรือเกินกว่าระดับที่แนะนำโดย FEDNA (2013) สำหรับสุกร องค์ประกอบของส่วนผสมและปริมาณสารอาหารของอาหารทดลองที่แสดงในตารางที่ 1 ตารางที่ 1 ส่วนผสมและองค์ประกอบทางเคมีของอาหารทดลอง. อาหารข้าวบาร์เลย์ข้าวหักข้าวโพดถั่วส่วนผสม(กรัม / กิโลกรัมตามความเฟด) เมล็ดข้าวบาร์เลย์ 780 490 490 490 ปลายข้าว - 230 - - เมล็ดข้าวโพด - - 270 - Peas - - - 400 กากถั่วเหลือง (440 กรัมน้ำมันดิบโปรตีน / กก.) 172 198 198 60 ผสม fata 20 19 10 19 เปลือกถั่วเหลือง - 33.5 3 4.3 แคลเซียมคาร์บอเนต 10 10 10 10 Dicalcium ฟอสเฟต 8 10.5 9 8 โซเดียมคลอไรด์ 4 4 4 4 l-Lysine 1.5 0.8 1.5 - DL-Methionine 0.5 0.2 0.5 0.7 วิตามินและแร่ธาตุ premixb 4 4 4 4 จากการคำนวณ compositionc (กรัม / กิโลกรัมเป็นที่เลี้ยงพื้นฐาน) พลังงาน Metabolisable (Kcal / kg ) 3093 3141 3118 3111 สตาร์ช 403 426 426 426 ไลซีน 9.0 9.4 9.2 9.6 Methionine 3.0 3.0 3.1 2.9 Threonine 5.9 6.5 6.1 6.1 โพรไบโอ 2.0 2.1 1.9 1.7 แคลเซียม 6.7 7.5 6.9 6.7 ย่อยฟอสฟอรัส 2.4 2.5 2.4 2.6 องค์ประกอบที่วิเคราะห์ (กรัม / กิโลกรัมเป็นที่เลี้ยง พื้นฐาน) น้ำหนักแห้ง 902 897 901 900 อินทรียวัตถุ 934 940 940 938 โปรตีน 173 167 172 180 เส้นใยผงซักฟอก Neutral 158 151 150 151 อีเธอร์สารสกัด 39 36 39 38 กรดไขมัน (กรัม / 100 กรัมกรดไขมันทั้งหมด) C14: 0 1.6 1.8 1.1 1.5 C16: 0 31.5 31.7 27.4 28.3 C18: 0 10.3 11.7 7.6 10.5 C18: 1 26.0 26.3 25.8 29.2 C18: 2 16.8 13.2 21.5 17.3 C18: 3 1.3 1.4 1.7 1.4. ส่วนผสมของไขมันจากวัวและหมูขให้(ต่อกิโลกรัม ของอาหาร): วิตามินเอ (retinyl acetate): 6500 IU; วิตามิน D3 (cholecalciferol): 2000 IU; วิตามินอี (ทุก RAC-α-tocopheryl acetate): 6 IU; วิตามินบี 2 (riboflavin): 4 มิลลิกรัม; วิตามินบี 6 (ไพริดอกซิ): 1.5 มิลลิกรัม; วิตามินบี 12 (cyanocobalamin): 16 มก; ไนอาซิน: 18 มก; D-กรด pantothenic (แพนโทธีดลแคลเซียม): 9 มก; โคลีน (โคลีนคลอไรด์): 75 มก; Zn (สังกะสีออกไซด์): 110 มก; Mn (แมงกานีสออกไซด์): 16.6 มก; เฟ (เฟอรัสซัลเฟต): 99.9 มก; ทองแดง (คอปเปอร์ซัลเฟต): 12 มก; co (ซัลเฟตโคบอลต์): 0.48 มิลลิกรัม; Se (โซเดียมยิบ): 0.21 มิลลิกรัม; ฉัน (แคลเซียมไอโอเดต): 0.99 มิลลิกรัม; 4920 6 Phytase: 499.8 FTU; E 4818 Endo-1,4 ไซลาเนสเบต้า. 10 IU c โดยประมาณตาม FEDNA (2010). เลือกตารางที่2.2 ในลักษณะของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อของแป้งที่จะอธิบายลักษณะในรูปแบบการย่อยอาหารเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อของแป้งสามตัวอย่างที่แตกต่างกันของแต่ละฟีดที่นำมาในครั้งแรกส่วนขนาดกลางและสุดท้ายของในร่างกายทดลอง (ดูมาตรา 2.3) ได้รับการวิเคราะห์ในที่ซ้ำกันดังต่อไปนี้ขั้นตอนที่อธิบายโดย Englyst et al, (1992) มีการปรับเปลี่ยนที่เสนอโดย Giuberti et al, (2012b) น้ำย่อย (SIGMA P-7000, Sigma-Aldrich, Steinheim, เยอรมนี) Pancreatin (SIGMA P-1750Sigma-Aldrich, Steinheim, เยอรมนี) amyloglucosidase (E-AMGDF100, Megazyme, เบรย์, ไอร์แลนด์) และอินเวอร์ (SIGMA I-4504, Sigma-Aldrich, Steinheim, เยอรมนี) ถูกนำมาใช้สำหรับการย่อยอาหารเอนไซม์ ตัวอย่างบ่มที่ 39 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 0, 20, 60, 120 และ 240 นาทีและระดับน้ำตาลปล่อยออกมาถูกกำหนดโดยใช้ชุด oxidase กลูโคส (GOPODK-GLUC 11/7, Megazyme, เบรย์, ไอร์แลนด์) และการอ่านที่ความยาวคลื่น 510 นาโนเมตร ผลลัพธ์ที่ได้แสดงเป็นน้ำตาลกลูโคสที่ปล่อยออกมาต่อนาทีหรือเป็นสัดส่วนของปริมาณแป้งรวมที่กำหนดเอนไซม์จากพื้นดินตัวอย่าง 0.5 มิลลิเมตรโดยใช้ชุดการพาณิชย์ (รวมแป้ง Assay Kit K

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของแหล่งอาหาร การย่อยแป้งต่อสมรรถภาพการเจริญเติบโตและคุณภาพ , ลักษณะของสุกร
ไฮไลท์

-
ข้าวบาร์เลย์ , ข้าว , ข้าวโพดและถั่วเป็นแหล่งทดสอบแป้งในสุกร .
-
แบบแผนของลำไส้การย่อยอาหารของแหล่งที่มาแป้งอาจมีผลต่อความลึกไขมันสันหลังและลักษณะการเจริญเติบโต .
-
ผลพบว่าในบาง คุณภาพเนื้อ .
นามธรรม

ข้าวบาร์เลย์ , ข้าวข้าวโพดและถั่วเป็นแหล่งของแป้งคือการทดสอบเพื่อศึกษาว่า ความแตกต่างในการใช้อาหารดัชนีน้ำตาลอาจมีผลกระทบต่อสมรรถภาพการผลิตและลักษณะ , คุณภาพของสุกรระยะรุ่น 4 ทดลองสูตรที่ 1 รวม 420 กรัม / แป้งกิโลกรัม โดย ข้าวบาร์เลย์ ข้าวบาร์เล่ย์ ข้าว ข้าวโพด ข้าวบาร์เลย์ หรือแตก / / / ถั่วผสม ( อาหารรหัส B , R , M และ P ตามลำดับ )45 % ของแป้งทั้งหมดจากอาหาร r , M และ P โดยปลายข้าว ข้าวโพดหรือถั่ว ในหลอดทดลอง พบว่า คุณลักษณะของอาหารอย่างรวดเร็วส่วนแป้งย่อยสูงสุด R ( p < 0.001 ) และไม่มีความแตกต่างที่ถูกบันทึกไว้ในอาหารอื่น ๆ ในขณะที่สัดส่วนค่อยๆย่อยสูงกว่า B และ M กว่า R ( P < 0.01 ) และสูงกว่าฟอสฟอรัส ( P < 0.01 )แล้วเศษแป้งทนสูงกว่าฟอสฟอรัสสูงกว่า B และ M ( p < 0.001 ) และสูงกว่า R ( p < 0.001 ) อัตราการปล่อยกลูโคสมากที่สุด R ( p < 0.001 ) และประมาณการของ glycemic ดัชนีสูงสุดสำหรับ R และต่ำสุด p ( p < 0.001 ) สำหรับในสัตว์ทดลอง รวม 72 ดูร็อค× ( แลนด์เรซ×ขนาดใหญ่สีขาว ) ลูกผสมโดย , 63.0 ± 455 กิโลกรัมน้ำหนักตัว ( 116 ± 3 วันของอายุ ) ใช้ แนวโน้มทางสถิติ ( P < 0.10 รูปแบบ ADG FCR ) พบในสุกรสาวและได้รับอาหาร ; P เติบโตเร็วขึ้น ( p < 0.05 ) และมีการใช้ลดลง ( P < 0.05 ) มากกว่าผู้ที่ได้รับอาหาร อาร์ สัมประสิทธิ์การย่อยสารอินทรีย์สำหรับอาหาร r p และต่ำกว่าอาหารสูตร B ( p < 0.001 ) แต่สูงกว่า กว่าอาหาร M ( p < 0.01 ) ในทํานองเดียวกันส่วนการย่อยโปรตีนที่สูงกว่ากับอาหารด้วยอาหาร r m ( P < 0.01 ) โดยบริโภคจากร้อยละ 32 40 % ของอาหารภายในครั้งแรก 2 ชั่วโมง หลังจากถวายแล้วคะแนนลดลงจาก 2 เป็น 4 H ( P < 0.05 ) และก็แทบเป็นศูนย์ จาก 10 ถึง 12 ชั่วโมงสำหรับอาหารมีการ จำกัด อิทธิพลของอาหารต่อคุณภาพซากและลักษณะเนื้อ แต่ไขมันจากสุกรที่ได้รับการฉีด B สูงกว่า ( P < 0.001 ) ทั้งหมดอิ่มตัวกรดไขมันและลดลง ( P < 0.001 ) ทั้งหมดกรดไขมันสูงกว่าจากสุกรที่ได้รับเมตร จึงสรุปได้ว่า รูปแบบของไส้ในการย่อยแป้งแหล่งอาจ มีผลต่อความหนาไขมันสันหลังและสมรรถนะการเจริญเติบโตของสุกรสาว