The equal-intensity events special

The equal-intensity events special case models of odour
annoyance provide robust logical frameworks within which
detailed analyses may be undertaken of the efficacy of threshold
and percentile based odour criteria to predict and limit annoyance.
Models in which both the frequency and intensity of impact
events are assumed to be associated with annoyance highlight
what appear to be significant shortcomings in the efficacy of single
percentile odour criteria to predict nuisance odour impact extents.
Consideration of these models suggests that a multi-percentile
approach may significantly mitigate these shortcomings, however
more sophisticated approaches may ultimately be required to
maximise skill of dispersion modelling to predict nuisance odour
impact extent.
Compared to single percentile criteria, the suggested multipercentile
approach allows for a wider range of meteorological
conditions that may be important in terms of impacts to influence
calculated separation distances. This attribute may potentially aid
resolution of a noted disparity between complaints data and some
single percentile model calculations (Schauberger et al., 2008).
These models also strongly support a particular interpretation of
the community annoyance curve concept proposed by Watts and
Sweeten (1995) that resolves difficulties with an alternative interpretation
of this concept suggested by Wallis and Cadee (2008).
The analysis undertaken in this paper suggests that the identified
short-comings of single percentile criteria and differences in
impact environments at study locations may have been contributing
factors to some seemingly disparate dose response study
findings. The reviewed empirical data appear to be broadly
consistent with this hypothesis, but are not conclusive.
The models of annoyance developed here and the regulatory
definition of nuisance odour proposed by Watts and Sweeten
(1995) address the question of which percentile is “best” for
describing odour exposure, however they raise new questions
which require resolution. These relate to the limits of the range of
event frequencies or percentiles to be considered in models of
annoyance, the nature of adverse community response incurred at
these percentile levels and the significance of additive effects when
thresholds are approached or exceeded at multiple percentile levels
in multi-percentile approaches.
While shortcomings of single percentile odour criteria have
been previously identified by a number of researchers, to date these
shortcomings have been largely overlooked by regulators. It is
suggested that this earlier work, in combination with the models of
annoyance developed here provide an improved concept of odour
criteria that may assist in the development more skilful and better
harmonised jurisdictional criterion frameworks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรุนแรงเท่ากับเหตุการณ์กรณีรุ่นพิเศษของกลิ่นความรำคาญให้กรอบตรรกะที่แข็งแกร่งซึ่งอาจดำเนินการวิเคราะห์รายละเอียดของประสิทธิภาพของขีดจำกัดและ percentile ตามกลิ่นเกณฑ์การทำนาย และจำกัดความรำคาญแบบจำลองที่ความถี่และความรุนแรงของผลกระทบกิจกรรมจะถือว่าเกี่ยวข้องกับเน้นความรำคาญสิ่งที่แสดงจะ แสดงสำคัญในประสิทธิภาพของเดียวเกณฑ์กลิ่น percentile เพื่อทำนายผลกระทบรบกวนกลิ่นขอบเขตโดยรวมพิจารณารุ่นนี้แนะนำที่ percentile ที่หลายวิธีอาจมากบรรเทาแสดงเหล่านี้ อย่างไรก็ตามวิธีที่ซับซ้อนมากที่สุดอาจจำเป็นต้องเพิ่มทักษะของการกระจายตัวแบบจำลองเพื่อทำนายมีกลิ่นรบกวนขอบเขตผลกระทบเปรียบเทียบกับเกณฑ์เดียว percentile, multipercentile แนะนำวิธีทำให้ช่วงกว้างของอุตุนิยมวิทยาเงื่อนไขที่อาจมีความสำคัญในแง่ของผลกระทบที่จะมีอิทธิพลต่อแยกคำนวณระยะทาง แอตทริบิวต์นี้อาจอาจช่วยความละเอียดของ disparity ตามระหว่างข้อมูลข้อร้องเรียนและบางคำนวณการรุ่นเดียว percentile (Schauberger et al., 2008)รุ่นนี้ยังขอสนับสนุนการตีความเฉพาะของเสนอแนวคิดเส้นโค้งความรำคาญชุมชน โดยวัตต์ และSweeten (1995) ที่ช่วยแก้ปัญหา ด้วยการตีความเป็นอื่นแนวคิดนี้แนะนำโดยวาลลิ Cadee (2008)วิเคราะห์การดำเนินการในเอกสารนี้แนะนำที่ที่ระบุเสด็จมาทั้งสั้น percentile เดียวและแตกต่างกันผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมในสถานศึกษาอาจถูกสนับสนุนปัจจัยการศึกษาตอบสนองต่อยาแตกต่างกันดูเหมือนว่าบางผลการวิจัย สรุปผลข้อมูลปรากฏอย่างกว้างขวางสอดคล้องกับนี้สมมติฐาน แต่มีข้อสรุปไม่รูปแบบของความรำคาญที่พัฒนาขึ้นที่นี่และที่บังคับคำจำกัดความของกลิ่นรบกวนเสนอด้วยวัตต์ Sweetenคำถามที่ percentile ที่เหมาะ "" อยู่ (1995)อธิบายสัมผัสกลิ่น อย่างไรก็ตามพวกเขาเพิ่มคำถามใหม่ซึ่งต้องใช้ความละเอียด เหล่านี้เกี่ยวข้องกับขีดจำกัดของช่วงความถี่ของเหตุการณ์หรือ percentiles จะเป็นรูปแบบของความรำคาญ ลักษณะของการตอบสนองชุมชนร้ายเกิดขึ้นที่ระดับ percentile เหล่านี้และความสำคัญของการบวกผลเมื่อขีดจำกัดเวลา หรือเกินระดับ percentile หลายpercentile หลายวิธีต่าง ๆในขณะที่ของ percentile เดียวกลิ่นเงื่อนไขมีได้ระบุไว้ก่อนหน้านี้ โดยนักวิจัย วันที่สิ้นสุดเหล่านี้ข้ามแสดง โดยหน่วยงานกำกับดูแลเป็นส่วนใหญ่ จึงแนะนำที่ นี้ก่อนหน้านี้ทำงาน ร่วมกับแบบจำลองของความรำคาญที่พัฒนาที่นี่ให้แนวคิดการปรับปรุงของกลิ่นเกณฑ์ที่อาจช่วยในการพัฒนาที่ดี และเชี่ยวมากharmonised กรอบเกณฑ์ jurisdictional

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่ากับความเข้มแบบกรณีพิเศษของกลิ่นความรำคาญให้กรอบตรรกะที่แข็งแกร่งภายในที่การวิเคราะห์รายละเอียดอาจจะมีการดำเนินการของการรับรู้ความสามารถของเกณฑ์และเปอร์เซ็นต์เกณฑ์ที่กลิ่นที่ใช้ในการคาดการณ์และจำกัด รำคาญ. รุ่นซึ่งทั้งสองความถี่และความรุนแรงของผลกระทบเหตุการณ์สันนิษฐานว่าจะเชื่อมโยงกับไฮไลท์ที่น่ารำคาญสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นข้อบกพร่องที่สำคัญในประสิทธิภาพของการเดียวกับเกณฑ์กลิ่นเปอร์เซ็นต์ที่จะคาดการณ์ขอบเขตผลกระทบกลิ่นรำคาญ. พิจารณารูปแบบเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าหลายเปอร์เซ็นต์วิธีการอย่างมีนัยสำคัญอาจลดข้อบกพร่องเหล่านี้แต่วิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้นอาจในท้ายที่สุดจะต้องเพิ่มทักษะการสร้างแบบจำลองการกระจายตัวที่จะคาดการณ์กลิ่นรำคาญขอบเขตผลกระทบ. เมื่อเทียบกับเกณฑ์ที่ร้อยละเดียว multipercentile แนะนำวิธีการช่วยให้ช่วงกว้างของอุตุนิยมวิทยาเงื่อนไขที่อาจจะมีความสำคัญในแง่ของผลกระทบที่จะมีอิทธิพลต่อการคำนวณระยะทางแยก คุณลักษณะนี้อาจช่วยให้ความละเอียดของความแตกต่างตั้งข้อสังเกตระหว่างข้อมูลการร้องเรียนและการคำนวณรูปแบบเปอร์เซ็นต์เดียว(Schauberger et al., 2008). รูปแบบเหล่านี้ยังขอสนับสนุนการตีความเฉพาะของเส้นโค้งรำคาญชุมชนแนวคิดที่เสนอโดยวัตต์และหวาน(1995) ที่จะช่วยแก้ปัญหากับการตีความทางเลือกของแนวคิดนี้แนะนำโดยวาลลิสและCadee (2008). การวิเคราะห์นำไปใช้ในงานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าการระบุที่มาสั้นของเกณฑ์ร้อยละเดียวและความแตกต่างในสภาพแวดล้อมที่มีผลกระทบในสถานศึกษาอาจจะได้รับการสนับสนุนปัจจัยที่จะต้องการตอบสนองต่อยาบางอย่างที่แตกต่างกันดูเหมือนจะศึกษาผลการวิจัย สอบทานข้อมูลเชิงประจักษ์ที่ดูเหมือนจะเป็นวงกว้างสอดคล้องกับสมมติฐานนี้ แต่ไม่ได้ข้อสรุป. รุ่นรำคาญพัฒนาที่นี่และการกำกับดูแลความหมายของกลิ่นรำคาญเสนอโดยวัตต์และหวาน(1995) อยู่ที่คำถามที่เปอร์เซ็นต์คือ "ดีที่สุด" สำหรับอธิบายการสัมผัสกลิ่น แต่พวกเขาตั้งคำถามใหม่ที่ต้องการความละเอียด เหล่านี้เกี่ยวข้องกับขอบเขตของช่วงของความถี่เหตุการณ์หรือเปอร์เซนต์ที่จะได้รับการพิจารณาในรูปแบบของความน่ารำคาญลักษณะของการตอบสนองชุมชนที่ไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้นที่ระดับร้อยละเหล่านี้และความสำคัญของผลกระทบสารเติมแต่งเมื่อเกณฑ์จะเข้าหาหรือเกินในระดับร้อยละหลายในหลายวิธี -percentile. ในขณะที่ข้อบกพร่องของเกณฑ์ร้อยละกลิ่นเดียวที่ได้รับการระบุก่อนหน้านี้โดยจำนวนของนักวิจัยเหล่านี้ถึงวันที่บกพร่องได้รับส่วนใหญ่มองข้ามโดยหน่วยงานกำกับดูแล มันเป็นเรื่องที่ชี้ให้เห็นว่าการทำงานก่อนหน้านี้ในการรวมกันกับรุ่นของรำคาญพัฒนาให้ที่นี่เป็นแนวคิดที่ดีขึ้นของกลิ่นหลักเกณฑ์ที่อาจช่วยในการพัฒนาฝีมือมากขึ้นและดีกลมกลืนกรอบเกณฑ์น่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท่ากับความเข้มของเหตุการณ์พิเศษกรณีรุ่นกลิ่น
รบกวนให้กรอบตรรกะที่แข็งแกร่งภายใน ซึ่งอาจเป็นปัญหาของการวิเคราะห์รายละเอียด

ค่าประสิทธิภาพของเกณฑ์และเกณฑ์ทำนายตามกลิ่นและจำกัดความรำคาญ
แบบทั้งความถี่และความรุนแรงของเหตุการณ์ผลกระทบ
จะถือว่ามีความเกี่ยวข้องกับการแกล้งเน้น
สิ่งที่ปรากฏเป็นข้อบกพร่องที่สำคัญในประสิทธิภาพของคนเดียว
กลิ่นเกณฑ์ทำนายรำคาญกลิ่นผลกระทบ extents .
พิจารณารุ่นนี้แสดงให้เห็นว่าวิธีการหลายเปอร์เซ็นต์
อาจมากลดข้อบกพร่องเหล่านี้ แต่วิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้น
ในที่สุดอาจจะต้องเพิ่มทักษะการกระจายแบบ

ทำนายรำคาญกลิ่นผลกระทบในขอบเขต
เมื่อเทียบกับเกณฑ์ร้อยละ เดียวแนะนำ multipercentile
วิธีช่วยให้สำหรับช่วงกว้างของเงื่อนไขทางอุตุนิยมวิทยา
ที่อาจจะสำคัญในแง่ของผลกระทบที่มีอิทธิพลต่อ
คำนวณระยะทางแยก คุณลักษณะนี้อาจช่วย
ความละเอียดของกล่าวขัดแย้งกับข้อร้องเรียนข้อมูลและรูปแบบการคำนวณค่า
เดียว ( schauberger et al . ,2008 ) .
รุ่นนี้ยังให้การสนับสนุนการตีความ โดยเฉพาะชุมชนโค้ง
รบกวนแนวคิดเสนอโดยวัตต์และ
หวาน ( 1995 ) ที่ช่วยแก้ปัญหาด้วยการตีความทางเลือกของแนวคิดนี้
แนะนำโดยวาลลิสและ cadee ( 2551 ) .
การวิเคราะห์ปัญหาในบทความนี้แสดงให้เห็นว่าการระบุเกณฑ์
comings สั้นเปอร์เซ็นต์เดียว และความแตกต่างใน
สภาพแวดล้อมที่มีผลกระทบที่สถานที่เรียนอาจได้รับบริจาคปัจจัยบางที่ดูเหมือนกัน

ศึกษาปริมาณการค้นพบ การตรวจสอบข้อมูลเชิงประจักษ์ที่ปรากฏจะกว้าง
สอดคล้องกับสมมติฐานนี้ แต่ยังไม่ได้ข้อสรุป
รุ่นรบกวนการพัฒนาที่นี่และกฎระเบียบ
นิยามที่เสนอโดยรำคาญกลิ่นและรสหวาน
วัตต์ที่อยู่ ( 1995 ) คำถามที่ 2 คือ " ดีที่สุด " สำหรับ
อธิบายการสัมผัสกลิ่น แต่พวกเขาเพิ่มใหม่คำถาม
ซึ่งต้องใช้ความละเอียด เหล่านี้เกี่ยวข้องกับขอบเขตของช่วงความถี่ของ
เหตุการณ์หรือเปอร์เซ็นต์ที่จะพิจารณาในรูปแบบของ
รบกวน ธรรมชาติของการตอบสนองจากชุมชนที่เกิดขึ้นที่ระดับร้อยละ
เหล่านี้และความสำคัญของการบวกผลเมื่อ
ธรณีประตูจะเข้าหาหรือเกินในระดับเปอร์เซ็นต์ไทล์หลายหลายแนวค่า
.
ในขณะที่จุดอ่อนของคนเดียวกลิ่นเงื่อนไข
ถูกระบุก่อนหน้านี้โดยตัวเลขของนักวิจัย และข้อบกพร่องเหล่านี้
ได้มองข้ามไปควบคุม . มันคือ
ชี้ให้เห็นว่าก่อนหน้านี้ทำงานในการรวมกันกับรุ่น
รบกวนพัฒนาที่นี่ให้ปรับปรุงแนวคิดของกลิ่น
เกณฑ์ที่อาจช่วยในการพัฒนาฝีมือมากขึ้นและดีกว่า
Harmonised jurisdictional เกณฑ์กรอบ .