“What a pity we are not bigger,” sa

“What a pity we are not bigger,” said the Osaka frog; “for then we could see both towns from here, and tell if it is worth our while going on.”

“Oh, that is easily managed,” returned the Kyoto frog. “We have only got to stand up on our hind legs, and hold onto each other, and then we can each look at the town he is traveling to.”

This idea pleased the Osaka frog so much that he at once jumped up and put his front paws on the shoulder of his friend, who had risen also. There they both stood, stretching themselves as high as they could, and holding each other tightly, so that they might not fall down. The Kyoto frog turned his nose towards Osaka, and the Osaka frog turned his nose towards Kyoto; but the foolish things forgot that when they stood up their great eyes lay in the backs of their heads, and that though their noses might point to the places to which they wanted to go, their eyes beheld the places from which they had come.

“Dear me!” cried the Osaka frog, “Kyoto is exactly like Osaka. It is certainly not worth such a long journey. I shall go home!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"สิ่งที่น่าเสียดายที่เราไม่ได้มีขนาดใหญ่" กล่าวว่ากบโอซาก้า; "สำหรับจากนั้นเราจะได้เห็นเมืองทั้งจากที่นี่และบอกว่ามันมีค่าในขณะที่ของเราที่เกิดขึ้น." "โอ้ที่จัดการได้อย่างง่ายดาย" กลับกบเกียวโต "เราได้มีเท่านั้นที่จะลุกขึ้นยืนบนขาหลังของเราและถือเข้ากันแล้วเราแต่ละคนสามารถมองไปที่เมืองที่เขาจะเดินทางไป." ความคิดนี้ยินดีกบโอซาก้ามากว่าเขากระโดดในครั้งเดียวและใส่ อุ้งเท้าด้านหน้าของเขาบนไหล่ของเพื่อนของเขาที่ได้เพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังมี มีพวกเขาทั้งสองยืนยืดตัวเองให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้และถือกันและกันแน่นเพื่อให้พวกเขาอาจจะไม่ล้มลง กบเกียวโตหันจมูกของเขาที่มีต่อโอซาก้าและโอซาก้ากบหันจมูกของเขาที่มีต่อเกียวโต; แต่สิ่งที่โง่เขลาลืมว่าเมื่อพวกเขาลุกขึ้นยืนตาดีของพวกเขาอยู่ในด้านหลังของศีรษะของพวกเขาและที่ว่าจมูกของพวกเขาอาจชี้ไปยังสถานที่ที่พวกเขาอยากจะไปสายตาของพวกเขามองดูสถานที่จากที่พวกเขาได้มา. " รักฉัน! "ร้องไห้กบโอซาก้า" เกียวโตเป็นเหมือนโอซาก้า แน่นอนมันเป็นไม่คุ้มค่าเช่นการเดินทางที่ยาวนาน ฉันจะกลับบ้าน! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" น่าเสียดายที่เราไม่ใหญ่ " กล่าวว่า กบ โอซาก้า " แล้วเราจะได้เห็นทั้งสองเมือง จากที่นี่ และบอกได้ว่ามันคุ้มค่าของเราในขณะที่ขึ้น "

" โอ้ ที่จัดการได้ง่าย " กลับ กบ เกียวโต " เราต้องยืนบนขาหลัง และจับกัน แล้วเราแต่ละคน สามารถดูเมืองเขาจะเดินทางไป

"ความคิดนี้ ถูกใจ โอซาก้า กบมากว่า เขา ก็กระโดดขึ้นมาวางอุ้งเท้าหน้าของเขาบนไหล่ของเพื่อนของเขาที่ได้เพิ่มขึ้นด้วย พวกเขาทั้งคู่ยืนยืดตัวเองให้สูงที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถและจับกันไว้แน่น เพื่อพวกเขาจะไม่ล้มลง กบเกียวโตหันจมูกของเขาสู่ โอซาก้า และเกียวโต โอซาก้า กบหันจมูกของเขาต่อ ;แต่เรื่องโง่ๆ ลืมไปว่า เมื่อเขาลุกขึ้น ดวงตาที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาวางในด้านหลังของหัวของพวกเขา และแม้ว่าจมูกจะชี้ไปยังสถานที่ที่พวกเขาต้องการไป ตาก็มองดูสถานที่ที่พวกเขาได้มา

" ที่รักฉัน " ร้องไห้ โอซาก้า เกียวโต กบ " เหมือนที่โอซาก้า มันแน่นอนไม่คุ้มค่าการเดินทางที่แสนนาน ผมจะกลับบ้าน "