Tactical deception has long attract

Tactical deception has long attracted interest because it is often assumed to entail complex cognitive mechanisms. However, systematic evidence of tactical deception is rare and no study has attempted to determine whether such behaviours may be underpinned by relatively simple mechanisms. This study examined whether deceptive alarm calling among wild tufted capuchin monkeys, Cebus apella nigritus, feeding on contestable food resources can be potentially explained by a physiological mechanism, namely increased activation in the adrenocortex and the resulting production of glucocorticoids (GCs; ‘stress hormones’). This was tested experimentally in Iguazú National Park, Argentina, by manipulating the potential for contest competition over food and noninvasively monitoring GC production through analysis of faecal hormone metabolites. If deceptive false alarms are indeed associated with adrenocortical activity, it was predicted that the patterns of production of these calls would match the patterns of GC output, generally being higher in callers than noncallers in cases in which food is most contestable, and specifically being higher in callers on those occasions when a deceptive false alarm was produced. This hypothesis was not supported, as (1) GC output was significantly lower in association with the experimental introduction of contestable resources than in natural contexts wherein the potential for contest is lower, (2) within experimental contexts, there was a nonsignificant tendency for noncallers to show higher GC output than callers when food was most contestable, and (3) individuals did not show higher GC levels in cases in which they produced deceptive alarms relative to cases in which they did not. A learned association between the production of alarms and increased access to food may be the most likely cognitive explanation for this case of tactical deception, although unexplored physiological mechanisms also remain possible.

Keywords

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยุทธวิธีการหลอกลวงได้ดึงดูดความสนใจนานเพราะมันก็มักจะคิดที่จะนำมาซึ่งความรู้ความเข้าใจกลไกที่ซับซ้อน อย่างไรก็ตามหลักฐานที่เป็นระบบของการหลอกลวงทางยุทธวิธีเป็นของหายากและการศึกษาไม่ได้พยายามที่จะตรวจสอบว่าพฤติกรรมดังกล่าวอาจได้รับการสนับสนุนโดยกลไกที่ค่อนข้างง่าย การศึกษาครั้งนี้การตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นสัญญาณเตือนการหลอกลวงเรียกในหมู่ลิงคาปูชินกระจุกป่า Cebus APELLA nigritus กินทรัพยากรอาหารโต้แย้งสามารถอธิบายที่อาจเกิดขึ้นโดยกลไกทางสรีรวิทยายืนยันการใช้งานที่เพิ่มขึ้นคือใน adrenocortex และการผลิตที่เกิดจาก glucocorticoids (GCs; 'ฮอร์โมนความเครียด' ) นี้ได้รับการทดสอบทดลองใน Iguazu National Park, อาร์เจนตินา, โดยการจัดการที่มีศักยภาพสำหรับการแข่งขันการประกวดผ่านทางอาหารและการตรวจสอบการผลิต noninvasively GC ผ่านการวิเคราะห์สารฮอร์โมนอุจจาระ ถ้าเตือนที่ผิดพลาดหลอกลวงที่เกี่ยวข้องแน่นอนกับกิจกรรม adrenocortical ก็เป็นที่คาดการณ์ว่ารูปแบบของการผลิตของสายเหล่านี้จะตรงกับรูปแบบของการส่งออก GC โดยทั่วไปเป็นที่สูงขึ้นในสายที่กว่า noncallers ในกรณีที่อาหารยังโต้แย้งมากที่สุดและเป็นที่สูงขึ้นโดยเฉพาะ ในสายที่ในโอกาสเหล่านั้นเมื่อปลุกเท็จหลอกลวงเป็นจำนวนมาก สมมติฐานนี้ไม่ได้รับการสนับสนุนเช่น (1) การส่งออก GC อย่างมีนัยสำคัญที่ต่ำกว่าในการเชื่อมโยงกับการแนะนำการทดลองของทรัพยากรโต้แย้งกว่าในบริบทธรรมชาติในประเด็นที่มีศักยภาพสำหรับการประกวดต่ำ (2) ภายในบริบทการทดลองมีแนวโน้มที่ไม่มีนัยสำคัญสำหรับ noncallers ที่จะแสดงให้ผลผลิตสูงกว่า GC โทรติดต่อเมื่ออาหารเป็นโต้แย้งมากที่สุดและ (3) บุคคลที่ไม่ได้แสดงระดับ GC ที่สูงขึ้นในกรณีที่พวกเขาผลิตสัญญาณเตือนหลอกลวงเมื่อเทียบกับกรณีที่พวกเขาไม่ได้ เรียนรู้การเชื่อมโยงระหว่างการผลิตของการเตือนภัยและการเข้าถึงที่เพิ่มขึ้นในอาหารอาจจะเป็นคำอธิบายความรู้ความเข้าใจมากที่สุดสำหรับกรณีของการหลอกลวงทางยุทธวิธีนี้แม้ว่ากลไกทางสรีรวิทยาการสำรวจยังคงอยู่ที่เป็นไปได้. คำสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การหลอกลวงทางยุทธวิธีได้ดึงดูดความสนใจเพราะมันมักจะถือว่าครอบคลุมกลไกการคิดที่ซับซ้อน อย่างไรก็ตาม หลักฐานอย่างเป็นระบบของการหลอกลวงทางยุทธวิธีที่หายากและไม่มีการศึกษา ได้พยายามที่จะตรวจสอบว่า พฤติกรรมดังกล่าวอาจได้รับการสนับสนุนโดยกลไกที่ค่อนข้างง่าย การศึกษานี้ตรวจสอบว่าหลอกลวงปลุกเรียกท่ามกลางป่าลิงคาปูชิน ทอ ,cebus apella nigritus ให้อาหารบนทรัพยากรอาหาร contestable สามารถอธิบายกลไกทางสรีรวิทยาที่อาจเกิดขึ้นโดยการกระตุ้น คือ เพิ่มขึ้นใน adrenocortex และเป็นผลผลิตของกลูโคคอร์ติคอยด์ ( ระดับฮอร์โมนความเครียด ; ' ' ) นี้ได้รับการทดสอบโดยใน iguaz úอุทยานแห่งชาติ , อาร์เจนตินาโดยจัดการประกวด อาจมากกว่าอาหารและ noninvasively ติดตามการผลิต GC โดยการวิเคราะห์สารฮอร์โมนใน . ถ้าสัญญาณเตือนเท็จหลอกลวงมีความเกี่ยวข้องกับกิจกรรมอะดรีโนคอร์ติคัล มันทำนายว่ารูปแบบการผลิตของโทรศัพท์เหล่านี้จะตรงกับรูปแบบของ GC ผลผลิตโดยทั่วไปจะสูงกว่าในสายมากกว่า noncallers ในกรณีที่อาหารเป็น contestable ส่วนใหญ่ และโดยเฉพาะการโทรสูงในโอกาสเหล่านั้นเมื่อหลอกลวงปลุกเท็จที่ถูกผลิต สมมติฐานนี้ไม่รองรับ( 1 ) GC ผลผลิตลดลงในความสัมพันธ์กับการทดลองของทรัพยากร contestable กว่าในบริบทธรรมชาติเพื่อศักยภาพการแข่งขันลดลง ( 2 ) ในบริบทที่ทดลองมีแนวโน้มความเชื่อมั่นสำหรับ noncallers แสดงผลผลิต GC สูงกว่าสาย เมื่ออาหาร contestable ที่สุด( 3 ) บุคคลไม่แสดงระดับที่สูง GC ในกรณีที่พวกเขาผลิตสัญญาณเตือนหลอกลวงญาติในกรณีที่พวกเขาไม่ การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการผลิตของสัญญาณเตือนภัยและการเข้าถึงอาหารอาจจะอธิบายมาก องค์นี้กรณีของการหลอกลวงทางยุทธวิธี แม้ว่า unexplored สรีรวิทยากลไกยังคงเป็นไปได้

คำสำคัญ