The international lender-of-last-re

The international lender-of-last-resort argument is more difficult to apply to the classical gold standard…. In 1873, as in 1890 and 1907, the hegemonic monetary authority, the Bank of England, would have been the “borrower of last resort” rather than the lender.[This fact] might be reconciled with the theory of hegemonic stability if the lender, Paris, is elevated to the status of a hegemonic financial center—apossibility to which Kindleberger is led by his analysis of late nineteenth century financial crises. But elevating Paris to parity with London would do much to undermine the view of the classical gold standard that attributes its durability to management by a single financial center.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่างประเทศอาร์กิวเมนต์ผู้ให้กู้ของรีสอร์ทสุดท้ายเป็นเรื่องยากมากที่จะนำไปใช้กับมาตรฐานทองคำคลาสสิก ... ใน 1873 ขณะที่ในปี 1890 และปี 1907 ผู้มีอำนาจทางการเงิน hegemonic, ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษจะได้รับการ "กู้สุดท้าย" มากกว่าผู้ให้กู้. [ความจริงเรื่องนี้] อาจจะกระทบกับทฤษฎีของความมั่นคง hegemonic ถ้าผู้ให้กู้ ปารีสถูกยกระดับให้เป็นสถานะของการเงิน hegemonic ศูนย์ apossibility ที่ Kindleberger นำโดยการวิเคราะห์ของเขาวิกฤตการณ์ทางการเงินในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้า แต่การยกระดับความเท่าเทียมกันปารีสไปลอนดอนจะทำอะไรได้มากที่จะบ่อนทำลายมุมมองของมาตรฐานทองคำคลาสสิกที่คุณลักษณะความทนทานของมันในการบริหารจัดการโดยเป็นศูนย์กลางทางการเงินเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานาชาติกู้สุดท้ายอาร์กิวเมนต์ที่เป็นเรื่องยากมากที่จะใช้กับคลาสสิกมาตรฐานทอง . . . . . . . ใน 1873 , ใน 2433 กับ 1907 ธนาคารกลางเจ้า , ธนาคารของอังกฤษ ก็จะได้เป็นผู้กู้ " สุดท้าย " มากกว่ากู้ [ ความจริง ] อาจจะคืนดีกับทฤษฎีเสถียรภาพถ้ากู้ , ปารีสคือการยกระดับสถานะของศูนย์กลางทางการเงินของเจ้า ซึ่งนำโดย apossibility คินเดิลเบอร์เกอร์ของเขาการวิเคราะห์ปลายศตวรรษที่สิบเก้าวิกฤตการณ์ทางการเงิน แต่การปารีสเพื่อความเท่าเทียมกันกับลอนดอนจะทำอะไรที่จะทำลายมุมมองคลาสสิกของมาตรฐานทองคำที่คุณสมบัติความทนทานของมันเพื่อการจัดการทางการเงิน






เดียวศูนย์