- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
For your muscles -- in fact, for ev
For your muscles -- in fact, for every cell in your body -- the source of energy that keeps everything going is called ATP. Adenosine triphosphate (ATP) is the biochemical way to store and use energy.
For your muscles -- in fact, for every cell in your body -- the source of energy that keeps everything going is called ATP. Adenosine triphosphate (ATP) is the biochemical way to store and use energy.
The entire reaction that turns ATP into energy is a bit complicated, but here is a good summary:
Chemically, ATP is an adenine nucleotide bound to three phosphates.
There is a lot of energy stored in the bond between the second and third phosphate groups that can be used to fuel chemical reactions.
When a cell needs energy, it breaks this bond to form adenosine diphosphate (ADP) and a free phosphate molecule.
In some instances, the second phosphate group can also be broken to form adenosine monophosphate (AMP).
When the cell has excess energy, it stores this energy by forming ATP from ADP and phosphate.
ATP is required for the biochemical reactions involved in any muscle contraction. As the work of the muscle increases, more and more ATP gets consumed and must be replaced in order for the muscle to keep moving.
Because ATP is so important, the body has several different systems to create ATP. These systems work together in phases. The interesting thing is that different forms of exercise use different systems, so a sprinter is getting ATP in a completely different way from a marathon runner!
ATP comes from three different biochemical systems in the muscle, in this order:
Phosphagen system
Glycogen-lactic acid system
Aerobic respiration
Now, let's look at each one in detail.
Phosphagen System
A muscle cell has some amount of ATP floating around that it can use immediately, but not very much -- only enough to last for about three seconds. To replenish the ATP levels quickly, muscle cells contain a high-energy phosphate compound called creatine phosphate.
The phosphate group is removed from creatine phosphate by an enzyme called creatine kinase, and is transferred to ADP to form ATP.
The cell turns ATP into ADP, and the phosphagen rapidly turns the ADP back into ATP. As the muscle continues to work, the creatine phosphate levels begin to decrease. Together, the ATP levels and creatine phosphate levels are called the phosphagen system. The phosphagen system can supply the energy needs of working muscle at a high rate, but only for 8 to 10 seconds.
Glycogen Lactic Acid System
Muscles also have big reserves of a complex carbohydrates called glycogen. Glycogen is a chain of glucose molecules. A cell splits glycogen into glucose. Then the cell uses anaerobic metabolism (anaerobic means "without oxygen") to make ATP and a byproduct called lactic acid from the glucose.
About 12 chemical reactions take place to make ATP under this process, so it supplies ATP at a slower rate than the phosphagen system. The system can still act rapidly and produce enough ATP to last about 90 seconds. This system does not need oxygen, which is handy because it takes the heart and lungs some time to get their act together. It is also handy because the rapidly contracting muscle squeezes off its own blood vessels, depriving itself of oxygen-rich blood.
There is a definite limit to anerobic respiration because of the lactic acid. The acid is what makes your muscles hurt. Lactic acid builds up in the muscle tissue and causes the fatigue and soreness you feel in your exercising muscles.
Aerobic Respiration
By two minutes of exercise, the body responds to supply working muscles with oxygen. When oxygen is present, glucose can be completely broken down into carbon dioxide and water in a process called aerobic respiration.
The glucose can come from three different places:
Remaining glycogen supplies in the muscles
Breakdown of the liver's glycogen into glucose, which gets to working muscle through the bloodstream
Absorption of glucose from food in the intestine, which gets to working muscle through the bloodstream
Aerobic respiration can also use fatty acids from fat reserves in muscle and the body to produce ATP. In extreme cases (like starvation), proteins can also be broken down into amino acids and used to make ATP. Aerobic respiration would use carbohydrates first, then fats and finally proteins, if necessary.
Aerobic respiration takes even more chemical reactions to produce ATP than either of the above systems. Aerobic respiration produces ATP at the slowest rate of the three systems, but it can continue to supply ATP for several hours or longer, so long as the fuel supply lasts.
Overview
So imagine that you start running. Here's what happens:
The muscle cells burn off the ATP they have floating around in about 3 seconds.
The phosphagen system kicks in and supplies energy for 8 to 10 seconds. This would be the major energy system used by the muscles of a 100-meter sprinter or weight lifter, where rapid acceleration, short-duration exercise occurs.
If exercise continues longer, then the glycogen-lactic acid system kicks in. This would be true for short-distance exercises such as a 200- or 400-meter dash or 100-meter swim.
Finally, if exercise continues, then aerobic respiration takes over. This would occur in endurance events such as an 800-meter dash, marathon run, rowing, cross-country skiing and distance skating.
When you start to look closely at how the human body works, it is truly an amazing machine!
References:
How Stuff Works "ATP Is Energy". 2000
Bodies Of Stone "The Body Machine". 2000
Be sure to also check out:
Nutrient Ratios & Caloric Needs!
Thanks,
For your muscles -- in fact, for every cell in your body -- the source of energy that keeps everything going is called ATP. Adenosine triphosphate (ATP) is the biochemical way to store and use energy.
The entire reaction that turns ATP into energy is a bit complicated, but here is a good summary:
Chemically, ATP is an adenine nucleotide bound to three phosphates.
There is a lot of energy stored in the bond between the second and third phosphate groups that can be used to fuel chemical reactions.
When a cell needs energy, it breaks this bond to form adenosine diphosphate (ADP) and a free phosphate molecule.
In some instances, the second phosphate group can also be broken to form adenosine monophosphate (AMP).
When the cell has excess energy, it stores this energy by forming ATP from ADP and phosphate.
ATP is required for the biochemical reactions involved in any muscle contraction. As the work of the muscle increases, more and more ATP gets consumed and must be replaced in order for the muscle to keep moving.
Because ATP is so important, the body has several different systems to create ATP. These systems work together in phases. The interesting thing is that different forms of exercise use different systems, so a sprinter is getting ATP in a completely different way from a marathon runner!
ATP comes from three different biochemical systems in the muscle, in this order:
Phosphagen system
Glycogen-lactic acid system
Aerobic respiration
Now, let's look at each one in detail.
Phosphagen System
A muscle cell has some amount of ATP floating around that it can use immediately, but not very much -- only enough to last for about three seconds. To replenish the ATP levels quickly, muscle cells contain a high-energy phosphate compound called creatine phosphate.
The phosphate group is removed from creatine phosphate by an enzyme called creatine kinase, and is transferred to ADP to form ATP.
The cell turns ATP into ADP, and the phosphagen rapidly turns the ADP back into ATP. As the muscle continues to work, the creatine phosphate levels begin to decrease. Together, the ATP levels and creatine phosphate levels are called the phosphagen system. The phosphagen system can supply the energy needs of working muscle at a high rate, but only for 8 to 10 seconds.
Glycogen Lactic Acid System
Muscles also have big reserves of a complex carbohydrates called glycogen. Glycogen is a chain of glucose molecules. A cell splits glycogen into glucose. Then the cell uses anaerobic metabolism (anaerobic means "without oxygen") to make ATP and a byproduct called lactic acid from the glucose.
About 12 chemical reactions take place to make ATP under this process, so it supplies ATP at a slower rate than the phosphagen system. The system can still act rapidly and produce enough ATP to last about 90 seconds. This system does not need oxygen, which is handy because it takes the heart and lungs some time to get their act together. It is also handy because the rapidly contracting muscle squeezes off its own blood vessels, depriving itself of oxygen-rich blood.
There is a definite limit to anerobic respiration because of the lactic acid. The acid is what makes your muscles hurt. Lactic acid builds up in the muscle tissue and causes the fatigue and soreness you feel in your exercising muscles.
Aerobic Respiration
By two minutes of exercise, the body responds to supply working muscles with oxygen. When oxygen is present, glucose can be completely broken down into carbon dioxide and water in a process called aerobic respiration.
The glucose can come from three different places:
Remaining glycogen supplies in the muscles
Breakdown of the liver's glycogen into glucose, which gets to working muscle through the bloodstream
Absorption of glucose from food in the intestine, which gets to working muscle through the bloodstream
Aerobic respiration can also use fatty acids from fat reserves in muscle and the body to produce ATP. In extreme cases (like starvation), proteins can also be broken down into amino acids and used to make ATP. Aerobic respiration would use carbohydrates first, then fats and finally proteins, if necessary.
Aerobic respiration takes even more chemical reactions to produce ATP than either of the above systems. Aerobic respiration produces ATP at the slowest rate of the three systems, but it can continue to supply ATP for several hours or longer, so long as the fuel supply lasts.
Overview
So imagine that you start running. Here's what happens:
The muscle cells burn off the ATP they have floating around in about 3 seconds.
The phosphagen system kicks in and supplies energy for 8 to 10 seconds. This would be the major energy system used by the muscles of a 100-meter sprinter or weight lifter, where rapid acceleration, short-duration exercise occurs.
If exercise continues longer, then the glycogen-lactic acid system kicks in. This would be true for short-distance exercises such as a 200- or 400-meter dash or 100-meter swim.
Finally, if exercise continues, then aerobic respiration takes over. This would occur in endurance events such as an 800-meter dash, marathon run, rowing, cross-country skiing and distance skating.
When you start to look closely at how the human body works, it is truly an amazing machine!
References:
How Stuff Works "ATP Is Energy". 2000
Bodies Of Stone "The Body Machine". 2000
Be sure to also check out:
Nutrient Ratios & Caloric Needs!
Thanks,
0/5000
สำหรับกล้าม - ในความเป็นจริง สำหรับทุกเซลล์ในร่างกายของคุณ — แหล่งที่มาของพลังงานที่ช่วยให้ทุกอย่างจะเรียกว่า ATP อะดีโนซีนไตรฟอสเฟต (ATP) เป็นวิธีการเก็บ และใช้พลังงานชีวเคมีสำหรับกล้าม - ในความเป็นจริง สำหรับทุกเซลล์ในร่างกายของคุณ — แหล่งที่มาของพลังงานที่ช่วยให้ทุกอย่างจะเรียกว่า ATP อะดีโนซีนไตรฟอสเฟต (ATP) เป็นวิธีการเก็บ และใช้พลังงานชีวเคมีปฏิกิริยาทั้งหมดที่ ATP เปลี่ยนเป็นพลังงานที่มีความซับซ้อนมาก แต่นี่คือบทสรุปที่ดี:สารเคมี ATP จะมีนิวคลีโอไทด์ adenine กับฟอสเฟต 3มีจำนวนมากของพลังงานที่เก็บอยู่ในพันธะระหว่างกลุ่มฟอสเฟตสอง และสามที่สามารถใช้เชื้อเพลิงจากปฏิกิริยาทางเคมีเมื่อเซลล์ต้องการพลังงาน แบ่งตราสารหนี้นี้จะฟอร์มอะดี diphosphate (ADP) และโมเลกุลฟอสเฟตฟรีในบางกรณี กลุ่มฟอสเฟตสองยังได้เสียกับฟอร์มอะดี monophosphate (แอมป์)เมื่อเซลล์มีพลังงานส่วนเกิน จะเก็บพลังงานนี้ โดยขึ้นรูป ATP จาก ADP และฟอสเฟตATP เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับปฏิกิริยาชีวเคมีที่เกี่ยวข้องกับการหดตัวของกล้ามเนื้อ เป็นการทำงานของกล้ามเนื้อเพิ่ม ATP มาก ขึ้นได้รับใช้ และต้องไม่ให้กล้ามเนื้อให้เคลื่อนไหวเนื่องจาก ATP เป็นสำคัญดังนั้น ร่างกายมีหลายระบบแตกต่างกันเพื่อสร้าง ATP ระบบเหล่านี้ทำงานร่วมกันในระยะ สิ่งน่าสนใจคือ ว่า ออกกำลังกายในรูปแบบต่าง ๆ ใช้ระบบอื่น สปรินเตอร์ที่กำลัง ATP อย่างสมบูรณ์จากนักวิ่งมาราธอนATP มาจากสามระบบชีวเคมีต่าง ๆ ในกล้ามเนื้อ ในใบสั่งนี้:ระบบ Phosphagenระบบกรดแล็กติกไกลโคเจนหายใจเต้นแอโรบิกตอนนี้ ลองดูที่รายละเอียดระบบ Phosphagenเซลล์กล้ามเนื้อบางส่วนจำนวน ATP ที่ลอยรอบที่มันสามารถใช้ได้ทันที แต่ไม่มาก - เพียงพอไปนานประมาณ 3 วินาทีได้ เพื่อเติมระดับ ATP ได้อย่างรวดเร็ว เซลล์กล้ามเนื้อประกอบด้วยการ high-energy ฟอสเฟตผสมเรียกว่าฟอสเฟตควรบริโภคกลุ่มฟอสเฟตออกจากฟอสเฟตควรบริโภค โดยเอนไซม์เรียกว่าควรบริโภค kinase ให้เป็น และ ADP ฟอร์ม ATPเซลล์เปลี่ยน ATP เป็น ADP และ phosphagen อย่างรวดเร็วเปลี่ยน ADP กลับไปเป็น ATP เป็นกล้ามเนื้อยังคงทำงาน ระดับฟอสเฟตควรบริโภคเริ่มลดลง กัน ระดับ ATP และระดับฟอสเฟตควรบริโภคเรียกว่าระบบ phosphagen ระบบ phosphagen สามารถจัดหาความต้องการพลังงานของกล้ามเนื้อทำงาน ในอัตราสูง แต่ สำหรับ 8-10 วินาทีเท่านั้นระบบกรดไกลโคเจนนอกจากนี้กล้ามเนื้อยังมีสำรองขนาดใหญ่ของคาร์โบไฮเดรตซับซ้อนที่เรียกว่าไกลโคเจน ยังเป็นห่วงโซ่ของโมเลกุลกลูโคส เซลล์แยกไกลโคเจนเป็นกลูโคส จาก นั้นเซลล์ใช้ไม่ใช้ออกซิเจนเผาผลาญ (ไม่ใช้หมายถึง "ไม่ มีออกซิเจน") เพื่อสร้าง ATP และจิตสำนึกเรียกว่ากรดแลกติกจากน้ำตาลกลูโคสปฏิกิริยาเคมีที่เกี่ยวกับ 12 ทำให้ ATP ภายใต้กระบวนการนี้ เพื่อส่ง ATP ในอัตราช้ากว่าระบบ phosphagen ระบบยังคงสามารถดำเนินการอย่างรวดเร็ว และผลิต ATP เพียงพอกับล่าสุดประมาณ 90 วินาที ระบบนี้ต้องการออกซิเจน ซึ่งเป็นประโยชน์เนื่องจากใช้หัวใจและปอดบางครั้งได้ส่วนกัน ก็ยังมีประโยชน์เนื่องจากกล้ามเนื้ออย่างรวดเร็วทำสัญญา squeezes ปิดตัวเองเลือด depriving เองอุดมไปด้วยออกซิเจนเลือดยังมีจำกัดแน่นอนหายใจ anerobic เนื่องจากกรดแลกติก กรดคือ อะไรทำให้เจ็บกล้ามเนื้อของคุณ กรดที่สร้างขึ้นในเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อ และทำให้เกิดความเมื่อยล้าและอาการปวดที่คุณรู้สึกใน exercisingหายใจเต้นแอโรบิกโดยสองนาทีของการออกกำลังกาย ร่างกายตอบสนองจัดกล้ามเนื้อทำงานกับออกซิเจน เมื่อออกซิเจนมีอยู่ กลูโคสสามารถแบ่งทั้งหมดลงเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำในกระบวนการที่เรียกว่าหายใจเต้นแอโรบิกได้น้ำตาลกลูโคสมาจากสถานต่าง ๆ สาม:อุปกรณ์เหลือ ไกลโคเจนในกล้ามเนื้อแบ่งของไกลโคเจนที่ตับเป็นกลูโคส ซึ่งได้รับการทำงานกล้ามเนื้อผ่านทางกระแสเลือดดูดซึมน้ำตาลกลูโคสจากอาหารในลำไส้ ซึ่งได้รับการทำงานกล้ามเนื้อผ่านทางกระแสเลือดหายใจเต้นแอโรบิกสามารถใช้กรดไขมันจากสำรองไขมันในกล้ามเนื้อและร่างกายจะผลิต ATP ในกรณีที่รุนแรง (เช่นความอดอยาก), โปรตีนสามารถจะแบ่งย่อยเป็นกรดอะมิโน และใช้เพื่อสร้าง ATP หายใจเต้นแอโรบิกจะใช้คาร์โบไฮเดรตก่อน แล้วไขมัน และสุดท้ายโปรตีน ถ้าจำเป็นแอโรบิกหายใจใช้ปฏิกิริยาเคมีมากยิ่งขึ้นในการผลิต ATP มากกว่าระบบข้างต้นอย่างใดอย่างหนึ่ง หายใจเต้นแอโรบิกสร้าง ATP ในอัตราช้าที่สุดของระบบสาม แต่มันยังใส่ ATP สำหรับหลายชั่วโมง หรือ นานกว่า ตราบใดที่เวลาจัดหาเชื้อเพลิงภาพรวมดังนั้น สมมติว่า คุณเริ่มต้นทำงาน นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น:เซลล์กล้ามเนื้อเผาปิด ATP ได้ลอยรอบประมาณ 3 วินาทีระบบ phosphagen kicks ใน และอุปกรณ์พลังงาน 8 ถึง 10 วินาที นี้จะเป็นระบบพลังงานที่สำคัญที่ใช้กล้ามเนื้อของนักกีฬายกน้ำหนัก สปรินเตอร์ 100 เมตรที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเร่ง ออกกำลังกายระยะเวลาสั้นถ้าออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องอีกต่อไป แล้วระบบกรดแล็กติกยัง kicks ใน นี้จะเป็นจริงสำหรับออกกำลังกายระยะสั้น ๆ เช่น 200 หรือ 400-เมตรเส้นประหรือว่ายน้ำ 100 เมตรในที่สุด ถ้ายังคงออกกำลังกาย แล้วหายใจเต้นแอโรบิกจะผ่านหรือไม่ นี้จะเกิดขึ้นในเหตุการณ์ความอดทนเช่นการ 800 เมตรประ มาราธอนวิ่ง พายเรือ เล่นสกีข้ามและห่างสเก็ตเมื่อคุณเริ่มดูที่วิธีการทำงานของร่างกายมนุษย์อย่างใกล้ชิด ที่นี่มีเครื่องที่น่าทึ่งอ้างอิง:ว่าสิ่งที่ทำ "ATP คือ พลังงาน" 2000เนื้อของหิน "เครื่องร่างกาย" 2000ตรวจสอบให้แน่ใจว่ายัง เช็ค: อัตราส่วนธาตุอาหารและความต้องการแคลอริกขอบคุณ
การแปล กรุณารอสักครู่..
สำหรับกล้ามเนื้อของคุณ - ในความเป็นจริงสำหรับเซลล์ในร่างกายของคุณทุกคน - แหล่งที่มาของพลังงานที่จะช่วยให้ทุกอย่างที่เรียกว่าเอทีพี Adenosine triphosphate (ATP) เป็นวิธีทางชีวเคมีในการจัดเก็บและใช้พลังงาน.
สำหรับกล้ามเนื้อของคุณ - ในความเป็นจริงสำหรับเซลล์ในร่างกายของคุณทุกคน - แหล่งที่มาของพลังงานที่จะช่วยให้ทุกอย่างที่เรียกว่าเอทีพี ซีน triphosphate (ATP) เป็นวิธีทางชีวเคมีในการจัดเก็บและใช้พลังงาน.
ปฏิกิริยาทั้งหมดที่จะเปลี่ยนเอทีพีเป็นพลังงานเป็นบิตซับซ้อน แต่ที่นี่เป็นบทสรุปที่ดี. เคมีเอทีพีเป็นเบื่อหน่าย adenine ผูกไว้กับสามฟอสเฟตมีความเป็นจำนวนมากของพลังงานที่เก็บไว้ในความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มฟอสเฟตที่สองและสามที่สามารถนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิงในการเกิดปฏิกิริยาทางเคมี. เมื่อเซลล์ต้องการพลังงานจะแบ่งพันธบัตรนี้ในรูปแบบ adenosine เพท (ADP) และโมเลกุลฟอสเฟตฟรี. ในบางกรณี กลุ่มฟอสเฟตที่สองก็จะถูกทำลายในรูปแบบโมโนอะดีโนซีน (แอมป์). เมื่อเซลล์มีพลังงานส่วนเกินจะเก็บพลังงานนี้โดยการสร้าง ATP จาก ADP และฟอสเฟต. เอทีพีเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับปฏิกิริยาทางชีวเคมีที่เกี่ยวข้องในการหดตัวของกล้ามเนื้อใด ๆ ขณะที่การเพิ่มขึ้นของการทำงานของกล้ามเนื้อมากขึ้นเอทีพีได้รับการบริโภคและต้องเปลี่ยนเพื่อให้กล้ามเนื้อให้ย้าย. เพราะเอทีพีเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้ร่างกายมีระบบที่แตกต่างกันในการสร้างเอทีพี ระบบเหล่านี้ทำงานร่วมกันในขั้นตอน สิ่งที่น่าสนใจก็คือว่ารูปแบบที่แตกต่างกันของการออกกำลังกายใช้ระบบที่แตกต่างกันเพื่อให้นักวิ่งจะได้รับเอทีพีในทางที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากการวิ่งมาราธอน! เอทีพีมาจากสามระบบทางชีวเคมีที่แตกต่างกันในกล้ามเนื้อในลำดับนี้: Phosphagen ระบบกรดไกลโคเจนแลคติกระบบการหายใจแอโรบิกตอนนี้ให้ดูที่แต่ละคนในรายละเอียด. Phosphagen ระบบเซลล์กล้ามเนื้อมีปริมาณของเอทีพีลอยรอบบางอย่างที่จะสามารถใช้งานได้ทันทีแต่ไม่มาก - เพียงพอที่จะผ่านเวลาประมาณสามวินาที ที่จะเติมเต็มในระดับเอทีพีได้อย่างรวดเร็วเซลล์กล้ามเนื้อมีสารประกอบฟอสเฟตพลังงานสูงที่เรียกว่า Creatine ฟอสเฟต. กลุ่มฟอสเฟตจะถูกลบออกจาก Creatine ฟอสเฟตโดยเอนไซม์ที่เรียกว่าไคเนสรีและถูกโอนไปยัง ADP ในรูปแบบเอทีพี. เซลล์จะเปิดเอทีพีเข้า ADP และ Phosphagen อย่างรวดเร็วเปลี่ยน ADP กลับเข้ามาในเอทีพี ในฐานะที่เป็นกล้ามเนื้อยังคงทำงานที่ระดับฟอสเฟตรีเริ่มที่จะลดลง ร่วมกันในระดับเอทีพีและระดับฟอสเฟตรีจะเรียกว่าระบบ Phosphagen ระบบ Phosphagen สามารถจัดหาความต้องการพลังงานของกล้ามเนื้อทำงานในอัตราที่สูง แต่สำหรับ 8-10 วินาที. ไกลโคเจนกรดแลคติกระบบกล้ามเนื้อยังมีเงินสำรองใหญ่ของคาร์โบไฮเดรตที่ซับซ้อนที่เรียกว่าไกลโคเจน ไกลโคเจนเป็นห่วงโซ่ของโมเลกุลของน้ำตาลกลูโคส เซลล์แยกไกลโคเจนเป็นกลูโคส แล้วมือถือที่ใช้ในการเผาผลาญอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจน (anaerobic หมายถึง "โดยไม่ใช้ออกซิเจน") เพื่อให้เอทีพีและผลพลอยได้ที่เรียกว่ากรดแลคติกจากน้ำตาลกลูโคส. ประมาณ 12 เกิดปฏิกิริยาทางเคมีที่เกิดขึ้นจะทำให้เอทีพีภายใต้กระบวนการนี้จึงเป็นวัสดุเอทีพีในอัตราที่ช้ากว่า ระบบ Phosphagen ระบบยังสามารถทำหน้าที่ได้อย่างรวดเร็วและผลิตเอทีพีพอที่จะมีอายุการใช้งานประมาณ 90 วินาที ระบบนี้ไม่ต้องการออกซิเจนซึ่งเป็นประโยชน์เพราะมันใช้เวลาหัวใจและปอดเวลาที่จะได้รับการกระทำของพวกเขากัน นอกจากนี้ยังมีประโยชน์เพราะกล้ามเนื้อเกร็งอย่างรวดเร็วบีบออกจากหลอดเลือดของตัวเองพรากตัวเองเลือดที่อุดมด้วยออกซิเจน. มีขีด จำกัด ที่ชัดเจนในการหายใจ anerobic เพราะความเป็นกรดแลคติก กรดเป็นสิ่งที่ทำให้กล้ามเนื้อของคุณได้รับบาดเจ็บ กรดแลคติกที่สร้างขึ้นในเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อและทำให้เกิดความเมื่อยล้าและความรุนแรงที่คุณรู้สึกในกล้ามเนื้อการออกกำลังกายของคุณ. แอโรบิกและระบบหายใจโดยสองนาทีของการออกกำลังกายที่ร่างกายตอบสนองต่อการจัดหากล้ามเนื้อทำงานกับออกซิเจน . เมื่อออกซิเจนเป็นปัจจุบันกลูโคสจะถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์เป็นคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำในกระบวนการที่เรียกว่าการหายใจแอโรบิกกลูโคสได้มาจากสามสถานที่ที่แตกต่างกันวัสดุไกลโคเจนที่เหลืออยู่ในกล้ามเนื้อรายละเอียดของไกลโคเจนที่ตับที่เป็นน้ำตาลกลูโคสซึ่งได้รับการทำงานกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือดการดูดซึมของน้ำตาลกลูโคสจากอาหารในลำไส้ซึ่งได้รับการทำงานของกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือดหายใจแอโรบิกยังสามารถใช้กรดไขมันจากไขมันสำรองในกล้ามเนื้อและร่างกายผลิตเอทีพี ในกรณีที่รุนแรง (เช่นความอดอยาก) โปรตีนนอกจากนี้ยังสามารถแบ่งออกเป็นกรดอะมิโนและใช้ในการทำเอทีพี แอโรบิกการหายใจจะใช้คาร์โบไฮเดรตก่อนแล้วไขมันและโปรตีนในที่สุดถ้าจำเป็น. หายใจแอโรบิกใช้เวลาแม้กระทั่งการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีในการผลิตเอทีพีกว่าทั้งระบบดังกล่าวข้างต้น แอโรบิกการหายใจผลิตเอทีพีในอัตราที่ช้าที่สุดในสามของระบบ แต่ก็ยังคงสามารถจัดหาเอทีพีเป็นเวลาหลายชั่วโมงหรือนานกว่านั้นตราบใดที่การจัดหาน้ำมันเชื้อเพลิงเป็นเวลา. ภาพรวมดังนั้นคิดว่าคุณเริ่มต้นทำงาน นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น: เซลล์กล้ามเนื้อเผาผลาญเอทีพีที่พวกเขาได้ลอยรอบในประมาณ 3 วินาที. เตะในระบบ Phosphagen และจำหน่ายพลังงานสำหรับ 8-10 วินาที นี้จะเป็นระบบพลังงานหลักที่ใช้โดยกล้ามเนื้อของนักวิ่ง 100 เมตรหรือยกน้ำหนักที่อัตราเร่งที่รวดเร็ว, การออกกำลังกายในระยะเวลาสั้นเกิดขึ้น. ถ้าการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องอีกต่อไปแล้วระบบกรดไกลโคเจนแลคติกเตะใน. นี้จะเป็นจริง สำหรับการออกกำลังกายระยะสั้นเช่น 200 หรือ 400 เมตรขีดหรือ 100 เมตรว่ายน้ำ. สุดท้ายหากออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องแล้วหายใจแอโรบิกจะใช้เวลามากกว่า นี้จะเกิดขึ้นในเหตุการณ์ความอดทนเช่นเส้นประ 800 เมตร, วิ่งมาราธอน, พายเรือ, เล่นสกีข้ามประเทศและสเก็ตระยะทาง. เมื่อคุณเริ่มที่จะมองอย่างใกล้ชิดที่วิธีการที่ร่างกายมนุษย์ทำงานมันเป็นจริงเครื่องที่น่าทึ่ง! อ้างอิง: วิธี เรื่องการทำงานของ "เอทีพีคือพลังงาน" 2000 ร่างของหิน "เครื่องศพ" 2000 ให้แน่ใจว่าได้ตรวจสอบออก: อัตราส่วนทางสารอาหารและความต้องการแคลอรี่! ขอบคุณ
สำหรับกล้ามเนื้อของคุณ - ในความเป็นจริงสำหรับเซลล์ในร่างกายของคุณทุกคน - แหล่งที่มาของพลังงานที่จะช่วยให้ทุกอย่างที่เรียกว่าเอทีพี ซีน triphosphate (ATP) เป็นวิธีทางชีวเคมีในการจัดเก็บและใช้พลังงาน.
ปฏิกิริยาทั้งหมดที่จะเปลี่ยนเอทีพีเป็นพลังงานเป็นบิตซับซ้อน แต่ที่นี่เป็นบทสรุปที่ดี. เคมีเอทีพีเป็นเบื่อหน่าย adenine ผูกไว้กับสามฟอสเฟตมีความเป็นจำนวนมากของพลังงานที่เก็บไว้ในความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มฟอสเฟตที่สองและสามที่สามารถนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิงในการเกิดปฏิกิริยาทางเคมี. เมื่อเซลล์ต้องการพลังงานจะแบ่งพันธบัตรนี้ในรูปแบบ adenosine เพท (ADP) และโมเลกุลฟอสเฟตฟรี. ในบางกรณี กลุ่มฟอสเฟตที่สองก็จะถูกทำลายในรูปแบบโมโนอะดีโนซีน (แอมป์). เมื่อเซลล์มีพลังงานส่วนเกินจะเก็บพลังงานนี้โดยการสร้าง ATP จาก ADP และฟอสเฟต. เอทีพีเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับปฏิกิริยาทางชีวเคมีที่เกี่ยวข้องในการหดตัวของกล้ามเนื้อใด ๆ ขณะที่การเพิ่มขึ้นของการทำงานของกล้ามเนื้อมากขึ้นเอทีพีได้รับการบริโภคและต้องเปลี่ยนเพื่อให้กล้ามเนื้อให้ย้าย. เพราะเอทีพีเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้ร่างกายมีระบบที่แตกต่างกันในการสร้างเอทีพี ระบบเหล่านี้ทำงานร่วมกันในขั้นตอน สิ่งที่น่าสนใจก็คือว่ารูปแบบที่แตกต่างกันของการออกกำลังกายใช้ระบบที่แตกต่างกันเพื่อให้นักวิ่งจะได้รับเอทีพีในทางที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากการวิ่งมาราธอน! เอทีพีมาจากสามระบบทางชีวเคมีที่แตกต่างกันในกล้ามเนื้อในลำดับนี้: Phosphagen ระบบกรดไกลโคเจนแลคติกระบบการหายใจแอโรบิกตอนนี้ให้ดูที่แต่ละคนในรายละเอียด. Phosphagen ระบบเซลล์กล้ามเนื้อมีปริมาณของเอทีพีลอยรอบบางอย่างที่จะสามารถใช้งานได้ทันทีแต่ไม่มาก - เพียงพอที่จะผ่านเวลาประมาณสามวินาที ที่จะเติมเต็มในระดับเอทีพีได้อย่างรวดเร็วเซลล์กล้ามเนื้อมีสารประกอบฟอสเฟตพลังงานสูงที่เรียกว่า Creatine ฟอสเฟต. กลุ่มฟอสเฟตจะถูกลบออกจาก Creatine ฟอสเฟตโดยเอนไซม์ที่เรียกว่าไคเนสรีและถูกโอนไปยัง ADP ในรูปแบบเอทีพี. เซลล์จะเปิดเอทีพีเข้า ADP และ Phosphagen อย่างรวดเร็วเปลี่ยน ADP กลับเข้ามาในเอทีพี ในฐานะที่เป็นกล้ามเนื้อยังคงทำงานที่ระดับฟอสเฟตรีเริ่มที่จะลดลง ร่วมกันในระดับเอทีพีและระดับฟอสเฟตรีจะเรียกว่าระบบ Phosphagen ระบบ Phosphagen สามารถจัดหาความต้องการพลังงานของกล้ามเนื้อทำงานในอัตราที่สูง แต่สำหรับ 8-10 วินาที. ไกลโคเจนกรดแลคติกระบบกล้ามเนื้อยังมีเงินสำรองใหญ่ของคาร์โบไฮเดรตที่ซับซ้อนที่เรียกว่าไกลโคเจน ไกลโคเจนเป็นห่วงโซ่ของโมเลกุลของน้ำตาลกลูโคส เซลล์แยกไกลโคเจนเป็นกลูโคส แล้วมือถือที่ใช้ในการเผาผลาญอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจน (anaerobic หมายถึง "โดยไม่ใช้ออกซิเจน") เพื่อให้เอทีพีและผลพลอยได้ที่เรียกว่ากรดแลคติกจากน้ำตาลกลูโคส. ประมาณ 12 เกิดปฏิกิริยาทางเคมีที่เกิดขึ้นจะทำให้เอทีพีภายใต้กระบวนการนี้จึงเป็นวัสดุเอทีพีในอัตราที่ช้ากว่า ระบบ Phosphagen ระบบยังสามารถทำหน้าที่ได้อย่างรวดเร็วและผลิตเอทีพีพอที่จะมีอายุการใช้งานประมาณ 90 วินาที ระบบนี้ไม่ต้องการออกซิเจนซึ่งเป็นประโยชน์เพราะมันใช้เวลาหัวใจและปอดเวลาที่จะได้รับการกระทำของพวกเขากัน นอกจากนี้ยังมีประโยชน์เพราะกล้ามเนื้อเกร็งอย่างรวดเร็วบีบออกจากหลอดเลือดของตัวเองพรากตัวเองเลือดที่อุดมด้วยออกซิเจน. มีขีด จำกัด ที่ชัดเจนในการหายใจ anerobic เพราะความเป็นกรดแลคติก กรดเป็นสิ่งที่ทำให้กล้ามเนื้อของคุณได้รับบาดเจ็บ กรดแลคติกที่สร้างขึ้นในเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อและทำให้เกิดความเมื่อยล้าและความรุนแรงที่คุณรู้สึกในกล้ามเนื้อการออกกำลังกายของคุณ. แอโรบิกและระบบหายใจโดยสองนาทีของการออกกำลังกายที่ร่างกายตอบสนองต่อการจัดหากล้ามเนื้อทำงานกับออกซิเจน . เมื่อออกซิเจนเป็นปัจจุบันกลูโคสจะถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์เป็นคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำในกระบวนการที่เรียกว่าการหายใจแอโรบิกกลูโคสได้มาจากสามสถานที่ที่แตกต่างกันวัสดุไกลโคเจนที่เหลืออยู่ในกล้ามเนื้อรายละเอียดของไกลโคเจนที่ตับที่เป็นน้ำตาลกลูโคสซึ่งได้รับการทำงานกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือดการดูดซึมของน้ำตาลกลูโคสจากอาหารในลำไส้ซึ่งได้รับการทำงานของกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือดหายใจแอโรบิกยังสามารถใช้กรดไขมันจากไขมันสำรองในกล้ามเนื้อและร่างกายผลิตเอทีพี ในกรณีที่รุนแรง (เช่นความอดอยาก) โปรตีนนอกจากนี้ยังสามารถแบ่งออกเป็นกรดอะมิโนและใช้ในการทำเอทีพี แอโรบิกการหายใจจะใช้คาร์โบไฮเดรตก่อนแล้วไขมันและโปรตีนในที่สุดถ้าจำเป็น. หายใจแอโรบิกใช้เวลาแม้กระทั่งการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีในการผลิตเอทีพีกว่าทั้งระบบดังกล่าวข้างต้น แอโรบิกการหายใจผลิตเอทีพีในอัตราที่ช้าที่สุดในสามของระบบ แต่ก็ยังคงสามารถจัดหาเอทีพีเป็นเวลาหลายชั่วโมงหรือนานกว่านั้นตราบใดที่การจัดหาน้ำมันเชื้อเพลิงเป็นเวลา. ภาพรวมดังนั้นคิดว่าคุณเริ่มต้นทำงาน นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น: เซลล์กล้ามเนื้อเผาผลาญเอทีพีที่พวกเขาได้ลอยรอบในประมาณ 3 วินาที. เตะในระบบ Phosphagen และจำหน่ายพลังงานสำหรับ 8-10 วินาที นี้จะเป็นระบบพลังงานหลักที่ใช้โดยกล้ามเนื้อของนักวิ่ง 100 เมตรหรือยกน้ำหนักที่อัตราเร่งที่รวดเร็ว, การออกกำลังกายในระยะเวลาสั้นเกิดขึ้น. ถ้าการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องอีกต่อไปแล้วระบบกรดไกลโคเจนแลคติกเตะใน. นี้จะเป็นจริง สำหรับการออกกำลังกายระยะสั้นเช่น 200 หรือ 400 เมตรขีดหรือ 100 เมตรว่ายน้ำ. สุดท้ายหากออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องแล้วหายใจแอโรบิกจะใช้เวลามากกว่า นี้จะเกิดขึ้นในเหตุการณ์ความอดทนเช่นเส้นประ 800 เมตร, วิ่งมาราธอน, พายเรือ, เล่นสกีข้ามประเทศและสเก็ตระยะทาง. เมื่อคุณเริ่มที่จะมองอย่างใกล้ชิดที่วิธีการที่ร่างกายมนุษย์ทำงานมันเป็นจริงเครื่องที่น่าทึ่ง! อ้างอิง: วิธี เรื่องการทำงานของ "เอทีพีคือพลังงาน" 2000 ร่างของหิน "เครื่องศพ" 2000 ให้แน่ใจว่าได้ตรวจสอบออก: อัตราส่วนทางสารอาหารและความต้องการแคลอรี่! ขอบคุณ
การแปล กรุณารอสักครู่..
สำหรับกล้ามเนื้อของคุณ -- ในความเป็นจริงสำหรับทุกเซลล์ในร่างกายของคุณ -- แหล่งพลังงานที่ทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้น เรียกว่า ATP . อะดีโนซีน ไตรฟอสเฟต ( ATP ) เป็นวิธีทางชีวเคมีในการจัดเก็บ และการใช้พลังงาน
สำหรับกล้ามเนื้อของคุณ -- ในความเป็นจริงสำหรับทุกเซลล์ในร่างกายของคุณ -- แหล่งพลังงานที่ทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้น เรียกว่า ATP .อะดีโนซีน ไตรฟอสเฟต ( ATP ) เป็นวิธีทางชีวเคมีในการจัดเก็บ และการใช้พลังงาน ปฏิกิริยาการเปลี่ยน ATP
ทั้งหมดเป็นพลังงานเป็นบิตซับซ้อน แต่นี่เป็นบทสรุปที่ดี :
ทางเคมี , ATP เป็นเบสและผูกสามฟอสเฟต .
มีมากของพลังงานที่เก็บไว้ในสายสัมพันธ์ระหว่างสอง และสามกลุ่มฟอสเฟต ที่สามารถใช้เชื้อเพลิง
ปฏิกิริยาเคมี .เมื่อเซลล์ต้องการพลังงาน มันแบ่งพันธบัตรนี้ในรูปแบบอะดีโนซีน ไดฟอสเฟต ( ADP ) และโมเลกุลฟอสเฟตฟรี .
ในบางกรณี กลุ่มฟอสเฟตสองยังสามารถเสียฟอร์มทำงานตัวเป็นเกลียว ( แอมป์ ) .
เมื่อเซลล์ได้รับพลังงานเกิน มันเก็บพลังงานนี้โดยการสร้าง ATP จาก ADP และ ฟอสเฟต
เอทีพี จำเป็นสำหรับปฏิกิริยาทางชีวเคมีที่เกี่ยวข้องกับการหดตัวของกล้ามเนื้อใด ๆ .เป็นการทำงานของกล้ามเนื้อเพิ่มมากขึ้นและ ATP ได้บริโภค และต้องเปลี่ยนเพื่อให้กล้ามเนื้อที่จะเดินต่อไป . . .
เพราะเอทีพีเป็นสิ่งสำคัญดังนั้น ร่างกายมีระบบที่แตกต่างกันหลายในการสร้าง ATP . ระบบเหล่านี้ทำงานร่วมกันในช่วง สิ่งที่น่าสนใจคือการออกกำลังกายรูปแบบต่าง ใช้ระบบที่แตกต่างกันดังนั้น นักวิ่งจะได้รับ ATP ในวิธีที่แตกต่างจากนักวิ่ง !
ATP มาจากสามที่แตกต่างกันในทางระบบกล้ามเนื้อ การเพิ่มระบบฟอสฟาเจน
ระบบการหายใจแบบใช้ออกซิเจน กรดแลกติก
ตอนนี้เรามาดูแต่ละคนมีรายละเอียด
ระบบฟอสฟาเจนเซลล์กล้ามเนื้อมีปริมาณ ATP ที่ลอยรอบ ๆ มันสามารถใช้งานได้ทันที ,แต่ไม่มากเพียงพอที่จะมีอายุการใช้งานประมาณ 3 วินาที เพื่อเติมเต็มในระดับเอทีพีรวดเร็ว เซลล์กล้ามเนื้อมีสารประกอบที่เรียกว่า creatine ฟอสเฟตฟอสเฟตพลังงานสูง
กลุ่มฟอสเฟตจะถูกลบออกจาก Creatine ฟอสเฟตโดยเอนไซม์ที่เรียกว่า Creatine kinase และโอนไปยังฟอร์ม ATP ADP
เซลล์เปลี่ยนเป็น ADP ATP ,และฟอสฟาเจนอย่างรวดเร็วกลายเป็น ADP ATP กลับมา . เป็นกล้ามเนื้อยังคงทำงาน Creatine ฟอสเฟตระดับเริ่มลดลง ด้วยกัน เอทีพี ระดับและระดับฟอสเฟต creatine จะเรียกว่าระบบฟอสฟาเจน . ระบบฟอสฟาเจนสามารถตอบสนองความต้องการพลังงานการทำงานของกล้ามเนื้อในอัตราสูง แต่สำหรับ 8 ถึง 10 วินาที . . .
ระบบเพิ่มกรดแลคติกกล้ามเนื้อยังมีสงวนใหญ่ของคาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อนที่เรียกว่า ไกลโคเจน ไกลโคเจนเป็นโซ่ของโมเลกุลของกลูโคส เซลล์แยกไกลโคเจนให้เป็นกลูโคส แล้วมือถือใช้ระบบการเผาผลาญ ( anaerobic หมายถึง " ไม่มีออกซิเจน " ) เพื่อให้ เอทีพี และผลพลอยได้ที่เรียกว่ากรดแลกติกจากกลูโคส
12 ปฏิกิริยาทางเคมีเกิดขึ้นให้ เอทีพี ซึ่งภายใต้กระบวนการดังนั้นวัสดุ ATP ในอัตราที่ช้ากว่าระบบฟอสฟาเจน . ระบบยังสามารถทำอย่างรวดเร็วและผลิต ATP พอที่จะสุดท้ายประมาณ 90 วินาที ระบบนี้ไม่ต้องใช้ออกซิเจน ซึ่งเป็นการสะดวก เพราะมันต้องใช้หัวใจและปอดได้รับการกระทำของพวกเขากัน มันยังเป็นประโยชน์เพราะกล้ามเนื้อบีบเกร็งอย่างรวดเร็วปิดเส้นเลือดของตัวเองdepriving ตัวเองของออกซิเจนในเลือดที่อุดมไปด้วย
มีขอบเขตที่แน่นอน anerobic การหายใจเนื่องจากกรด กรดเป็นสิ่งที่ทําให้กล้ามเนื้อของคุณได้รับบาดเจ็บ กรดแลคติกที่สร้างขึ้นในเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อ และทำให้เกิดความเมื่อยล้าและอาการปวดที่คุณรู้สึกของคุณในการออกกำลังกายกล้ามเนื้อ .
โดยการหายใจสองนาทีของการออกกำลังกาย ร่างกายตอบสนองเพื่อให้กล้ามเนื้อทำงานกับออกซิเจนเมื่อออกซิเจนปัจจุบันกลูโคสสามารถทั้งหมดแบ่งย่อยเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำในกระบวนการที่เรียกว่าการหายใจ
กลูโคสมาจากสามสถานที่ที่แตกต่างกัน
เหลือไกลโคเจนในกล้ามเนื้อ
รายละเอียดของวัสดุของตับไกลโคเจนเป็นกลูโคส ซึ่งจะทำงานของกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือด
ของการดูดซึม กลูโคสจากอาหารในลำไส้ซึ่งจะทำงานของกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือด
การหายใจยังสามารถใช้กรดไขมันจากขอสงวนไขมันในกล้ามเนื้อและร่างกายผลิต ATP . ในกรณีที่รุนแรง ( เช่นอาหาร ) , โปรตีนยังสามารถแบ่งย่อยเป็นกรดอะมิโนและใช้เพื่อสร้าง ATP . การหายใจจะใช้คาร์โบไฮเดรตไขมันและโปรตีนก่อน แล้วในที่สุด ถ้าจำเป็น .
การหายใจจะใช้เวลามากกว่าปฏิกิริยาทางเคมีเพื่อผลิต ATP กว่าทั้งของระบบข้างต้น การหายใจแบบใช้ออกซิเจน ผลิต ATP ในอัตราที่ช้าที่สุดใน 3 ระบบ แต่มันก็ยังคงผลิต ATP เป็นเวลาหลายชั่วโมง หรือนานกว่านั้น ถ้าเป็นเชื้อเพลิงตลอดไป
-
แล้วจินตนาการว่า คุณเริ่มวิ่ง นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น :
เซลล์กล้ามเนื้อเผาผลาญเอทีพีได้ลอยรอบใน ประมาณ 3 วินาที พลังงานสำหรับ 8 ถึง 10 วินาทีและวัสดุในระบบฟอสฟาเจนเตะ
นี้จะเป็นหลักของระบบพลังงานที่ใช้โดยกล้ามเนื้อของนักวิ่ง 100 เมตร หรือการยกน้ำหนักที่อย่างรวดเร็วเร่งออกกำลังกายระยะสั้นเกิดขึ้น .
ถ้าออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องอีกต่อไปแล้วเพิ่มกรดแลคติก ระบบลูกในนี้จะเป็นจริงสำหรับระยะทางสั้น ๆ แบบฝึกหัดเช่น 200 หรือ 400 เมตร 100 เมตร วิ่งหรือว่ายน้ำ
ในที่สุด ถ้าออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง แล้วการหายใจจะใช้เวลามากกว่า . นี้จะเกิดขึ้นในความอดทนเหตุการณ์เช่น 800 เมตร วิ่ง วิ่ง มาราธอน ระยะทางพายเรือ , สกีข้ามประเทศและสเก็ต .
เมื่อคุณเริ่มที่จะมองอย่างใกล้ชิดที่วิธีการที่ร่างกายทำงาน มันเป็นเครื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างแท้จริง !
อ้างอิง :
วิธีการข้าวของงาน " เอทีพีเป็นพลังงาน " 2000
เนื้อหิน " ตัวเครื่อง " 2000
ให้แน่ใจว่าได้ตรวจสอบ :
ต่อความต้องการสารอาหาร&แคลอรี่ !
ขอบคุณ
สำหรับกล้ามเนื้อของคุณ -- ในความเป็นจริงสำหรับทุกเซลล์ในร่างกายของคุณ -- แหล่งพลังงานที่ทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้น เรียกว่า ATP .อะดีโนซีน ไตรฟอสเฟต ( ATP ) เป็นวิธีทางชีวเคมีในการจัดเก็บ และการใช้พลังงาน ปฏิกิริยาการเปลี่ยน ATP
ทั้งหมดเป็นพลังงานเป็นบิตซับซ้อน แต่นี่เป็นบทสรุปที่ดี :
ทางเคมี , ATP เป็นเบสและผูกสามฟอสเฟต .
มีมากของพลังงานที่เก็บไว้ในสายสัมพันธ์ระหว่างสอง และสามกลุ่มฟอสเฟต ที่สามารถใช้เชื้อเพลิง
ปฏิกิริยาเคมี .เมื่อเซลล์ต้องการพลังงาน มันแบ่งพันธบัตรนี้ในรูปแบบอะดีโนซีน ไดฟอสเฟต ( ADP ) และโมเลกุลฟอสเฟตฟรี .
ในบางกรณี กลุ่มฟอสเฟตสองยังสามารถเสียฟอร์มทำงานตัวเป็นเกลียว ( แอมป์ ) .
เมื่อเซลล์ได้รับพลังงานเกิน มันเก็บพลังงานนี้โดยการสร้าง ATP จาก ADP และ ฟอสเฟต
เอทีพี จำเป็นสำหรับปฏิกิริยาทางชีวเคมีที่เกี่ยวข้องกับการหดตัวของกล้ามเนื้อใด ๆ .เป็นการทำงานของกล้ามเนื้อเพิ่มมากขึ้นและ ATP ได้บริโภค และต้องเปลี่ยนเพื่อให้กล้ามเนื้อที่จะเดินต่อไป . . .
เพราะเอทีพีเป็นสิ่งสำคัญดังนั้น ร่างกายมีระบบที่แตกต่างกันหลายในการสร้าง ATP . ระบบเหล่านี้ทำงานร่วมกันในช่วง สิ่งที่น่าสนใจคือการออกกำลังกายรูปแบบต่าง ใช้ระบบที่แตกต่างกันดังนั้น นักวิ่งจะได้รับ ATP ในวิธีที่แตกต่างจากนักวิ่ง !
ATP มาจากสามที่แตกต่างกันในทางระบบกล้ามเนื้อ การเพิ่มระบบฟอสฟาเจน
ระบบการหายใจแบบใช้ออกซิเจน กรดแลกติก
ตอนนี้เรามาดูแต่ละคนมีรายละเอียด
ระบบฟอสฟาเจนเซลล์กล้ามเนื้อมีปริมาณ ATP ที่ลอยรอบ ๆ มันสามารถใช้งานได้ทันที ,แต่ไม่มากเพียงพอที่จะมีอายุการใช้งานประมาณ 3 วินาที เพื่อเติมเต็มในระดับเอทีพีรวดเร็ว เซลล์กล้ามเนื้อมีสารประกอบที่เรียกว่า creatine ฟอสเฟตฟอสเฟตพลังงานสูง
กลุ่มฟอสเฟตจะถูกลบออกจาก Creatine ฟอสเฟตโดยเอนไซม์ที่เรียกว่า Creatine kinase และโอนไปยังฟอร์ม ATP ADP
เซลล์เปลี่ยนเป็น ADP ATP ,และฟอสฟาเจนอย่างรวดเร็วกลายเป็น ADP ATP กลับมา . เป็นกล้ามเนื้อยังคงทำงาน Creatine ฟอสเฟตระดับเริ่มลดลง ด้วยกัน เอทีพี ระดับและระดับฟอสเฟต creatine จะเรียกว่าระบบฟอสฟาเจน . ระบบฟอสฟาเจนสามารถตอบสนองความต้องการพลังงานการทำงานของกล้ามเนื้อในอัตราสูง แต่สำหรับ 8 ถึง 10 วินาที . . .
ระบบเพิ่มกรดแลคติกกล้ามเนื้อยังมีสงวนใหญ่ของคาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อนที่เรียกว่า ไกลโคเจน ไกลโคเจนเป็นโซ่ของโมเลกุลของกลูโคส เซลล์แยกไกลโคเจนให้เป็นกลูโคส แล้วมือถือใช้ระบบการเผาผลาญ ( anaerobic หมายถึง " ไม่มีออกซิเจน " ) เพื่อให้ เอทีพี และผลพลอยได้ที่เรียกว่ากรดแลกติกจากกลูโคส
12 ปฏิกิริยาทางเคมีเกิดขึ้นให้ เอทีพี ซึ่งภายใต้กระบวนการดังนั้นวัสดุ ATP ในอัตราที่ช้ากว่าระบบฟอสฟาเจน . ระบบยังสามารถทำอย่างรวดเร็วและผลิต ATP พอที่จะสุดท้ายประมาณ 90 วินาที ระบบนี้ไม่ต้องใช้ออกซิเจน ซึ่งเป็นการสะดวก เพราะมันต้องใช้หัวใจและปอดได้รับการกระทำของพวกเขากัน มันยังเป็นประโยชน์เพราะกล้ามเนื้อบีบเกร็งอย่างรวดเร็วปิดเส้นเลือดของตัวเองdepriving ตัวเองของออกซิเจนในเลือดที่อุดมไปด้วย
มีขอบเขตที่แน่นอน anerobic การหายใจเนื่องจากกรด กรดเป็นสิ่งที่ทําให้กล้ามเนื้อของคุณได้รับบาดเจ็บ กรดแลคติกที่สร้างขึ้นในเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อ และทำให้เกิดความเมื่อยล้าและอาการปวดที่คุณรู้สึกของคุณในการออกกำลังกายกล้ามเนื้อ .
โดยการหายใจสองนาทีของการออกกำลังกาย ร่างกายตอบสนองเพื่อให้กล้ามเนื้อทำงานกับออกซิเจนเมื่อออกซิเจนปัจจุบันกลูโคสสามารถทั้งหมดแบ่งย่อยเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำในกระบวนการที่เรียกว่าการหายใจ
กลูโคสมาจากสามสถานที่ที่แตกต่างกัน
เหลือไกลโคเจนในกล้ามเนื้อ
รายละเอียดของวัสดุของตับไกลโคเจนเป็นกลูโคส ซึ่งจะทำงานของกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือด
ของการดูดซึม กลูโคสจากอาหารในลำไส้ซึ่งจะทำงานของกล้ามเนื้อผ่านกระแสเลือด
การหายใจยังสามารถใช้กรดไขมันจากขอสงวนไขมันในกล้ามเนื้อและร่างกายผลิต ATP . ในกรณีที่รุนแรง ( เช่นอาหาร ) , โปรตีนยังสามารถแบ่งย่อยเป็นกรดอะมิโนและใช้เพื่อสร้าง ATP . การหายใจจะใช้คาร์โบไฮเดรตไขมันและโปรตีนก่อน แล้วในที่สุด ถ้าจำเป็น .
การหายใจจะใช้เวลามากกว่าปฏิกิริยาทางเคมีเพื่อผลิต ATP กว่าทั้งของระบบข้างต้น การหายใจแบบใช้ออกซิเจน ผลิต ATP ในอัตราที่ช้าที่สุดใน 3 ระบบ แต่มันก็ยังคงผลิต ATP เป็นเวลาหลายชั่วโมง หรือนานกว่านั้น ถ้าเป็นเชื้อเพลิงตลอดไป
-
แล้วจินตนาการว่า คุณเริ่มวิ่ง นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น :
เซลล์กล้ามเนื้อเผาผลาญเอทีพีได้ลอยรอบใน ประมาณ 3 วินาที พลังงานสำหรับ 8 ถึง 10 วินาทีและวัสดุในระบบฟอสฟาเจนเตะ
นี้จะเป็นหลักของระบบพลังงานที่ใช้โดยกล้ามเนื้อของนักวิ่ง 100 เมตร หรือการยกน้ำหนักที่อย่างรวดเร็วเร่งออกกำลังกายระยะสั้นเกิดขึ้น .
ถ้าออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องอีกต่อไปแล้วเพิ่มกรดแลคติก ระบบลูกในนี้จะเป็นจริงสำหรับระยะทางสั้น ๆ แบบฝึกหัดเช่น 200 หรือ 400 เมตร 100 เมตร วิ่งหรือว่ายน้ำ
ในที่สุด ถ้าออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง แล้วการหายใจจะใช้เวลามากกว่า . นี้จะเกิดขึ้นในความอดทนเหตุการณ์เช่น 800 เมตร วิ่ง วิ่ง มาราธอน ระยะทางพายเรือ , สกีข้ามประเทศและสเก็ต .
เมื่อคุณเริ่มที่จะมองอย่างใกล้ชิดที่วิธีการที่ร่างกายทำงาน มันเป็นเครื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างแท้จริง !
อ้างอิง :
วิธีการข้าวของงาน " เอทีพีเป็นพลังงาน " 2000
เนื้อหิน " ตัวเครื่อง " 2000
ให้แน่ใจว่าได้ตรวจสอบ :
ต่อความต้องการสารอาหาร&แคลอรี่ !
ขอบคุณ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- กลับมาให้ฉันได้มีความสุขกับเธอ
- กาแฟ
- I'm a bit of a nerd
- ส่วนบริการอื่นๆ ราคาเท่ากัน
- Chapter 273: Shameless Durability“Here c
- เสาร์อาทิตย์เป็นวันหยุดของฉัน
- Fairy
- i want you to be with me more
- You can book more because your tee time
- เสาร์อาทิตย์เป็นวันหยุดของฉัน
- ในเวลาที่อุปกรณ์สวิทซ์สองตัวกำลังสลับการ
- The results of this reviewprocess are th
- รางครอบสายไฟฟ้า
- ดังมี
- On the farm, and in the crop field, keep
- That must have been
- 11110173 Wrapped Exception (with status
- เป็นทหารรับใช้ชาติ
- เริ่มต้นไหม่ ชีวีตยังไม่สิ้น
- เมื่อคืนคุณทำงานเหนื่อยไหม
- คำนำ แฟ้มสะสมผลงานนี้จัดทำขึ้นเพื่อเป็นต
- ภาวะโลกร้อน
- สำลักความสุข
- responsibility
