I tried to escape. I didn’t want to

I tried to escape. I didn’t want to hit him, but I did. I’m not a violent guy, but I just did what I had to do. There was a flower pot, and I smashed it on his head.
After I was arrested, all I felt was a big sense of relief. I was going back to a place I knew well. I’d been in and out of prison for 18 years, for theft, burglary, and fraud.
I started using drugs when I was 10 and became an addict at 14. I’d hit rock bottom. I stole because it was the only thing I knew how to do. I knew it would only lead me back to prison.
I was given a three-year sentence. It was while I was in jail someone mentioned Restorative Justice. I couldn’t see the point, but I agreed to do it because I was bored.
It wasn’t until I stared walking down the corridor towards the library that I got scared.
When I got there I sat down and just looked at the floor. I said the same rubbish I always used to say to the police. But Will was furious, and I was shocked. I thought, “My God, I did all this.”
I felt angry with myself, and ashamed. I was determined to make things better.
I suddenly realized that I was responsible for this man’s pain. He wasn’t just a faceless nobody that I’d stolen from. I felt angry with myself. And ashamed. I was determined to make thing better.
I did a course of rehab to get off drugs. I also started a course to be a counselor.
It was at the counseling class that I met Louise. I was over the moon. And my life changed completely…
I was released early after 18 months, and Louise and I got married. Life hasn’t been easy, but I’ve worked hard to get things together.
I’m now helping others. I’m clean of drugs and haven’t committed another crime. I feel proud of myself. These days, I consider myself lucky that I broke into Will’s house that day. If I hadn’t-and if we hadn’t become friends-I don’t know what I would have done. I guess I’d be dead by now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันพยายามที่จะหลบหนี ไม่อยากตีเขา แต่ฉันไม่ ผมไม่ได้เป็นคนที่มีความรุนแรง แต่ผมก็ไม่อะไรผม มีกระถางดอกไม้ และฉันทุบบนหัวของเขาหลังจากที่ผมถูกจับ สิ่งที่รู้สึกคือบรรเทาความใหญ่ ผมกำลังจะกลับไปฉันรู้ดี ฉันได้รับออกจากคุก 18 ปี ขโมย โจรกรรม และการฉ้อโกงผมเริ่มใช้ยาเมื่อ 10 และกลายเป็น การติดยาเสพติดที่ 14 ฉันจะตีหินด้านล่าง ฉันขโมยเพราะสิ่งเดียวที่ฉันรู้วิธีการทำ ผมรู้ว่า มันจะนำเรากลับไปติดคุกผมได้รับประโยคสามปี มันเป็นขณะที่ผมอยู่ในคุกมีคนกล่าวถึงการฟื้นฟูความยุติธรรม ผมไม่เห็นจุด แต่ฉันยอมรับที่จะทำเพราะเบื่อมันไม่ได้จนกว่าฉันจะจ้องเดินลงทางเดินไปสู่ไลบรารีที่ผมกลัวขั้นตอน ที่ผมนั่งลง และเพียงมองไปที่พื้น ขยะเดียวกันเสมอเคยพูดกับตำรวจกล่าว แต่จะโกรธ ตกใจ ฉันคิดว่า "พระ ค่ะทั้งหมดนี้"ผมรู้สึกโกรธตัวเอง และละอายใจ ผมก็ตั้งใจทำสิ่งที่ดีกว่าฉันก็รู้ว่า ผมชอบความเจ็บปวดของผู้ชายคนนี้ เขาไม่เพียงเป็น faceless ความไม่มีที่ฉันได้ขโมยจาก ผมรู้สึกโกรธตัวเอง และละอายใจ ผมก็ตั้งใจจะทำให้สิ่งที่ดีกว่าหลักสูตรของ rehab การออกยาเสพติดได้ อยากเป็น ที่ปรึกษาหลักสูตรมันเป็นที่เรียนให้คำปรึกษาที่ผมได้พบกับหลุยส์ ดวงจันทร์ได้ และเปลี่ยนแปลงชีวิตของฉันอย่างสมบูรณ์...ผมออกหลังจาก 18 เดือนก่อน และหลุยส์และแต่งงานกัน ชีวิตไม่ได้ง่าย แต่ฉันได้ทำงานหนักเพื่อได้รับสิ่งต่าง ๆ ร่วมกันผมตอนนี้กำลังช่วยคนอื่น ผมทำความสะอาดของยาเสพติด และยังไม่มุ่งมั่นที่อาชญากรรม ข้าพเจ้ารู้สึกภาคภูมิใจของตัวเอง วันนี้ ฉันพิจารณาตัวเองโชคดีที่ผมบุกเข้าไปในบ้านของ Will วันที่ ถ้าฉันไม่ได้- และ หากเราไม่ได้เป็นเพื่อน-ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมจะทำ ผมคิดว่า ผมจะตาย โดยขณะนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันพยายามที่จะหลบหนี ฉันไม่ได้ต้องการที่จะตีเขา แต่ฉันไม่ ฉันไม่ได้เป็นคนที่มีความรุนแรง แต่ฉันเพียงแค่ทำในสิ่งที่ผมต้องทำ มีกระถางดอกไม้และผมถูกทุบลงบนศีรษะของเขา.
หลังจากที่ผมถูกจับทั้งหมดที่ฉันรู้สึกว่าเป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ของการบรรเทา ผมจะกลับไปยังสถานที่ที่ฉันรู้ดี ฉันต้องการได้รับเข้าและออกจากคุกเป็นเวลา 18 ปีของการโจรกรรมลักทรัพย์และฉ้อโกง.
ผมเริ่มใช้ยาเสพติดเมื่อฉันถูก 10 และกลายเป็นติดยาเสพติดที่ 14. ฉันกดปุ่มด้านล่างหิน ฉันขโมยเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันรู้วิธีการทำ ผมรู้ว่ามันจะทำให้ฉันกลับไปคุมขัง.
ผมได้รับประโยคสามปี มันเป็นขณะที่ผมอยู่ในคุกมีคนพูดถึงความยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ ฉันไม่สามารถเห็นจุด แต่ผมเห็นด้วยที่จะทำเพราะผมเบื่อ.
มันไม่ได้จนกว่าผมจ้องเดินไปตามทางเดินไปสู่ห้องสมุดที่ผมได้กลัว.
เมื่อฉันได้มีผมนั่งลงและเพียงแค่มองไปที่ ชั้น ผมบอกว่าขยะเดียวกันฉันมักจะใช้ในการพูดกับตำรวจ แต่จะโกรธและผมก็ตกใจ ผมคิดว่า "พระเจ้าของฉันฉันทำทุกนี้."
ฉันรู้สึกโกรธกับตัวเองและละอายใจ ผมมุ่งมั่นที่จะทำให้สิ่งที่ดีกว่า.
ผมก็รู้ว่าผมเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับความเจ็บปวดของผู้ชายคนนี้ เขาไม่ได้เป็นเพียงแค่ไม่มีใคร faceless ที่ฉันถูกขโมยมาจาก ผมรู้สึกโกรธกับตัวเอง และละอายใจ ผมมุ่งมั่นที่จะทำให้สิ่งที่ดีกว่า.
ฉันไม่แน่นอนของการฟื้นฟูจะได้รับจากยาเสพติด ฉันยังเริ่มต้นการเรียนการสอนที่จะเป็นผู้ให้คำปรึกษา.
มันอยู่ที่ระดับการให้คำปรึกษาที่ผมได้พบกับหลุยส์ ผมเป็นมากกว่าดวงจันทร์ และชีวิตของฉันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ...
ฉันถูกปล่อยออกมาในช่วงต้นหลังจาก 18 เดือนและหลุยส์และผมได้แต่งงาน ชีวิตไม่ได้ง่าย แต่ฉันได้ทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้สิ่งที่ร่วมกัน.
ฉันตอนนี้การช่วยเหลือผู้อื่น ฉันทำความสะอาดของยาเสพติดและยังไม่ได้ก่ออาชญากรรมอื่น ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเอง วันนี้ผมคิดว่าตัวเองโชคดีที่ผมบุกเข้าไปในบ้านของจะวันนั้น ถ้าฉัน hadn't และถ้าเราไม่ได้กลายเป็นเพื่อนผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ผมจะทำ ผมคิดว่าผมต้องการจะตายตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพยายามจะหนี ฉันไม่อยากทำร้ายเขา แต่ฉันก็ทำ ผมไม่ใช่คนรุนแรง แต่ผมแค่ทำสิ่งที่ผมต้องทำ มีกระถาง ผมทุบมันบนศีรษะของเขาหลังจากที่ฉันถูกจับ ฉันรู้สึกความรู้สึกใหญ่โล่งอก ฉันกำลังจะกลับไปที่ที่ผมรู้จักดี ฉันต้องการได้รับในและออกจากคุก 18 ปีสำหรับการขโมย , การลักทรัพย์ ฉ้อโกงผมเริ่มใช้ยาเสพติดเมื่อผมอายุ 10 ขวบ กลายเป็นติดยาที่ 14 ผมตีหินด้านล่าง ฉันขโมย เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันทำได้ ผมรู้ว่ามันจะพาฉันกลับเข้าคุกฉันได้รับโทษ 3 ปี ตอนผมอยู่ในคุก คนที่กล่าวถึงกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ . ฉันไม่เห็นจุด แต่ฉันต้องทำมันเพราะฉันเบื่อมันไม่ได้จนกว่าฉันเริ่มเดินลงทางเดินไปห้องสมุดที่ผมกลัวเมื่อฉันไปถึง ฉันนั่งลงและมองไปที่พื้น ฉันพูดเหมือนขยะ ผมเคยพูดกับตำรวจ แต่จะโกรธมาก และฉันก็ตกใจ ฉันคิดว่า " พระเจ้า ฉันทำทั้งหมดนี้ผมรู้สึกโกรธตัวเอง และละอายใจ ฉันตั้งใจที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นฉันก็รู้ว่าฉันชอบความเจ็บปวดของชายคนนี้ เขาไม่ได้เป็นเพียงที่ไร้ตัวตน ไม่มีใครที่ผมจะขโมยของจาก ผมรู้สึกโกรธตัวเอง และละอายใจ ฉันตั้งใจที่จะทำสิ่งที่ดีกว่าฉันทำหลักสูตรของการบำบัดเพื่อให้เลิกยา ผมก็เริ่มต้นหลักสูตรที่จะเป็นทนายมันอยู่ที่การให้คำปรึกษาชั้นเรียนที่ฉันเจอลูอิส ฉันถูกกว่าดวงจันทร์ และชีวิตของฉันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง . . . . . . .ผมออกแต่เช้าหลังจาก 18 เดือน และ หลุยส์ และ ฉันแต่งงานแล้ว ชีวิตไม่ง่าย แต่ผมทำงานอย่างหนักเพื่อได้รับสิ่งที่ร่วมกันตอนนี้ชั้นก็กำลังช่วยคนอื่น ๆ ผมสะอาดของยาเสพติดและไม่ทำผิดอีก ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเอง วันนี้ผมถือว่าผมโชคดีที่ผมเข้าไปจะอยู่บ้านทั้งวัน ถ้าผมไม่ "t-and ถ้าเราไม่ได้เป็น friends-i ไม่รู้จะทำยังไง ฉันเดาว่า ฉันคงตายไปแล้ว