IdentificationBut how do observed a

Identification
But how do observed actions get mapped onto action representations? According to the common-coding principle, the more similar an observed action is to the way the observer would perform the action, the higher the activation of action representations. This was recently demonstrated in a study by Calvo Merino and colleagues (Calvo-Merino, Glaser, Grezes, Passingham, & Haggard, 2005), in which ballet dancers and capoeira dancers watched videos of ballet dancing and capoeira dancing. Activation of the mirror system was stronger when the dancers watched the type of dancing they were experts in. The mirror system should become even more strongly activated when persons perceive recordings of actions that they themselves have previously performed, such as when seeing videos of themselves dancing or hearing recordings of their own piano playing. The higher level of activation during the perception of self-produced actions might allow individuals to distinguish their own actions from those of others (Repp & Knoblich, 2004).
Several studies have shown that people are indeed able to distinguish between their own and others’ actions even when there are no cues with respect to the actor’s identity besides dynamic information about body movements or the effects they result in. For instance, when people see point-light displays of themselves and their best friend dancing, jumping, or boxing, they can identify themselves better than they can identify their friend (Loula, Prasad, Harber, & Shiffrar, 2005). If visual familiarity were the main factor, the opposite result should be observed, because one sees one’s friend’s movements much more often than one’s own from a third-person perspective. In a similar vein, people can identify their own handwriting from a single moving dot (Knoblich & Flach, 2003).
One is also able to identify the results of one’s earlier performed actions in the auditory domain. It was found that non musicians were able to identify their own clapping (Flach, Knoblich, & Prinz, 2004). Expert piano players could distinguish a recording of a piece they had played for the first time from recordings of the same piece performed byother pianists(Repp & Knoblich, 2004). Whereas experts use subtle timing deviations from the score, known as expressive timing, to identify their playing, nonmusiciansrelyontempoandsalientrhythmicidiosyncrasiestoidentify their clapping. Thus there is converging evidence that the similarity between observed actions and the way one would perform them oneself leads to a higher activation of common codes. This, in turn, allows people to identify their own previous actions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รหัสแต่วิธีสังเกตการกระทำได้รับการแมปไปดำเนินการแทน ตามหลักทั่วไปการเขียนโค้ด คล้ายคลึงกันมากการดำเนินการสังเกตเป็นดิออบเซิร์ฟเวอร์จะดำเนินการ การสูงกว่าการเรียกใช้การกระทำแทน นี้ถูกแสดงในการศึกษาล่าสุด โดยสแตนดาร์ด Calvo และผู้ร่วมการงาน (สแตน ดาร์ด Calvo, Glaser, Grezes, Passingham และ Haggard, 2005), ในบัลเล่ต์ที่นักเต้นและนักเต้นกาโปเอย์ราดูวิดีโอเต้นรำบัลเล่ต์และเต้นรำกาโปเอย์รา เปิดใช้งานระบบกระจกแข็งแกร่งเมื่อเต้นดูชนิดของการเต้นรำที่มีผู้เชี่ยวชาญใน ระบบกระจกควรเป็นอย่างยิ่งยิ่งเรียกใช้เมื่อบุคคลสังเกตบันทึกการดำเนินการที่ตัวเองเคยทำ เช่นเมื่อเห็นวิดีโอของตัวเองเต้นรำ หรือฟังบันทึกการเล่นเปียโนของตนเอง เปิดใช้งานในระหว่างการรับรู้ของการดำเนินการผลิตด้วยตนเองในระดับสูงขึ้นอาจทำให้บุคคลเพื่อแยกการกระทำของตนเองจากของคนอื่น (Repp & Knoblich, 2004)หลายการศึกษาได้แสดงว่า คนแน่นอนสามารถแยกความแตกต่างระหว่างตนเอง และของผู้อื่นการกระทำเมื่อมีสัญลักษณ์ไม่เกี่ยวกับตัวตนของนักแสดงนอกจากข้อมูลแบบไดนามิกเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวร่างกายหรือผลกระทบที่ส่งผล เช่น เมื่อคนดูแสดงจุดไฟของตัวเองและของเพื่อนเต้นรำ กระโดด หรือมวย พวกเขาสามารถระบุตนเองดีกว่าสามารถระบุเพื่อนของพวกเขา (Loula โกอี Harber, & Shiffrar, 2005) ถ้าคุ้นเคยภาพ ปัจจัยหลัก ผลตรงกันข้ามควรจะสังเกต เนื่องจากหนึ่งเห็นความเคลื่อนไหวของเพื่อนมากมักกว่าแต่จากมุมมองบุคคลที่สาม ในหลอดเลือดดำที่คล้ายกัน คนสามารถระบุลายมือตัวเองจากจุดเคลื่อนไหวเดียว (Knoblich & Flach, 2003)หนึ่งคือสามารถระบุผลลัพธ์ของก่อนหน้านี้ดำเนินการในโดเมนหู พบว่า นักดนตรีไม่ถูกต้องระบุตนเองปรบมือ (Flach, Knoblich, & ปรินซ์ 2004) เล่นเปียโนผู้เชี่ยวชาญสามารถแยกการบันทึกชิ้นส่วนจะได้เล่นเป็นครั้งแรกจากบันทึกของ pianists การ byother ชิ้นดำเนินการเดียวกัน (Repp & Knoblich, 2004) ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญใช้เวลาละเอียดความเบี่ยงเบนจากคะแนน เรียกว่าเวลาแสดงออก การระบุ nonmusiciansrelyontempoandsalientrhythmicidiosyncrasiestoidentify ของเล่น การปรบมือ จึง มีเป็นบรรจบหลักฐานที่คล้ายคลึงระหว่างการดำเนินการสังเกตและวิธีการหนึ่งจะทำให้ตัวเองเพื่อเปิดใช้งานรหัสทั่วไปสูงขึ้น นี้ กลับ ช่วยให้ระบุการดำเนินการก่อนหน้านี้ของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บัตรประจำตัว
แต่อย่างไรการกระทำที่สังเกตได้แมปสู่การแสดงการกระทำ? ตามหลักการทั่วไปการเข้ารหัสที่มากกว่าการกระทำที่คล้ายกันคือการสังเกตวิธีการที่ผู้สังเกตการณ์จะดำเนินการที่สูงกว่าการเปิดใช้งานของการเป็นตัวแทนดำเนินการ นี่ก็แสดงให้เห็นในการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้โดย Calvo สเปนและเพื่อนร่วมงาน (Calvo-สเปน, ตับ, Grezes, Passingham และแห้งเหี่ยว, 2005) ซึ่งในนักเต้นบัลเล่ต์และนักเต้นคาโปเอร่าดูวิดีโอการเต้นบัลเล่ต์ของการเต้นรำและคาโปเอร่า การเปิดใช้งานของระบบกระจกแข็งแรงเมื่อนักเต้นที่ดูชนิดของการเต้นที่พวกเขาผู้เชี่ยวชาญในการ. ระบบกระจกควรจะเป็นแม้กระทั่งการเปิดใช้งานมากขึ้นอย่างมากเมื่อคนรับรู้การบันทึกของการกระทำที่พวกเขาเองได้ดำเนินการก่อนหน้านี้เช่นเมื่อเห็นวิดีโอของตัวเองเต้น หรือได้ยินการบันทึกการเล่นเปียโนของตัวเอง ระดับที่สูงขึ้นของการเปิดใช้งานในระหว่างการรับรู้การกระทำของตัวเองผลิตอาจช่วยให้บุคคลที่จะแยกแยะการกระทำของตัวเองจากผู้อื่น (Repp และ Knoblich, 2004).
การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่าคนที่เป็นจริงสามารถที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างตัวเองและคนอื่น ๆ ของพวกเขา การกระทำแม้ในขณะที่มีไม่มีความหมายที่เกี่ยวกับตัวตนของนักแสดงนอกจากนี้ข้อมูลแบบไดนามิกที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวร่างกายหรือผลกระทบที่พวกเขาส่งผลให้. ตัวอย่างเช่นเมื่อคนเห็นการแสดงจุดไฟของตัวเองและการเต้นเพื่อนของพวกเขาที่ดีที่สุดกระโดดหรือมวยพวกเขา สามารถระบุตัวเองดีกว่าพวกเขาสามารถระบุเพื่อนของพวกเขา (Loula, ปรา Harber และ Shiffrar 2005) ถ้าภาพความคุ้นเคยเป็นปัจจัยหลักที่ส่งผลตรงข้ามควรจะสังเกตเพราะเห็นการเคลื่อนไหวของเพื่อนของคนที่มากขึ้นบ่อยกว่าตัวของตัวเองจากมุมมองบุคคลที่สาม ในทำนองเดียวกันคนที่สามารถระบุที่เขียนด้วยลายมือของตัวเองจากการเคลื่อนไหวเดียวจุด (Knoblich และ Flach, 2003).
หนึ่งยังสามารถที่จะระบุผลของการกระทำก่อนหน้านี้ของคนในโดเมนหู มันก็พบว่านักดนตรีที่ไม่สามารถที่จะระบุตบมือของตัวเอง (Flach, Knoblich และปรินซ์, 2004) ผู้เล่นเปียโนผู้เชี่ยวชาญสามารถแยกแยะความแตกต่างของการบันทึกชิ้นที่พวกเขาเคยเล่นเป็นครั้งแรกจากการบันทึกของชิ้นเดียวกันดำเนินการ byother นักเปียโน (Repp และ Knoblich, 2004) ขณะที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้ระยะเวลาการเบี่ยงเบนที่ลึกซึ้งจากคะแนนที่เรียกว่าระยะเวลาที่แสดงออกในการระบุการเล่นของพวกเขา nonmusiciansrelyontempoandsalientrhythmicidiosyncrasiestoidentify ตบมือของพวกเขา ดังนั้นมีหลักฐานมาบรรจบกันที่คล้ายคลึงกันระหว่างการกระทำที่สังเกตและวิธีหนึ่งที่จะดำเนินการให้ตัวเองนำไปสู่การเปิดใช้งานที่สูงขึ้นของรหัสที่พบบ่อย นี้ในการเปิดโอกาสให้ประชาชนที่จะระบุการกระทำก่อนหน้านี้ของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รหัส
แต่อย่างไร สังเกตการกระทำได้รับการแมปไปยังตัวแทนการกระทำ ? ตามหลักทั่วไปนะครับ ยิ่งคล้ายเป็นสังเกตสำหรับวิธีสังเกตการณ์จะดำเนินการ สูงกว่า การเป็นตัวแทนดำเนินการ นี้เพิ่งแสดงในการศึกษาโดย calvo Merino และเพื่อนร่วมงาน ( calvo merino เกลเซอร์ grezes passingham &ซูบผอม , , , ,2005 ) ซึ่งในนักเต้นบัลเล่ต์และเต้นคาโปเอร่าดูวิดีโอเต้นบัลเล่ต์และเต้นคาโปเอร่า . การเปิดใช้งานของระบบกระจกแข็งแกร่งเมื่อนักเต้นดูชนิดของการเต้น พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญใน ระบบกระจกควรยิ่งขอเปิดใช้งาน เมื่อบุคคลรับรู้บันทึกของการกระทำที่ตนเองได้เคยดำเนินการเช่น เมื่อเห็นวิดีโอของตนเองเต้นหรือบันทึกการได้ยินของการเล่นเปียโนด้วยตนเอง ระดับที่สูงขึ้นของการเปิดใช้งานระหว่างการรับรู้หรือไม่การกระทำอาจอนุญาตให้บุคคลที่จะแยกแยะการกระทำของตนเองจากคนอื่น ( เร็พ&
knoblich , 2004 )หลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผู้นั้นย่อมสามารถแยกแยะระหว่างตนเองและผู้อื่น การกระทำแม้เมื่อไม่มีคิวต่อนักแสดงแบบไดนามิก เอกลักษณ์ นอกจากข้อมูลเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของร่างกาย หรือผลผลให้พวกเขาใน ตัวอย่างเช่นเมื่อมีคนเห็นจุดแสง แสดงเอง และเต้น เพื่อน ที่ดีที่สุดของพวกเขา การกระโดด หรือ มวยพวกเขาสามารถระบุตัวเองที่ดีขึ้นกว่าที่พวกเขาสามารถระบุเพื่อน ( ลูล่า Prasad , ฮาร์เบอร์ , & shiffrar , 2005 ) ถ้าภาพความคุ้นเคยเป็นปัจจัยหลัก ตรงกันข้ามควรจะสังเกต เพราะเห็นเป็นเพื่อนของการเคลื่อนไหวมากบ่อยกว่าตัวเองจากบุคคลที่สามมุมมอง ในหลอดเลือดดำที่คล้ายกันผู้คนสามารถระบุลายมือของตัวเองจากเดียวย้ายจุด ( knoblich & flach , 2003 ) .
หนึ่งยังสามารถระบุผลลัพธ์ที่ก่อนหน้านี้แสดงการกระทำในโดเมนระดับความรู้สึกตัว พบว่าไม่ใช่นักดนตรีสามารถระบุตนเองตบมือ ( flach knoblich & , , ปริ๊นซ์ , 2004 )ผู้เชี่ยวชาญด้านการเล่นเปียโนสามารถแยกเสียงชิ้นพวกเขาได้เล่นเป็นครั้งแรกจากบันทึกของชิ้นเดียวกันแสดงอื่นทั้งนักเปียโน ( เร็พ& knoblich , 2004 ) ผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้สีสันและจังหวะการเบี่ยงเบนจากคะแนน , ที่รู้จักกันเป็นจังหวะที่แสดงออกถึงการเล่นของพวกเขา nonmusiciansrelyontempoandsalientrhythmicidiosyncrasiestoidentify พวกเขาปรบมือดังนั้นจึงมีหลักฐานที่พบบรรจบความคล้ายคลึงกันระหว่างการกระทำ และวิธีหนึ่งที่จะปฏิบัติให้ตัวเองไปสู่การกระตุ้นที่สูงขึ้นของรหัสร่วมกัน นี้ในการเปิดจะช่วยให้ผู้ใช้สามารถระบุการกระทำของตัวเองก่อน
.