History of the Centre PompidouThe b

History of the Centre Pompidou
The birth of a concept

In 1969, President Pompidou took a decision to dedicate the Plateau Beaubourg area of Paris to the construction of a multidisciplinary cultural centre of an entirely new type, injecting new impetus to a series of projects that had hitherto failed to come to fruition: the plan to build a major public reading library in Paris, with the biggest visitor capacity for any such initiative since the Liberation. And beyond that, the rehabilitation of the National Museum of Modern Art, back then housed in a wing of the Palais de Tokyo that was in a state of semi-abandonment for lack of resources and space.
Besides creating a new library and the transfer of the National Museum of Modern Art, the new Centre project incorporated the activities of the Centre for Contemporary Art in rue Berryer and the small team around François Mathey, which had pursued a dynamic policy of contemporary art exhibitions within the museum of decorative arts.
The 1970s saw the addition of a centre for musical creation based on the vision of composer Pierre Boulez, who had decided to leave France a few years previously to protest against the state of contemporary music in our country. The creation of the IRCAM project would at last enable him to return to France.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติของงเซ็นเตอร์การเกิดของแนวคิดใน 1969 งประธานได้ตัดสินใจทุ่มเทพื้นที่ราบสูง Beaubourg ของปารีสเพื่อก่อสร้างศูนย์วัฒนธรรมการ multidisciplinary ชนิดใหม่ injecting แรงผลักดันใหม่ให้กับชุดของโครงการที่มีการล้มเหลวมาจนบัดมาบรรลุผล: แผนการสร้างห้องสมุดสาธารณะอ่านหลักในปารีส สามารถจุผู้เข้าชมที่ใหญ่ที่สุดของนวัตกรรมดังกล่าวเนื่องจากการปลดปล่อย และนอกเหนือจากนั้น การฟื้นฟูของการแห่งชาติพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ หลังแห่งปีกของโตเกียวเดอปาที่อยู่ในรัฐกึ่ง abandonment ขาดทรัพยากรและพื้นที่นอกจากการสร้างห้องสมุดใหม่และการโอนย้ายของแห่งชาติพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ สร้างศูนย์รวมกิจกรรมของศูนย์ศิลปะร่วมสมัยใน rue Berryer และทีมงานขนาดเล็กรอบ François Mathey ซึ่งได้ติดตามนโยบายแบบไดนามิกของนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยภายในพิพิธภัณฑ์ศิลปะตกแต่งสาว ๆ เห็นแห่งศูนย์สำหรับการสร้างดนตรีขึ้นอยู่กับวิสัยทัศน์ของผู้ประพันธ์ Pierre Boulez ที่ได้ตัดสินใจไปฝรั่งเศสไม่กี่ปีก่อนหน้าการประท้วงต่อต้านรัฐของดนตรีร่วมสมัยในประเทศของเรา การสร้างโครงการ IRCAM จะครั้งสุดท้ายให้เขากลับไปยังฝรั่งเศส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของศูนย์ Pompidou
กำเนิดของแนวคิดในปี 1969 ประธาน Pompidou จึงตัดสินใจที่จะอุทิศพื้นที่ราบ Beaubourg ของกรุงปารีสจะมีการก่อสร้างศูนย์วัฒนธรรมหลากหลายสาขารูปแบบใหม่อย่างสิ้นเชิงฉีดแรงผลักดันใหม่กับชุดของโครงการที่มี ล้มเหลวจนบัดนี้จะมาเพื่อการบรรลุผล: แผนจะสร้างห้องสมุดที่สำคัญการอ่านหนังสือในปารีสที่มีความจุผู้เข้าชมที่ใหญ่ที่สุดสำหรับความคิดริเริ่มดังกล่าวตั้งแต่การปลดปล่อย และนอกเหนือจากนั้นการฟื้นฟูสมรรถภาพของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่แห่งชาติกลับมาอยู่แล้วในปีกของปาเลเดอโตเกียวที่อยู่ในสภาพของการละทิ้งกึ่งสำหรับการขาดทรัพยากรและพื้นที่. นอกจากการสร้างห้องสมุดใหม่และการถ่ายโอนของ พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่แห่งชาติ, โครงการศูนย์ที่จัดตั้งขึ้นใหม่กิจกรรมของศูนย์ศิลปะร่วมสมัยใน Rue Berryer และทีมเล็ก ๆ รอบFrançois Mathey ซึ่งได้ดำเนินการตามนโยบายแบบไดนามิกของการจัดนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยภายในพิพิธภัณฑ์ศิลปะการตกแต่ง. 1970 เห็นนอกเหนือจากศูนย์สำหรับการสร้างดนตรีขึ้นอยู่กับวิสัยทัศน์ของนักแต่งเพลงปิแอร์เลซที่ได้ตัดสินใจที่จะออกจากประเทศฝรั่งเศสเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้เพื่อประท้วงต่อต้านรัฐของดนตรีร่วมสมัยในประเทศของเรา การสร้างโครงการ IRCAM ที่สุดท้ายที่จะช่วยให้เขากลับไปยังประเทศฝรั่งเศส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติของศูนย์ปอมปิดู
กำเนิดแนวคิด

ในปี 1969 ประธานาธิบดีปอมปิดูได้ตัดสินใจที่จะอุทิศที่ราบสูงโบบูร์ก พื้นที่ของปารีสเพื่อก่อสร้างศูนย์วัฒนธรรมสหสาขาวิชาชีพของประเภทใหม่ทั้งหมด , ฉีดผลักดันใหม่เพื่อให้ชุดของโครงการนี้ที่ได้ล้มเหลวที่จะมาบรรลุผล : วางแผนที่จะสร้าง อ่านของห้องสมุดสาธารณะหลักในปารีสมีผู้เข้าชมใด ๆที่ใหญ่ที่สุดความจุดังกล่าวริเริ่มตั้งแต่การปลดปล่อยให้เป็นอิสระ และหลังจากนั้น การฟื้นฟูของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ กลับตั้งอยู่แล้วในปีกของ Palais de Tokyo ที่อยู่ในสถานะของการกึ่งขาดทรัพยากรและพื้นที่
นอกจากสร้างห้องสมุดใหม่ และการโอนของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ใหม่โครงการศูนย์รวมกิจกรรมของศูนย์ศิลปะร่วมสมัยในรู berryer และทีมงานขนาดเล็กประมาณฟรองซัวส์ mathey ซึ่งได้ติดตามนโยบายแบบไดนามิกของนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยในพิพิธภัณฑ์ศิลปะตกแต่ง
1970 เห็นนอกจากของศูนย์สำหรับการสร้างดนตรีบนพื้นฐานของวิสัยทัศน์ ปิแอร์ boulez นักแต่งเพลง ,ที่ได้ตัดสินใจที่จะปล่อยฝรั่งเศสไม่กี่ปีก่อนหน้านี้เพื่อประท้วงต่อต้านรัฐของดนตรีร่วมสมัยในประเทศของเรา การสร้างโครงการ ircam จะสุดท้าย ช่วยให้เขากลับไปยังฝรั่งเศส