The Karen, Kayin, Kariang or Yang p

The Karen, Kayin, Kariang or Yang people (Burmese: ကရင်လူမျိုး, pronounced: [kəjɪ̀ɴ lù mjó]; Per Ploan Poe or Ploan in Poe Karen and Pwa Ka Nyaw or Kanyaw in Sgaw Karen; Thai: กะเหรี่ยง or ยาง) refer to a number of individual Sino-Tibetan language speaking ethnic groups, many of which do not share a common language or culture. These Karen groups reside primarily in Karen State, southern and southeastern Myanmar. The Karen make up approximately 7 percent of the total Burmese population with approximately 5 million people.[6] A large number of Karen have migrated to Thailand, having settled mostly on the Thailand–Myanmar border.

The Karen groups as a whole are often confused with the Padaung tribe, best known for the neck rings worn by their women, but they are just one sub-group of Red Karens (Karenni), one of the tribes of Kayah in Kayah State, Myanmar.

Some of the Karen, led primarily by the Karen National Union (KNU), have waged a war against the central Burmese government since early 1949. The aim of the KNU at first was independence. Since 1976 the armed group has called for a federal system rather than an independent Karen State.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กะเหรี่ยง, กะเหรี่ยง, Kariang หรือยางคน (พม่า: ကရင်လူမျိုးเด่นชัด [kəjɪɴlù MJO]; ต่อ Ploan โพหรือ Ploan ในโพกะเหรี่ยงและกปภ. ลำลูกกา Nyaw หรือ Kanyaw ใน Sgaw กะเหรี่ยงไทยกะเหรี่ยงหรือยาง) หมายถึงตัวเลข ของภาษาพูดแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์จีนทิเบตจำนวนมากที่ไม่ได้ใช้ภาษาเดียวกันหรือวัฒนธรรม เหล่านี้กลุ่มชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่มากที่สุดในรัฐกะเหรี่ยง, ภาคใต้และภาคตะวันออกเฉียงใต้ของพม่า กะเหรี่ยงทำขึ้นประมาณร้อยละ 7 ของประชากรชาวพม่าทั้งหมดที่มีประมาณ 5 ล้านคน. [6] จำนวนมากของชาวกะเหรี่ยงอพยพเข้ามาในประเทศไทยมีการตัดสินส่วนใหญ่ที่ชายแดนไทยพม่า.

กลุ่มกะเหรี่ยงรวมมักจะสับสนกับชนเผ่า Padaung ที่รู้จักกันดีสำหรับวงคอสวมใส่โดยผู้หญิงของพวกเขา แต่พวกเขาเป็นเพียงหนึ่ง กลุ่มย่อยแดงกะเหรี่ยง (คะเรนนี) ซึ่งเป็นหนึ่งในชนเผ่าคะยาในรัฐกะยาพม่า.

บางส่วนของชาวกะเหรี่ยงนำหลักโดยสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง (KNU) ได้ทำสงครามต่อต้านรัฐบาลพม่ากลางตั้งแต่ต้นปี 1949 . จุดมุ่งหมายของเคเอ็นยูเป็นครั้งแรกที่เป็นอิสระ ตั้งแต่ปี 1976 กลุ่มติดอาวุธได้เรียกร้องให้รัฐบาลกลางเป็นระบบมากกว่าที่เป็นอิสระของรัฐกะเหรี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กะเหรี่ยง Kayah , , ยางกะเ ี่ยงหรือคน ( พม่า : ကရင်လူမျိုး ออกเสียง : [ K เพลงชาติ J ɪ̀ɴผมù MJ ó ] ; ต่อ ploan โพหรือ ploan ในอำเภอเมืองและกะเหรี่ยงกะภาษาไทญ้อหรือ kanyaw ในกะเหรี่ยงสะกอ ; ไทย : กะเหรี่ยงหรือยาง ) หมายถึงจำนวนของแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาชิโนธิเบต , หลายคนที่ไม่ได้ใช้ภาษาเดียวกัน หรือวัฒนธรรม เหล่านี้กลุ่มชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่เป็นหลักในรัฐกระเหรี่ยง ภาคใต้ และภาคตะวันออกเฉียงใต้ พม่า กะเหรี่ยงทำให้ขึ้นประมาณร้อยละ 7 ของประชากรพม่าทั้งหมด มีประมาณ 5 ล้านคน [ 6 ] หมายเลขขนาดใหญ่ของกะเหรี่ยงได้อพยพมาไทย มีจัดการส่วนใหญ่ในไทย–พม่ากะเหรี่ยงกลุ่มโดยรวมมักจะสับสนกับเผ่าปาดอง ดีที่สุดรู้จักกันสำหรับคอแหวนสวมใส่โดยหญิงของพวกเขา แต่พวกเขาเป็นเพียงหนึ่งในกลุ่มย่อยของกะเหรี่ยงแดง ( กะเหรี่ยงแดง ) หนึ่งในตระกูลของรัฐกะยาในรัฐกะยาประเทศพม่าบางส่วนของคาเรน , LED เป็นหลัก โดยสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง knu ) ต้องทำศึกสงครามกับรัฐบาลพม่ากลางตั้งแต่ 1949 . จุดมุ่งหมายของสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงที่แรกคือความเป็นอิสระ ตั้งแต่ปี 1976 กลุ่มติดอาวุธได้เรียกว่าระบบรัฐบาลกลางมากกว่าที่เป็นอิสระ รัฐกะเหรี่ยง