The iron gate creaked wide open the

The iron gate creaked wide open the moment she got to the front. Two doormen gave her a bow as they said in unison, “You’ve come back, miss!”

Chen Rong nodded, knowing these people must’ve heard the noises outside and had been waiting behind the door. She hurried inside and to her own courtyard.

It was late; besides a few scattered lanterns hung for decoration, there only existed the chirping of insects at the Chen estate.

Chen Rong’s pace quickened, rushing to her courtyard. When she got to the door, she pounded on it and called: “Old Shang, Nurse Ping, I’m back, open the door for me.”

Her loud call was resounding in the silent night. She hadn’t detected any movement inside her courtyard while a candle had already lit up in Chen Wei’s courtyard.

Chen Rong quickly hushed herself and just desperately continued to knock on the door.

Footsteps sounded.

“Who’s there?” Nurse Ping’s voice nervously asked from the other side of the door.

“It’s me.”

The nurse’s voice went hoarse, shakily asking: “Miss?”

“It’s me.”

The door opened to the nurse and Old Shang with a lantern raised, both thrilled to see her.

Their eyes moistened when they saw her bright and refreshed face. Nurse Ping quickly walked over and touched her face, gasping, “Miss, miss, have you really come back?”

“Yes, it’s me.” Chen Rong’s voice was similarly raspy. She had been thinking of them every day during her stay at the prince’s estate. To her, the two people standing here were even closer than her father and brother.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประตูเหล็ก creaked เปิดกว้างขณะที่เธอมาถึงด้านหน้า สองอ่างอาบให้เธอโบว์พวกเขากล่าวว่า ในเวลาเดียวกัน "คุณมากลับ พลาด"เฉินร้องเลยต้อง รู้จักคนเหล่านี้ต้องเคยได้ยินเสียงภายนอก และยืนรออยู่หลังประตู คลำอยู่ภายใน และลานภายในของเธอเองมันเป็นปลาย นอกจากโคมไฟกระจายกี่แขวนสำหรับตกแต่ง มีเพียงอยู่ร้องเจี๊ยก ๆ ของแมลงเอสเตทเฉินเฉินร่องของ pace มีชีวิต วิ่งไปลานของเธอ เมื่อเธอมาถึงประตู เธอทุบมัน และเรียกว่า: " Shang เก่า พยาบาลปิง มา เปิดประตูให้ฉันด้วย"เธอเรียกเสียงดังก็ดังก้องในคืนเงียบ เธอไม่ได้ตรวจพบการเคลื่อนไหวใด ๆ ภายในลานของเธอขณะมีเทียนสว่างในลานเฉินเว่ยเฉินร้องข่มตัวเองอย่างรวดเร็ว และเพียงหมดยังคงเคาะประตูรอยเท้าที่ไพเราะ"ใครอยู่ที่นั่น" เสียงพยาบาล Ping เป็นถามจากด้านอื่น ๆ ของประตู"เป็นฉัน"ของพยาบาลเสียงก็แหบ shakily ถาม: "นางสาว""เป็นฉัน"ประตูเปิดพยาบาลและซางเก่ากับโคมไฟที่ยก ทั้งสองตื่นเต้นของเธอตาชุบเมื่อเห็นใบหน้าของเธอสดใส และสดชื่น พยาบาลปิงเดินผ่าน และสัมผัสใบหน้าของเธอ หายใจเฮือก, "พลาด พลาด มีคุณจริง ๆ กลับมา? ""ใช่ มันเป็นฉัน" เสียงเฉินร่องถูกปารานาในทำนองเดียวกัน เธอได้รับความคิดของพวกเขาทุกวันระหว่างพักที่นิคมของเจ้าชายของเธอ เพื่อเธอ สองคนที่ยืนอยู่ที่นี่ได้ใกล้กว่าพ่อและพี่ชายของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประตูเหล็ก creaked เปิดกว้างช่วงเวลาที่เธอได้ไปด้านหน้า สอง doormen ให้เธอโบว์ที่พวกเขากล่าวว่าในเวลาเดียวกัน "คุณกลับมาพลาด!" เฉินร่องพยักหน้ารู้คนเหล่านี้คงจะได้ยินเสียงภายนอกและได้รับการรออยู่ที่ประตู เธอรีบภายในและลานของเธอเอง. มันก็สาย; นอกเหนือจากโคมไฟที่กระจายอยู่ไม่กี่แขวนสำหรับการตกแต่งที่มีอยู่เฉพาะร้องเจี๊ยก ๆ ของแมลงที่อสังหาริมทรัพย์เฉิน. ก้าวเฉินของโรงเร่งวิ่งไปที่ลานของเธอ เมื่อเธอมาถึงประตูเธอโขลกกับมันและเรียกว่า "เก่า Shang, พยาบาลปิงฉันกลับมาเปิดประตูสำหรับฉัน." เรียกร้องดังของเธอเป็นดังก้องในคืนเงียบ เธอไม่เคยตรวจพบการเคลื่อนไหวใด ๆ ภายในลานเธอในขณะที่เทียนได้สว่างขึ้นแล้วในคอร์ทยาร์ดเฉินเหว่ยของ. เฉินร่องอย่างรวดเร็วเงียบตัวเองและเพียงแค่หมดยังคงเคาะประตู. รอยเท้าเป่า. "นั่นใครน่ะ?" เสียงพยาบาลปิงถามอย่างหงุดหงิด จากด้านอื่น ๆ ของประตู. "มันเป็นฉัน." เสียงพยาบาลไปแหบสั่นถาม: "นางสาว" . "มันเป็นฉัน" ประตูเปิดให้พยาบาลและเก่า Shang กับโคมไฟยกทั้งตื่นเต้นที่จะได้เห็นเธอ . สายตาของพวกเขาชุบเมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าที่สดใสและสดชื่นของเธอ พยาบาลปิงรีบเดินไปและสัมผัสใบหน้าของเธอหอบ "มิสมิสได้จริงๆคุณกลับมา?" "ใช่มันเป็นฉัน." เสียงเฉินร่องเป็นแหบพร่าในทำนองเดียวกัน เธอได้รับความคิดของพวกเขาทุกวันระหว่างที่เธออยู่ที่คฤหาสน์ของเจ้าชาย ที่เธอคนสองคนที่ยืนอยู่ที่นี่แม้ใกล้ชิดกว่าที่พ่อและพี่ชายของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประตูเหล็ก creaked เบิกกว้างทันทีที่เธอมาถึงหน้า สองดูอ ์เมนให้โบว์เป็นพวกเขากล่าวว่าเป็น " คุณกลับมา , คุณ ! "เฉินหรงพยักหน้า ทราบว่า คนเหล่านี้จะต้องได้ยินเสียงภายนอก และได้รออยู่หลังประตู เธอรีบเข้าไปสวนของเธอเองมันดึกแล้ว นอกจากไม่กี่กระจายโคมไฟแขวนสำหรับตกแต่ง มีเพียงเสียงของแมลงอยู่ในบ้านเฉินเฉิงหรงก้าว quickened วิ่งสวนของเธอ เมื่อเธอมาถึงประตู เธอทุบมัน และเรียก " พยาบาลเก่าปิงชาง ฉันกลับมาแล้ว เปิดประตูให้ฉันหน่อย "เรียกเสียงของเธอดังก้องในคืนที่เงียบสงัด เธอไม่พบการเคลื่อนไหวใดๆ ภายในลานของเธอในขณะที่เทียนก็สว่างขึ้นใน Chen Wei ลานเฉินหยงรีบปกปิดตัวเอง และพยายามอย่างต่อเนื่องที่จะเคาะประตูเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น" ใครอยู่ตรงนั้น ? " เสียงของพยาบาลปิงหงุดหงิดถามจากอีกฝั่งของประตู" ฉันเอง "เสียงของพยาบาลก็แหบสั่น , ถาม : " คุณ "" ฉันเอง "ประตูเปิดให้พยาบาลและเก่า ซางมีโคมไฟขึ้นมา ทั้งตื่นเต้นที่จะเห็นเธอสายตาของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้เห็นใบหน้าที่สดใส ชุ่มชื้นและสดชื่นของเธอ พยาบาลรีบเดินมาแตะ ping ใบหน้าของเธอหอบ " คุณ คุณ คุณกลับมา ? "" ใช่ ฉันเอง . . . " เสียงของเฉินหยงก็เสียงแหบเหมือนกัน . เธอเคยคิดถึงมันทุกวัน ในระหว่างที่เธอพักอยู่ใน ที่ดินของเจ้าชาย เธอสองคนมายืนใกล้ชิดกันยิ่งกว่าพ่อและพี่ชาย