he ideal anti-obesity drug would pr

he ideal anti-obesity drug would produce sustained weight loss with minimal side effects. The mechanisms that regulate energy balance have substantial built-in redundancy, overlap considerably with other physiological functions, and are influenced by social, hedonic and psychological factors that limit the effectiveness of pharmacological interventions. It is therefore unsurprising that anti-obesity drug discovery programmes have been littered with false starts, failures in clinical development, and withdrawals due to adverse effects that were not fully appreciated at the time of launch. Drugs that target pathways in metabolic tissues, such as adipocytes, liver and skeletal muscle, have shown potential in preclinical studies but none has yet reached clinical development. Recent improvements in the understanding of peptidergic signalling of hunger and satiety from the gastrointestinal tract mediated by ghrelin, cholecystokinin (CCK), peptide YY (PYY) and glucagon-like peptide-1 (GLP-1), and of homeostatic mechanisms related to leptin and its upstream pathways in the hypothalamus, have opened up new possibilities. Although some have now reached clinical development, it is uncertain whether they will meet the strict regulatory hurdles required for licensing of an anti-obesity drug. However, GLP-1 receptor agonists have already succeeded in diabetes treatment and, owing to their attractive body-weight-lowering effects in humans, will perhaps also pave the way for other anti-obesity agents. To succeed in developing drugs that control body weight to the extent seen following surgical intervention, it seems obvious that a new paradigm is needed. In other therapeutic arenas, such as diabetes and hypertension, lower doses of multiple agents targeting different pathways often yield better results than strategies that modify one pathway alone. Some combination approaches using peptides and small molecules have now reached clinical trials, although recent regulatory experience suggests that large challenges lie ahead. In future, this polytherapeutic strategy could possibly rival surgery in terms of efficacy, safety and sustainability of weight loss.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาป้องกันโรคอ้วนเหมาะเขาจะผลิต sustained น้ำหนักกับผลข้างเคียงน้อยที่สุด กลไกที่ควบคุมสมดุลพลังงานมีความซ้ำซ้อนในตัวพบ ทับซ้อนกับฟังก์ชันอื่น ๆ สรีรวิทยาอย่างมาก และรับอิทธิพลจากปัจจัยทางสังคม hedonic และจิตใจที่จำกัดประสิทธิภาพของมาตรการ pharmacological จึงเป็น unsurprising ที่โปรแกรมค้นพบยาป้องกันโรคอ้วนได้รับ littered กับเริ่มเท็จ ความล้มเหลวในการพัฒนาด้านคลินิก และถอนเนื่องจากผลข้างเคียงที่ได้ไม่เต็มชื่นชมเวลาเปิด ยาเสพติดซึ่งเป้าหมายหลักในการเผาผลาญเนื้อเยื่อ adipocytes ตับ และกล้าม เนื้ออีก ได้แสดงศักยภาพในการศึกษา preclinical แต่ไม่ได้ถึงการพัฒนาด้านคลินิก ปรับปรุงล่าสุดในความเข้าใจของ peptidergic แดงหิวและสามารถจากระบบทางเดิน mediated โดย ghrelin, cholecystokinin (CCK), เพปไทด์ YY (PYY) และกลูคากอนเช่นเพปไทด์-1 (GLP-1), และกลไก homeostatic leptin และหลักการขั้นต้นน้ำใน hypothalamus มีเปิดขึ้นใหม่ แม้ว่าบางตอนนี้ถึงพัฒนาทางคลินิก ได้แน่ใจว่าพวกเขาจะได้พบกับอุปสรรค์ข้อบังคับเข้มงวดจำเป็นสำหรับการอนุญาตให้ใช้สิทธิ์ของตัวยาต่อต้านโรคอ้วน อย่างไรก็ตาม agonists GLP 1 ตัวรับได้แล้วความสำเร็จในการรักษาโรคเบาหวาน และ เพราะพวกเขาสนใจร่างกายน้ำหนักลดผลในมนุษย์ จะทียังถางทางตัวแทนอื่น ๆ ป้องกันโรคอ้วน จะประสบความสำเร็จในการพัฒนายาที่ควบคุมน้ำหนักตัวการมองเห็นหลังผ่าตัดแทรกแซง ดูเหมือนชัดเจนว่า กระบวนทัศน์ใหม่เป็นสิ่งจำเป็น ในสถานการบำบัดอื่น ๆ โรคเบาหวานและความดันโลหิตสูง ปริมาณต่ำของตัวแทนหลายที่กำหนดเป้าหมายหลักที่แตกต่างกันมักจะผลลัพธ์ดีกว่ากลยุทธ์ที่ปรับเปลี่ยนทางเดินหนึ่งเดียว บางชุดยื่นใช้เปปไทด์ และโมเลกุลขนาดเล็กนี้แล้วคลินิก แม้ว่าประสบการณ์ล่าสุดกำกับดูแลแนะนำว่า ความท้าทายใหญ่อยู่ข้างหน้า ในอนาคต polytherapeutic กลยุทธ์นี้ไม่อาจคู่ต่อสู้ผ่าตัดประสิทธิภาพ ความปลอดภัย และความยั่งยืนของการสูญเสียน้ำหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาให้ยาอย่างดีเยี่ยมการป้องกันโรคอ้วนจะทำให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักได้รับผลกระทบน้อยที่สุดด้านข้าง กลไกที่วางระเบียบสร้างสมดุลของพลังงานมีสองส่วนทับซ้อนกันพอดีการสำรองการทำงานสร้างขึ้น - ในอย่างมากพร้อมด้วยการทำงานในทางสรีรศาสตร์อื่นๆและได้รับอิทธิพลจากปัจจัย hedonic และจิตวิทยาสังคมว่าการจำกัด ประสิทธิภาพ ของการแทรกแซง pharmacologicalเป็น unsurprising ดังนั้นว่าโปรแกรมการค้นพบยาป้องกันการเป็นโรคอ้วนได้รับการกระจุกกระจุยพร้อมด้วยจะเริ่มผิดพลาดความผิดพลาดในการพัฒนาทางการแพทย์และถอนเงินเนื่องจากยังได้รับผลกระทบที่ไม่ได้ค่าเงินบาทแข็งค่าขึ้นในช่วงเวลาที่มีการเปิดตัวที่ครบครัน สิ่งเสพติดซึ่งมีเป้าหมายเส้นทางเดินเท้าในเนื้อเยื่อกว้างขวางเช่น adipocytes ตับและกล้ามเนื้อ skeletalได้แสดง ศักยภาพ ในการศึกษาเครื่องตรวจวินิจฉัยด้วย ภาพ ก่อนการรักษาแต่ไม่มีใครได้ไปถึงการพัฒนาทางการแพทย์แต่ การปรับปรุงเมื่อไม่นานมานี้ในการทำความเข้าใจของส่งสัญญาณ peptidergic ของพลังงานและความอดอยากจากทางเดินทางเดินอาหารที่ดีงามโดย ghrelin cholecystokinin ( cck ) peptide yy ( pyy )และ glucagon - เหมือน peptide 1 ( glp - 1 )และของกลไกที่เกี่ยวข้องกับ leptin homeostatic และทางเดินน้ำใน hypothalamus ได้เปิดให้บริการเป็นไปได้ใหม่ ถึงแม้ว่าบางส่วนได้มาถึงการพัฒนาทางการแพทย์ในปัจจุบันมีความไม่แน่นอนว่าเขาจะพบกับวิ่งข้ามรั้วกฎระเบียบอย่างเคร่งครัดที่จำเป็นสำหรับการให้สิทธิ์การใช้งานของการให้ยาป้องกันโรคอ้วนได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม agonists receptor glp 1 มีความสำเร็จในการรักษาโรคเบาหวานและอยู่แล้วผลจากการร่างกายที่ดึงดูดใจของพวกเขา - น้ำหนัก - ลดในมนุษย์จะอาจจะยังช่วยปูทางให้ Agent การป้องกันโรคอ้วนอื่นๆ การประสบความสำเร็จในการพัฒนาสิ่งเสพติดที่ควบคุมน้ำหนักตัวเท่าที่พบเห็นได้ต่อไปนี้การแทรกแซงการผ่าตัดก็ดูว่าจะเห็นได้ชัดว่าเป็นกระบวนทัศน์ใหม่ได้ตามต้องการ ในสนามกีฬาเพื่อการบำบัดโรคอื่นๆเช่นโรคเบาหวานและโรคความดันโลหิตสูงปริมาณต่ำกว่าของ Agent หลายๆคนตั้งเป้าหมายทางเดินแตกต่างกันมักบังเกิดผลดีกว่ากลยุทธ์ที่แก้ไขหนึ่งเส้นทางเดินตามลำพัง การผสมผสานบางส่วนแนวทางการใช้ peptides และโมเลกุลขนาดเล็กได้มาถึงการทดลองทางการแพทย์แม้ว่าจะมีประสบการณ์เกี่ยวกับกฎระเบียบเมื่อไม่นานมานี้ชี้ให้เห็นว่าความท้าทายขนาดใหญ่ไปแล้ว ในอนาคตกลยุทธ์ polytherapeutic นี้อาจเป็นคู่แข่งกับการผ่าตัดในเงื่อนไขของความยั่งยืนและความ ปลอดภัย ประสิทธิภาพ ของการสูญเสียน้ำหนักอาจเป็นไปได้