However stylised, folk dance inevit

However stylised, folk dance inevitably follows a basic walking pattern. The foot may flex, stomp or hover but, as choreographer Russell Dumas used to say, dancing is so often a matter of left-right, left-right. Pichet Klunchun’s Dancing with Death (see video) is no exception. Large figures move through the audience to rhythmic, melodic Thai music. They wear masks and sport garish, psychedelic outfits woven from bright nylon threads. But they walk just like us…bipedally. The Gods have come to Earth. They are playful and plentiful. Swaying from left to right, they tread lightly on the land of men and women.

The music gives way to high pitched sound, an amplified tinnitus that ruptures the folksiness. The figures retreat. We enter an abstract space and time, able now to focus on the solitary shape that dominates the space.

A twisted ellipse rises and falls, creating a perpetual, deformed, oval pathway for the dancers who enter one by one and slowly walk in a daisy chain of continuous action. The work becomes durational, quietly existential. While everyone treads the same path (of existence), there is room for individual expression: a woman skips joyfully, a man lunges, another arches backwards. There is thus a play between the personal and the impersonal.

When the dancers come together they exert a palpable force, the force of common humanity. After a while, a handful of the dancers swoops along the sloped pathway, slowly turning at its peak to swoop down again. This is where the technical challenges of the piece become apparent. These dancers are classically trained. Their daily practice is conducted on flat ground, whereas this set design calls for the ability to manage its changing gradient. The dancers struggle with this: we see the tension in their faces, heads and necks and in certain mannerisms—defensive habits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม การเต้นรำพื้นบ้าน โดดเด่นย่อมเป็นดังนี้พื้นฐานเดิน เท้าอาจยืดหยุ่น เหยียบ หรือเลื่อน ได้ ออกแบบท่าเต้นด้วยวิธีดูมาสรัสเซลล์ใช้ในการพูด การเต้นรำเป็นบ่อยเรื่องของซ้าย-ขวา ซ้าย-ขวา พิ Klunchun เต้นรำกับความตาย (ดูวิดีโอ) จะไม่มีข้อยกเว้น ตัวเลขใหญ่ย้ายผ่านผู้ชมไพเราะ จังหวะเพลงไทย พวกเขาสวมหน้ากาก และกีฬามา ไซคีเดลิคชุดที่ทอจากเธรดไนล่อนใส แต่เดินเหมือนเรา... bipedally พระเจ้ามีมาที่โลก พวกเขาจะขี้เล่น และอุดมสมบูรณ์ โยกจากซ้ายไปขวา พวกเขาดอกยางเบา ๆ บนที่ดินของชายและหญิงเพลงช่วยให้เสียงสูงแหลม หูอื้อการขยายที่ ruptures ที่ folksiness ตัวเลขถอย เราใส่พื้นที่นามธรรมและเวลา ตอนนี้เน้นรูปร่างโดดเดี่ยวที่กุมอำนาจพื้นที่ไปวงรีบิดขึ้น และ ตก การสร้างทางเดินถาวร พิการ ไข่สำหรับนักเต้นที่ป้อนหนึ่ง และเดินช้าในแบบเดซี่เชนการดำเนินการอย่างต่อเนื่อง การทำงาน durational อัตถิภาวนิยมอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เส้นทางเดียวกัน (ของชาติ) treads ทุกคน มีห้องพักสำหรับแต่ละนิพจน์: ผู้หญิงข้ามอย่างมีความสุข คน lunges อีกโค้งที่ย้อนหลัง จึงมีการเล่นส่วนบุคคลและตัวตนเมื่อนักเต้นมากัน พวกเขาออกแรงแรงเห็นได้ชัด แรงของมนุษย์ทั่วไป หลัง กำมือของนักเต้นบังตามทางเดินช่วงโค้ง เปิดช้าเฉลี่ยถลาลงอีกครั้ง นี่คือความท้าทายทางเทคนิคของชิ้นส่วนที่กลายเป็นชัดเจน เหล่านักเต้นคลาสสิกมีการฝึกอบรม ฝึกทุกวันจะดำเนินบนแบนล่าง ในขณะที่การออกแบบชุดนี้เรียกความสามารถจัดการไล่ระดับของการเปลี่ยนแปลง นักเต้นต่อสู้กับ: เราเห็นความตึงเครียดของใบหน้า ศีรษะ และคอ และ ในบางสื่อ — นิสัยป้องกันการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามสุกใส, การเต้นรำพื้นบ้านหลีกเลี่ยงไม่ได้ตามรูปแบบที่สามารถเดินพื้นฐาน เท้าอาจดิ้นเหยียบหรือวางเมาส์ แต่เป็นนักออกแบบท่าเต้นรัสเซลมัสใช้ในการพูด, การเต้นจึงมักเป็นเรื่องของซ้ายขวาซ้ายขวา เต้นรำพิเชษฐ์กลั่นชื่นกับความตาย (ดูวิดีโอ) จะไม่มีข้อยกเว้น ตัวเลขขนาดใหญ่ย้ายผ่านผู้ชมที่จะจังหวะดนตรีไทยอันไพเราะ พวกเขาสวมหน้ากากและทอจากด้ายไนลอนสดใสฉูดฉาดกีฬา, ชุดประสาทหลอน แต่พวกเขาเดินไปเช่นเดียวกับเรา ... สองเท้า พระเจ้าได้มาถึงโลก พวกเขามีความขี้เล่นและอุดมสมบูรณ์ โยกจากซ้ายไปขวาพวกเขาเหยียบเบา ๆ บนที่ดินของผู้ชายและผู้หญิง. เพลงให้วิธีการเสียงแหลมสูงเป็นหูอื้อขยายที่แตก folksiness ถอยตัวเลข เราใส่พื้นที่ที่เป็นนามธรรมและเวลาสามารถที่ตอนนี้มุ่งเน้นไปที่รูปร่างโดดเดี่ยวที่ dominates พื้นที่. วงรีบิดเพิ่มและลดลง, การสร้างตลอดพิการทางเดินวงรีสำหรับนักเต้นที่ป้อนหนึ่งโดยหนึ่งและค่อย ๆ เดินไปในเดซี่ ห่วงโซ่ของการดำเนินการอย่างต่อเนื่อง การทำงานจะกลายเป็นความต่อเนื่อง, การดำรงอยู่อย่างเงียบ ๆ ขณะที่ทุกคนย่ำเส้นทางเดียวกัน (ของการดำรงอยู่) มีห้องพักสำหรับการแสดงออกของแต่ละบุคคล: ผู้หญิงข้ามความสุขเป็นกระตุกชายโค้งไปข้างหลังอีก นอกจากนี้จึงเล่นระหว่างบุคคลและไม่มีตัวตน. เมื่อนักเต้นที่มารวมตัวกันที่พวกเขาออกแรงแรงเห็นได้ชัดแรงของความเป็นมนุษย์ที่พบบ่อย หลังจากที่ในขณะกำมือของนักเต้นระบำร่อนไปตามทางเดินลาดช้าเปลี่ยนที่จุดสูงสุดของการถลาลงมาอีกครั้ง ซึ่งเป็นที่ที่ความท้าทายทางเทคนิคของชิ้นกลายเป็นที่ชัดเจน นักเต้นเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนคลาสสิก การปฏิบัติในชีวิตประจำวันของพวกเขาจะดำเนินการบนพื้นราบในขณะที่การออกแบบชุดนี้เรียกร้องให้มีความสามารถในการจัดการการเปลี่ยนแปลงของการไล่ระดับสี นักเต้นต่อสู้กับเหล่านี้เราจะเห็นนิสัยความตึงเครียดในใบหน้าของพวกเขาหัวและคอและในบางท่าทาง-ป้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม stylised พื้นบ้านย่อมตามพื้นฐานเต้นเดินแบบ เท้าจะโค้งเหยียบหรือเลื่อนแต่เป็นนักออกแบบท่าเต้น รัสเซล ดูมาส เคยพูดว่า การเต้นก็มักจะเป็นเรื่องของซ้ายขวา ซ้ายขวา . ของพิเชษฐ์ klunchun เต้นรำกับความตาย ( ดูวิดีโอ ) จะไม่มีข้อยกเว้น ตัวเลขขนาดใหญ่เคลื่อนตัวผ่านผู้ชมเป็นจังหวะไพเราะดนตรีไทย พวกเขาสวมหน้ากากและกีฬาหรูหรา ชุดทอจากเส้นด้ายไนล่อน ประสาทหลอน สดใส แต่พวกเขาจะเดินเหมือนเรา . . . . . . . bipedally . พระเจ้ามาโลก พวกเขาจะขี้เล่นและมากมาย แกว่งไปมาจากซ้ายไปขวา พวกเขาเหยียบย่ำลงบนที่ดินของชายและหญิงเพลงที่ให้วิธีการเพิ่มเสียงแหลมสูง มีแพทย์เฉพาะทางที่ ruptures folksiness . ตัวเลขถอย เราระบุพื้นที่ที่เป็นนามธรรม และเวลา สามารถตอนนี้จะมุ่งเน้นที่โดดเดี่ยวรูปร่างที่ครองพื้นที่บิดวงรีเพิ่มขึ้นและตก , สร้าง ตลอด เหล็กข้ออ้อย , ทางเดินรูปไข่สำหรับนักเต้นที่ระบุหนึ่งโดยหนึ่งและเดินช้าๆ ในโซ่เดซี่ของการกระทำที่ต่อเนื่อง งานจะ durational ๆที่มีอยู่ . ในขณะที่ทุกคนดอกยางเส้นทางเดียวกัน ( ของชีวิต ) , มีห้องพักสำหรับการแสดงออกของแต่ละบุคคล : ผู้หญิงเต้นอย่างสนุกสนาน ผู้ชายยกอีกโค้งไปข้างหลัง มีดังนั้นการเล่นระหว่างบุคคลและตัวตน .เมื่อนักเต้นมาด้วยกัน พวกเขาออกแรงบังคับให้ชัดเจน แรงของสามัญมนุษย์ หลังจากที่ในขณะที่ , กำมือของนักเต้น swoops ตามทางเดินลาด , ค่อยๆเปลี่ยนที่จุดสูงสุดจะโฉบลงมาอีกครั้ง นี่คือที่ความท้าทายทางเทคนิคของชิ้นที่แจ่มแจ้ง นักเต้นเหล่านี้เป็นพวกคลาสสิค . การปฏิบัติประจำวันของพวกเขาและบนพื้นแบนราบ ส่วนชุดนี้ออกแบบเรียกร้องให้มีความสามารถในการจัดการของการไล่ระดับสี . นักเต้นที่ต่อสู้กับนี้ : เราเห็นความตึงเครียดในใบหน้าของพวกเขาที่หัวและคอ และในบางกิริยาท่าทางรับนิสัย