Not only do we use faces to gather

Not only do we use faces to gather information, but looking others in the eye also causes us to behave more ethically and empathetically. When someone is out of sight, they are much more out of mind. Have you ever been insensitive to someone in traffic then craned your neck in desperation to avoid eye contact when your victim pulled beside you at the next stoplight? Have you suffered the humiliation of saying something negative about a colleague only to discover she was standing behind you? Have you ever said something in writing that you would never have said in person?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เพียงแต่เราใช้หน้าการรวบรวมข้อมูล แต่มองคนอื่นในตายังให้เราทำงานอย่างมีจริยธรรม และ empathetically มากขึ้น เมื่อมีตา พวกเขาจะมากจากใจ คุณมีเคยซ้อนกับคนอื่นด้วยการจราจร แล้ว craned คอในสิ้นหวังหลีกเลี่ยงตาเมื่อเหยื่อของคุณดึงข้างคุณที่สต๊อปถัดไป คุณประสบปัญหาผู้ทรงของคำพูดบางอย่างเชิงลบเกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานเท่านั้นจะสัมผัสเธอยืนอยู่ข้างหลังคุณหรือไม่ มีคุณเคยกล่าวว่า สิ่งที่เขียนว่าคุณจะไม่มีคนหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่เพียง แต่เราจะใช้ใบหน้าเพื่อรวบรวมข้อมูล แต่มองคนอื่น ๆ ในตายังทำให้เราทำงานมากขึ้นจริยธรรมและให้ลึก เมื่อใครบางคนอยู่นอกสายตาพวกเขามีมากออกมาจากใจ คุณเคยรู้สึกกับใครบางคนในการเข้าชมแล้ว craned คอของคุณในความสิ้นหวังที่จะหลีกเลี่ยงการสัมผัสตาเมื่อเหยื่อของคุณดึงข้างคุณที่ไฟแดงต่อไปหรือไม่ คุณได้รับความทุกข์ทรมานความอัปยศอดสูที่บอกสิ่งที่เป็นลบเกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานเพียงเพื่อจะพบว่าเธอกำลังยืนอยู่ข้างหลังคุณ? คุณเคยพูดอะไรบางอย่างในการเขียนที่คุณจะไม่เคยได้กล่าวว่าในคน?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราไม่เพียง แต่ใช้สีหน้าเพื่อรวบรวมข้อมูล แต่มองคนอื่นในสายตาก็เป็นเหตุให้เราต้องปฏิบัติเพิ่มเติมจริยธรรมและ empathetically . เมื่อมีคนออกจากสายตา พวกเขามีมากของจิตใจ คุณเคยไปตายด้านกับใครในการจราจร แล้วแหงนคอของคุณ ในความสิ้นคิดจะหลบสายตา เมื่อเหยื่อของคุณดึงข้างคุณที่ไฟแดงหน้าคุณได้รับความอับอายที่พูดอะไรเชิงลบเกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานเท่านั้นที่จะค้นพบเธอยืนอยู่ข้างหลังคุณ คุณเคยพูดบางอย่างในการเขียนที่คุณไม่มีวันจะพูดในคน ?