Chapter 56 (translated by Obsidian

Chapter 56 (translated by Obsidian and edited by Azurro)

Lotus Flower

After an unknown amount of time, the carriage stopped.

Lifting open the curtain Long Mo Er looked at the scenery in front of her eyes, a lake spanning as far as the eye could see.

It was spring and an abundance of light pink flowers covered the sides of the lake extending as far as the eye could see. The flowers reflection in the water gave the lake an enchanting color.

“Woah My Heaven! Is this real? Am I dreaming?” Long Mo Er blinked hard. She couldn’t believe the beautiful view in front of her eyes.

“This exquisite scene exists outside of heaven?”

“You’re not dreaming. This is SiXin Lake[1]. Ye Che responded, grinning ear to ear. “First, let’s get out of the carriage! I’ve arranged a banquet in that pavilion over there. You can rest and enjoy the lake scenery.”

Infatuated with beautiful scenery her two eyes saw from the window, Long Mo Er obeyed and got out of the carriage. As soon as her feet were on the ground, her hands tussled with Ye Che. Letting go of his hands she ran toward the lake, she looked alike butterfly that piercing into the countless gap among of the woods, dancing lightly and gracefully in the middle of flowers.

“Ye Che, how is it possible that the earth has a place this beautiful? I’ve never known a place as beauty as this before!” Turning her head toward him, she loudly shouted, she couldn’t stop her flitting laughter. “This place is soooo beautiful!”

“Be careful you don’t trip!” Ye Che reminded her.

Hearing her sweet laughter, Ye Che was already thoroughly smitten.

Long Mo Er was a fairy dancing in the breeze. The sight deeply affected Ye Che’s heart. He had eyes only for her and didn’t see the beauty of this place. Without any effort on her part, he was deeply entrapped, unable to escape.

He quietly stood by the lotus flowers admiring the fairy among the flowers. He was afraid to blink his eyes, concerned he might miss every expression on her face as she danced.

“Why are you still standing there?” Long Mo Er ran back to Ye Che’s side.

Ye Che blankly stood there not saying a word. He attentively watched Long Mo Er, his radiantly fervent eyes ardently gazing at her at a complete loss as to what to do. Suddenly Ye Che leaned toward Long Mo Er. His body radiating masculinity; her heart beat faster. Her palms were sweating.

Could it be? Could it be that he toward her …?

Long Mo Er felt the heat of her whole body fill her head. Seeing Ye Che coming closer and closer to her, she nervously closed her eyes.

One second, two seconds, three seconds…

Without any idea of what might happen, her hair seemed to move. Long Mo Er slowly opened one eye. It seemed that Ye Che was smiling. Thinking she might see wrongly, she opened her other eye and saw Ye Che’s face had a huge smile.

“I saw that your hair had some flower petals in it. I wanted to help you take them out. That’s all. What did you think I was going to do?” As he explained, Ye Che wiped off the pink flower petal in his palm, showing his smiling face.

Regarding her nervous and tightly closed her eyes were really interesting.

“There’s a person waiting for us in the pavilion! Let’s go!”

Ye Che turned around. Humiliated, Long Mo Er exerted all her strength to cover her beet red face. A soft apprehensive voice muttered, “Long Mo Er, how could you think of such a thing? …Totally humiliating.”

This moment, she really wanted to dig a hole and jump into it.

“Miss, is something happen? Why look so strange?” Lu Qun was on the side and kept on looking at Long Mo Er who making strange movement, While Long Mo Er didn’t hear her.

“It’s nothing!” Long Mo Er felt disgruntled.

This really was too embarrassing. How could she have the nerve to talk about it!

“Hurry up!” Ye Che shouted without turning around.

“Oh, I’m coming!” Long Mo Er replied.

“Anyhow, he doesn’t know what I was thinking a moment ago. My face was so red! I’ll pretend nothing happened… that will work!” Long Mo Er reassured herself and followed, trying to catch up to him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 56 (แปล โดย Obsidian และแก้ไข โดย Azurro)ดอกบัว หลังจากไม่ทราบจำนวนเวลา การขนส่งหยุดยกเปิดม่านยาว Mo Er มองทิวทัศน์ด้านหน้าของดวงตาของเธอ ทะเลสาบทอดเท่าตาสามารถมองเห็นมันเป็นฤดูใบไม้ผลิ และความอุดมสมบูรณ์ของดอกไม้สีชมพูอ่อนปกคลุมด้านข้างของขยายเลเท่าที่ตาเห็น ดอกไม้แสงสะท้อนในน้ำให้ทะเลสาบสีมีเสน่ห์ "Woah สวรรค์ของฉัน เป็นจริงนี้ :ฉันฝัน" Er Mo ยาวคันนั้นกะพริบอย่างหนัก เธอไม่เชื่อว่ามุมมองที่สวยงามหน้าตาของเธอ "ฉากนี้สวยงามอยู่นอกสวรรค์" "คุณไม่ฝันถึง นี่คือทะเลสาบ SiXin [1] Ye Che ตอบสนอง grinning หูหู "ครั้งแรก ได้รับจากการขนส่ง ผมได้จัดงานเลี้ยงในศาลาที่โน่น คุณสามารถพักผ่อน และเพลิดเพลินกับทัศนียภาพทะเลสาบ" เห่องดงามดวงตาของเธอทั้งสองเห็นจากหน้าต่าง Er Mo ยาวเชื่อฟัง และได้ออกจากการขนส่ง ทันทีที่เท้าของเธออยู่บนพื้นดิน มือของเธอ tussled กับ Ye Che ให้ไปของมือของเขาเธอวิ่งไปทางทะเลสาบ เธอดูเหมือนผีเสื้อที่เจาะเป็นช่องว่างมากมายในหมู่ ของ ป่า เต้นเบา ๆ และสง่างาม กลางดอกไม้ "เย่ Che วิธีเป็นไปได้ว่า โลกมีสถานที่สวยงาม ผมไม่เคยรู้จักสถานที่ที่เป็นความงามเป็นนี้มาก่อน" หันหัวไปทางเขาของเธอ เธอเสียงดังตะโกน เธอไม่สามารถหยุดเสียงหัวเราะของเธอ flitting "สถานที่นี้คือสวยมาก" "ต้องระวังคุณไม่เดินทาง" Ye Che นึกถึงเธอ ได้ยินเสียงหัวเราะของเธอหวาน Ye Che ได้แล้วตกหลุมรักอย่างละเอียด Er Mo ยาวถูกนางฟ้าเต้นรำในสายลม สายตาดูดหัวใจของ Che ของ Ye เขามีตาสำหรับเธอเท่านั้น และไม่เห็นความงามของสถานที่แห่งนี้ หวานคอแร้งของเธอ เขาก็เก็บกักอย่างลึกซึ้ง ไม่สามารถจะหลบหนี เขายืนอยู่เงียบ ๆ โดยดอกบัวชื่นชมนางฟ้าในหมู่ดอกไม้ เขากลัวการกะพริบตาของเขา ความกังวลเขาอาจพลาดทุกนิพจน์บนใบหน้าของเธอขณะที่เธอเต้น "ทำไมคุณยังคงยืนมี" Er Mo ยาววิ่งกลับไปด้านข้างของ Che ของ Ye Ye Che blankly ยืนมีคำพูดไม่ เขาตั้งใจดูยาว Mo Er ตาของเขาทั้งหลายดินเหนียว ถุงน่อง เฝ้ามองที่เธอสูญเสียทั้งหมดเป็นสิ่งที่ต้องทำ ก็เย Che ก็เอนไปทางยาว Mo Er ร่างกายของเขาแผ่ภาวะ หัวใจเต้นเร็วขึ้น ฝ่ามือของเธอถูกเหงื่อออก อาจจะเป็น อาจจะเป็นที่เขาต่อเธอ... Er Mo ยาวรู้สึกว่าความร้อนของร่างกายของเธอใส่หัวของเธอ เห็น Ye Che มาใกล้ชิด และใกล้กับเธอ เธอเป็นปิดดวงตาของเธอ หนึ่งวินาที 2 วินาที 3 วินาที... ไม่ มีความคิดใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้น ผมของเธอดูเหมือนจะ ย้าย Er Mo ยาวค่อย ๆ เปิดตา ดูเหมือนว่า Ye Che ยิ้ม คิดเธออาจดูผิด เธอเปิดอื่น ๆ เธออาย และเห็นใบหน้าของเชอของพวกท่านมีรอยยิ้มใหญ่ "ผมเห็นว่า ผมมีกลีบบางอย่างในนั้น อยากจะช่วยคุณนำพวกเขาออก นั่นคือทั้งหมด สิ่งที่คุณไม่คิดว่า ผมกำลังจะทำอะไร" เขาอธิบาย Ye Che เช็ดออกกลีบดอกสีชมพูในปาล์มของเขา แสดงใบหน้าของเขายิ้ม เกี่ยวกับเธอ ประสาท และปิดสนิทดวงตาของเธอได้น่าสนใจจริง ๆ "มีคนรอเราในศาลา ไปกันเถอะ" Ye หัน Che ซาดิสม์ Er Mo ยาวนั่นเองความแข็งแรงของเธอทั้งหมดจะครอบคลุมใบหน้าของเธอแดงผักชนิดหนึ่ง เสียงนุ่มวิตกญี่ปุ่น "Mo ยาว Er วิธีอาจคุณคิดว่า ของสิ่งนั้น … ทั้งหมดอับอาย" ขณะนี้ เธอต้องการจริง ๆ ขุดหลุม และกระโดดลงไป "พลาด เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำไมดูแปลกมาก" Lu Qun บนด้านข้าง และเก็บไว้ในมองที่ Er Mo ยาวที่ทำการเคลื่อนไหวผิดปกติ ขณะยาว Mo Er ไม่ได้ยินเธอ "มันเป็นอะไร" Er Mo ยาวรู้สึกรับไม่พอใจ นี้จริง ๆ เป็นน่าอายเกินไป ว่าเธอมีหน้าพูดคุยเกี่ยวกับมัน "เร็วๆ" Ye Che ตะโกน โดยไม่มีการเปิดรอบ "โอ้ มา" ตอบยาว Mo Er "อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้อะไรผมคิดว่า เมื่อครู่นี้ ใบหน้าของฉันเป็นสีแดงดังนั้น ฉันจะแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ที่จะทำงาน! " Er Mo ยาวมั่นใจตัวเอง และ ตาม พยายามที่จะจับขึ้นกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 56 (แปลโดย Obsidian และแก้ไขโดย Azurro) Lotus Flower หลังจากที่ไม่ทราบจำนวนของเวลาที่สายการบินหยุด. ยกเปิดม่านยาว Mo Er มองไปที่ฉากในสายตาของเธอทะเลสาบทอดเท่าที่ตาสามารถ เห็น. มันเป็นฤดูใบไม้ผลิและความอุดมสมบูรณ์ของดอกไม้สีชมพูอ่อนปกคลุมด้านข้างของทะเลสาบขยายเท่าที่ตาสามารถมองเห็น สะท้อนดอกไม้ในน้ำทำให้น้ำในทะเลสาบสีที่มีเสน่ห์. "ว้าวฉันสวรรค์! นี้เป็นจริง? ฉันกำลังฝัน? "ยาว Mo Er กระพริบตาอย่างหนัก เธอไม่สามารถเชื่อว่ามุมมองที่สวยงามในสายตาของเธอ. "ฉากนี้ที่สวยงามอยู่ด้านนอกของสวรรค์?" "คุณไม่ได้ฝัน นี่คือ Sixin ทะเลสาบ [1] Ye เจ๊ตอบยิ้มหูถึงหู "อันดับแรกให้ได้ออกจากสายการบิน! ผมได้จัดงานเลี้ยงในศาลาที่มีมากกว่า คุณสามารถพักผ่อนและเพลิดเพลินกับทัศนียภาพทะเลสาบ. " หลงที่มีทิวทัศน์สวยงามดวงตาทั้งสองข้างของเธอเห็นจากหน้าต่างยาว Mo Er เชื่อฟังและได้ออกจากสายการบิน ทันทีที่เท้าของเธออยู่บนพื้นดินที่มือของเธอเกลี้ยงเกลากับเจ้า Che ให้ไปจากมือของเขาเธอวิ่งไปยังทะเลสาบที่เธอมองผีเสื้อเหมือนกันที่เจาะเข้าไปในช่องว่างที่นับไม่ถ้วนในหมู่ของป่าเต้นเบาและสง่างามในช่วงกลางของดอกไม้. "เจ้าเจ๊ว่ามันเป็นไปได้ที่ว่าโลกมีสถานที่ ที่สวยงามแห่งนี้? ฉันไม่เคยรู้จักสถานที่ที่เป็นความงามเช่นนี้มาก่อน! "เปิดหัวของเธอที่มีต่อเขาเธอเสียงดังตะโกนเธอไม่สามารถหยุดเธอ flitting เสียงหัวเราะ "สถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนที่สวยงาม!" "ระวังคุณจะไม่ได้เดินทาง!" เจ้า Che ทำให้เธอนึกถึง. ได้ยินเสียงหัวเราะหวานของเธอเจ้าเจ๊แล้วอ่อนไหวอย่างทั่วถึง. ยาว Mo Er เป็นนางฟ้าเต้นรำในสายลม สายตาที่ได้รับผลกระทบอย่างลึกซึ้งหัวใจเจ้าเจ๊ เขามีดวงตาเพียงสำหรับเธอและไม่เห็นความงามของสถานที่แห่งนี้ ไม่มีความพยายามใด ๆ ในส่วนของเธอเขาถูกกักลึกไม่สามารถที่จะหลบหนี. เขาอย่างเงียบ ๆ ยืนอยู่ข้างดอกบัวชื่นชมนางฟ้าในหมู่ดอกไม้ เขาเป็นคนกลัวที่จะกระพริบตาของเขากังวลว่าเขาอาจจะพลาดทุกการแสดงออกบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอเต้น. "ทำไมคุณถึงยังคงยืนอยู่ที่นั่น?" ยาว Mo Er วิ่งกลับไปด้านเจ้าเจ๊. เจ้าเจ๊ blankly ยืนอยู่ที่นั่นไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาตั้งใจดูยาว Mo Er ตาด้วยความจริงใจ radiantly ของเขาจ้องที่ร้อนแรงของเธอที่สูญเสียที่สมบูรณ์เป็นสิ่งที่ต้องทำ ทันใดนั้นเจ้าเจ๊โน้มตัวไปทางยาว Mo Er ร่างกายของเขาแผ่เป็นชาย หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ฝ่ามือของเธอถูกเหงื่อออก. มันอาจจะ? มันอาจจะเป็นว่าเขามีต่อเธอ ... ? ยาว Mo Er รู้สึกความร้อนของร่างกายของเธอเต็มหัวของเธอ เมื่อท่านเจ๊มาใกล้ชิดและใกล้ชิดกับเธอเธอประหม่าปิดตาของเธอ. หนึ่งสองสองวินาทีสามวินาที ... โดยไม่ต้องคิดในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นใด ๆ ผมของเธอดูเหมือนจะย้าย ยาว Mo Er ช้าเปิดตาข้างหนึ่ง มันดูเหมือนว่าเจ้าเจ๊ยิ้ม คิดว่าเธออาจจะเห็นผิดเธอเปิดตาอื่น ๆ ของเธอและเห็นใบหน้าของเจ้าเจ๊มีรอยยิ้มมาก. "ผมเห็นว่าผมของคุณมีกลีบดอกไม้บางอย่างในนั้น ผมต้องการที่จะช่วยให้คุณนำพวกเขาออก นั่นคือทั้งหมดที่ สิ่งที่คุณคิดว่าฉันกำลังจะทำอะไร? "ในขณะที่เขาอธิบายว่าเจ้าเจ๊เช็ดออกกลีบดอกไม้สีชมพูในฝ่ามือของเขาแสดงให้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา. เกี่ยวกับเธอประสาทและปิดฝาให้แน่นดวงตาของเธอเป็นที่น่าสนใจจริงๆ. " มีคนรอให้เป็น เราในศาลา! Let 's go! " เจ้าเจ๊หันไปรอบ ๆ อับอายขายหน้ายาว Mo Er ทั้งหมดทุ่มเทความแข็งแรงของเธอเพื่อให้ครอบคลุมหัวผักกาดสีแดงใบหน้าของเธอ เสียงนุ่มวิตกพึมพำ "ยาว Mo Er วิธีที่คุณอาจคิดว่าสิ่งดังกล่าวหรือไม่ ... ความอัปยศทั้งหมด. " ขณะนี้เธออยากจะขุดหลุมและกระโดดลงไปในมัน. " มิสเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น? ทำไมดูแปลกเหรอ? "ลู Qun อยู่บนด้านข้างและเก็บไว้ในการมองหาที่ยาว Mo Er ที่ทำให้การเคลื่อนไหวแปลกยาวในขณะที่โม Er ไม่ได้ยินเสียงของเธอ. " มันเป็นอะไร! "ยาว Mo Er รู้สึกไม่พอใจ. นี้จริงๆเกินไป น่าอาย. ว่าเธออาจจะมีเส้นประสาทที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมัน! "รีบขึ้น!" เจ้าเจ๊ตะโกนโดยไม่ต้องเปิดรอบ. "โอ้ฉันมา!" ยาว Mo Er ตอบ. "ทั้งนี้เขาไม่ทราบว่าสิ่งที่ผมคิด ตะกี้ ใบหน้าของฉันเป็นสีแดงเพื่อ! ฉันจะแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ... ที่จะทำงาน! "ยาว Mo Er มั่นใจตัวเองและตามพยายามที่จะจับขึ้นอยู่กับเขา