Human exposures to methomyl fall in

Human exposures to methomyl fall into three toxicity categories de fi ned by the
US EPA that depend on the route of exposure: I, oral exposure (highly toxic); II,
inhalation (moderately toxic); and III, dermal exposure (slightly toxic; US EPA
1998b ) . Furthermore, methomyl is considered to be highly toxic to mammals, fi sh
and aquatic invertebrates (Farre et al. 2002 ) . To illustrate, the acute oral LC 50 given
for rats was 17–45 mg/kg (Mahgoub and El-Medany 2001 ) , the LC 50 values for
bluegill sun fi sh and rainbow trout were 0.9–3.4 mg/L, and the LC 50 values for
Daphnia magna were from 0.022 to 0.026 mg/L (Yi et al. 2006 ; Periera et al. 2009 ) .
Because methomyl’s water solubility and toxicity to non-targeted aquatic organisms
is high (Table 1 ), concerns exist for its potential impact on surface water, groundwater,
and aquatic organisms. Therefore, the most up to date information may be useful

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ่ายภาพซ้อนมนุษย์กับเมทโธมิลตกสาม toxicity เดประเภทไร้สายเราโดยการสหรัฐอเมริกา EPA ที่ขึ้นอยู่กับเส้นทางของแสง: ฉัน (สูงพิษ); แสงปาก IIดม (ค่อนข้างเป็นพิษ); III แสง (พิษเล็กน้อย ผิวหนังและ สหรัฐอเมริกา1998b) นอกจากนี้ เมทโธมิลถือเป็นพิษสูงการเลี้ยงลูกด้วยนม fi shและ invertebrates น้ำ (Farre et al. 2002) การแสดง การเฉียบพลันปาก LC 50 ให้สำหรับหนูถูก 17-45 mg/kg (Mahgoub และ El Medany 2001), LC 50 ค่าสำหรับbluegill ซัน fi sh และเรนโบว์เทราต์ 0.9 – 3.4 mg/L และ LC 50 ค่าสำหรับDaphnia magna ถูก 0.022 0.026 mg/L (ยี่เอ็ด al. 2006 Periera et al. 2009)เนื่องจากการละลายน้ำของเมทโธมิลและความเป็นพิษจะไม่ใช่เป้าหมายไปยังสิ่งมีชีวิตในน้ำสูง (ตารางที่ 1), มีความกังวลผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นบนผิวน้ำ น้ำบาดาลและสิ่งมีชีวิตในน้ำ ดังนั้น ที่สุดถึงข้อมูลที่อาจเป็นประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มนุษย์ชมแมนโดลินตกอยู่ในสามประเภท เดอ ฟีเน็ตพิษโดย
US EPA ที่ขึ้นอยู่กับเส้นทางของแสง : ข้าด้วยการสัมผัส ( เป็นพิษสูง ) ; 2
การสูดดม ( พิษปานกลาง ) ; และ 3 เนื้อสัมผัส ( เล็กน้อยสารพิษ ; US EPA
1998b ) นอกจากนี้ แมนโดลินจะถือว่าเป็นอย่างสูงที่เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และสัตว์น้ำไม่มีกระดูกสันหลัง
sh Fi ( แฟร์ et al . 2002 ) เมื่อต้องการแสดงให้เห็นLC ปากแหลม 50 ให้
หนูอายุ 17 – 45 มก. / กก. ( mahgoub และ El medany 2001 ) , LC 50 ค่า
bluegill Sun sh Fi และปลาเรนโบว์เทราท์เท่ากับ 0.9 – 3.4 มก. / ล. และ LC 50 ค่า
สั่นสะเทือน Magna จาก 0.022 เพื่อ 0.026 mg / l ( อี et al . 2006 ; periera et al . 2552 ) .
เพราะเมโทมิล น้ำละลายและความเป็นพิษต่อสัตว์น้ำ
ไม่ใช่เป้าหมายสูง ( ตารางที่ 1 )ความกังวลมีอยู่ของผลกระทบต่อน้ำผิวดิน
, , และ สัตว์น้ำ ดังนั้น มากที่สุดถึงวันที่ข้อมูลที่อาจเป็นประโยชน์