The Brine Shrimp Lethality Assay ha

The Brine Shrimp Lethality Assay has been developed for toxicity testing of various concentrations of pure com¬pounds and crude plant extracts. Firstly, pure compounds and crude plant extracts were dissolved in a solvent suit¬able for the tested herbal sample. However, a mixture of several solvents may be a more suitable solvent system for some plant samples.
By dissolving the plant extract in a convenient solvent, a stock solution is made, which can be used for serial dilu¬tions to prepare different concentrations. This is useful in the means of toxicity testing, because it is of high impor¬tance to determine the concentration range in which there is a linear correlation between the concentration and the le¬thality of the brine shrimps. Most experiments that involve the Brine Shrimp Lethality Assay for toxicity assessment of herbal extracts include a concentration range of 10, 100 and 1000 μg/ml (Parra et al., 2001).
The results for the toxicity of tested herbal prepara¬tions gained by using crude plant extracts were more ac-curate than by testing pure compounds isolated from the same plant. This difference in the toxicity results is prob¬ably due to the chemical complexity of the crude or par¬tially purified extract, which seemed to be essential for the
bioavailability of the active constituents of the examined plant. On the other hand, isolated pure compounds seemed to lose this specific bioactivity (Mayorga et al., 2010).
Prepared crude plant extracts in various concentrations can be tested by applying certain volume of the extract in vials containing brine solution or by applying the tested volume of extract on filter paper discs which are placed in vials afterwards (Meyer et al., 1982). Each vial con¬tains the tested crude plant extract, artificial sea water and 10-15 brine shrimp nauplii. Ten nauplii were selected and transferred into each sample vial, and the final volume in each vial is adjusted with artificial seawater (Gadir, 2012). If there is no possibility to apply exact number of brine shrimps, all remaining alive nauplii are immobilized and the calculations could be made by counting the total num¬ber of dead shrimps in each vial (Pisutthanan et al., 2004; Ghisalberti, 1993).
Adding dry yeast suspension as food for the brine shrimps is optional (Gadir, 2012), because feeding the brine shrimps during the assay is insignificant when it comes to determining toxicity.
The negative control enables elimination of other fac¬tors that contribute to the total number of dead nauplii. The solvent used to dissolve the crude plant extracts is a rele¬vant negative control for this purpose.
The toxicity of tested plant samples was determined by comparing their LC50 values with highly toxic substanc¬es suitable to be used as positive controls for this test, such as: vincristine sulphate (Ahmed et al., 2010), potassium di¬chromate (Naidu et al., 2014), thymol (Sharma et al., 2013; Mirzaei and Mirzaei, 2013), cyclophosphamide (Moshi et al., 2010), pure DMSO (Arlsanyolu and Erdemgil, 2006), caffeine (Gadir, 2012) etc.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ Lethality กุ้งบรรจุกระป๋องได้รับการพัฒนาสำหรับการทดสอบความเป็นพิษของความเข้มข้นต่าง ๆ ของ com¬pounds บริสุทธิ์ และสารสกัดจากพืชน้ำมัน ประการแรก สารบริสุทธิ์และสารสกัดจากพืชน้ำมันที่ละลายใน suit¬able เป็นตัวทำละลายสำหรับตัวอย่างสมุนไพรที่ผ่านการทดสอบ อย่างไรก็ตาม ส่วนผสมของหรือสารทำละลายต่าง ๆ ได้ระบบตัวทำละลายเหมาะสำหรับตัวอย่างของพืช ด้วยสารสกัดจากพืชในตัวทำละลายจึงยุบ หุ้นโซลูชันประกอบ ซึ่งสามารถใช้สำหรับการ dilu¬tions ประจำเพื่อเตรียมความเข้มข้นแตกต่างกัน การทำเช่นนี้มีประโยชน์ในวิธีการทดสอบ ความเป็นพิษเนื่องจากเป็นของ impor¬tance สูงเพื่อกำหนดช่วงความเข้มข้นที่มีความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างความเข้มข้นและ le¬thality ของกุ้งบรรจุกระป๋อง การทดลองส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับวิเคราะห์ Lethality กุ้งน้ำเกลือสำหรับการประเมินความเป็นพิษของสารสกัดสมุนไพร รวมถึงความเข้มข้น 10, 100 และ 1000 ml μg (พาร์ราและ al., 2001) ผลลัพธ์สำหรับที่ความเป็นพิษของ prepara¬tions สมุนไพรที่ผ่านการทดสอบได้ โดยใช้สารสกัดจากพืชน้ำมันได้เพิ่มเติม ac-curate กว่า โดยทดสอบสารบริสุทธิ์ที่แยกต่างหากจากโรงงานเดียวกัน Prob¬ably เคมีซับซ้อนของดิบความแตกต่างนี้ในผลลัพธ์ความเป็นพิษ หรือ par¬tially ที่บริสุทธิ์ แยก ซึ่งดูเหมือนจะจำเป็นสำหรับการชีวปริมาณออกฤทธิ์ของ constituents งานโรงงานกล่าวถึง บนมืออื่น ๆ แยกบริสุทธิ์สารดูเหมือนจะ สูญเสียทางชีวภาพเฉพาะนี้ (พักที่ Mayorga et al., 2010) สารสกัดจากพืชน้ำมันเตรียมในความเข้มข้นต่าง ๆ สามารถทดสอบได้ โดยใช้บางปริมาณของสารสกัดใน vials ประกอบด้วยโซลูชันบรรจุกระป๋อง หรือใช้สารสกัดปริมาณทดสอบบนกระดาษกรองดิสก์ที่อยู่ใน vials ภายหลัง (Meyer et al., 1982) แต่ละ con¬tains คอนแทคพืชน้ำมันทดสอบสารสกัดจาก น้ำทะเลเทียมและ nauplii กุ้งน้ำเกลือ 10-15 Nauplii สิบถูกเลือก และซื้อคอนแทคตัวอย่างแต่ละ และเล่มสุดท้ายในแต่ละคอนแทคจะปรับปรุง ด้วยน้ำทะเลเทียม (Gadir, 2012) ถ้ามีไม่สามารถใช้จำนวนที่แน่นอนของน้ำเกลือกุ้ง nauplii ชีวิตที่เหลือทั้งหมดจะหา และสามารถทำการคำนวณ โดยการนับ num¬ber รวมของแต่ละคอนแทค (Pisutthanan et al., 2004 กุ้งตาย Ghisalberti, 1993) เพิ่มระงับยีสต์แห้งเป็นอาหารสำหรับกุ้งน้ำเกลือจะเป็นตัวเลือก (Gadir, 2012) เนื่องจากอาหารกุ้งบรรจุกระป๋องในระหว่างการทดสอบเป็นสำคัญเมื่อมันมาถึงการกำหนดความเป็นพิษ ควบคุมค่าลบให้ตัดออกของ fac¬tors อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับจำนวน nauplii ตาย ตัวทำละลายที่ใช้ละลายสารสกัดจากพืชน้ำมันเป็นตัวควบคุมการลบ rele¬vant สำหรับวัตถุประสงค์นี้ ความเป็นพิษของตัวอย่างทดสอบพืชถูกกำหนด โดยการเปรียบเทียบค่า LC50 มีพิษสูง substanc¬es ที่เหมาะสมที่จะใช้เป็นตัวควบคุมค่าบวกสำหรับการทดสอบนี้ เช่น: ซัลเฟต vincristine (Ahmed et al., 2010), โพแทสเซียม di¬chromate (Naidu et al., 2014), thymol (Sharma et al., 2013 Mirzaei และ Mirzaei, 2013), cyclophosphamide (Moshi et al., 2010), DMSO บริสุทธิ์ (Arlsanyolu และ Erdemgil, 2006), คาเฟอีน (Gadir, 2012) เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กุ้งน้ำเกลือ Lethality Assay ได้รับการพัฒนาสำหรับการทดสอบความเป็นพิษของความเข้มข้นต่างๆของcom¬poundsบริสุทธิ์และสารสกัดจากพืชดิบ ประการแรกสารบริสุทธิ์และสารสกัดจากพืชน้ำมันดิบถูกละลายในตัวทำละลายsuit¬ableสำหรับตัวอย่างสมุนไพรที่ผ่านการทดสอบ แต่ส่วนผสมของตัวทำละลายหลายอาจจะเป็นระบบตัวทำละลายมากขึ้นเหมาะสำหรับตัวอย่างพืชบาง.
โดยการละลายของสารสกัดจากพืชในตัวทำละลายที่สะดวก, การแก้ปัญหาสต็อกทำซึ่งสามารถนำมาใช้สำหรับdilu¬tionsอนุกรมเพื่อเตรียมความเข้มข้นที่แตกต่างกัน นี้จะเป็นประโยชน์ในการใช้วิธีการทดสอบความเป็นพิษเพราะมันเป็นimpor¬tanceสูงในการกำหนดช่วงความเข้มข้นที่มีความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างความเข้มข้นและle¬thalityกุ้งน้ำเกลือที่ การทดลองส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับน้ำเกลือกุ้ง Lethality Assay สำหรับการประเมินความเป็นพิษของสารสกัดจากสมุนไพรรวมถึงช่วงความเข้มข้น 10, 100 และ 1,000 ไมโครกรัม / มิลลิลิตร (โตน et al., 2001).
ผลที่ได้สำหรับความเป็นพิษของสมุนไพรprepara¬tionsทดสอบได้รับจาก โดยใช้สารสกัดจากพืชดิบถูกมากขึ้น ac-พระกว่าโดยการทดสอบสารบริสุทธิ์ที่แยกได้จากโรงงานเดียวกัน
ความแตกต่างในผลความเป็นพิษนี้เป็นprob¬ablyเนื่องจากความซับซ้อนทางเคมีของน้ำมันดิบหรือสารสกัดบริสุทธิ์par¬tiallyซึ่งดูเหมือนจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดูดซึมขององค์ประกอบที่ใช้งานของโรงงานตรวจสอบ ในทางกลับกันสารบริสุทธิ์ที่แยกดูเหมือนจะสูญเสียทางชีวภาพนี้ (Mayorga et al., 2010).
เตรียมสารสกัดจากพืชน้ำมันดิบในระดับความเข้มข้นต่างๆสามารถทดสอบได้โดยการใช้ปริมาณบางอย่างของสารสกัดในขวดที่มีน้ำเกลือหรือโดยการใช้ที่ผ่านการทดสอบ ปริมาณของสารสกัดในแผ่นกระดาษกรองที่มีอยู่ในขวดหลังจากนั้น (เมเยอร์ et al., 1982) ขวดแต่ละcon¬tainsที่ผ่านการทดสอบสารสกัดจากพืชดิบน้ำทะเลเทียมและ 10-15 นอเพลียสกุ้งทะเล สิบนอเพลียสได้รับการคัดเลือกและโอนในแต่ละขวดตัวอย่างและเล่มสุดท้ายในแต่ละขวดจะถูกปรับด้วยน้ำทะเลเทียม (Gadir 2012) หากมีความเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้จำนวนที่แน่นอนของกุ้งน้ำเกลือทุกชีวิตที่เหลืออยู่นอเพลียสจะตรึงและการคำนวณอาจจะทำโดยการนับnum¬berรวมของกุ้งตายในแต่ละขวด (Pisutthanan et al, 2004;. Ghisalberti, 1993) .
เพิ่มการระงับยีสต์แห้งเป็นอาหารสำหรับกุ้งน้ำเกลือเป็นตัวเลือก (Gadir 2012) เนื่องจากการให้อาหารกุ้งน้ำเกลือในระหว่างการทดสอบเป็นที่ไม่มีนัยสำคัญเมื่อมันมาถึงการกำหนดความเป็นพิษ.
การควบคุมเชิงลบจะช่วยให้การกำจัดของfac¬torsอื่น ๆ ที่นำไปสู่การ จำนวนรวมของนอเพลียสที่ตายแล้ว ตัวทำละลายที่ใช้ในการละลายสารสกัดจากพืชดิบคือการควบคุมเชิงลบrele¬vantเพื่อจุดประสงค์นี้.
ความเป็นพิษของตัวอย่างพืชที่ผ่านการทดสอบถูกกำหนดโดยเปรียบเทียบค่า LC50 ของพวกเขาด้วยsubstanc¬esพิษสูงเหมาะที่จะใช้เป็นตัวควบคุมในเชิงบวกสำหรับการทดสอบนี้ (. ไน et al, 2014) เช่น (. Sharma et al, 2013; Mirzaei และ Mirzaei 2013). vincristine ซัลเฟต (. อาเหม็ด, et al, 2010), di¬chromateโพแทสเซียมไทมอล, cyclophosphamide (Moshi, et al, 2010) บริสุทธิ์ DMSO (Arlsanyolu และ Erdemgil 2006), คาเฟอีน (Gadir 2012) เป็นต้น