The first section, which relates to

The first section, which relates to wills in general, contains
provisions regarding the manner in which wills are
made, imposing, for example, the obligation that the act
of making a will must be a strictly unilateral act. Thus,
the making of reciprocal wills, i.e. where two people each
make a last will and testament in favour of the other or
both persons make wills in favour of a third person, is
prohibited (article 1296).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประกอบด้วยส่วนแรก ซึ่งเกี่ยวข้องกับพินัยกรรมทั่วไปบทบัญญัติเกี่ยวกับลักษณะที่มีพินัยกรรมทำ สง่างาม เช่น ข้อผูกมัดการที่พระราชบัญญัติการทำ จะต้องบัญญัติฝ่ายอย่างเคร่งครัด ดังนั้นการทำพินัยกรรมซึ่งกันและกัน เช่นที่ 2 คนละทำให้จะเป็นครั้งสุดท้ายและคัมภีร์แก่อื่น ๆ หรือมีทั้งคนพินัยกรรมให้แก่ผู้อื่นต้องห้าม (บทความ 1296)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนแรกซึ่งเกี่ยวข้องกับความรู้สึกนึกคิดโดยทั่วไปมี
บทบัญญัติเกี่ยวกับลักษณะที่ความรู้สึกนึกคิดที่จะ
ทำให้การจัดเก็บภาษีเช่นมีภาระผูกพันที่การกระทำ
ของการทำพินัยกรรมจะต้องมีการกระทำฝ่ายเดียวอย่างเคร่งครัด ดังนั้น
การทำพินัยกรรมซึ่งกันและกันคือที่คนสองคนแต่ละคน
ทำพินัยกรรมที่ผ่านมาและพันธสัญญาในความโปรดปรานของอื่น ๆ หรือ
บุคคลทั้งสองทำให้ความรู้สึกนึกคิดในความโปรดปรานของบุคคลที่สามเป็น
สิ่งต้องห้าม (มาตรา 1296)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนแรกที่เกี่ยวข้องกับพินัยกรรมโดยทั่วไปประกอบด้วยบทบัญญัติเกี่ยวกับลักษณะที่ประสงค์คือที่ทําการ เช่น ภาระหน้าที่ที่พระราชบัญญัติทำจะต้องกระทำโดยฝ่ายเดียว ดังนั้นทำแบบพินัยกรรม เช่นที่ สอง คนแต่ละาจะสุดท้ายและพินัยกรรมในความโปรดปรานของอื่น ๆหรือทั้งผู้ทำพินัยกรรมในความโปรดปรานของบุคคลที่สาม คือข้อห้าม ( ข้อ 1 )