I have something heretical to get o

I have something heretical to get off my chest. Heretical to the locavore, food-obsessed, Italophile crowd, that is.

I don’t like Caprese sandwiches.

Do you know them? They’re the between-bread-slices version of a Caprese salad, sold by too many sandwich shops as their lone — and often pathetic — vegetarian offering.

The salad, of course, is one of summer’s great pleasures, born on the island of Capri and made up of layers of perfectly ripe tomatoes, fragrant basil and fresh buffalo-milk mozzarella, drizzled with fabulous extra-virgin olive oil and a little sea salt. In some circles, a drizzle of aged balsamic vinegar is considered essential; in others it’s proibito.

The salad sets a high bar: If everything in it is of the highest quality, it’s a revelation. If one element falls short, the whole thing disappoints. If the tomatoes are too pallid and/or mealy, the mozzarella too firm, the olive oil bland, the basil less than pungent — well, you might as well have a Caesar.

All that is also true for the sandwich, which raises the bar even higher with another risky element: the bread. When it’s too crusty or thick or chewy, even the best filling is ruined (along with, possibly, the roof of your mouth). Frankly, even when the ingredients are top-notch, there’s something about eating this combination in sandwich form that doesn’t work for me: When I can’t cut things up with a knife and fork, rarely can I get that perfect bite in which all the elements harmonize. More often than not, that sandwich is dry and boring.

Still, I love the combination — at least in theory — of creamy pale cheese, tart tomatoes and basil, so I decided to remake the sandwich into something that hews close to the spirit of the salad but with fewer pitfalls.

For the bread, I chose a thin-crusted, soft-interior sub roll, the kind that doesn’t resist your teeth when you bite it. I replaced the basil leaves, which end up falling out or being consumed whole, with a quick pesto that stops short of a puree, so it has a little texture. The mozzarella became ricotta, which I whir in a food processor to make it super creamy and easy to spread; it adds that pure dairy flavor plus the right amount of moisture. (In essence, I turned the cheese and the basil into condiments.)

The tomato? Well, that’s the centerpiece of the sandwich, and I can’t argue with it — except to demand that it be local, in season and perfectly ripe. In the winter, I’d make something else.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันมีสิ่ง heretical ไปปิดหน้าอกของฉัน Heretical เพื่อ locavore อาหารเสือหิว Italophile ฝูงชน ที่อยู่ฉันไม่ชอบแซนวิ Capreseคุณรู้ได้ เป็นรุ่นระหว่างขนมปังชิ้นสลัด Caprese ขาย โดยร้านแซนวิชจำนวนมากเป็นของโหลน — และมักละเมิด — เจจึงสลัด แน่นอน เป็นของร้อนพร้อม เกิดบนเกาะคาปรี และทำชั้นของมะเขือเทศสุกอย่างสมบูรณ์ หอมโหระพา และนมควายสดมอสซาเรล ล่า drizzled น้ำมันมะกอกบริสุทธิ์พิเศษนิยายและทะเลเล็กน้อยเกลืออย่างใดอย่างหนึ่ง ในบางวงการ drizzle ของน้ำส้มสายชูซึ่งทำเองอรูอายุถือว่าเป็นสิ่งจำเป็น คนอื่น ก็ proibitoสลัดตั้งบาร์สูง: ถ้าทุกอย่างในนั้นมีคุณภาพสูงสุด มันจะเปิดเผย ถ้าองค์ประกอบหนึ่งอยู่สั้น สิ่งทั้งลำบาก ถ้ามะเขือเทศมีสคลาเกินไป หรือ ป่น ซีฟู๊ดบริษัทเกินไป น้ำมันมะกอกธรรมดา ใบโหระพาหอมฉุนน้อยกว่า – ดี คุณเป็นอย่างดีอาจเป็นซีซาร์ได้ทั้งที่การแซนวิช ซึ่งเพิ่มแถบที่ มีองค์ประกอบอื่นที่มีความเสี่ยงสูง: ขนมปัง เมื่อเกิน crusty หรือหนา หรือเหนียว แม้แต่ไส้สุดจะเจ๊ง (ด้วย อาจจะ หลังคาปากของคุณ) ตรงไปตรงมา แม้เมื่อส่วนผสมน้อย ๆ มีบางสิ่งบางอย่างกินชุดนี้ในฟอร์มแซนด์วิชที่ไม่ทำงานสำหรับฉัน: เมื่อผมไม่สามารถตัดสิ่งที่ค่า ด้วยมีดและส้อม ไม่ค่อยได้กัดที่สมบูรณ์แบบในที่ทุกองค์ประกอบกลมกลืนได้ มากมักจะไม่เป็น แซนวิชที่จะแห้ง และน่าเบื่อStill, I love the combination — at least in theory — of creamy pale cheese, tart tomatoes and basil, so I decided to remake the sandwich into something that hews close to the spirit of the salad but with fewer pitfalls.For the bread, I chose a thin-crusted, soft-interior sub roll, the kind that doesn’t resist your teeth when you bite it. I replaced the basil leaves, which end up falling out or being consumed whole, with a quick pesto that stops short of a puree, so it has a little texture. The mozzarella became ricotta, which I whir in a food processor to make it super creamy and easy to spread; it adds that pure dairy flavor plus the right amount of moisture. (In essence, I turned the cheese and the basil into condiments.)The tomato? Well, that’s the centerpiece of the sandwich, and I can’t argue with it — except to demand that it be local, in season and perfectly ripe. In the winter, I’d make something else.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมีสิ่งที่ศาสนาจะได้รับออกจากหน้าอกของฉัน ศาสนาเพื่อ Locavore อาหารหลงฝูงชน Italophile ที่เป็น. ฉันไม่ชอบแซนวิช Caprese. คุณรู้ไหมว่าพวกเขา? พวกเขากำลังระหว่างขนมปังชิ้นรุ่นของสลัด Caprese ขายโดยร้านค้าแซนวิชมากเกินไปของพวกเขาเป็นคนเดียว - และมักจะน่าสงสาร -. เสนอขายมังสวิรัติสลัดของหลักสูตรเป็นหนึ่งของความสุขที่ดีในช่วงฤดูร้อนเกิดบนเกาะ คาปรีและสร้างขึ้นจากชั้นของมะเขือเทศสุกอย่างสมบูรณ์แบบกลิ่นหอมและใบโหระพา mozzarella ควายนมสด drizzled กับน้ำมันมะกอกบริสุทธิ์นิยายและเกลือทะเลน้อย ในบางวงการฝนตกปรอยๆของน้ำส้มสายชูบัลซามิกวัยถือว่าเป็นสิ่งจำเป็น; คนอื่น ๆ ก็ proibito. สลัดชุดบาร์สูง: ถ้าทุกอย่างในนั้นเป็นของที่มีคุณภาพสูงสุดก็เปิดเผย หากหนึ่งในองค์ประกอบตรงสั้นสิ่งที่ทั้งผิดหวัง หากมะเขือเทศเกินไปซีดและ / หรือแป้ง, mozzarella บริษัท ด้วยน้ำมันมะกอกหวานโหระพาน้อยกว่าฉุน - ดีคุณอาจรวมทั้งมีซีซาร์. ทั้งหมดที่เป็นจริงสำหรับแซนวิชที่ยกบาร์ สูงขึ้นด้วยองค์ประกอบที่มีความเสี่ยงอื่น: ขนมปัง เมื่อมันดื้อเกินไปหรือหนานุ่มหรือแม้แต่การบรรจุที่ดีที่สุดคือเจ๊ง (พร้อมด้วยอาจจะเป็นหลังคาของปากของคุณ) ตรงไปตรงมาแม้ในขณะที่ส่วนผสมที่เป็นด้านบนรอยมีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการกินรวมกันนี้ในรูปแบบแซนวิชที่ไม่ได้ทำงานสำหรับฉัน: เมื่อฉันไม่สามารถตัดสิ่งขึ้นด้วยมีดและส้อมไม่ค่อยฉันจะได้รับที่สมบูรณ์แบบในการกัด ซึ่งองค์ประกอบทั้งหมดที่กลมกลืน บ่อยกว่าไม่, แซนวิชที่แห้งและน่าเบื่อ. ยังฉันรักรวมกัน - อย่างน้อยในทฤษฎี - ของครีมชีสอ่อนทาร์ตมะเขือเทศและใบโหระพาดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะรีเมคแซนวิชเป็นสิ่งที่ฮิวส์ใกล้กับจิตวิญญาณของ สลัด แต่มีข้อผิดพลาดน้อยลง. สำหรับขนมปังผมเลือกบางเกรอะกรังม้วนย่อยนุ่มภายในชนิดที่ไม่ได้ต่อต้านฟันของคุณเมื่อคุณกัดมัน ฉันแทนที่ใบโหระพาซึ่งจบลงด้วยการล้มออกหรือเป็นทั้งการบริโภคมีเพสโต้ที่รวดเร็วที่จะหยุดสั้น ๆ ของน้ำซุปข้นจึงมีเนื้อน้อย mozzarella กลายริคอตต้าซึ่งผมเสียงหวอในการประมวลผลอาหารที่จะทำให้มันสุดยอดครีมและง่ายต่อการแพร่กระจาย; จะเพิ่มรสชาตินมที่บริสุทธิ์บวกในปริมาณที่เหมาะสมของความชื้น (ในสาระสำคัญที่ผมหันชีสและใบโหระพาลงไปในเครื่องปรุงรส.) มะเขือเทศ? ดีที่หัวใจของแซนวิชและผมก็ไม่สามารถโต้เถียงกับมัน - ยกเว้นการเรียกร้องว่าจะเป็นท้องถิ่นในฤดูกาลและสุกได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในช่วงฤดูหนาวที่ฉันทำอย่างอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันมีบางอย่างนอกศาสนาออกจากหน้าอก นอกศาสนากับโลเคว ์อาหาร , หมกมุ่น , ฝูงชน , italophile ที่ .

ฉันไม่ชอบ caprese แซนด์วิช

คุณรู้จักพวกเขาเหรอ มันเป็นระหว่างชิ้นขนมปังรุ่น Caprese สลัด ที่ขายตามร้านแซนด์วิชมากเกินไปในขณะที่พวกเขาโดดเดี่ยวน่าสงสาร - - และมักจะเสนอมังสวิรัติ

สลัดของหลักสูตรเป็นหนึ่งในความสุขที่ยิ่งใหญ่ของฤดูร้อนเกิดบนเกาะคาปรี และขึ้นชั้นอย่างสมบูรณ์ มะเขือเทศสุก ใบโหระพา หอมชีสนมควายสดอสูร drizzled กับน้ำมันมะกอกบริสุทธิ์และเกลือทะเลเล็กน้อย ในบางวงการ , ฝนตกปรอยๆของอายุน้ําส้มสายชูหมักถือว่าจำเป็น ใน proibito คนอื่นมัน

สลัดชุดบาร์สูง : ถ้าทุกอย่างมันมีคุณภาพสูงสุด มันเปิดเผยถ้าองค์ประกอบหนึ่งตกสั้น ทั้งสิ่งที่ทำให้ผิดหวัง ถ้ามะเขือเทศก็ซีด และ / หรือ แป้ง , เนยแข็งเกินไป น้ำมันมะกอกธรรมดา , โหระพาน้อยกว่าฉุน - เออ คุณอาจจะ เป็น ซีซาร์

ทั้งหมดที่เป็นจริงสำหรับแซนด์วิช ซึ่งยกสูงขึ้นอีกเสี่ยงธาตุ : ขนมปัง เมื่อมันหยาบเกินไป หรือหนานุ่มหรือ ,แม้ไส้ที่ดีที่สุดคือทำลาย ( พร้อมกับ อาจจะ หลังคาของปากของคุณ ) บอกตามตรง แม้ว่าส่วนผสมชั้นเยี่ยม มีบางอย่างเกี่ยวกับการรับประทานรวมกันในรูปแบบที่ไม่ทำงานสำหรับฉันแซนวิช : เมื่อฉันไม่สามารถตัดสิ่งขึ้นด้วยมีดและส้อม ไม่ค่อยได้สมบูรณ์นั้นกัดที่องค์ประกอบทั้งหมดเข้ากันได้ดี บ่อยกว่าไม่นั่นแซนด์วิชแห้งและน่าเบื่อ

แต่ผมชอบชุดที่ - อย่างน้อยในทางทฤษฎีของครีมชีสและมะเขือเทศทาร์ตซีด , โหระพา , ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะสร้างแซนวิชลงในบางสิ่งบางอย่างที่ฮิวส์ใกล้จิตวิญญาณของสลัดแต่ด้วยความผิดพลาดน้อยลง

สำหรับขนมปัง ผมเลือกบาง เกรอะกรัง นุ่ม ภายในซับม้วน ชนิดที่ไม่ต้านทาน ฟันของคุณเมื่อคุณกัดมันผมเปลี่ยนใบกะเพรา ซึ่งจบลงด้วยการล้มออกหรือถูกทำลายทั้งหมด ได้อย่างรวดเร็วด้วยเพสโต้ที่หยุดสั้น ๆของมะขามป้อม จึงมีเนื้อน้อย mozzarella กลายเป็น ricotta , ซึ่งผมรอบในการประมวลผลอาหารเพื่อให้ครีมซุปเปอร์ และง่ายต่อการแพร่กระจาย มันเพิ่มที่บริสุทธิ์นมรสชาติและปริมาณที่เหมาะสมของความชื้น ( สาระ ผมหันชีสและใบโหระพาเป็นเครื่องปรุงรส

)มะเขือเทศ ? นั่นคือแกนกลางของแซนด์วิช และผมจะไม่เถียงกับมัน - ยกเว้นความต้องการที่เป็นท้องถิ่นในฤดูกาลและสุกงอมได้ที่ . ในฤดูหนาว จะทำอย่างอื่น