Most patients and families want to

Most patients and families want to discuss end-of life care with their nurse; but they need to hear the physician. Thus, the same message from the patient's nurse must be in communication with the physician about the elder patient's prognosis and the patient and family's preferences about end-of-life care. Hanson et al. 1997) note that one reason for delays in the withdrawal of patient treatments is that, although patient preferences are documented, they are not communicated to physicians so that the physicians actually appreci ate the patient's wishes. When there are differences in expectations of patient outcome or confusion over the appropriateness of various therapies, interdisciplinary patient care conferences are very appropriate. Discussion about CPR with families or patients in crisis cannot come as a barrage of questions all at once from multiple healthcare providers. It is best if the patient or family has some time to consider end life care. Thus, often, withholding CPR is discussed first, and gradually questions concerning withholding or withdrawal of other life sustaining interventions introduced.
As the ANA has stated in its position statement, it is the responsibility of nurses to facilitate informed decision making for patients at the end of life. This responsi bility begins when the nurse has a patient consider what would be important to him or her at the end of life, continues with the nurse educating the person about end of life care options, and is completed when the nurse advocates for and delivers the type of care the patient desires at the end of her/his life. However, this process of communication about end-of-life care is not solely the responsibility of the patient and the nurse: it is an interdisciplinary process that includes at least the physician and family in addition to the patient and nurse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนใหญ่ผู้ป่วยและครอบครัวต้องปรึกษาสิ้นสุดของการดูแลชีวิตของพยาบาล แต่ต้องฟังแพทย์ ดังนั้น ข้อความจากโรงพยาบาลของผู้ป่วยต้องอยู่ในสื่อสารกับแพทย์เกี่ยวกับการคาดคะเนของผู้ป่วยพี่ และคนไข้และการตั้งค่าของครอบครัวเกี่ยวกับการดูแลจุดสิ้นสุดของชีวิต หมายเหตุแฮนสัน et al. 1997) ว่า เหตุผลหนึ่งคือความล่าช้าในการเบิกถอนของการรักษาผู้ป่วย ว่า แม้ว่ามีเอกสารลักษณะผู้ป่วย จะไม่สื่อสารกับแพทย์เพื่อที่แพทย์จะ appreci กินความต้องการของผู้ป่วย เมื่อมีความแตกต่างในความคาดหวังของผู้ป่วยผลลัพธ์หรือความสับสนมากกว่าความบำบัดต่าง ๆ ประชุมอาศัยป่วยเหมาะสมมาก สนทนาเกี่ยวกับ CPR กับครอบครัวหรือผู้ป่วยในภาวะวิกฤตไม่มาเป็นเขื่อนกั้นน้ำของคำถามทั้งหมดในครั้งเดียวจากผู้ให้บริการสุขภาพหลาย ได้ดีที่สุดถ้าผู้ป่วยหรือครอบครัวมีเวลาในการพิจารณาดูแลชีวิตสิ้นสุด มักจะ CPR การหักณที่จ่ายกล่าวถึงครั้งแรก และค่อย ๆ ถามเกี่ยวกับการหักณที่จ่ายหรือถอนชีวิตอื่น ๆ เสริมนำงานวิจัยต่าง ๆANA ได้ระบุไว้ในคำตำแหน่ง มันเป็นความรับผิดชอบของพยาบาลเพื่อช่วยในการตัดสินใจข้อมูลที่ทำให้ผู้ป่วยในบั้นปลายของชีวิต Bility responsi นี้เริ่มต้นเมื่อพยาบาลได้พิจารณาอะไรจะสำคัญกับเขาหรือเธอในตอนท้ายของชีวิต ต่อเนื่องพยาบาลให้บุคคลเกี่ยวกับการสิ้นสุดตัวเลือกดูแลชีวิต และเสร็จ เมื่อพยาบาลสนับสนุนสำหรับชนิดของการดูแลผู้ป่วยปรารถนาที่สุดของชีวิต her/his ส่งผู้ป่วย อย่างไรก็ตาม กระบวนการของการสื่อสารเกี่ยวกับการสิ้นสุดของชีวิตดูแลไม่เพียงรับผิดชอบของผู้ป่วยและพยาบาล: เป็นกระบวนการอาศัยที่มีแพทย์น้อย และครอบครัวผู้ป่วยและพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยส่วนใหญ่และครอบครัวต้องการที่จะหารือเกี่ยวกับการสิ้นสุดของการดูแลชีวิตกับพยาบาลของพวกเขา; แต่พวกเขาต้องการที่จะได้ยินแพทย์ ดังนั้นข้อความเดียวกันจากพยาบาลของผู้ป่วยจะต้องอยู่ในการติดต่อสื่อสารกับแพทย์เกี่ยวกับการพยากรณ์โรคของผู้ป่วยผู้สูงอายุและผู้ป่วยและการตั้งค่าของครอบครัวเกี่ยวกับการดูแลปลายของชีวิต แฮนสันและคณะ 1997) ทราบว่าเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เกิดความล่าช้าในการถอนตัวของการรักษาผู้ป่วยที่เป็นว่าแม้ว่าการตั้งค่าของผู้ป่วยที่ได้รับการบันทึกพวกเขาจะไม่ได้สื่อสารกับแพทย์เพื่อให้แพทย์จริงกิน appreci ความปรารถนาของผู้ป่วย เมื่อมีความแตกต่างในความคาดหวังของผลผู้ป่วยหรือความสับสนในความเหมาะสมของการรักษาที่แตกต่างกัน, การประชุมสหวิทยาการการดูแลผู้ป่วยที่มีความเหมาะสมมาก การอภิปรายเกี่ยวกับการทำ CPR กับครอบครัวหรือผู้ป่วยในภาวะวิกฤตไม่สามารถมาเป็นเขื่อนกั้นน้ำของคำถามทั้งหมดในครั้งเดียวจากผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพหลาย ที่ดีที่สุดคือถ้าผู้ป่วยหรือครอบครัวมีเวลาที่จะพิจารณาการดูแลชีวิตปลายบาง ดังนั้นมักจะหัก ณ ที่จ่าย CPR มีการกล่าวถึงเป็นครั้งแรกและค่อยๆคำถามเกี่ยวกับหัก ณ ที่จ่ายหรือถอนตัวจากการแทรกแซงค้ำจุนชีวิตอื่น ๆ ที่แนะนำ.
ในฐานะที่เป็น ANA ได้ระบุไว้ในแถลงการณ์จุดยืนของมันก็เป็นความรับผิดชอบของพยาบาลเพื่ออำนวยความสะดวกการทำข้อมูลประกอบการตัดสินใจสำหรับผู้ป่วยที่สิ้นสุด ของชีวิต รับผิดชอบ responsi นี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อพยาบาลมีผู้ป่วยพิจารณาสิ่งที่จะเป็นสิ่งสำคัญที่จะให้เขาหรือเธอในตอนท้ายของชีวิตที่ยังคงมีพยาบาลให้ความรู้แก่บุคคลที่เกี่ยวกับการสิ้นสุดของตัวเลือกการดูแลชีวิตและเสร็จสมบูรณ์เมื่อผู้สนับสนุนพยาบาลและส่งมอบ ประเภทของการดูแลผู้ป่วยความปรารถนาที่ส่วนท้ายของ / ชีวิตของเขาเธอ แต่กระบวนการของการสื่อสารเกี่ยวกับการดูแลปลายของชีวิตนี้ไม่ได้เป็นเพียงความรับผิดชอบของผู้ป่วยและพยาบาล: มันเป็นกระบวนการสหวิทยาการที่มีอย่างน้อยแพทย์และครอบครัวนอกเหนือไปจากผู้ป่วยและพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ป่วยส่วนใหญ่และครอบครัวต้องการเพื่อหารือเกี่ยวกับการดูแลระยะสุดท้ายของชีวิต กับพยาบาลของพวกเขา แต่พวกเขาต้องการได้ยินแพทย์ ดังนั้น ข้อความเดียวกันจากพยาบาลของผู้ป่วยต้องอยู่ในการสื่อสารกับแพทย์เกี่ยวกับอาการของผู้ป่วยและผู้สูงอายุ ผู้ป่วยและครอบครัวการตั้งค่าเกี่ยวกับการดูแลปลายของชีวิต . แฮนสัน et al .1997 ) ทราบว่าหนึ่งในเหตุผลสำหรับความล่าช้าในการถอนเงินของการรักษาผู้ป่วย แม้ว่าผู้ป่วยจะตั้งค่าเอกสาร , พวกเขาจะไม่สื่อสารกับแพทย์เพื่อให้แพทย์จริง ความสว่างมากยิ่งขึ้น ความต้องการของผู้ป่วย เมื่อมีความแตกต่างในความคาดหวังของผู้ป่วย ผลหรือความสับสนในเรื่องความเหมาะสมของการรักษาต่าง ๆประชุมการดูแลผู้ป่วยสหสาขาวิชามากเหมาะสม การอภิปรายเกี่ยวกับการทำ CPR กับครอบครัวผู้ป่วยวิกฤตไม่สามารถมาเป็นเขื่อนกั้นน้ำของคำถามทั้งหมดในครั้งเดียวจากผู้ให้บริการสุขภาพหลาย มันจะดีที่สุดถ้าคนไข้หรือครอบครัวมีเวลาที่จะพิจารณาดูแลชีวิตจบ ดังนั้น , มักจะ , หัก ณที่จ่าย ซึ่งกล่าวถึงก่อนและค่อย ๆหัก ณ ที่จ่าย หรือคำถามเกี่ยวกับการถอนเงินของชีวิตอื่น ๆ สนับสนุน แนะนำการแทรกแซง .
เป็นอนา ได้ระบุไว้ในคำสั่งตำแหน่งของมัน มันเป็นความรับผิดชอบของพยาบาลเพื่อให้ทราบการตัดสินใจสำหรับผู้ป่วยที่สิ้นสุดของชีวิต นี้ responsi bility เริ่มต้นขึ้นเมื่อพยาบาลมีผู้ป่วยพิจารณาอะไรจะสำคัญกับเขาหรือเธอในตอนท้ายของชีวิตยังคงมีพยาบาลให้คนที่เกี่ยวกับการสิ้นสุดของตัวเลือกการดูแลชีวิตและเสร็จสมบูรณ์เมื่อพยาบาลสนับสนุน และให้ชนิดของการดูแลคนไข้ปรารถนาที่ส่วนท้ายของ / ชีวิตของเขา อย่างไรก็ตาม กระบวนการของการสื่อสารเกี่ยวกับการดูแลปลายของชีวิต นี้ไม่ได้เป็นเพียงความรับผิดชอบของผู้ป่วยและพยาบาล :มันเป็นสหวิทยาการ กระบวนการที่มีอย่างน้อยหมอและครอบครัว นอกจากผู้ป่วยและพยาบาล .