Evaluation
The reviewer's evaluation of the film generally includes a recommendation to either see or avoid seeing the film. This evaluation is always based on the reviewer's arguments about the film and is frequently backed up with his/her comments regarding the film's background. Your instructor would argue that the entire tone of the review should be influenced by the reviewer's evaluation of the film. To be honest, the reader should have a fairly clear idea of the reviewer's opinion after they have read the review's opening sentence. This does NOT mean that you should start a review with statements like, "This was a good movie," or "you should go see this film right now!" It does mean that the reader should have a general idea about where the reviewer stands on the film from the first paragraph on - just don't bludgeon us to death with it.
Generally speaking, when a reviewer is evaluating a film he/she tends to be assessing some, or all, of the following: the motivation for what happens in the film, the film's entertainment value, the film's social relevance and social value, and the film's aesthetic value. Hey, if it were easy everyone would be a film critic. It is a great job, most of the time. Unless of course, you are watching a genuinely bad film, the sort that once caused a notable film critic to comment, "That is 90 minutes of my life I can never get back."
Film critics frequently find fault with the film's motivation. That is not to say that they did not like the film's central theme but rather to say that they are looking for the relevance of a particular narrative event, or a justification for a specific action or section of dialogue. Bordwell classifies motivation into four categories: compositional, realistic, intertextual, and artistic. Compositional motivation probes the film's cause-effect logic - that is, does the movie flow logically from one scene to the next. Realistic motivation examines whether the actions that occur within the film are plausible or believable within the realms of the film's fiction. Intertextual motivation examines the relationship between the film and its genre and source material (a novel, a play, etc.) - for example, what would make sense in a musical would not make sense in a western and vice versa. Artistic motivation examines the way a film is made, its use of mise-en-shot and mise-en-scene to achieve a particular artistic look and feel. It is important to note that what is artistically motivated to one reviewer may be distracting to another. Once again, it all comes down to individual taste.
Most reviewers are at the very least conscious of the film's entertainment value. They are aware that the principle objective of most films is to entertain. They are also aware that if the film does not create a sense of willing suspense of disbelief on the part of a viewer it simply is not entertaining. Another way of looking at it is to say that the audience should be actively engaged in the movie, it should hold their attention and arouse their emotions. At today's ticket prices it had darn well better do that. So how does a movie do that? If I had all the answers I would be in Hollywood consulting for a major studio and this web site could take care of itself! That is not totally true, I do have some theories about this, as do most film critics. For starters, it is my fundamental belief that a film that does not have a strong set of characters with which the audience can identify it will not engage the audience. For more about what I consider to be the essential aspects of effective films check out that section of the web page. It should be noted, however, that some films (most notably summer blockbusters), can be successful if they provide the audience with an emotional roller-coaster ride that is comprised of enough action sequences, stunts, loud explosions, special effects, and booming surround sound. This reviewer is particularly enamoured with fireballs and explosions. Any of these approaches can potentially prove entertaining for the viewer.
EvaluationThe reviewer's evaluation of the film generally includes a recommendation to either see or avoid seeing the film. This evaluation is always based on the reviewer's arguments about the film and is frequently backed up with his/her comments regarding the film's background. Your instructor would argue that the entire tone of the review should be influenced by the reviewer's evaluation of the film. To be honest, the reader should have a fairly clear idea of the reviewer's opinion after they have read the review's opening sentence. This does NOT mean that you should start a review with statements like, "This was a good movie," or "you should go see this film right now!" It does mean that the reader should have a general idea about where the reviewer stands on the film from the first paragraph on - just don't bludgeon us to death with it. Generally speaking, when a reviewer is evaluating a film he/she tends to be assessing some, or all, of the following: the motivation for what happens in the film, the film's entertainment value, the film's social relevance and social value, and the film's aesthetic value. Hey, if it were easy everyone would be a film critic. It is a great job, most of the time. Unless of course, you are watching a genuinely bad film, the sort that once caused a notable film critic to comment, "That is 90 minutes of my life I can never get back." Film critics frequently find fault with the film's motivation. That is not to say that they did not like the film's central theme but rather to say that they are looking for the relevance of a particular narrative event, or a justification for a specific action or section of dialogue. Bordwell classifies motivation into four categories: compositional, realistic, intertextual, and artistic. Compositional motivation probes the film's cause-effect logic - that is, does the movie flow logically from one scene to the next. Realistic motivation examines whether the actions that occur within the film are plausible or believable within the realms of the film's fiction. Intertextual motivation examines the relationship between the film and its genre and source material (a novel, a play, etc.) - for example, what would make sense in a musical would not make sense in a western and vice versa. Artistic motivation examines the way a film is made, its use of mise-en-shot and mise-en-scene to achieve a particular artistic look and feel. It is important to note that what is artistically motivated to one reviewer may be distracting to another. Once again, it all comes down to individual taste.
Most reviewers are at the very least conscious of the film's entertainment value. They are aware that the principle objective of most films is to entertain. They are also aware that if the film does not create a sense of willing suspense of disbelief on the part of a viewer it simply is not entertaining. Another way of looking at it is to say that the audience should be actively engaged in the movie, it should hold their attention and arouse their emotions. At today's ticket prices it had darn well better do that. So how does a movie do that? If I had all the answers I would be in Hollywood consulting for a major studio and this web site could take care of itself! That is not totally true, I do have some theories about this, as do most film critics. For starters, it is my fundamental belief that a film that does not have a strong set of characters with which the audience can identify it will not engage the audience. For more about what I consider to be the essential aspects of effective films check out that section of the web page. It should be noted, however, that some films (most notably summer blockbusters), can be successful if they provide the audience with an emotional roller-coaster ride that is comprised of enough action sequences, stunts, loud explosions, special effects, and booming surround sound. This reviewer is particularly enamoured with fireballs and explosions. Any of these approaches can potentially prove entertaining for the viewer.
การแปล กรุณารอสักครู่..
การประเมินผลการประเมินผลของความคิดเห็นของภาพยนตร์โดยทั่วไปรวมถึงการแนะนำ เพื่อให้เห็น หรือหลีกเลี่ยงการเห็นภาพยนตร์ การประเมินนี้จะขึ้นอยู่กับทานข้อโต้แย้งเกี่ยวกับภาพยนตร์และมักการสำรองข้อมูลด้วย / ความคิดเห็นของเธอเกี่ยวกับเบื้องหลังของภาพยนตร์ อาจารย์ของคุณจะโต้เถียงว่าเสียงทั้งหมดของการตรวจสอบควรได้รับอิทธิพลจากการประเมินของผู้ใช้ของภาพยนตร์ บอกตามตรง ผู้อ่านควรมีความคิดที่ชัดเจนของทานความเห็นหลังจากที่พวกเขาได้อ่านทบทวนเปิดประโยค นี้ไม่ได้หมายความว่าคุณควรเริ่มต้นการตรวจสอบกับงบเช่น " นี่เป็นหนังที่ดี " หรือ " คุณควรไปเห็นหนังเรื่องนี้ในขณะนี้ ! มันหมายความว่า ผู้อ่านควรมีความคิดทั่วไปเกี่ยวกับการที่ทานยืนอยู่บนฟิล์มจากย่อหน้าแรก - ไม่ตีเราตายกับมันโดยทั่วไปแล้วเมื่อทานคือการประเมินฟิล์มเขา / เธอมีแนวโน้มที่จะประเมิน บางส่วนหรือทั้งหมดของต่อไปนี้ : แรงจูงใจสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในหนัง มูลค่าความบันเทิงของภาพยนตร์ ภาพยนตร์มีการเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับสังคมและคุณค่าทางสังคม และค่าสุนทรียะของฟิล์ม นี่ ถ้ามันเป็นเรื่องง่ายที่ทุกคนจะเป็นภาพยนตร์นักวิจารณ์ มันเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเวลา เว้นแต่ของหลักสูตรที่คุณจะได้ดูหนังดี ๆไม่ดี พวกที่เคยทำให้นักวิจารณ์ภาพยนตร์เด่นแสดงความคิดเห็น " นั่นคือ 90 นาทีของชีวิตของฉันที่ฉันไม่เคยได้รับสามารถกลับไปวิจารณ์ภาพยนตร์มักพบความผิดกับแรงจูงใจของฟิล์ม ที่ไม่ได้ที่จะกล่าวว่าพวกเขาไม่ได้ชอบชุดรูปแบบกลางของภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่จะบอกว่าพวกเขากำลังมองหาความเกี่ยวข้องของงานบรรยายพิเศษ หรือเหตุผลของการกระทำที่เฉพาะเจาะจงหรือส่วนของบทสนทนา บอร์ดเวลคือแรงจูงใจเป็นสี่ประเภท : ส่วนประกอบ , มีเหตุผล , intertextual และศิลปะ แรงจูงใจและส่วนประกอบของภาพยนตร์เหตุผลตรรกะ -- นั่นคือการทำหนังกระแสตรรกะจากฉากหนึ่งไปยังถัดไป แรงจูงใจมีเหตุผลการตรวจสอบว่า การกระทำที่เกิดขึ้นภายในภาพยนตร์ที่น่าเชื่อถือ หรือเชื่อภายในอาณาจักรของภาพยนตร์นิยาย แรงจูงใจ intertextual ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาพยนตร์และประเภทและแหล่งที่มาของวัสดุ ( นิยาย , เล่น , ฯลฯ ) -- ตัวอย่างเช่น , สิ่งที่จะทำให้ความรู้สึกในเพลง มันก็ไม่ทำให้ความรู้สึกในฝ่ายตะวันตก และในทางกลับกัน แรงบันดาลใจศิลปะตรวจสอบทางฟิล์มได้ ใช้เป็นฐานในการยิง และการจัดฉากบนเวทีเพื่อให้บรรลุลักษณะของศิลปะโดยเฉพาะ และรู้สึก มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าสิ่งที่เป็นศิลปะแรงบันดาลใจหนึ่งทานอาจจะฟุ้งซ่านไปอีก อีกครั้ง มันทั้งหมดลงมาเพื่อลิ้มรสของแต่ละบุคคลผู้แสดงความคิดเห็นส่วนใหญ่มีอย่างน้อยตระหนักค่าความบันเทิงของภาพยนตร์ จะทราบว่า หลักการวัตถุประสงค์ของภาพยนตร์มากที่สุด คือ การสร้างความบันเทิง พวกเขายังทราบว่าถ้าฟิล์มไม่ได้สร้างความรู้สึกของความเต็มใจออกมาในส่วนของมุมมอง มันก็ไม่นั่ง วิธีการมองมันอีก ก็ต้องบอกเลยว่าผู้ชมจะเป็นอย่างในหนัง ก็ควรถือความสนใจของพวกเขาและกระตุ้นอารมณ์ของพวกเขา ในวันนี้ ราคาตั๋วมันมีเวรกรรมก็ทำอย่างนั้น ดังนั้นทำไมทำหนัง ? ถ้าฉันมีคำตอบทั้งหมดผมจะปรึกษาใน Hollywood สตูดิโอใหญ่ และเว็บไซต์นี้จะดูแลตัวเอง ! ที่ไม่จริง ฉันมีทฤษฎีเกี่ยวกับเรื่องนี้ เป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์มากที่สุด สำหรับ starters , มันคือความเชื่อพื้นฐานของฉันว่าเป็นภาพยนตร์ที่ไม่แข็งแรง ชุดตัวละครที่ผู้ชมสามารถระบุจะไม่ดึงดูดผู้ชม . สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันควรพิจารณาที่สำคัญด้านภาพยนตร์ที่มีประสิทธิภาพตรวจสอบส่วนของหน้าเว็บ มันควรจะสังเกต แต่ที่บางเรื่อง ( ส่วนใหญ่ยวดฤดูร้อนฉิบหาย ) สามารถประสบความสำเร็จหากพวกเขาให้ผู้ชมด้วยอารมณ์การนั่งรถไฟเหาะที่ประกอบด้วยพอลำดับการกระทำ stunts ดังระเบิด ลักษณะพิเศษ และเสียงเซอร์ราวด์เฟื่องฟู วิจารณ์โดย enamoured กับลูกไฟและการระเบิด หนึ่งในวิธีเหล่านี้สามารถพิสูจน์ความบันเทิงสำหรับผู้ชม
การแปล กรุณารอสักครู่..