WHAT IS SUSTAINABLE AGRICULTURE?PRO

WHAT IS SUSTAINABLE AGRICULTURE?
PROGRESS TOWARDS FOOD SECURITY
Much of the progress towards food security that was made between the 1970s and the 1990s has been reversed in recent years. At the start of the 1970s, 920 million people were chronically undernourished, with insufficient food for even low levels of activity. During the 1990s, despite continuing population growth, the figure had been reduced to just over 800 million – about 20% of the total population of the South. However, this has since risen to 963 million (2008), the vast majority of whom live in developing countries. Of these, 65% live in only seven countries: India, China, the Democratic Republic of Congo, Bangladesh, Indonesia, Pakistan and Ethiopia.
Unfortunately, as Module 14 explains, food supplies in some countries and regions are poor and in decline. For example, agricultural production has not kept pace with population growth in sub-Saharan Africa where many countries are in a worse position nutritionally than they were 40 years ago. Also the dramatic rises in the price of food over the last couple of years (most significantly during 2007) has impacted the ability of people in many countries to buy even their basic food needs.
Agriculture has changed dramatically, especially since World War II. The production of food and fibre crops and animal products has increased markedly due to new farming technologies, including new high-yield varieties of crops, mechanisation, and the increased application of pesticides and fertilisers. Government policies have also encouraged farmers to maximise production. These changes have allowed fewer farmers to produce the majority of the world’s agricultural crops.
Although these changes have had many positive effects and reduced many risks in farming, there have unfortunately also been some significant costs. These include: the clearing of native vegetation, soil erosion, the decline in soil fertility, groundwater contamination, increasing costs of production and declining returns on family farms, and the closing of services in rural communities. In many cases, these changes have forced small farmers to leave the land and move to urban areas.
The sustainable agriculture movement has grown in the past three decades as a solution to the environmental and social problems caused by conventional agricultural systems and practices. Sustainable agriculture is getting increasing support within mainstream agriculture also. This is because sustainable agriculture also offers innovative and economically viable opportunities for farmers, consumers, policymakers and many others in the food system.
THAILAND
Talad is a village of 80 families in Khonken Province, Thailand. Thongdee Nantha has been cultivating one hectare of land using integrated farming methods since 1984. He works the farm with his wife and children and produces more than enough for their needs. They have rice fields, a fishpond and a garden.
In the centre of the farm, they raise a native breed of pigs and rabbits – they are not given artificial feed or supplements, but eat grass, weeds and vegetables from the farm.
Ducks and chickens provide eggs and meat for the family and some eggs for sale – they eat the weeds from the rice fields, vegetable waste and leftover food.
There are seven different varieties of fish. Rice bran, duck and pig manure, and aquatic weeds from the rice fields are fed to the fish; insect- and fish-eating fish are kept in a separate pond in the corner.
The main crop is rice, which occupies about two-thirds of the land. Another third has the rice-fish combination. The trees on the farm, mostly mango, custard apple, banana and papaya, are grown in the centre around the animals and poultry. Thongdee grows many kinds of local vegetables, mostly along the dykes around the pond, as well as medicinal herbs. A reed used for roofing material, the lalang, is also grown around the pond. Then there are some cotton plants from which thread is spun and cloth woven for use by the family.
On the southern edge of the farm there is a road where neem and nitrogen fixing trees are planted. On the western edge bamboo and mulberries serve as a windbreak.
Thongdee is a traditional leader whose farming methods are followed by almost half the families of Talad. A monk, Maha Yu Sunthornchai, who has given an example to farmers all over Thailand, inspired him. Since 1973, Maha Yu has been practicing integrated farming with a combined production cycle of rice, fish, ducks and pigs. This system has remained productive and stable by using the natural cycle of nutrients.
Maha Yu’s success in producing his basic needs and marketable surplus from an average-sized farm is based on observation of nature, emphasis on self-reliance and analysis of markets. This technique is not suitable for an absentee landlord or an industrial farmer. For effective integration, every farm procedure (e.g., selection of species and breeds, timing of sowing, mixing of crops and pond design) needs regular and keen observation and analysis. Marketing produce at the right times also optimises the returns.
COLOMBIA
When it comes to growing crops and protecting the environment, Pedro Herrera is on top of things – in more ways than one. The small-scale farmer lives in the upper reaches of southern Colombia’s Andean hills, some 1,500m above sea level, in the province of Cauca. This is one of the country’s poorest regions. But he and his family are active participants in a bold, four year-old experiment to conserve natural resources in the local watershed and to help community members improve their standard of living.
The district where Herrera lives is aptly named ‘Buenavista’ (Good View). His earthen-floor home overlooks a vast gray-green landscape, which, though spectacular, bears many scars of deforestation and erosion. His fields lie at the head of a 7,000 hectare area drained by the Cabuyal River, which in turn feeds into the larger watershed of the Ovejas River. Water running down from Herrera’s land eventually makes its way to the populous city of Cali, 100kms to the north.
With help from the Inter-Institutional Consortium for Sustainable Agriculture on Hillsides (CIPASLA),* Herrera and other farmers have agreed to act as the first line of defense for the Cabuyal watershed. They fence off mountain springs, plant trees, and protect hillside soils from erosion. In return, CIPASLA provides research services, technical advice, training, and information about agricultural production, processing, marketing, land management, and community organization. They also arrange loans for small enterprises such as milk processing and marmalade making. In CIPASLA’s approach to sustainable development, the emphasis is on building local community capacity to plan and execute projects.
Pedro Herrera’s farm is a showcase for the wide array of crops that can be grown on a small farm without causing a decline in its natural resources. He has set aside more than one-third of his land to protect five natural springs that feed the watershed. Yet his farm income has increased. The 10 hectares remaining in production provide enough both for his extended family of 15 and for the local market. Herrera’s crops include beans, maize, coffee, sugarcane, cassava, sweet peas, and, his pride and joy, blackberries. His cows provide milk for his own table and for sale. He raises carp in a hillside pond. In addition, his wife raises chickens, thanks to credit arranged through CIPASLA.
* CIPASLA was launched in 1994 following discussions involving the International Centre for Tropical Agriculture (CIAT), Colombian government agencies, non-governmental organizations, and community groups.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกษตรยั่งยืนคืออะไรความคืบหน้าต่อความปลอดภัยอาหารของความคืบหน้าต่อความปลอดภัยของอาหารที่เกิดขึ้นในระหว่างทศวรรษ 1970 และปี 1990 มีการกลับรายการในปีที่ผ่านมา ที่เริ่มต้นของปี 1970, 920 ล้านคนมีโรคเรื้อรัง undernourished อาหารไม่เพียงพอในระดับต่ำแม้ว่ากิจกรรมการ ในช่วงปี 1990 แม้มีการเจริญเติบโตของประชากรอย่างต่อเนื่อง ตัวเลขได้ถูกลดลงเพียง 800 ล้าน – 20% ของประชากรภาคใต้ อย่างไรก็ตาม นี้มีตั้งแต่เกิดขึ้นถึง 963 ล้าน (2008) ส่วนใหญ่ของผู้ที่อาศัยอยู่ในประเทศกำลังพัฒนา เหล่านี้ 65% อยู่ในเฉพาะประเทศ: อินเดีย จีน สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก บังคลาเทศ อินโดนีเซีย ปากีสถาน และเอธิโอเปียอับ เป็นโมดูล 14 อธิบาย เสบียงในบางประเทศและภูมิภาคได้ดี และตกต่ำ ตัวอย่าง สินค้าเกษตรได้ไม่เก็บก้าว ด้วยอัตราการเติบโตในแอฟริกาใต้ซาฮาราที่ประเทศอยู่ในฐานะที่แย่กว่าผ่าน 40 ปีที่ผ่านมา นอกจากนี้ยัง เพิ่มขึ้นอย่างมากของราคาอาหารกว่าสองปี (อย่างมีนัยสำคัญมากที่สุดในปี 2550) มีผลกระทบต่อความสามารถของคนในประเทศจะซื้อแม้แต่อาหารพื้นฐานความเกษตรมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง การผลิตอาหารและเส้นใยพืชและผลิตภัณฑ์สัตว์ได้เพิ่มขึ้นอย่างเด่นชัดเนื่องจากเทคโนโลยีการทำฟาร์มใหม่ ใหม่ผลผลิตสูงพันธุ์พืช mechanisation และแอพลิเคชันที่เพิ่มขึ้นของยาฆ่าแมลงและปุ๋ยรวมทั้ง นโยบายของรัฐบาลยังได้สนับสนุนให้เกษตรกรเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับอนุญาตให้เกษตรกรน้อยลงในการผลิตส่วนใหญ่ของพืชผลทางการเกษตรของโลกแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้มีผลในเชิงบวกมาก และลดความเสี่ยงมากในการทำนา แต่ยังมีต้นทุนอย่างมีนัยสำคัญบางอย่าง เหล่านี้รวมถึง: หักของพืชพื้นเมือง การพังทลายของดิน การลดลงของความอุดมสมบูรณ์ของดิน น้ำใต้ดินปนเปื้อน กลับเพิ่มต้นทุนการผลิต และการลดลงในครอบครัวฟาร์ม และปิดบริการในชุมชนชนบท ในหลายกรณี การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้บังคับเกษตรกรปล่อยให้แผ่นดิน และย้ายไปยังเขตเมืองขบวนการเกษตรกรรมยั่งยืนได้เติบโตขึ้นในอดีต 3 ทศวรรษเป็นการแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม และสังคมที่เกิดจากระบบเกษตรทั่วไปและปฏิบัติการ เกษตรยั่งยืนจะได้รับการสนับสนุนเพิ่มขึ้นในหลักเกษตรยัง ทั้งนี้เนื่องจากการเกษตรแบบยั่งยืนยังมีโอกาสทำงานได้ประสิทธิภาพ และนวัตกรรมสำหรับเกษตรกร ผู้บริโภค ผู้กำหนดนโยบาย และอื่น ๆ อีกมากมายในระบบอาหารไทยตลาดเป็นหมู่บ้านของ Khonken ไทย 80 ครอบครัว Thongdee Nantha ได้ถูกเพาะปลูก hectare หนึ่งของการใช้ที่ดินรวมวิธีการทำฟาร์มตั้งแต่ปีค.ศ. 1984 เขาทำงานฟาร์มกับภรรยาและบุตรของเขา และผลิตมากเกินพอสำหรับความต้องการของพวกเขา พวกเขามีข้าว การ fishpond และสวนในฟาร์ม เขาเลี้ยงพันธุ์พื้นเมืองสุกรและกระต่าย – พวกเขาไม่ได้ให้อาหารประดิษฐ์หรือผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร แต่กินหญ้า วัชพืช และผักจากฟาร์มเป็ดและไก่ให้ไข่และเนื้อและไข่ไก่ขายครอบครัว – พวกเขากินวัชพืชข้าว เสียผัก และอาหารที่เหลือมี 7 สายพันธุ์ต่าง ๆ ของปลา รำข้าว เป็ด และมูลหมู และวัชพืชน้ำจากนาข้าวเลี้ยงปลา ปลากินแมลง และปลาอยู่ในบ่อแยกมุมพืชหลักคือ ข้าว ซึ่งใช้ประมาณสองในสามของแผ่นดิน อีกสามชุดข้าวปลาได้ ปลูกต้นไม้ในฟาร์ม ส่วนใหญ่มะม่วง น้อยหน่า กล้วย และ มะละกอ ในสัตว์และสัตว์ปีก Thongdee เติบโตหลายชนิดของผักพื้นบ้าน ตาม dykes สถานบ่อ เป็นยาสมุนไพรส่วนใหญ่ นอกจากนี้ยังมีปลูกกกใช้สำหรับหลังคาวัสดุ แดงลาแลง รอบบ่อ แล้ว มีพืชบางฝ้ายปั่นด้ายที่และผ้าทอสำหรับใช้ โดยครอบครัวบนขอบด้านใต้ของฟาร์ม มีถนนที่ปลูกสะเดาและไนโตรเจนแก้ไขต้นไม้ บนขอบด้านตะวันตก ไม้ไผ่และ mulberries ทำหน้าที่เป็น windbreak เป็นThongdee เป็นแบบผู้นำวิธีการเลี้ยงถูกตาม โดยครอบครัวเกือบครึ่งของตลาด พระ มหา Yu Sunthornchai ที่มีตัวอย่างให้เกษตรกรทั่วประเทศไทย แรงบันดาลใจจากเขา ตั้งแต่ปีค.ศ. 1973 มหา Yu ได้รับการฝึกรวมเกษตรกับวงจรการผลิตรวมของข้าว ปลา เป็ด และสุกร ระบบนี้ได้ยังคงมีประสิทธิภาพ และมีเสถียรภาพ โดยใช้วงจรธรรมชาติของสารอาหารมหา Yu ประสบความสำเร็จในการผลิตความต้องการพื้นฐานของเขาเกิน marketable จากฟาร์มมีขนาดเฉลี่ยขึ้นอยู่กับการสังเกตธรรมชาติ เน้นการพึ่งพาตนเองและการวิเคราะห์ตลาด เทคนิคนี้ไม่เหมาะสำหรับเจ้าของเป็นผู้ออกเสียงเลือกหรือเป็นชาวนาอุตสาหกรรม สำหรับผลรวม ขั้นตอนทุกฟาร์ม (เช่น เลือกชนิดและสายพันธุ์ เวลา sowing ผสมของพืชและการออกแบบบ่อ) ต้องปกติ และกระตือรือร้นการสังเกตและวิเคราะห์ การตลาดการผลิตด้านเวลายัง optimises กลับโคลัมเบียเมื่อมาถึงการปลูกพืช และการป้องกันสิ่งแวดล้อม Herrera Pedro ได้บนสิ่ง – ในเพิ่มเติมรูปแบบมากกว่าหนึ่ง เกษตรกรระบุอยู่ในจนถึงด้านบนของภูเขาใต้โคลัมเบีย Andean, m บาง 1500 เหนือระดับน้ำทะเล ในจังหวัด Cauca นี้เป็นหนึ่งของภูมิภาคที่ยากจนที่สุดของประเทศ แต่เขาและครอบครัวของเขาเป็นผู้ร่วมใน 4 ตัวหนา ปีทดลอง เพื่ออนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในลุ่มน้ำภายใน และ เพื่อช่วยให้สมาชิกในชุมชนพัฒนาของมาตรฐานการครองชีพอำเภอที่อยู่ Herrera ถูกตั้งชื่อตาม 'Buenavista' (ดี) บ้านเป็นชั้นมองเห็นใหญ่แนวนอนสีเทาเขียว ซึ่ง ว่างดงาม หมีรอยแผลเป็นจำนวนมากของการทำลายป่าและการพังทลาย เขตข้อมูลของเขาอยู่ที่หัวของพื้นที่ 7000 hectare ระบายออกแม่น้ำ Cabuyal ซึ่งจะฟีดเป็นลุ่มน้ำใหญ่ของแม่น้ำ Ovejas น้ำที่ไหลลงจาก Herrera ของที่ดินในที่สุดทำให้วิธีการมีประชากรเมืองของลี 100kms ทางเหนือของตนด้วยความช่วยเหลือจากองค์กร Inter-Institutional เพื่อการเกษตรยั่งยืนบนเนินเขา (CIPASLA), * Herrera และเกษตรกรอื่น ๆ ได้ตกลงที่จะทำหน้าที่เป็นบรรทัดแรกของการป้องกันสำหรับลุ่มน้ำ Cabuyal พวกเขาล้อมรั้วปิดเมาเท่นสปริงส์ ปลูกต้นไม้ และเนินเขาดินเนื้อปูนป้องกันพังทลาย กลับ CIPASLA ให้บริการงานวิจัย แนะนำทางเทคนิค ฝึกอบรม และข้อมูลเกี่ยวกับการผลิตทางการเกษตร แปรรูป การตลาด ที่ดิน การจัดการและองค์กรชุมชน พวกเขายังจัดสินเชื่อสำหรับวิสาหกิจขนาดเล็กเช่น marmalade ทำและแปรรูปนม ในวิธีการของ CIPASLA เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน เน้นอยู่ในอาคารผลิตจากชุมชนท้องถิ่นเพื่อวางแผน และดำเนินโครงการPedro Herrera ฟาร์มมีตู้โชว์สำหรับพืชที่สามารถปลูกในฟาร์มขนาดเล็กให้ลดลงในทรัพยากรธรรมชาติ หลากหลาย เขามีตั้งไว้มากกว่าหนึ่งในสามของแผ่นดินปกป้องธรรมชาติห้าสปริงซึ่งในพื้นที่ลุ่มน้ำ ยัง ได้เพิ่มรายได้ฟาร์มของเขา เฮกเตอร์ 10 ที่เหลือในการผลิตให้เพียงพอ สำหรับครอบครัวแบบขยายของ 15 และ สำหรับตลาดท้องถิ่น พืชของ Herrera มีถั่ว ข้าวโพด กาแฟ อ้อย มันสำปะหลัง ถั่ว และ เขา และภาคภูมิใจ blackberries เขาวัวให้นม สำหรับตารางของเขาเอง และขาย เขายกปลาคาร์ฟในบ่อเขา นอกจากนี้ ภรรยายกไก่ ขอบคุณเครดิตจัด CIPASLA* CIPASLA ถูกเปิดตัวในปี 1994 ต่อการสนทนาที่เกี่ยวข้องกับศูนย์นานาชาติ การเกษตรเขตร้อน (CIAT), หน่วยงานรัฐบาลโคลัมเบีย องค์กรเอกชน กลุ่มชุมชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรคือการเกษตรที่ยั่งยืน

ความคืบหน้าต่อความมั่นคงด้านอาหารของความคืบหน้าต่อความปลอดภัยอาหารที่ผลิตระหว่างปี 1970 และปี 1990 ได้รับกลับในช่วงปี ที่เริ่มต้นของปี 1970 , 920 ล้านคนขาดอาหารเรื้อรัง , อาหารไม่เพียงพอกับระดับต่ำของกิจกรรม ในช่วงปี 1990 , แม้จะมีการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องของประชากร ,ตัวเลขที่ได้ลดลงไปเพียงกว่า 800 ล้านบาท และประมาณ 20% ของประชากรทั้งหมดของใต้ อย่างไรก็ตาม นี้ได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ 963 ล้าน ( 2008 ) , ส่วนใหญ่ของผู้ที่อาศัยอยู่ในประเทศกำลังพัฒนา ของเหล่านี้ 65% อยู่ในเจ็ดประเทศ : อินเดีย , จีน , สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก บังคลาเทศ อินโดนีเซีย ปากีสถาน และเอธิโอเปีย
ขออภัย โมดูล 14 อธิบายเสบียงอาหารในบางประเทศและภูมิภาคยากจนและปฏิเสธ ตัวอย่างเช่น การผลิตทางการเกษตรได้เก็บทันกับการเติบโตของประชากรในซับซาฮาที่หลายประเทศในแอฟริกาที่เลวร้าย ตำแหน่งมีคุณค่าทางโภชนาการมากกว่าที่เคย เมื่อ 40 ปีที่แล้วยังดราม่าเพิ่มขึ้นในราคาของอาหารเหนือคู่สุดท้ายของปี ( มากที่สุดในช่วงปี 2007 ) ได้เพิ่มความสามารถของคนในหลายประเทศที่จะซื้อพวกเขาอาหารพื้นฐานความต้องการ .
เกษตรที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก โดยเฉพาะตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง การผลิตอาหารและพืชเส้นใยและผลิตภัณฑ์จากสัตว์ได้เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เนื่องจากเทคโนโลยีการเกษตรใหม่รวมทั้งพันธุ์ที่ให้ผลตอบแทนสูงใหม่ของพืช , การทำให้เคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ และเพิ่มการใช้ยาฆ่าแมลงและปุ๋ย นโยบายของรัฐบาลยังสนับสนุนให้เกษตรกรเพิ่มการผลิต การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับอนุญาตให้เกษตรกรน้อยลง เพื่อผลิตส่วนใหญ่ของพืชผลทางการเกษตรของโลก แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มี
ผลในเชิงบวกมาก และลดความเสี่ยงในการเพาะปลูกมีแต่ยังบางอย่างมีนัยสำคัญค่าใช้จ่าย เหล่านี้รวมถึง : การล้างของพืชพื้นเมือง การพังทลายของดินลดลงในความอุดมสมบูรณ์ของดินปนเปื้อนน้ำใต้ดิน การเพิ่มต้นทุนการผลิตและผลตอบแทนที่ลดลงในฟาร์มของครอบครัว และปิดบริการในชุมชนชนบท ในหลายกรณี การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีบังคับให้เกษตรกรขนาดเล็กออกจากที่ดินและย้ายไปยังพื้นที่ในเมือง
ขบวนการเกษตรกรรมยั่งยืนมีการเติบโตในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาเป็นโซลูชั่นเพื่อสิ่งแวดล้อมและสังคม ปัญหาเกิดจากระบบการเกษตรแบบเดิมและการปฏิบัติ เกษตรยั่งยืนได้รับการสนับสนุนเพิ่มภายในเกษตรกระแสหลักยัง นี้เป็นเพราะเกษตรยั่งยืนยังมีโอกาสนวัตกรรมและศักยภาพทางเศรษฐกิจสำหรับเกษตรกรผู้บริโภค , ปัญหาอื่น ๆ อีกมากมายในระบบอาหาร

ตลาดประเทศไทยเป็นหมู่บ้าน 80 ครอบครัวใน khonken จังหวัด , ประเทศไทย ทองดี nantha ได้รับการปลูกฝังหนึ่งเฮคเตอร์ของที่ดินโดยใช้วิธีการเกษตรแบบบูรณาการตั้งแต่ 1984 เขาทำฟาร์มกับภรรยาและลูก และผลิตมากกว่าเพียงพอสำหรับความต้องการของพวกเขา พวกเขามีทุ่งนาเป็น fishpond
และสวนในศูนย์ของฟาร์มเขาเลี้ยงสายพันธุ์พื้นเมืองของสุกรและกระต่าย–พวกเขาจะไม่ได้รับอาหารเทียม หรือข้อมูลเพิ่มเติม แต่ กิน หญ้า วัชพืชและผักจากฟาร์ม
เป็ดและไก่ให้ไข่และเนื้อของครอบครัว และขายไข่–พวกเขากินวัชพืชในนาข้าว เสียเวลา ผักและอาหารที่กินเหลือ
มีเจ็ดสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของปลา ข้าวจมูกข้าวเป็ดและมูลสุกรและน้ำวัชพืชจากข้าวเป็นอาหารให้กับปลา แมลง และปลาที่กินปลาจะถูกเก็บไว้ในบ่อ แยก ใน มุม
พืชหลักคือข้าว ซึ่งใช้ประมาณสองในสามของที่ดิน อีกสามส่วนมีข้าวปลารวมกัน ต้นไม้ในฟาร์ม ส่วนใหญ่ มะม่วง น้อยหน่า กล้วยและมะละกอที่ปลูกในศูนย์กลางรอบสัตว์และสัตว์ปีกทองดีเติบโตหลายชนิดของผักพื้นบ้าน ส่วนใหญ่ตามแนวเขื่อนกั้นน้ำรอบบ่อ รวมทั้งสมุนไพร . อ้อใช้วัสดุมุงหลังคาจาก ลาลัง ยังปลูกรอบสระ แล้วมีบางพืชฝ้ายที่ปั่นทอด้าย และผ้าสำหรับใช้งานโดยครอบครัว .
บนขอบด้านใต้ของฟาร์มมีถนนที่สะเดาและตรึงไนโตรเจนต้นไม้ที่ปลูกบนขอบตะวันตกของไม้ไผ่และหม่อนเป็นบังลม
ทองดีเป็นแบบผู้นำที่มีการเลี้ยงวิธีการปฏิบัติตามโดยเกือบครึ่งหนึ่งของครอบครัวของตลาด . พระ มหา ยู sunthornchai ใครมีตัวอย่างให้กับเกษตรกรทั่วไทย เป็นแรงบันดาลใจให้เขา ตั้งแต่ปี 1973 ( ยู ได้รับการฝึกทำไร่กับวงจรการผลิตรวมของข้าว ปลารวม เป็ดและสุกรระบบนี้ยังคงมีประสิทธิภาพและมีเสถียรภาพโดยการใช้วงจรธรรมชาติของสารอาหาร พยาบาลมหายูประสบความสำเร็จในการผลิตความต้องการขั้นพื้นฐานและความต้องการของตลาดมีขนาดโดยเฉลี่ยเกินจากฟาร์มจะขึ้นอยู่กับการสังเกตของธรรมชาติ เน้นการพึ่งตนเองและการวิเคราะห์ของตลาด เทคนิคนี้เหมาะสำหรับผู้ที่ขาดเจ้าของ หรือเกษตรกร อุตสาหกรรม บูรณาการที่มีประสิทธิภาพฟาร์มทุกขั้นตอน ( เช่น การเลือกชนิดและพันธุ์ ระยะเวลาของการปลูกพืช , การผสมและการออกแบบบ่อ ) ความต้องการปกติและการสังเกตกระตือรือร้นและการวิเคราะห์ การตลาดผลิตในเวลาที่เหมาะสมก็ optimises ผลตอบแทน .
โคลัมเบีย
เมื่อมันมาถึงการปลูกพืชและการปกป้องสิ่งแวดล้อม , เปโดร Herrera เป็นด้านบนของสิ่งและในรูปแบบมากกว่าหนึ่งชาวนาขนาดเล็กอาศัยอยู่ในถึงด้านบนของภาคใต้โคลัมเบีย Andean ภูเขาบาง 1500m ระดับน้ำทะเลในจังหวัดของ Cauca . นี้เป็นหนึ่งในประเทศที่ยากจนที่สุดในภูมิภาค แต่เขาและครอบครัวของเขาเป็นผู้เข้าร่วมใช้งานอยู่ในตัว สี่ปี ทดลองเพื่ออนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ลุ่มน้ำ เพื่อช่วยให้สมาชิกในชุมชนท้องถิ่นและปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพ .
เขตที่ Herrera ชีวิตเป็นชื่อ aptly ' Buenavista ' ( วิวดี ) เขาสามารถมองเห็นพื้นบ้านดินกว้างใหญ่สีเทาเขียวแนวนอน ซึ่งแม้จะงดงาม หมีหลายแผลจากการทำลายป่าและการกัดเซาะ สาขาของเขานอนที่หัวของ 7 , 000 เฮกตาร์ พื้นที่ระบายด้วยน้ำ cabuyal ซึ่งในการเปิดฟีดเป็นขนาดใหญ่ของ Ovejas สันปันน้ำแม่น้ำน้ำไหลลงมาจาก Herrera แผ่นดินในที่สุด ทำให้ทางการเมืองที่มีประชากรของ Cali , 100kms ทางทิศเหนือ ด้วยความช่วยเหลือจาก อินเตอร์
มูลนิธิสถาบันเพื่อการเกษตรที่ยั่งยืนบนเนินเขา ( cipasla ) * Herrera และเกษตรกรอื่น ๆตกลงที่จะทำหน้าที่เป็นบรรทัดแรกของการป้องกันสำหรับลุ่มน้ำ cabuyal . พวกเขาต่อสู้กับสปริง ต้นไม้ พืชและปกป้องดินเนินเขาจากการกัดเซาะ ในทางกลับกัน cipasla ให้บริการ วิจัย อบรม แนะนำ เทคนิค และข้อมูลเกี่ยวกับ การผลิต การเกษตร การแปรรูป การตลาด การจัดการที่ดิน และองค์กรชุมชน นอกจากนี้ยังจัดสินเชื่อสำหรับผู้ประกอบการขนาดเล็ก เช่น การประมวลผลนม แยมทำ ใน cipasla เป็นแนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืนเน้นการสร้างศักยภาพของชุมชนท้องถิ่น เพื่อวางแผนและดำเนินการโครงการ .
ของเปโดร Herrera ฟาร์มเป็นงานแสดงสำหรับหลากหลายของพืชที่สามารถปลูกในฟาร์มขนาดเล็กโดยไม่ก่อให้เกิดการลดลงของทรัพยากรทางธรรมชาติของมัน เขาได้ตั้งไว้มากกว่าหนึ่งในสามของที่ดินของเขาเพื่อปกป้องธรรมชาติที่ดึง สปริง 5 ลุ่มน้ำ แต่รายได้ของเขาเพิ่มขึ้น10 ไร่ ที่เหลือในการผลิตให้เพียงพอทั้งสำหรับทั้งครอบครัวของ 15 และตลาดท้องถิ่น Herrera เป็นพืช ได้แก่ ถั่ว ข้าวโพด กาแฟ อ้อย มันสำปะหลัง ถั่วลันเตาหวาน และ ความภูมิใจและความสุขของเขา , blackberries . วัวของเขาให้นมโต๊ะของเขาเอง และขาย เขาเลี้ยงปลาคาร์พในเนินเขาบ่อ นอกจากนี้ ภรรยาของเขา เลี้ยงไก่ขอบคุณเครดิตจัดผ่าน cipasla .
* cipasla ถูกเปิดตัวในปี 1994 ต่อไปนี้การอภิปรายที่เกี่ยวข้องกับศูนย์เกษตรเขตร้อนนานาชาติ ( เกี๊ยต ) , โคลอมเบีย หน่วยงานราชการ องค์กรพัฒนาเอกชน และกลุ่มชุมชน