Teen-agers are cyborgs, and their p

Teen-agers are cyborgs, and their phones are mechanical eyes that help them interpret their experience. “To document,” Jurgenson writes, “is to be involved with our own experience instead of passively letting it float by.” On this subject, Jurgenson has all the right, if somewhat dutiful, opinions: nostalgia is overrated, but he’s not into “digital austerity.” We shouldn’t hark back to an era in which we were less attached to technology—mostly because that era doesn’t exist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัยรุ่นนิวเอจเป็น cyborgs และโทรศัพท์ของพวกเขามีดวงตากลไกที่ช่วยให้พวกเขาตีความประสบการณ์ของพวกเขา “ในเอกสาร” เขียนJürgenson“ คือการมีส่วนร่วมกับประสบการณ์ของเราเองแทนการอยู่เฉยๆปล่อยให้มันลอยโดย” เกี่ยวกับเรื่องนี้Jürgensonมีทั้งหมดขวาถ้าค่อนข้างกตัญญูความคิดเห็น: คิดถึงเป็น overrated แต่เขาก็ไม่ได้เข้า “ความเข้มงวดดิจิตอล.” เราไม่ควรหวนกลับไปสู่ยุคที่เราติดอยู่น้อยที่จะใช้เทคโนโลยีส่วนใหญ่เพราะยุคนั้นไม่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัยรุ่น-agers เป็น cyborgs และโทรศัพท์ของพวกเขาเป็นสายตากลที่ช่วยให้พวกเขาตีความประสบการณ์ของพวกเขา "การเขียนเอกสาร" Jurgenson "คือการมีส่วนร่วมกับประสบการณ์ของเราเองแทนที่จะทำให้มันลอยไปด้วย" ในเรื่องนี้ Jurgenson มีทั้งหมดที่เหมาะสมถ้าค่อนข้าง dutiful, ความคิดเห็นที่จะได้รับการเพิ่มมากเกินไป, แต่เขาไม่ได้เป็น "austerity ดิจิตอล ." เราไม่ควรกลับไปสู่ยุคที่เราติดอยู่กับเทคโนโลยีน้อยมาก—ส่วนใหญ่เป็นเพราะยุคนั้นไม่มีอยู่.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัยรุ่นเป็นกึ่งหุ่นยนต์โทรศัพท์มือถือเป็นตาเครื่องจักรกลที่ช่วยให้พวกเขาอธิบายประสบการณ์ของพวกเขา บันทึกยูจีนเขียนว่ามันเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ของเราเองแทนที่จะปล่อยให้มันลอยเรื่อยๆในเรื่องนี้คุณยูจีนมีสิทธิที่จะแสดงความคิดเห็นถ้ามันเป็นเพียงเล็กน้อยที่รอบคอบ แต่เขาไม่กระตือรือร้นที่จะกระชับดิจิตอลและเราไม่ควรกลับไปยุคเมื่อเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับเทคโนโลยีส่วนใหญ่เพราะมันไม่มี