The world is sad. Everyone eats of

The world is sad. Everyone eats of it. So few give anything back. Humanity is sad and lost. So many think only of themselves and give so little back to forming society. Also the ones chosen to rule, say anything to get the votes and then do only what pleases their egos and friends.
Is God sad as well? There are many who shout to him when they need him, but forget him when he needs them.
How could God need his children?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกจะเศร้า ทุกคนกินของมัน ดังนั้นไม่กี่ให้อะไรกลับมา มนุษยชาติจะเศร้า และสูญหาย คิดมากเฉพาะของตัวเองและให้ให้น้อยไปเป็นสังคม ยัง คนเลือกกฎ พูดอะไรอ่านแล้ว ทำเท่า ที่ใจของ egos กเพื่อน
คือพระเจ้าเศร้าด้วย มีหลายคนที่ตะโกนให้เขาเมื่อพวกเขาต้องเขา แต่ลืมเขาเมื่อเขาต้องการพวกเขา
พระเจ้าอาจต้องลูกอย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลกเป็นเรื่องน่าเศร้า ทุกคนกินของมัน ดังนั้นไม่กี่ให้อะไรกลับ มนุษย์เป็นเรื่องน่าเศร้าและการสูญเสีย ดังนั้นหลายคนคิดว่าคนเดียวของตัวเองและให้กลับไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะสร้างสังคม นอกจากนี้คนที่ได้รับการแต่งตั้งในการปกครอง, พูดอะไรที่จะได้รับการลงมติแล้วทำเฉพาะสิ่งที่พอใจอัตตาและเพื่อนของพวกเขา
พระเจ้าเศร้าด้วยหรือไม่ มีหลายคนที่ตะโกนให้เขาเมื่อพวกเขาต้องการเขา แต่ลืมเขาเมื่อเขาต้องการพวกเขา
วิธีพระเจ้าจะต้องเด็กของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โลกที่แสนเศร้า ทุกคนที่กินมัน ไม่กี่ดังนั้นให้อะไรกลับไป มนุษยชาติจะเศร้าและสิ้นหวัง มากมาย คิดแต่ตัวเองและให้น้อยกลับไปสร้างสังคม นอกจากนี้ คนที่เลือกที่จะปกครอง พูดอะไรให้โหวตแล้วทำแต่สิ่งที่พอใจของพวกเขา egos และเพื่อน
พระเจ้าเศร้าเช่นกัน มีคนมาตะโกนใส่เขา เมื่อเขาต้องการเขา แต่ลืมเขาได้เมื่อเขาต้องการมัน
ทำไมพระเจ้าต้องการเด็กของเขา