The association of smaller interper

The association of smaller interpersonal distance with likeability and popularity (both individual
and dyadic) is consistent with previous findings on mere exposure and intergroup contact theory
(e.g., Pettigrew & Tropp, 2006; Zajonc, 2001). This theory states that people think more positively
about each other when they are exposed to each other and have more contact. In the school context,
children can interact and collaborate more with classmates who sit next to them or in the same group.
As a result, they get to know these classmates well and perceive them positively. The significant associations
of physical closeness in the classroom and peer perceptions of status, therefore, might be
explained by increased opportunities to collaborate and interact with each other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมาคมของระยะทางระหว่างบุคคลขนาดเล็กที่มี likeability และความนิยม (ทั้งบุคคล
และ DYADIC) มีความสอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการสัมผัสเพียงและทฤษฎีการติดต่อระหว่างกลุ่ม
(เช่น Pettigrew & Tropp 2006; Zajonc, 2001) ทฤษฎีนี้ระบุว่าผู้คนคิดในเชิงบวกมากขึ้น
เกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ เมื่อมีการสัมผัสกับแต่ละอื่น ๆ และมีการติดต่อเพิ่มเติม ในบริบทโรงเรียน
เด็กสามารถโต้ตอบและทำงานร่วมกันมากขึ้นกับเพื่อนร่วมชั้นคนซึ่งนั่งติดกับพวกเขาหรือในกลุ่มเดียวกัน.
เป็นผลให้พวกเขาได้รับรู้ว่าเพื่อนร่วมชั้นเรียนเหล่านี้เป็นอย่างดีและพวกเขารับรู้ในเชิงบวก สมาคมอย่างมีนัยสำคัญ
ของความใกล้ชิดทางกายภาพในห้องเรียนและการรับรู้แบบ peer สถานะจึงอาจจะมีการ
อธิบายโดยเพิ่มโอกาสที่จะทำงานร่วมกันและมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมาคมขนาดเล็กบุคคลระยะห่างกับความชื่นชอบและความนิยม ( ทั้งบุคคล และสอง
) สอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการเพียงและหญิงติดต่อทฤษฎี
( เช่น เพ็ตติกรูว์& tropp , 2006 ; zajonc , 2001 ) ทฤษฎีนี้ระบุว่า คนที่คิดเชิงบวกมากขึ้น
เกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆเมื่อพวกเขาจะสัมผัสกับแต่ละอื่น ๆและมีการติดต่อเพิ่มเติม
ในบริบทของโรงเรียนสมาคมขนาดเล็กบุคคลระยะห่างกับความชื่นชอบและความนิยม ( ทั้งบุคคล และสอง
) สอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการเพียงและหญิงติดต่อทฤษฎี
( เช่น เพ็ตติกรูว์& tropp , 2006 ; zajonc , 2001 ) ทฤษฎีนี้ระบุว่า คนที่คิดเชิงบวกมากขึ้น
เกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆเมื่อพวกเขาจะสัมผัสกับแต่ละอื่น ๆและมีการติดต่อเพิ่มเติม
ในบริบทของโรงเรียนเด็กสามารถโต้ตอบ และร่วมมือกับเพื่อนคนที่นั่งข้างๆ หรืออยู่ในกลุ่มเดียวกัน
เป็นผลให้พวกเขาได้รู้จักเพื่อนๆเหล่านี้ดี และรับรู้ได้เป็นอย่างดี ทางด้านสมาคม
ของความใกล้ชิดทางกายภาพในชั้นเรียนและเพื่อนรับรู้สภาพ ดังนั้น อาจจะมีโอกาสเพิ่มขึ้น
อธิบายโดยประสานงานและโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ