In our conversations with Scratcher

In our conversations with Scratchers, we heard young designers describe evolving
understandings of themselves, their relationships to others, and the technological world around
them. This was a surprising and fascinating dimension of participation with Scratch – a
dimension not captured by our framing of concepts and practices. Thus, as the final step in
articulating our computational thinking framework, we added the dimension of perspectives to
describe the shifts in perspective that we observed in young people working with Scratch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสนทนากับ Scratchers ของเรา เราได้ยินนักออกแบบหนุ่มอธิบายพัฒนาเปลี่ยนความเข้าใจของตัวเอง ความสัมพันธ์กับคนอื่น และโลกเทคโนโลยีสถานพวกเขา นี้เป็นมิติที่น่าแปลกใจ และน่าสนใจของมีส่วนร่วมด้วยตั้งแต่ต้น – การขนาดไม่จับ โดยในรูปแบบของแนวคิดและการปฏิบัติของเรา ดังนั้น เป็นขั้นตอนสุดท้ายในarticulating กรอบการคิดคำนวณของเรา เราได้เพิ่มมิติของมุมมองการอธิบายกะในมุมมองที่เราพบในคนหนุ่มสาวที่ทำงานกับรอยขีดข่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการสนทนาของเรากับ Scratchers เราได้ยินนักออกแบบหนุ่มอธิบายการพัฒนา
ความเข้าใจของตัวเองความสัมพันธ์ของพวกเขากับคนอื่น ๆ และโลกเทคโนโลยีรอบตัว
พวกเขา นี่คือมิติที่น่าแปลกใจและน่าสนใจของการมีส่วนร่วมกับ Scratch -
มิติไม่ได้บันทึกโดยกรอบของแนวความคิดและการปฏิบัติ ดังนั้นจึงเป็นขั้นตอนสุดท้ายใน
การสื่อสารกรอบความคิดของเราคำนวณเราได้เพิ่มมิติมุมมองที่จะ
อธิบายถึงการเปลี่ยนแปลงในมุมมองที่เราพบในคนหนุ่มสาวที่ทำงานร่วมกับรอยขีดข่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทสนทนาของเรากับ scratchers เราได้ยินนักออกแบบหนุ่มอธิบายการพัฒนา
ความเข้าใจของตัวเอง ความสัมพันธ์กับผู้อื่น และเทคโนโลยีของโลกรอบๆ
. นี่มันแปลกและน่าสนใจของการมีส่วนร่วมกับรอยขีดข่วนและมิติ
มิติไม่จับโดยกรอบของแนวคิดและการปฏิบัติ ซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้ายใน
กรอบคิดเชิง articulating ของเราเราได้เพิ่มมิติของมุมมอง

อธิบายกะในมุมมองที่เราพบในคนหนุ่มสาวทำงานกับรอยขีดข่วน