Researchers in the field of interna

Researchers in the field of international business often pursue a dichotomous approach to examining developed (e.g., Europe, U.S. and Japan) and developing countries, assuming high homogeneity within each class. For decades, researchers have insightfully diagnosed motives, behaviors, strategies, and practices of internationalization by developed country multinational enterprises (MNEs). At the same time, they insightfully assessed similar issues for firms from developing countries (Aulakh et al., 2000, Peng et al., 2009 and Yiu et al., 2007). A handful of studies compare international business decisions, strategies and performances between developed and developing country MNEs (e.g., Chua et al., 2009 and Khanna and Palepu, 1997) or between firms from different developed countries, notably Japan, U.S. and Europe (e.g., Cappelli et al., 2010, Granstrand, 1999 and Kotabe and Omura, 1989). Despite these efforts, our understanding of comparative insights into various international business and management issues for firms from different countries remains incomplete especially when comparing firms from different developing countries. This gap has serious repercussions today because firms compete internationally against rivals from countries within the same class. For instance, developing country MNEs in similar industries or businesses often vie for the same type or segment of foreign consumers in a host country rather than competing against developed country counterparts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิจัยในสาขาธุรกิจระหว่างประเทศมักจะไล่ตามวิธีการ dichotomous เพื่อความเป็นเนื้อเดียวกันสูงการตรวจสอบการพัฒนา (เช่นยุโรปเราและญี่ปุ่น) และประเทศที่พัฒนาแล้วสมมติว่าแต่ละชั้น สำหรับทศวรรษที่ผ่านมานักวิจัยได้รับการวินิจฉัยคนรู้พฤติกรรมแรงจูงใจกลยุทธ์และการปฏิบัติของสากลโดยองค์กรพัฒนาประเทศข้ามชาติ (mnes)ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็คนรู้การประเมินปัญหาที่คล้ายกันสำหรับ บริษัท จากประเทศกำลังพัฒนา (aulakh, et al., 2000, Peng et al. 2009 และ yiu et al., 2007) กำมือของการศึกษาเปรียบเทียบการตัดสินใจทางธุรกิจระหว่างประเทศกลยุทธ์และการแสดงระหว่างการพัฒนาและการพัฒนา mnes ประเทศ (เช่น Chua et al. 2009 และคันนาและ palepu,1997) หรือระหว่าง บริษัท จากประเทศที่พัฒนาที่แตกต่างกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศญี่ปุ่นเรา และยุโรป (เช่น Cappelli, et al., 2010, granstrand, 1999 และ kotabe และ Omura, 1989) แม้จะมีความพยายามเหล่านี้ความเข้าใจของเราเปรียบเทียบข้อมูลเชิงลึกในประเด็นต่างๆและการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศสำหรับ บริษัท จากต่างประเทศยังคงไม่สมบูรณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับ บริษัท จากประเทศกำลังพัฒนาที่แตกต่างกัน ช่องว่างนี้มีผลกระทบอย่างรุนแรงวันนี้เพราะ บริษัท ต่างประเทศในการแข่งขันกับคู่แข่งจากประเทศภายในชั้นเดียวกัน ตัวอย่างเช่นการพัฒนา mnes ประเทศในอุตสาหกรรมที่คล้ายกันหรือธุรกิจมักจะแย่งประเภทเดียวกันหรือส่วนของผู้บริโภคต่างประเทศในประเทศเจ้าภาพมากกว่าการแข่งขันกับประเทศที่พัฒนาแล้ว counterparts

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิจัยด้านธุรกิจระหว่างประเทศมักจะติดตามวิธีการแบบ dichotomous เพื่อตรวจสอบพัฒนา (เช่น ยุโรป สหรัฐฯ และญี่ปุ่น) และ ประเทศกำลังพัฒนา สมมติว่า homogeneity สูงภายในแต่ละชั้น สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา นักวิจัยได้ insightfully วินิจฉัยไม่สนคำครหา พฤติกรรม กลยุทธ์ และการปฏิบัติของนานาประเทศพัฒนาวิสาหกิจข้ามชาติ (MNEs) โดย ในเวลาเดียวกัน พวกเขา insightfully ประเมินปัญหาคล้ายบริษัทจากประเทศกำลังพัฒนา (Aulakh et al., 2000, Peng et al., 2009 และ Yiu et al., 2007) หยิบศึกษาเปรียบเทียบการตัดสินใจธุรกิจ กลยุทธ์ และแสดงระหว่างประเทศพัฒนา และ MNEs (เช่น Chua et al., 2009 และคันนาและ Palepu 1997) หรือ ระหว่างบริษัทจากประเทศพัฒนาแล้วต่าง ๆ ยวดญี่ปุ่น สหรัฐอเมริกาและยุโรป (เช่น Cappelli et al., 2010, Granstrand, 1999 และ Kotabe และอุรา กา 1989) แม้ มีความพยายามเหล่านี้ เราเข้าใจลึกเปรียบเทียบธุรกิจระหว่างประเทศและปัญหาการจัดการต่าง ๆ สำหรับบริษัทจากต่างประเทศยังคงไม่สมบูรณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบบริษัทจากประเทศกำลังพัฒนาต่าง ๆ ช่องว่างนี้มีร้ายรุนแรงวันนี้เนื่องจากบริษัทแข่งขันกับคู่แข่งจากประเทศภายในประเภทเดียวกันในระดับสากล ตัวอย่าง ประเทศกำลังพัฒนา MNEs ในอุตสาหกรรมหรือธุรกิจคล้ายกันมักจะวีชนิดเดียวกันหรือส่วนของผู้บริโภคต่างประเทศในประเทศเจ้าภาพแทนที่แข่งขันกับประเทศที่พัฒนาแล้วคู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจัยในฟิลด์ของธุรกิจระหว่างประเทศบ่อยครั้ง dichotomous ไล่ตามแนวทางที่จะตรวจสอบได้พัฒนา(เช่นยุโรปสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น)และประเทศที่กำลังพัฒนาซึ่งประกอบขึ้นด้วยส่วนที่เหมือนกัน,ระดับสูง ภายใน แต่ละ สำหรับช่วงเวลาหลายทศวรรษนักวิจัยมีแรงกระตุ้นนิยามความหมายใจความหนึ่งแพทย์วินิจฉัยว่าพฤติกรรมกลยุทธ์และแนวทางปฏิบัติของระหว่างประเทศโดยประเทศที่พัฒนาแล้วบริษัทข้ามชาติ( mnes )ในช่วงเวลาเดียวกันที่นิยามความหมายใจความหนึ่งประเมินปัญหาที่คล้ายกันสำหรับบริษัทจากประเทศกำลังพัฒนา( aulakh et al . 2000 Peng et al . 2009 และ yiu et al . 2007 ) หยิบมือหนึ่งของการศึกษาเปรียบเทียบการแสดงและกลยุทธ์การตัดสินใจทางธุรกิจระหว่างประเทศระหว่างพัฒนาและการพัฒนาประเทศ mnes (เช่นชัว et al . 2009 khanna และ palepu1997 )หรือระหว่างบริษัทจากประเทศที่พัฒนาแล้วต่างกันโดยเฉพาะประเทศญี่ปุ่นสหรัฐอเมริกาและยุโรป(เช่น cappelli et al . 2010 granstrand 1999 kotabe และ omura 1989 ) แม้ว่าจะมีความพยายามเหล่านี้การทำความเข้าใจของเราด้วยความเข้าใจอย่างลึกซึ้งความได้เปรียบในการจัดการธุรกิจและนานาชาติที่หลากหลายสำหรับบริษัทจากประเทศต่างๆก็ยังไม่แล้วเสร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับบริษัทจากประเทศกำลังพัฒนาอื่น ช่องว่างนี้มีผลกระทบอย่างรุนแรงในวันนี้เนื่องจากบริษัทสามารถแข่งขันกับคู่แข่งในระดับสากลจากประเทศในระดับเดียวกัน ยกตัวอย่างเช่นmnes ประเทศกำลังพัฒนาในอุตสาหกรรมความเหมือนหรือธุรกิจมักแข่งขันสำหรับตลาดหรือ ประเภท เดียวกันของ ผู้บริโภค ต่างประเทศในประเทศ เจ้าภาพ ที่มากกว่าแข่งขันกับประเทศที่พัฒนาแล้ว