1960s[edit]Until the 1960s, Paris w

1960s[edit]
Until the 1960s, Paris was considered to be the center of fashion throughout the world. However, between 1960 and 1969 a radical shake-up occurred in the fundamental structure of fashion. From the 1960s onward, there would never be just one single, prevailing trend or fashion but a great plethora of possibilities, indivisibly linked to all the various influences in other areas of people's lives. Prosperity and the emergence of a distinct teenager culture, combined with the counterculture movement, would all have major effects on fashion.

After 30 years of conservative clothing styles, the '60s saw a kind of throwback to the 1920s with women once again adopting a childlike look with bobbed haircuts and progressively less modest clothing. At the start of the decade skirts were knee-length, but steadily became shorter and shorter until the mini-skirt emerged in 1965. By the end of the decade they had shot well above the stocking top, making the transition to tights inevitable.

Many of the radical changes in fashion developed in the streets of London, with such gifted designers as Mary Quant (known for launching the mini skirt) and Barbara Hulanicki (the founder of the legendary boutique Biba). Paris also had its share of new and revolutionary designers, including Pierre Cardin (known for his visionary and skillfully cut designs), André Courrèges (known for his futuristic outfits and for launching the mini skirt along with Mary Quant), Yves Saint Laurent (known for his revolutionary yet elegant fashions), and Emanuel Ungaro (known for his imaginative use of color and bold baroque contrasts). In the United States, Rudi Gernreich (known for his avant-garde and futuristic designs) and James Galanos (known for his luxurious ready-to-wear) were also reaching a young audience. The main outlets for these new young fashion designers were small boutiques, selling outfits that were not exactly 'one-offs', but were made in small quantities in a limited range of sizes and colors. However, not all designers took well to the new style and mood. In 1965, Coco Chanel mounted a rearguard action against the exposure of the knee and Balenciaga resolutely continued to produce feminine and conservative designs.

The basic shape and style of the time was simple, neat, trim, and colorful. Hats had already began their decline in the previous decade and were now almost completely extinct except for special occasions. Lower kitten heels were a pretty substitute to stilettos. Pointed toes gave way to chisel shaped toes in 1961 and to an almond toe in 1963. Flat boots also became popular with very short dresses in 1965 and eventually they rose up the leg and reached the knee.

The '60s for the first time saw a widespread assortment of popular hairstyles, including bobs, pageboy cuts, and beehives.

Two notable and influential designers in the 1960s were Emilio Pucci and Paco Rabanne. Emilio Pucci's sportswear designs and prints inspired by Op art, psychedelia, and medieval heraldic banners earned him a reputation that extended far beyond the circles of high society. His sleek shift dresses, tunics, and beachwear, created a 'Puccimania' that was all part of a movement to liberate the female form and his designs are today synonymous with the 1960s. Francisco Rabaneda Cuervo (later Paco Rabanne) opened his first couture house in 1966 and, from the start, produced resolutely modern designs. Rather than using conventional dress materials, he created garments from aluminum, Rhodoid, and pieces of scrap metal. His designs, as well as being experimental, were also closely in tune with what modern adventurous young women wanted to wear. Among his innovations are the seamless dress made, after much experiment, by spraying vinyl chloride on to a mold, and the low-budget disposable dress made of paper and nylon thread. Rabanne was also the first fashion designer to use black models, which very nearly resulted in his dismissal from the Chambre Syndicale de la Couture Parisienne. The success of his perfume Calandre helped support the less profitable areas of his work, while his utopianism assured him a unique position in the conservative world of haute couture.

The principal change in menswear in the 1960s was in the weight of the fabric used. The choice of materials and the method of manufacture produced a suit that, because it was lighter in weight, had a totally different look, with a line that was closer to the natural shape of the body, causing men to look at their figures more critically. The spread of jeans served to accelerate a radical change in the male wardrobe. Young men grew their hair down to their collars and added a touch of color, and even floral motifs, to their shirts. The polo neck never succeeded in replacing the tie, but the adoption of the workman's jacket in rough corduroy, and especially the Mao jacket proved to be more than simply a political statement. A few futuristic rumblings were set off by Pierre Cardin and Andre Courrèges, but the three-piece suit still survived intact.

In the early 1960s there were influential 'partnerships' of celebrities and high-fashion designers, most famously Audrey Hepburn with Givenchy, and Jackie Kennedy with Oleg Cassini. Also, many models had a very profound effect on fashion, most notably Twiggy, Veruschka, Jean Shrimpton. Early in the decade, culottes were in style and the bikini finally came into fashion in 1963. The hippie and psychedelic movements late in the decade also had a strong influence on clothing styles, including bell-bottom jeans (designed by the English tailor Tommy Nutter, from his Savoy store), tie-dye and batik fabrics, as well as paisley prints.

1970s[edit]
Nicknamed the 'me' decade; 'please yourself' was the catchphrase of the 1970s. Some saw it as the end of good taste. The decade began with a continuation of the hippie look of the late 1960s, with kaftans, Indian scarves, and floral-print tunics. Jeans remained frayed and bell-bottomed, tie dye was still popular, and the fashion for unisex mushroomed. An immense movement claiming civil rights for blacks combined with the influence of soul music from the USA created a nostalgia for Africa and African culture. A radical chic emerged, influenced by the likes of James Brown, Diana Ross, Angela Davis, and the Black Panthers, in everything from afro hairstyles to platform soles. During the 1970s brands greatly increased their share of the international market. Hems began dropping in 1974 to below the knee, until finally reaching the lower mid calf in 1977 and shoulderlines were dropped. After 1975, fashions came to be dominated by the "disco look" which included feathered women's haircuts and on men, the three-piece leisure suit. Bell-bottomed pants would remain popular through the entire decade.

Perhaps the two most innovative fashion designers in 1970s France were Kenzo Takada and Sonia Rykiel. The undisputed star of Parisian fashion in the 1970s, Kenzo drew his inspiration from all over the world, mixing Western and Oriental folk influences with a fantastic joie de vivre and an instinctive understanding of what his young customers wanted. With his fluid lines, unusual prints, clever accessories, and finery that was hitherto unprecedented in ready-to-wear, he very much turned the fashion world upside down. The queen of figure-hugging knits, in 1974, Sonia Rykiel designed her first pullovers with reversed seams. However, more than that, she created a whole range of clothes that were extremely individual and yet could be worn almost anywhere. The Rykiel style, dominated by fluid knitted garments, dark blacks, rhinestones, long boa-like scarves, and little crocheted hats, conquered the American market, and even to this day Rykiel is considered by many Americans as the true successor of Chanel.

Because of punk, London retained a considerable degree of influence over fashion, most significantly in the boutiques of the King's Road, where Vivienne Westwood's boutique, SEX, which opened in 1971, blew with the prevailing wind. This temple of British iconoclasm centered on fetishistic accessories and ranges of clothing in which black rubber and steel studs were the external signs of an underlying sadism. Postmodernist and iconoclastic in essence the punk movement was a direct reaction to the economic situation during the economic depression of the period, the vehicle for a hatred that was more visceral than political. Punk had at its heart a manifesto of creation through disorder. With their ripped T-shirts, Red Indian hairstyles, Doc Martens, bondage trousers, and chains, the punks exported an overall feeling of disgust around the globe.

Another popular British style was the resolutely unmodern, feminine, countrified style of clothing popularized by Laura Ashley, which consisted of long flounced skirts and high-necked blouses in traditional floral prints, worn with crocheted shawls. Laura Ashley started out running a small business in Wales in the mid-1960s and the company continued to expand until the accidental death of its owner in 1985. Laura Ashley was not the only designer to look nostalgically to the past. Fashions based on the 1920s, 30s, 40s, and 50s were popular throughout much of the decade, with Hollywood films like The Godfather and The Great Gatsby, and numerous exhibitions on costume history at the Metropolitan Museum of Art in New York increasing their popularity. In Japan, the boutiques of Tokyo's fashionable Harajuku district sold many reworked versions of traditional British and American looks.

In the United States, the general trend in fashion was towards simplification and longer skirts, although many women reacted negatively to the midi-length, which they felt to be aging. Pants, on the other hand, earned unanimous approval. Jeans profited most from becoming an accepted part of the American fashion scene in the 1970s, their new-found respectability deriving from their inclusion in collectio

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] 1960s
จนถึงปี 1960 ปารีสถูกพิจารณาให้เป็นศูนย์กลางของแฟชั่นทั่วโลก อย่างไรก็ตาม 1960 และ 1969 shake-up รุนแรงเกิดขึ้นในโครงสร้างพื้นฐานของแฟชั่น จากปี 1960 เป็นต้นไป จะไม่มีเพียงหนึ่งเดียว เป็นแนวโน้ม หรือแฟชั่น แต่มากมายไป indivisibly เชื่อมโยงกับอิทธิพลต่าง ๆ ทั้งหมดในพื้นที่อื่น ๆ ของชีวิตของผู้คน ความเจริญรุ่งเรืองและการเกิดขึ้นของวัฒนธรรมวัยรุ่นแตกต่างกัน รวมกับย้ายวัฒนธรรมต่อต้าน จะมีผลกระทบสำคัญบนแฟชั่น

หลังจาก 30 ปีของเสื้อผ้าที่หัวเก่า ยุค 60s ' เห็นแบบใหญ่ throwback เพื่อ 1920 กับผู้หญิงอีกครั้งใช้แบบ childlike bobbed haircuts และเสื้อผ้าที่เจียมเนื้อเจียมตัวน้อยความก้าวหน้า ที่จุดเริ่มต้นของทศวรรษกระโปรงมีความยาว เข่า ได้อย่างต่อเนื่องกลายเป็นสั้นลง และสั้นลงจนกระโปรงมินิเกิดในปี 1965 โดยจุดสิ้นสุดของทศวรรษที่ผ่านมาพวกเขาได้ยิงดีข้างบนเก็บสต็อก การเปลี่ยนแปลงเสื้อหลีกเลี่ยงไม่ได้

การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในแฟชั่นมากมายพัฒนาในลอนดอน ด้วยเช่นมีพรสวรรค์ออกแบบรับเชิญ (ผู้ก่อตั้งของตำนานร้าน Biba) และ Mary Quant ว่าเปิดกระโปรงมินิ) ปารีสยังมีส่วนแบ่งของออกใหม่ และการปฏิวัติ รวม Pierre Cardin (เรียกว่าการออกแบบรูปตัด และวิสัยทัศน์ของเขา), André Courrèges (เรียกชุดของเขามากมาย และเปิดกระโปรงมินิกับ Mary Quant), Yves เซนต์ Laurent ว่าแฟชั่นปฏิวัติ แต่หรูหราของเขา), และเอ็มมานูเอล Ungaro (รู้จักการใช้จินตนาการของสีและบาโรกแตกตัวหนา) ในสหรัฐอเมริกา Rudi Gernreich ว่าเขาออกแบบโอ่โถง และอนาคต) และเจมส์ Galanos ว่า ready-to-wear หรูหราของเขา) ก็ยังถึงผู้ชมหนุ่มสาว ร้านค้าหลักการออกแบบแฟชั่นหนุ่มสาวเหล่านี้ใหม่ลิฟท์ขนาดเล็ก ขายชุดที่มี 'one-offs' ไม่ตรง แต่ทำในปริมาณเล็กน้อยในช่วงจำกัดของขนาดและสี ได้ อย่างไรก็ตาม นักออกแบบทั้งหมดไม่เอากับสไตล์ใหม่และอารมณ์ดี ในปี 1965 โคโค่ชาแนลแบบ rearguard การกระทำกับความเสี่ยงของเข่า และ Balenciaga resolutely ต่อการผลิตหัวเก่า และผู้หญิงแบบนั้น

รูปร่างพื้นฐานและลักษณะของใบได้ง่าย เรียบร้อย ตัด และสีสัน หมวกได้แล้วเริ่มการปฏิเสธของพวกเขาในทศวรรษก่อนหน้านี้ และตอนนี้ได้สูญเกือบหมดยกเว้นโอกาสพิเศษ ลดส้นลูกแมวได้แทนสวย stilettos เท้าชี้ให้ทางสลักรูปเท้า ใน 1961 และเท้าเป็นอัลมอนด์ใน 1963 รองเท้าแบนยังเป็นที่นิยมกับชุดสั้นมากในปี 1965 และในที่สุดพวกเขาได้ลุกขึ้นขา และถึงเข่า

' ยุค 60s ในครั้งแรกเวลาเห็นบ๊อบจัดประเภทที่แพร่หลายของทรงผมยอดนิยม รวมทั้ง pageboy ตัด และ beehives.

ออกแบบโดดเด่น และมีอิทธิพลในช่วงปี 1960 สองคำ Emilio Pucci Rabanne ปา Emilio Pucci ออกแบบชุดกีฬาและบันดาลใจจากศิลปะ Op, psychedelia และยุคกลาง heraldic ป้ายพิมพ์รับเขาชื่อเสียงที่ขยายไกลเกินวงสังคมสูง เขากะเงาชุด tunics สวมชุดว่าย น้ำ สร้าง และ 'Puccimania' ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวเพื่อปลดปล่อยแบบหญิง และแบบของเขามีวันนี้พ้องกับปี 1960 ฟรานซิสโก Rabaneda Cuervo (หลังปา Rabanne) เปิดบ้านสูงแรกเป็น ก ผลิตจากเริ่มต้น การออกแบบที่ทันสมัย resolutely แทนที่ใช้วัสดุเครื่องแต่งกายทั่วไป เขาสร้างเสื้อผ้าจากอลูมิเนียม Rhodoid และชิ้นส่วนของเศษโลหะ ยังอย่างใกล้ชิดในการออกแบบของเขา ตลอดจนการทดลอง ได้แต่งกับหญิงสาวสมัยใหม่ผจญภัยที่ต้องการสวมใส่ ในนวัตกรรมของเขาเป็นเสื้อไม่มีรอยต่อทำ หลังจากการทดลองมาก พ่นคลอไรด์ไวนิลระบบแม่พิมพ์ และเสื้อผ้าอ้อมราคาประหยัดทำด้ายไนลอนและกระดาษ Rabanne ยังเป็นสาวแรกใช้รุ่นสีดำ ซึ่งทำให้เขาไล่ออกจากสวีมอบ Syndicale de la Couture มากเกือบ ความสำเร็จของน้ำหอมของเขา Calandre ช่วยสนับสนุนพื้นที่กำไรน้อยของเขา ในขณะที่ utopianism เขาใจเขาตำแหน่งเฉพาะในโลกหัวเก่าของ haute couture

การเปลี่ยนแปลงหลักในเม็นสแวร์ 1960 น้ำหนักของผ้าที่ใช้งานได้ เลือกวัสดุและวิธีการผลิตผลิตชุดที่ เนื่องจากมันเบาในน้ำหนัก ดูทั้งหมดแตกต่างกัน มีสายที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติของร่างกาย ทำให้คนมองที่ตัวเลขมากถึง การแพร่กระจายของกางเกงยีนส์ให้บริการเพื่อเร่งการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในตู้เสื้อผ้าชาย คนโตของผมลงโคลลาร์ของพวกเขา และเพิ่มสัมผัสของสี และโดดเด่นแม้กระทั่งดอกไม้ เสื้อของพวกเขา คอโปโลไม่เคยประสบความสำเร็จในการแทนเสมอ แต่ของแจ็คเก็ตของรำใน corduroy หยาบ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเสื้อเหมาพิสูจน์ให้ มากกว่าเพียงแค่คำสั่งทางการเมือง Rumblings กี่อนาคตกำหนดปิด โดย Andre Courrèges และ Pierre Cardin แต่ชุดเฟอร์นิเจอร์สามยังคงรอดชีวิตเหมือนเดิม

ในช่วงปี 1960 มีมีอิทธิพล 'หุ้น' ของดาราและนักออกแบบแฟชั่นสูง มากที่สุดซึ่งออเดรย์เฮปเบิร์นกับ Givenchy และ Jackie เคนเนดีกับ Oleg สสินี ยัง หลายรูปแบบมีผลลึกซึ้งมากในแฟชั่น สุดยวด Twiggy, Veruschka Jean Shrimpton ในช่วงทศวรรษ culottes อยู่ในสไตล์ และบิกินี่สุดท้ายมาเป็นแฟชั่นใน 1963 ฮิปปี้และไซคีเดลิคเคลื่อนไหวในทศวรรษยังมีอิทธิพลในรูปแบบเสื้อผ้า รวมถึงกางเกงยีนส์ bell-bottom (ออกแบบ โดย Tommy Nutter จากร้านของเขาซาวอยเสื้อผ้าภาษาอังกฤษ), tie-dye และผ้าบาติกผ้า ตลอดจนลายพิมพ์

ทศวรรษ 1970 [แก้ไข]
ชื่อเล่น 'ฉัน' ทศวรรษ 'โปรดตัวเอง' เป็นสำนวนติดปากของสาว ๆ บางคนเห็นมันเป็นจุดสิ้นสุดของรสชาติที่ดี ทศวรรษเริ่มต้น ด้วยต่อเนื่องมองฮิปปี้ของปลายปี 1960, kaftans ผ้าพันคออินเดีย และดอกไม้พิมพ์ tunics กางเกงยีนส์ยังคงหลุดลุ่ย และ bell-bottomed การย้อมสียังคงนิยม และแฟชั่นสำหรับ unisex mushroomed การเคลื่อนไหวใหญ่อ้างสิทธิพลเมืองสำหรับดำรวมกับอิทธิพลของจิตวิญญาณดนตรีจากสหรัฐอเมริกาสร้างความคิดถึงในวัฒนธรรมแอฟริกาและแอฟริกา เก๋รุนแรงเกิด อิทธิพล โดยชอบของเจมส์บราวน์ ไดอาน่ารอสส์ แองเจส และ Panthers ดำ ในทุกอย่างจากทรงผมอัฟโฟรกับพื้นเวที ในช่วงทศวรรษ 1970 แบรนด์เพิ่มขึ้นอย่างมากของส่วนแบ่งของตลาดต่างประเทศ Hems เริ่มปล่อยใน 1974 ถึงใต้เข่า จนถึงล่างกลางลูกสุดท้าย ใน 1977 และ shoulderlines ถูกตัดทิ้ง หลังจากปี 1975 แฟชั่นมาถูกครอบงำ โดย "ดิสโก้มอง" ซึ่งรวม haircuts เยี่ยมผู้หญิง และ ผู้ชาย เหมาะกับการพักผ่อนเฟอร์นิเจอร์สาม กางเกง bell-bottomed จะยังคงเป็นที่นิยมผ่านการทั้งทศวรรษ

ทีสองเป็นนวัตกรรมแฟชั่นนักออกแบบในทศวรรษ 1970 ฝรั่งเศสเค็นโซ Takada และโซเนีย Rykiel ดาวว่าแฟชั่นปารีสในทศวรรษ 1970 เค็นโซดึงแรงบันดาลใจจากทั่วโลก ผสมพื้นเมืองและตะวันมีผลต่อความยอดเยี่ยม joie de vivre และความเข้าใจเกี่ยวกับภาวะบอบบางลูกค้าสาวของเขาต้อง กับเขาของเหลว พิมพ์ผิดปกติ อุปกรณ์ฉลาด finery ที่มาจนบัดเป็นประวัติการณ์ใน ready-to-wear เขามากคว่ำโลกแฟชั่น ราชินีของกอดรูป knits, 1974 โซเนีย Rykiel มา pullovers แรกของเธอกับกลับตะเข็บ อย่างไรก็ตาม มากกว่า ที่เธอสร้างขึ้นทั้งช่วงของเสื้อผ้าที่แต่ละอย่างมาก และยัง สามารถสวมใส่ได้เกือบทุก ลักษณะ Rykiel ครอบงำ โดยเสื้อผ้าที่ถักของเหลว ดำมืด rhinestones ผ้าพันคอยาวเหมือนบัว และน้อยรเช หมวก การเอาชนะตลาดอเมริกัน และแม้ถึงวันนี้ Rykiel ถือว่าคนอเมริกันจำนวนมากเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงของชาแนล

เพราะพังค์ ลอนดอนสะสมอิทธิพลแฟชั่น ในร้านของกษัตริย์ Road, Vivienne ซเวสท์วูดบูติค เพศ ซึ่งเปิดในปี 1971 ได้พัด มีลมเป็นที่สุดอย่างมีนัยสำคัญในระดับมากขึ้น วัดนี้แปลก fetishistic อุปกรณ์และช่วงของเสื้อผ้าใน studs เหล็กและยางสีดำที่มีสัญญาณภายนอกของซาดิสม์เป็นต้นลัทธิทำลายรูปเคารพที่อังกฤษ Postmodernist และ iconoclastic นั้งย้ายพังก์เป็นปฏิกิริยาโดยตรงกับสถานการณ์ทางเศรษฐกิจในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำของรอบระยะเวลา ยานพาหนะสำหรับความเกลียดชังที่อวัยวะภายมากขึ้นกว่าการเมือง พังค์มีห้องพักที่ประกาศสร้างผ่านโรค กับการคัดลอกมาเสื้อยืด อินเดียแดงทรงผม Doc Martens กางเกงชาย โซ่ punks ส่งออกมีความรู้สึกโดยรวมของชังทั่วโลก

สไตล์อังกฤษนิยมอื่นถูก popularized โดยแอชลีย์ลอรา เสื้อผ้าสไตล์ resolutely unmodern ผู้หญิง countrified ซึ่งประกอบด้วยกระโปรงยาว flounced และบ้าน high-necked ในแบบพิมพ์ สวมใส่ ด้วยฝ้ายรเช แอชลีย์ลอราเริ่มออกทำงานธุรกิจขนาดเล็กในเวลส์ในช่วงกลาง 1960 และบริษัทที่ขยายตัวจนตายโดยไม่ตั้งใจของเจ้าของในปี 1985 แอชลีย์ลอราไม่แบบเดียวในการค้นหา nostalgically ในอดีต แฟชั่นตาม 1920, 30s ยุค 40 และผสมได้รับความนิยมตลอดนิทรรศการมากของทศวรรษ กับภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดชอบชวนหาเรื่องและเดอะดี Gatsby และอีกมากมายเกี่ยวกับประวัติเครื่องแต่งกายที่นครพิพิธภัณฑ์ในนิวยอร์กเพิ่มความนิยมของพวกเขา ในญี่ปุ่น ร้านเสื้อผ้าโตเกียวแฟชั่นฮาราจูกุย่านขายหลายรุ่นมาทำใหม่ของแบบอังกฤษ และอเมริกันดู

ในประเทศสหรัฐอเมริกา แนวโน้มทั่วไปแฟชั่นถูกรวบและกระโปรงยาว แม้ว่าผู้หญิงจำนวนมากปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นในเชิงลบ midi ความยาว ซึ่งพวกเขารู้สึกว่าการมีอายุ บนมืออื่น ๆ กางเกง ได้รับอนุมัติเป็นเอกฉันท์ กางเกงยีนส์ profited จากเป็น ส่วนยอมรับของแฟชั่นอเมริกันฉากในทศวรรษ 1970 บริษัทฯ จากการรวมใน collectio ของ respectability ใหม่พบมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1960 [ แก้ไข ]
จนกระทั่ง 1960 , ปารีสถูกพิจารณาว่าเป็นศูนย์กลางของแฟชั่นทั่วโลก อย่างไรก็ตาม ระหว่าง 1960 และ 1969 สั่นรุนแรงขึ้นที่เกิดขึ้นในโครงสร้างพื้นฐานของแฟชั่น จากปี 1960 เป็นต้นไป ก็จะไม่เป็นเพียงหนึ่งเดียว เกิดกระแส หรือแฟชั่น แต่ด้วยความดีของความเป็นไปได้indivisibly เชื่อมโยงทั้งหมดต่าง ๆ อิทธิพลในพื้นที่อื่น ๆของชีวิตของผู้คน ความเจริญและวิวัฒนาการของวัฒนธรรมวัยรุ่นที่แตกต่างกัน รวมกับวัฒนธรรมการเคลื่อนไหวทั้งหมดจะมีผลใหญ่ ๆในแฟชั่น

หลังจาก 30 ปีของรูปแบบเสื้อผ้าแบบอนุรักษ์นิยม' 60s เห็นเป็น throwback เพื่อ 1920 กับผู้หญิงอีกครั้งใช้ดูไร้เดียงสากับผมบ๊อบตัดผม และผู้ที่เจียมเนื้อเจียมตัวน้อยเสื้อผ้า ที่เริ่มต้นของทศวรรษ กระโปรงมีความยาวเข่า แต่อย่างต่อเนื่องกลายเป็นสั้นและสั้นจนกระโปรงเกิดในปี 1965 ในตอนท้ายของทศวรรษ พวกเขาได้ยิงเหนือถุงน่องบนทำให้เปลี่ยนเสื้อ

ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จำนวนมากของการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในแฟชั่นที่พัฒนาในถนนของกรุงลอนดอน มีนักออกแบบที่มีพรสวรรค์เช่นแมรี่จํานวน ( ที่รู้จักกันสำหรับการเปิดตัวกระโปรงมินิ ) และบาร์บารา hulanicki ( ผู้ก่อตั้งของ biba บูติกในตำนาน ) ปารีสยังมีส่วนแบ่งของนักออกแบบใหม่และการปฏิวัติ รวมถึง ปิแอร์การ์แดง ( ที่รู้จักกันของเขา ช่างจินตนาการ และถนัดตัดการออกแบบ )อังเดร courr . GES ( รู้จักชุดเบื้องหน้าของเขา และเปิดกระโปรงพร้อมกับแมรี่ จํานวน ) , Yves Saint Laurent ( ที่รู้จักกันสำหรับแฟชั่นปฏิวัติยังสง่างามของเขา ) และเอ็มมานูเอลซึ่ง ( รู้จักใช้จินตนาการของเขาสีและตัวหนาพิสดารแตกต่าง ) ในสหรัฐอเมริการูดี้ gernreich ( รู้จักกันของเขาเปรี้ยวจี๊ดและการออกแบบมากมาย ) และ เจมส์ galanos ( รู้จักหรูหราของเขาพร้อมที่จะสวมใส่ ) ก็ถึงผู้ชมที่เป็นเด็ก ช่องหลักสำหรับเหล่านี้ใหม่ออกแบบแฟชั่นหนุ่มบูติกขนาดเล็ก , ขายชุดที่ไม่ตรง ' หนึ่งไม่ชอบ แต่ให้ในปริมาณที่น้อยในช่วง จำกัด ของขนาดและสี อย่างไรก็ตามนักออกแบบไม่เอาดีกับรูปแบบใหม่และอารมณ์ ในปี 1965 ที่ Coco Chanel ถูกทหารกองหลังแอคชั่นกับแสงของเข่าและ Balenciaga เฉียบขาดอย่างต่อเนื่องเพื่อผลิตผู้หญิงและอนุลักษณ์การออกแบบ

พื้นฐานรูปร่างและลักษณะของเวลาได้ง่าย , เรียบร้อย , ตัด , และสีหมวกก็เริ่มลดลงในทศวรรษที่ผ่านมาและตอนนี้แทบจะสูญพันธุ์ ยกเว้นสำหรับโอกาสพิเศษ ส้นเท้าลูกแมวลดได้แทนสวยรองเท้าส้นเข็ม . นิ้วเท้าชี้ให้วิธีการสิ่วรูปเท้าในปี 1961 และอัลมอนด์นิ้วเท้าใน 1963 รองเท้าแบนยังกลายเป็นที่นิยมกับชุดสั้นมากใน 1965 และในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นขาถึงเข่า

' 60s ครั้งแรกเห็นการเลือกสรรอย่างกว้างขวางของทรงผมที่นิยมรวมทั้ง bobs , ตัด , เด็กยกกระเป๋า และ รังผึ้ง

สองเด่นและมีอิทธิพลมากในทศวรรษที่ 1960 มี เอมิลิโอ ปุชชี่ ผู้ออกแบบ และ Paco Rabanne . ของ เอมิลิโอ ปุช ชุดกีฬา ออกแบบและพิมพ์ที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก OP ศิลปะไซเคดี เลี ยและในยุคกลางเป็นตราประจำตระกูลแบนเนอร์เขาได้รับชื่อเสียงที่ขยายไกลเกินกว่าวงการของสังคมสูงเงาของเขาเปลี่ยนชุด , เสื้อ , beachwear , สร้าง puccimania ' ' ที่เป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวเพื่อปลดปล่อยรูปแบบหญิงและการออกแบบของเขาในวันนี้ตรงกันกับ 1960 ซานฟรานซิสโก rabaneda Cuervo ( ต่อมา Paco Rabanne ) เปิดบ้าน couture ของเขาครั้งแรกในปี 1966 และ ตั้งแต่เริ่มผลิต การออกแบบที่ทันสมัยเฉียบขาด . มากกว่าการใช้วัสดุตกแต่งทั่วไปเขาสร้างเสื้อผ้าจากอลูมิเนียม rhodoid และชิ้นส่วนของเศษโลหะ การออกแบบของเขา รวมทั้งถูกทดลอง ยังสอดคล้องกับสิ่งที่ทันสมัยอย่างใกล้ชิด หวาดเสียว หญิงสาวต้องการจะสวม ท่ามกลางนวัตกรรมของเขาไร้รอยต่อ ชุดทำ หลังจากการทดลองมาก โดยการฉีดพ่นสารไวนิลคลอไรด์บนแม่พิมพ์ และงบประมาณต่ำชุดทำจากกระดาษและทิ้งด้ายไนล่อนRabanne ก็ออกแบบแฟชั่นแรกที่จะใช้รุ่นสีดำ ที่เกือบจะทำให้เขาถูกไล่ออกจาก chambre syndicale de la Couture Parisienne . ความสำเร็จของน้ำหอม calandre ช่วยสนับสนุนพื้นที่กำไรน้อยกว่างานของเขา ในขณะที่ utopianism ของเขาทำให้เขามั่นใจตำแหน่งในโลกอนุรักษ์นิยมของ HAUTE COUTURE .

อาจารย์ใหญ่เปลี่ยนในบุรุษในยุค 60 ในน้ำหนักของผ้าที่ใช้ ทางเลือกของวัสดุและวิธีการผลิต ผลิตชุดนั้น เพราะมันเป็น น้ำหนัก เบา มีลักษณะที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับสายที่ใกล้ชิดกับรูปร่างตามธรรมชาติของร่างกาย ทำให้คนมองที่ตัวเลขของพวกเขามากขึ้นอย่างยิ่งการกระจายของกางเกงยีนส์เสิร์ฟเพื่อเร่งการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในตู้เสื้อผ้าผู้ชาย ชายหนุ่มผมยาวของตนลงกับปกของพวกเขาและเพิ่มสัมผัสของสีและลวดลายดอกไม้ ให้เสื้อของพวกเขา เสื้อโปโลคอไม่เคยประสบความสำเร็จในการแทนเสมอ แต่การยอมรับของคนงานของเสื้อในผ้าที่หยาบและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมาเสื้อพิสูจน์แล้วว่าเป็นมากกว่าเพียงแค่คำสั่งทางการเมือง .มีข่าวลือมากมายบางคนตั้งปิดโดย Pierre Cardin และอองเดร courr . เจส แต่ชุดสามชิ้นยังมีชีวิตอยู่ได้เหมือนเดิม

ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 มีผู้มีอิทธิพล ' พันธมิตร ' ของศิลปินและนักออกแบบแฟชั่นสูง ชื่อเสียงมากที่สุดกับ Givenchy Audrey Hepburn และแจ็คกี้เคนเนดีกับ Oleg Cassini . นอกจากนี้ หลายรุ่นได้ผลลึกซึ้งมากในแฟชั่น ส่วนใหญ่ยวด twiggy เวรูชก้า , ,ฌองชรีมป์เติ้น . ในช่วงต้นทศวรรษ ชุดกางเกงขาสั้นอยู่ในสไตล์และแฟชั่น บิกินี่ ก็เข้ามาใน 1963 ฮิปปี้และการเคลื่อนไหวประสาทหลอนสายในทศวรรษก็มีอิทธิพลอย่างมากต่อรูปแบบเสื้อผ้า รวมทั้งกางเกงก้นระฆัง ( ออกแบบโดยภาษาอังกฤษ ช่างตัดเสื้อ ทอมมี่ คนบ้า จากร้านซาวอยของเขา ) , มัดย้อมและผ้าบาติก รวมทั้งพิมพ์ Paisley

[ แก้ไข ]
1970ได้ฉายาว่า ' ฉัน ' ทศวรรษ ' โปรดตัวเองเป็นบทกลอนของทศวรรษ บางคนเห็นมันเป็นจุดสิ้นสุดของรสชาติที่ดี ทศวรรษ เริ่มมีความต่อเนื่องของฮิปปี้ดูจาก 1960 ล่าช้ากับ kaftans ผ้าพันคออินเดีย และเสื้อลายดอก . กางเกงยีนส์ยังคงลุ่ย และระฆัง bottomed , มัดย้อม ยังเป็นที่นิยม และ แฟชั่น unisex mushroomed .การเคลื่อนไหวเรียกร้องสิทธิอันยิ่งใหญ่สำหรับคนผิวดำ บวกกับอิทธิพลของเพลงวิญญาณ จาก USA สร้างความคิดถึงสำหรับแอฟริกาและวัฒนธรรมแอฟริกา เก๋ที่รุนแรงเกิดขึ้น โดยได้รับอิทธิพลจากชอบของ เจมส์ บราวน์ , Diana Ross , แองเจลล่า เดวิส และ เสือดำ ทุกอย่างจากทรงผมอัฟโฟรเพื่อแพลตฟอร์มที่ฝ่าเท้าในช่วงปี 1970 แบรนด์เพิ่มขึ้นอย่างมากส่วนแบ่งของตลาดต่างประเทศ ขอบเริ่มปล่อยใน 2517 ถึงใต้เข่า จนในที่สุดก็ถึงกลางน่องล่างในปี 1977 และ shoulderlines ตกไป หลังจากปี 1975 , แฟชั่นมาเป็นการปกครองโดย " ดิสโก้ดู " ซึ่งรวมขนตัดผมผู้หญิงและผู้ชายสามชิ้นว่างชุดระฆัง bottomed กางเกงจะยังคงเป็นที่นิยมผ่านทศวรรษทั้งหมด

บางทีสองนวัตกรรมมากที่สุดนักออกแบบแฟชั่นยุคฝรั่งเศสเป็นเคนโซ ทาคาดะ และ โซเนีย ดู . ดาวรุ่นของปารีสแฟชั่นในปี 1970 , เคนโซดึงแรงบันดาลใจจากทั่วโลกอิทธิพลตะวันตกและตะวันออกพื้นเมืองผสมกับมหัศจรรย์ Joie de Vivre และความเข้าใจโดยสัญชาตญาณของสิ่งที่ลูกค้าสาวของเขาต้องการ กับสาย , ของเหลวของเขาพิมพ์ฉลาดผิดปกติ , อุปกรณ์ , และวิภูษณะที่แต่ก่อนเคยในพร้อมที่จะสวมใส่ เขามาก กลายเป็นแฟชั่นโลกกลับหัว ราชินีแห่งรูปกอดถักในปี 1974โซเนีย ดูการออกแบบ pullovers ครั้งแรกของเธอกับกลับตะเข็บ อย่างไรก็ตาม กว่าที่เธอสร้างทั้งช่วงของเสื้อผ้าที่ถูกมากของแต่ละบุคคลและยังสามารถใส่ได้เกือบทุกที่ สไตล์ที่ดูโดดเด่นด้วยของเหลวเสื้อผ้าถัก , มืดดำ , rhinestones , งูเหลือมยาว เช่น ผ้าพันคอ และโครเชต์หมวก พิชิตตลาดอเมริกันและแม้วันนี้ดูถือว่าเป็นชาวอเมริกันจำนวนมากเป็นทายาทที่แท้จริงของ Chanel

เพราะไอ้ ลอนดอนจะมีอิทธิพลเหนือระดับที่ได้รับแฟชั่นมากที่สุดในร้านบูติกของถนนของพระราชา แล้ววิเวียน เวสต์วูด บูติค เพศ ซึ่งเปิดในปี 1971 , เป่าด้วยลม .วัดของชาวอังกฤษการทำลายรูปเคารพเป็นศูนย์กลางในอุปกรณ์ fetishistic และช่วงของเสื้อผ้าที่ยางดำและเหล็กเป็นสัญญาณภายนอกของต้นแบบซาดิสม์ . postmodernist iconoclastic สาระพังค์และในการเคลื่อนไหวโดยตรงการตอบสนองต่อสถานการณ์ทางเศรษฐกิจในช่วงภาวะซึมเศร้าทางเศรษฐกิจของระยะเวลา ยานพาหนะสำหรับความเกลียดชังที่เกี่ยวกับอวัยวะภายในมากกว่าการเมืองพังก์ได้หัวใจของการสร้างผ่านแถลงการณ์ของโรคที่ กับของพวกเขาฉีกเสื้อสีแดงอินเดียทรงผมหมอมาร์ตินทาส , กางเกง และโซ่ ไอ้คนถูกรู้สึกโดยรวมของการรังเกียจทั่วโลก

อื่นที่นิยมสไตล์อังกฤษเป็น resolutely unmodern , ผู้หญิง , สไตล์ countrified เสื้อผ้า popularized โดยลอร่าแอชลีย์ซึ่งประกอบด้วย flounced กระโปรงยาวและสูง คอ เสื้อในดอกไม้พิมพ์แบบดั้งเดิม , สวมใส่กับถักผ้าคลุมไหล่ ลอร่าแอชลีย์ เริ่มต้นจากธุรกิจเล็กๆ ในเวลส์ ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 และ บริษัท อย่างต่อเนื่องเพื่อขยายจนเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุของเจ้าของของมันในปี 1985 Laura Ashley ไม่ใช่นักออกแบบเท่านั้นที่จะดู nostalgically ในอดีต แฟชั่นตามยุค 1920 30s , 40s ,และ 50 ได้รับความนิยมตลอดมากของทศวรรษ กับภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดเหมือนเจ้าพ่อ และ The Great Gatsby และจัดนิทรรศการมากมายในประวัติศาสตร์เครื่องแต่งกายที่นครหลวงพิพิธภัณฑ์ศิลปะในนิวยอร์กเพิ่มความนิยมของพวกเขา ในญี่ปุ่น ร้านแฟชั่นฮาราจูกุ โตเกียว ย่านขายหลายรุ่นใหม่แบบอังกฤษและอเมริกัน ดู

ในสหรัฐอเมริกาแนวโน้มทั่วไปในแฟชั่นที่เรียบง่ายและเป็นทางยาวกระโปรง แต่ผู้หญิงหลายคนมีปฏิกิริยาในทางลบต่อค่าความยาวที่พวกเขารู้สึกว่าต้องอายุ กางเกง , บนมืออื่น ๆที่ได้รับการอนุมัติเป็นเอกฉันท์ กางเกงยีนส์ได้ประโยชน์มากที่สุดจากการเป็นส่วนหนึ่งที่ได้รับการยอมรับของฉากแฟชั่นของอเมริกาในทศวรรษ พวกเขาพบใหม่ ( ได้มาจากการรวมของพวกเขาใน collectio ความเกรงขาม