The Olympic Games – a unique busine

The Olympic Games – a unique business model
The intent of the Olympic Games is to provide the premier global athletic competition
in which athletes from around the world can compete on a quadrennial basis.
Concurrently, since the change of funding criteria following the 1976 Montreal Games,
the Olympics have also developed into a highly successful business process through
which the International Olympic Committee (IOC), in partnership with host cities,
obtains high levels of funding from a variety of international corporations as part of
their communications strategies. The IOC grants a specific edition of the Games to a
particular city, not country. In theory, this separates the Games from the politics of the
country. However, the culture, social, ethnic, and economic aspects of the country are
embedded within the city and thus are considered in the selection of the mascot. For
example, the 2010 Olympics were awarded to Vancouver, a city in British Columbia,
Canada. The Federal Government informed the City of Vancouver that they would not
underwrite any debts incurred by hosting the Games, thereby exemplifying the
separation of responsibility between nation state and city. Thus the city of Vancouver
chose to demonstrate and visually reflect a culture that extends beyond the city
boundaries, and reflected the myths and traditions of British Columbia’s indigenous
First Nations inhabitants.
There are no guarantees of economic success via hosting an edition of the Olympics;
this was clearly demonstrated by the $1.5 billion CDN debt legacy of the Montreal
Games (Howell, 2009). However, post-Montreal, the IOC introduced significant changes
to the economic model on which the Games are based. These changes included greater
levels of more focussed sponsorship, higher levels of merchandizing, and greater
control over broadcast images which resulted in the television rights being valued
much more highly (UK Olympic Committee, n.d.). These revenue streams provide a
considerably more solid foundation on which the overall financing of the Games can be
arranged. The benefits of these IOC revisions is witnessed in the provision of
additional levels of private enterprise funding, coupled with the general trend of
expansion witnessed in both Summer and Winter Games, resulting in a widespread
impression that hosting the games has an overall positive economic benefit (Raco and
Tunney, 2010). Olympic sponsorship is coordinated via The Olympic Program (TOP)
whereby agreements are negotiated between the IOC and a small number of high
profile, global businesses. TOP generates significant revenues from these sponsors
who, in return, gain access to a global audience through the linkage of corporate
brands and products with the Olympic brand; itself one of the most recognized and
positively perceived brands on the planet (Short, 2003).
There are many other reasons why there is an expensive competition among cities
looking to host the Games including an impetus for urban renewal, as exemplified
with the Barcelona Games (Newman, 1999), the provision of additional athletic and
entertainment facilities and civic infrastructure as exemplified with most Games,
increased employment opportunities via Games site construction and in services
during the Games. There are also many intangible benefits to be gained, such as
raising the international profile of the city. For example, London recognized the
increasing competition for business investment from other European cities and saw the bid for the Games as crucial to promote London as an international business destination.
Such brand enhancement would continue to attract national and international investment
in the post-Games phase thereby raising the city profile even further. Another example of
these benefits can be witnessed in reports from the Athens Games in 2004. Positive
legacies include the construction of a metro and light rail system, a new toll ring-road
around the city, improved walkways in the older section of the city, and housing for 3,000
in the Olympic Village (Raco and Tunney, 2010; Poynter, 2012). However, despite the
estimated cost of $11.2 billion for the Games preparation the sports facilities have fallen
into disrepair due to the costs of their upkeep (Kasimati and Dawson, 2009; Raco and
Tunney, 2010). Similarly, the Millennium Games in Sydney resulted in significant benefits
including inward business investment and showcasing, as well as sports infrastructure,
service contracts (Pricewaterhouse Coopers, 2001) and social and cultural assets (Clark,
2008). However, a lesser-recognized outcome of the Games for the inhabitants of Sydney
was the long-term benefit of gaining skills in general management, transportation
planning, and the delivery of a global event (Pricewaterhouse Coopers, 2001). For both
cities, the Olympic Games also provide a national and international platform for advocacy
by the city and national sports organizat

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โอลิมปิกเกมส์โมเดลทางธุรกิจเฉพาะจุดประสงค์ของโอลิมปิกจะมีการแข่งขันกีฬาทั่วโลกพรีเมียร์ซึ่งนักกีฬาจากทั่วโลกสามารถแข่งขันบนพื้นฐาน quadrennialตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงของเงินทุนเงื่อนไขต่อเกม Montreal 1976 พร้อมโอลิมปิกยังได้พัฒนาเป็นกระบวนการทางธุรกิจที่ประสบความสำเร็จผ่านซึ่งนานาชาติโอลิมปิคกรรมการ (คณะ), ร่วมกับ เมืองได้รับการสนับสนุนเงินทุนจากองค์กรระหว่างประเทศเป็นส่วนหนึ่งของระดับสูงกลยุทธ์การสื่อสาร คณะให้เกมกับรุ่นที่เฉพาะเจาะจงเมืองที่นั้น ประเทศไม่ ในทางทฤษฎี นี้แยกเกมจากการเมืองของการประเทศ อย่างไรก็ตาม วัฒนธรรม สังคม ชาติพันธุ์ และเศรษฐกิจของประเทศเป็นฝังอยู่ภายในเมือง และจึง ถือว่าในการเลือกมิ่งขวัญ สำหรับตัวอย่าง โอลิมปิก 2010 ได้รับรางวัลไปแวนคูเวอร์ เมืองในบริติชโคลัมเบียแคนาดา รัฐบาลทราบเมืองแวนคูเวอร์ที่ พวกเขาจะไม่พิจารณาใด ๆ มาระ โดยโฮสต์เกม จึงเชิญตัวแยกความรับผิดชอบระหว่างประเทศรัฐเมือง ดังนั้นเมืองแวนคูเวอร์สาธิต และภาพสะท้อนวัฒนธรรมที่เกินตัวขอบเขต และตำนานและประเพณีของบริติชโคลัมเบียพื้นเมืองคนแรกในประเทศมีไม่รับประกันความสำเร็จทางเศรษฐกิจผ่านโฮสต์รุ่นโอลิมปิกนี้ถูกพิสูจน์อย่างชัดเจนจากมรดกหนี้ CDN $1.5 พันล้านของมอนทรีออลเกม (คลิกเพื่อดู 2009) อย่างไรก็ตาม หลังมอน คณะการนำการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญแบบจำลองเศรษฐกิจที่ขึ้นเกม เปลี่ยนแปลงเหล่านี้อยู่มากระดับของ focussed สนับสนุน สูงระดับ ของ สินค้า และมากขึ้นควบคุมการออกอากาศภาพซึ่งสิทธิโทรทัศน์เป็นมูลค่าสูงมาก (คณะกรรมการโอลิมปิก UK, n.d.) รายได้เหล่านี้ให้เป็นมูลนิธิแข็งมากขึ้นซึ่งการจัดหาเงินโดยรวมของเกมได้จัด ประโยชน์ของการปรับปรุงคณะเหล่านี้เป็นสักขีพยานในการระดับเพิ่มเติมขององค์กรเอกชนทุน ควบคู่กับแนวโน้มทั่วไปของในฤดูร้อนและฤดูหนาวเกม ในการแพร่ขยายความประทับใจว่า โฮสต์เกมมีคุณประโยชน์ทางเศรษฐกิจโดยรวมบวก (Raco และTunney, 2010) การสนับสนุนโอลิมปิกจะร่วมกันผ่านการโอลิมปิคโปรแกรม (บน)โดยเจรจาข้อตกลงระหว่างคณะสูงจำนวนน้อยประวัติส่วนตัว ธุรกิจทั่วโลก ด้านสร้างรายได้สำคัญจากการสนับสนุนเหล่านี้ที่ กลับมา เข้าถึงผู้ชมทั่วโลกผ่านการเชื่อมโยงขององค์กรแบรนด์และผลิตภัณฑ์ที่ มียี่ห้อโอลิมปิค ตัวหนึ่งที่ยอมรับ และแบรนด์บวกรับรู้บนดาวเคราะห์ (สั้น 2003)มีหลายสาเหตุอื่น ๆ ทำไมไม่มีการแข่งขันที่มีราคาแพงเป็นเมืองต้องการโฮสต์เกมรวมทั้งเป็นแรงผลักดันสำหรับการฟื้นฟู เป็น exemplifiedเกมบาร์เซโลนา (นิวแมน 1999), การให้การกีฬา และบันเทิงและโครงสร้างพื้นฐานของซีวิคเป็น exemplified กับเกมส่วนใหญ่โอกาสการจ้างงานเพิ่มขึ้น ผ่านก่อสร้างเว็บไซต์เกม และในระหว่างเกม มีประโยชน์มากมายที่ไม่มีตัวตนจะได้รับ เช่นเพิ่มโพรไฟล์นานาชาติของเมือง ตัวอย่างเช่น ลอนดอนรู้จักการเพิ่มการแข่งขันสำหรับธุรกิจการลงทุนจากเมืองยุโรปและเห็นราคาประมูลเกมเป็นสำคัญอื่น ๆ ส่งเสริมลอนดอนเป็นจุดหมายปลายทางของธุรกิจระหว่างประเทศเพิ่มประสิทธิภาพของแบรนด์ดังกล่าวจะยังคงดึงดูดการลงทุนแห่งชาติ และนานาชาติในระยะหลังเกมจึงเพิ่มค่าเมืองยิ่ง อีกตัวอย่างหนึ่งผลประโยชน์เหล่านี้สามารถเห็นในรายงานจากเกมเอเธนส์ในปี 2004 บวกมรดกได้แก่การก่อสร้างรถไฟใต้ดินและระบบรถไฟฟ้ารางเบา ใหม่โทรถนนวงแหวน-เมือง ปรับปรุงทางเดินในส่วนเก่า และที่อยู่อาศัยสำหรับ 3,000ในหมู่บ้านโอลิมปิค (Raco และ Tunney, 2010 Poynter, 2012) อย่างไรก็ตาม แม้มีการต้นทุนประมาณ 11.2 พันล้านเหรียญสำหรับการเตรียมเกมกีฬาทางน้ำได้ลดลงในสภาพทรุดโทรมเนื่องจากต้นทุนของการบำรุงรักษา (Kasimati และดอว์สัน 2009 Raco และTunney, 2010) ในทำนองเดียวกัน เกมมิลเลนเนียมในซิดนีย์ให้ประโยชน์อย่างมากรวม ถึงธุรกิจเข้าลงทุน และการแสดง กีฬาโครงสร้าง พื้นฐานบริการสัญญา (Pricewaterhouse Coopers, 2001) และสินทรัพย์ทางวัฒนธรรม และสังคม (Clark2008) . อย่างไรก็ตาม ผลน้อยกว่าได้รับการยอมรับของเกมสำหรับชาวซิดนีย์มีประโยชน์ระยะยาวของการได้ใช้ทักษะในการจัดการทั่วไป ขนส่งการวางแผน และการส่งกิจกรรม (Pricewaterhouse Coopers, 2001) สำหรับทั้งสองเมือง โอลิมปิกเกมส์ยังมีเวทีระดับนานา ชาติต่อโดยเมืองและกีฬาแห่งชาติ organizat