Gross domestic product, a measure o

Gross domestic product, a measure of economic activity in a country. It is calculated by adding the total value of a country's annual output of goods and services. GDP = private consumption + investment + public spending + the change in inventories + (exports - imports). It is usually valued at market prices; by subtracting indirect tax and adding any government subsidy, however, GDP can be calculated at factor cost. This measure more accurately reveals the income paid to factors of production. Adding income earned by domestic residents from their investments abroad, and subtracting income paid from the country to investors abroad, gives the country's gross national product (GNP).
The effect of inflation can be eliminated by measuring GDP growth in constant real prices. However, some economists argue that hitting a nominal gdp target should be the main goal of macroeconomic policy. This is because it would remind policymakers to take into account the effect of their decisions on inflation, as well as on growth. GDP can be calculated in three ways. The income method adds the income of residents (individuals and firms) derived from the production of goods and services. The output method adds the value of output from the different sectors of the economy. The expenditure method totals spending on goods and services produced by residents, before allowing for depreciation and capital consumption. As one person's output is another person's income, which in turn becomes expenditure, these three measures ought to be identical. They rarely are because of statistical imperfections. Furthermore, the output and income measures exclude unreported economic activity that takes place in the black economy but that may be captured by the expenditure measure.
GDP is disliked as an objective of economic policy by some because it is not a perfect measure of welfare. It does not include aspects of the good life such as some leisure activities. Nor does it include economically valuable activities that are not paid for, such as parents teaching their children to read. But it does include some things that lower the quality of life, such as activities that damage the environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ การวัดกิจกรรมทางเศรษฐกิจในประเทศ มีคำนวณ โดยการเพิ่มมูลค่าของผลผลิตประจำปีประเทศสินค้าและบริการ GDP =การใช้ส่วนตัว + ลงทุน + ค่าใช้จ่ายสาธารณะ + การเปลี่ยนแปลงในสินค้าคงเหลือ + (ส่งออก - นำเข้า) ก็มักจะให้ในราคาที่ตลาด โดยหักภาษีทางอ้อม และการเพิ่มการช่วยเหลือรัฐบาล อย่างไรก็ตาม GDP สามารถคำนวณราคาทุนปัจจัย วัดนี้ได้แม่นยำมากขึ้นเผยรายได้ที่จ่ายให้ปัจจัยการผลิต เพิ่มรายได้รับผู้อยู่อาศัยภายในประเทศจากการลงทุนในต่างประเทศ และหักรายได้จ่ายจากประเทศที่นักลงทุนต่างประเทศ ทำให้ผลิตภัณฑ์ของประเทศรวมชาติ (GNP)สามารถกำจัดผลกระทบของอัตราเงินเฟ้อ โดยการวัดการเติบโตเศรษฐกิจในราคาจริงคง อย่างไรก็ตาม นักเศรษฐศาสตร์บางคนโต้แย้งว่า การตีเป้าหมาย gdp น้อยควรเป็นเป้าหมายหลักของนโยบายเศรษฐกิจมหภาค นี่คือเนื่องจากมันจะเตือนผู้กำหนดนโยบายต้องคำนึงถึงผลของการตัดสินใจ ในภาวะเงินเฟ้อ เช่นเดียว กับการเจริญเติบโต GDP สามารถคำนวณได้ในสามวิธี วิธีรายได้เพิ่มรายได้ของประชาชน (บุคคลและบริษัท) ที่มาจากการผลิตสินค้าและบริการ วิธีการผลผลิตเพิ่มมูลค่าของผลผลิตจากต่างภาค รายจ่ายรวมวิธีที่ใช้จ่ายในสินค้าและบริการที่ผลิต โดยอาศัย ก่อนเพื่อให้สามารถใช้ค่าเสื่อมราคาและเงินทุน เป็นผลผลิตหนึ่งคน รายได้ของบุคคลอื่น ซึ่งกลายเป็นรายจ่ายในการเปิด มาตรการเหล่านี้สามควรจะเหมือนกัน พวกเขาไม่ค่อยมีเนื่องจากความไม่สมบูรณ์ทางสถิติ นอกจากนี้ วัดผลผลิตและรายได้รวมไม่ถูกรายงานกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นในเศรษฐกิจดำ แต่ที่อาจถูกรวบรวม โดยการวัดรายจ่ายGDP เป็นก่อนไม่ชอบวัตถุประสงค์ของนโยบายทางเศรษฐกิจด้วย เพราะมันไม่ได้วัดสมบูรณ์แบบของสวัสดิการ ไม่รวมถึงแง่มุมของชีวิตที่ดีเช่นกิจกรรมบางอย่าง ไม่รวมถึงกิจกรรมที่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจที่ไม่ชำระสำหรับ เช่นพ่อแม่สอนเด็กให้อ่าน แต่มันมีบางอย่างที่ลดคุณภาพชีวิต เช่นกิจกรรมที่ทำลายสภาพแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเป็นตัวชี้วัดของกิจกรรมทางเศรษฐกิจในประเทศ จะมีการคำนวณโดยการเพิ่มมูลค่ารวมของผลผลิตประจำปีของประเทศของสินค้าและบริการ GDP = การบริโภคภาคเอกชน + เงินลงทุน + + ใช้จ่ายของประชาชนเปลี่ยนแปลงในสินค้าคงเหลือ + (การส่งออก - นำเข้า) มันมักจะมีมูลค่าในราคาที่ตลาด; โดยการหักภาษีทางอ้อมและการเพิ่มเงินอุดหนุนของรัฐบาลใด ๆ แต่จีดีพีสามารถคำนวณค่าใช้จ่ายปัจจัย วัดนี้ถูกต้องมากขึ้นเผยให้เห็นรายได้ที่จ่ายให้แก่ปัจจัยการผลิต การเพิ่มรายได้โดยอาศัยอยู่ในประเทศจากการลงทุนในต่างประเทศและรายได้หักจ่ายจากประเทศให้กับนักลงทุนต่างประเทศจะช่วยให้ประเทศของผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ (GNP).
ผลกระทบของอัตราเงินเฟ้อก็จะถูกกำจัดโดยการวัดการเจริญเติบโตของ GDP ที่แท้จริงในราคาคงที่ อย่างไรก็ตามนักเศรษฐศาสตร์บางคนอ้างว่าตีเป้าหมาย GDP เล็กน้อยที่ควรจะเป็นเป้าหมายหลักของนโยบายเศรษฐกิจมหภาค เพราะมันจะเตือนผู้กำหนดนโยบายจะต้องคำนึงถึงผลกระทบของการตัดสินใจของพวกเขาเกี่ยวกับอัตราเงินเฟ้อเช่นเดียวกับการเจริญเติบโต จีดีพีสามารถคำนวณได้ในสามวิธี วิธีการรายได้เพิ่มรายได้ของประชาชน (บุคคลและ บริษัท ) ที่มาจากการผลิตสินค้าและบริการที่ วิธีการส่งออกจะเพิ่มมูลค่าของการส่งออกจากภาคที่แตกต่างกันของเศรษฐกิจ วิธีการค่าใช้จ่ายผลรวมการใช้จ่ายในสินค้าและบริการที่ผลิตโดยชาวบ้านก่อนที่จะอนุญาตให้มีการคิดค่าเสื่อมราคาและปริมาณการใช้เงินทุน เป็นผลผลิตของคนคนหนึ่งเป็นรายได้ของบุคคลอื่นซึ่งจะกลายเป็นค่าใช้จ่ายเหล่านี้สามมาตรการที่ควรจะเป็นเหมือนกัน พวกเขาไม่ค่อยมีเพราะความไม่สมบูรณ์ทางสถิติ นอกจากนี้การส่งออกและรายได้มาตรการยกเว้นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ได้รับรายงานที่เกิดขึ้นในระบบเศรษฐกิจสีดำ แต่ที่อาจจะถูกจับโดยวัดค่าใช้จ่าย.
จีดีพีไม่ชอบเป็นวัตถุประสงค์หลักของนโยบายทางเศรษฐกิจโดยบางส่วนเพราะมันไม่ได้เป็นตัวชี้วัดที่สมบูรณ์แบบของสวัสดิการ แต่ไม่รวมถึงแง่มุมของชีวิตที่ดีเช่นกิจกรรมสันทนาการบาง หรือไม่ก็รวมถึงกิจกรรมที่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจที่ไม่ได้รับการชำระเงินสำหรับเช่นพ่อแม่สอนเด็กของพวกเขาในการอ่าน แต่ไม่รวมถึงบางสิ่งบางอย่างที่ลดคุณภาพของชีวิตเช่นกิจกรรมที่สร้างความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อม