4 The significance of the concept o

4 The significance of the concept of a representational scale in accounting

The concept of a representational scale discussed in section 3 may be of fundamental significance to accounting. Mattessich (1964:63) identifies the nominal scale, ordinal scale, interval and ratio scales as the medium through which accounting information is communicated. According to Stevens (1951), the classification of scales into scale types is based on the amount of information about a property that is contained in a scale. This suggests that every measurement scheme should specify the type of scale used in order to indicate the amount of information contained by the measures it produces. It can thus be argued that a scale of measurement is an embodiment of the properties of the phenomenon being measured. It follows that, without the specification of a scale of measurement, it would be not possible to know what a particular numerical assignment represents. Therefore, if accounting were a measurement discipline, it should have been capable of specifying the rules of measurement employed in its measurement processes to give meaning to its numerical assignments. Failure to do so calls into question the status of accounting as a measurement discipline.

Measurement is about stating the relationship between the numerals and the objects. A rule of measurement states the relationship between the numerals and objects (Boyce, Meadow & Kraft, 1994). This means that, if accounting has no specified rules of assigning numerals to objects, it implies that the relations between the numerals and objects are not known. If these relations are not known it would be difficult to determine the meaning of a measurement. It follows that the concept of a scale influences the meaningfulness of a measure. This is reflected by Chambers (1997:38):

In the third place, every measurement scheme requires the specification of the unit in the scale, and the conditions under which unit measurements shall be deemed to be of equal significance. In brief, this requires specification of the meaning of the "standard" unit. This is necessary since measurements may be taken in a variety of non-standard situations, such that the raw or crude measurements are not comparable or addable.

This indicates that a scale used in a process of measurement must be specified. The extract also points out that a scale gives empirical significance to measurements. Thus, a scale specifies the conditions under which a measurement has been made. It is clear from the above extract that the essence of meaningfulness is embodied in the description of the scale type and permissible statistics. This evidently highlights the fact that the statistics that can be performed on a measure lead to the formation of meaningful, or meaningless, statements based on measurements made on those scales. The meaning of a measure is therefore embodied in the description of the meaning of the standard unit. It can thus be concluded that, in the absence of specified scales, accounting measurements lack meaning and are incomparable.

Nevertheless, accounting information is considered comparable in the absence of specified scales of measurement. For example, IASB (2009) points out that users must be able to compare the financial statements of an entity through time in order to identify trends in its financial position and performance. This suggests that it is possible for users of accounting information to compare information from different entities in the absence of specified scales of measurement. The IASB (2009) points out that the measurement and display of the financial effect of like transactions and other events must be carried out in a consistent way throughout an entity and over time for that entity, and in a consistent way for different entities. This highlights the existence of a belief in accounting that measurement is possible in the absence of a specified scale of measurement. It can thus be concluded that the concept of a scale of measurement is not recognized in the accounting discipline.

The nature of accounting measurements demands that the scales of measurement should be specified before they are compared. This is because accounting measurements are dependent on the intuition of the accountant. As Mattessich (1964:79) states:

There neither exists at present the possibility to infer accounting values through "natural laws" (i.e., by fundamental measurement) nor through a combination of two or more fundamental measures that result in derived measurement. Most of the economic and accounting measures belong in the category of measurement by fiat, which is reflected in a certain definitional arbitrariness of our discipline.

This emphasizes that accounting measure-ments are dependent on the intuition of the accountant, as accounting is not a natural, but a social science. The use of the phrase "definitional arbitrariness of our discipline" implies that accounting definitions are not based on consistent rules or plans, but are instead dependent on the context in which they are used. It is clear that accounting measurements are socially constructed. Consequently, this suggests a need to specify clearly the nature of the social context of accounting measurements before they are evaluated. There could be a difference between the kinds of assigning of numbers arising from different procedures of measurement. Therefore, if a scale of measurement was not specified in a measurement discipline, it would not possible to tell whether there were any other numbers that could be assigned as measures of the same property. Such knowledge of other numbers that might be assigned is important in determining the uniqueness of a measure. The number assigned to measure a property of an object is unique once a unit has been assigned to it (Luce et al., 1971). The concept of a scale is thus also important for the quality of uniqueness of measures. A lack of specified scales of measurement implies that the uniqueness of numbers assigned to represent the properties of accounting objects cannot be determined.

The lack of specified scales of measurement has negative implications for the mathematical operations that could be carried out on accounting measurements. Chambers (1997) contends that the scales of measurements (or rather measurements taken in them) have different mathematical characteristics. He also suggests that the addition of measures and other forms of relations (inter alia, subtraction, multiplication or division) is common in accounting processes. As a result, it is necessary to consider the conditions under which addition (and other forms of relation) is mathematically permissible (e.g., the addition of different classes of assets). That is, the values of assets and liabilities are added in the balance sheet and in the income statement without first verifying whether these measurements have been made under the same scale of measurement.

The lack of specified scales causes inconsistencies in the classification of measures in accounting. Chambers (1997:39) notes the following on the classification of measures by the AAA's report (1971) on the foundations of accounting measures:

Among examples of primary measures are counts of physical quantities, and prices of non-monetary goods. In respect of prices, it is said that they may be past, present or future prices. No such stipulation is made in respect of physical counts. Either, therefore, counts and prices are not members of the same class of measures (i.e. primary measures), or both should be treated in the same way (i.e., it should be allowed that physical counts may be past, present or future counts).

The above passage points out that accounting measures that differ are grouped in the same class, and that physical counts and prices are regarded as measures of the same property. It is also clear that there is no specified property represented by physical counts or by prices.

Furthermore, there is no specification of the scale of measurement that could be used to distinguish the extent to which physical counts and prices possess a particular property. Consequently, it is not clear whether physical counts and prices are measures of the same property. This leads to incorrect classification of measures. In this way, the lack of specified scales in accounting casts doubt on the current belief in the literature that accounting is a measurement discipline.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4 ความสำคัญของแนวคิดของสเกล representational บัญชี

ขนาด representational ที่กล่าวถึงในส่วนที่ 3 แนวคิดอาจเป็นพื้นฐานสำคัญการลงบัญชีได้ Mattessich (1964:63) ระบุระบุมาตราส่วน มาตราส่วนเลขลำดับ ช่วงเวลาและอัตราที่ปรับขนาดเป็นสื่อที่ติดต่อสื่อสารข้อมูลทางบัญชี ตาม Stevens (1951), การจัดประเภทของเครื่องชั่งเป็นเครื่องชั่งชนิดขึ้นอยู่กับจำนวนของข้อมูลเกี่ยวกับทรัพย์สินที่อยู่ในระดับ แนะนำว่า แผนทุกวัดควรระบุชนิดของขนาดที่ใช้เพื่อระบุจำนวนของข้อมูลประกอบด้วยมาตรการจะสร้าง มันสามารถทำได้โต้เถียงว่า สเกลวัดเป็นศูนย์รวมแห่งคุณสมบัติของปรากฏการณ์ที่วัด เป็นไปตามที่ ไม่ มีข้อมูลจำเพาะของมาตราวัด มันจะไม่สามารถรู้กำหนดตัวเลขเฉพาะที่แทน ดังนั้น ถ้าบัญชี การประเมินวินัย ควรได้รับความสามารถในการระบุกฎของวัดงานในกระบวนการประเมินเพื่อให้ความหมายของการกำหนดตัวเลข ไม่ให้โทรไปถามสถานะบัญชีเป็นสาขาวิชาการประเมินการ

กำลังระบุความสัมพันธ์ระหว่างวัตถุและตัวเลขวัด กฎของวัดระบุความสัมพันธ์ระหว่างตัวเลขและวัตถุ (บอยซ์ โดว์&คราฟท์ 1994) ซึ่งหมายความ ว่า ถ้าบัญชีมีกฎไม่ระบุตัวเลขให้กับวัตถุ มันหมายถึงว่า ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเลขและวัตถุจะไม่รู้จัก ถ้าความสัมพันธ์เหล่านี้ไม่ทราบว่า มันจะยากที่จะกำหนดความหมายของการประเมิน เป็นไปตามที่แนวคิดของสเกลมีผลต่อ meaningfulness ของการวัด นี้จะแสดง โดยแชมเบอร์ส (1997:38):

ในสาม โครงร่างทุกวัดต้องการข้อมูลจำเพาะของหน่วยในมาตราส่วน และเงื่อนไขภายใต้หน่วยที่วัดจะถือว่ามีความสำคัญเท่ากัน สังเขป ต้องระบุความหมายของหน่วย "มาตรฐาน" จำเป็นเนื่องจากวัดอาจจะใช้ในหลากหลายสถานการณ์มาตรฐาน ที่วัดวัตถุดิบ หรือน้ำมันไม่สามารถเปรียบเทียบ หรือ addable.

นี้บ่งชี้ว่า ต้องระบุมาตราส่วนที่ใช้ในกระบวนการของการวัด การดึงข้อมูลยังชี้ให้เห็นว่า อัตราการให้ความสำคัญรวมวัด ดังนั้น มาตราส่วนระบุเงื่อนไขซึ่งได้ทำการประเมิน เป็นที่ชัดเจนจากสารสกัดดังกล่าวว่า สาระสำคัญของ meaningfulness อย่างเคร่งครัดในคำอธิบายของชนิดสเกลและสถิติอนุญาต นี้เน้นความจริงที่ว่าสถิติที่สามารถดำเนินการในการวัดที่นำไปสู่การก่อตัวของความหมาย หรือ ไม่ อย่างเห็นได้ชัด งบตามวัดทำในสเกลนั้น ความหมายของการวัดจะรวบรวมไว้ในคำอธิบายความหมายของหน่วยมาตรฐานดังนั้น มันสามารถจึงสรุปได้ว่า ในกรณีที่ระบุเครื่องชั่งน้ำหนัก วัดบัญชีขาดความหมาย และไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ข้อมูลบัญชีกำลังเทียบเคียงในกรณีที่ระบุระดับของการวัดได้ ตัวอย่าง IASB (2009) ชี้ให้เห็นว่า ผู้ใช้ต้องสามารถเปรียบเทียบงบการเงินของเอนทิตีผ่านเวลาเพื่อระบุแนวโน้มของฐานะการเงินและประสิทธิภาพการ แนะนำว่า เป็นไปได้สำหรับผู้ใช้ข้อมูลทางบัญชีเพื่อเปรียบเทียบข้อมูลจากเอนทิตีอื่นในกรณีที่การระบุระดับของการวัด IASB (2009) ชี้ให้เห็นว่า วัดและแสดงผลทางการเงินเช่นธุรกรรม และกิจกรรมอื่น ๆ ต้องทำเหมือนกันทั่ว ทั้งองค์กร และเวลา และเหมือนกันสำหรับเอนทิตีอื่น นี้เน้นการดำรงอยู่ของความเชื่อในการลงบัญชีว่า เป็นของมาตราส่วนที่ระบุวัดวัด มันสามารถจึงสรุปได้ว่า แนวคิดของสเกลวัดไม่ได้รับรู้ในสาขาวิชาการบัญชีได้

ต้องธรรมชาติวัดบัญชีที่ ควรระบุสเกลของการประเมินก่อนมีการเปรียบเทียบได้ ทั้งนี้เนื่องจากประเมินบัญชีจะขึ้นอยู่กับสัญชาตญาณของบัญชี เป็น Mattessich (1964:79) อเมริกา:

มีไม่มีอยู่ในปัจจุบันสามารถรู้ค่าบัญชี ผ่าน "กฎหมายธรรมชาติ" (นั่นคือ โดยหน่วยวัดพื้นฐาน) หรือผ่านกระบวนการ น้อยสองพื้นฐานมาตรการที่มีผลประเมินที่ได้รับ ทั้งมาตรการทางเศรษฐกิจ และการบัญชีอยู่ในประเภทของการประเมิน โดยเฟียต ซึ่งสะท้อนออกมาในแบบบาง arbitrariness definitional ของวินัยของเรา

นี้เน้นที่ บัญชีวัด ments จะขึ้นอยู่กับสัญชาตญาณของนักบัญชี บัญชีไม่ ธรรมชาติ แต่สังคมศาสตร์ การใช้วลี "definitional arbitrariness วินัยของเรา" หมายความว่า ข้อกำหนดทางบัญชีไม่ยึดกฎที่สอดคล้องหรือแผน แต่ได้แต่ขึ้นอยู่กับบริบทที่ใช้ เป็นที่ชัดเจนว่า บัญชีวัดสังคมสร้าง ดังนั้น นี้แนะนำจำเป็นต้องระบุอย่างชัดเจนลักษณะของบริบททางสังคมของการบัญชีวัดก่อนที่จะมีประเมิน อาจมีความแตกต่างระหว่างชนิดของการกำหนดค่าของตัวเลขที่เกิดจากกระบวนการต่าง ๆ ของวัด ดังนั้น ถ้าไม่มีระบุมาตราส่วนวัดในวินัยวัด มันจะไม่ได้บอกว่า มีหมายเลขอื่น ๆ ที่ไม่สามารถถูกกำหนดให้เป็นวัดแห่งเดียวกัน หมายเลขอื่น ๆ ที่อาจกำหนดความรู้ดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญในการกำหนดเอกลักษณ์ของการวัด หมายเลขที่กำหนดคุณสมบัติของวัตถุที่วัดได้เฉพาะเมื่อหน่วยได้ถูกกำหนด (ลู et al., 1971) แนวคิดของมาตราส่วนแบบยังจึงสำคัญสำหรับคุณภาพของของวัด ไม่ระบุระดับของการวัดหมายถึงไม่สามารถกำหนดจำนวนหมายเลขที่กำหนดเพื่อแสดงคุณสมบัติของวัตถุบัญชี

ไม่ระบุระดับของการวัดมีผลลบสำหรับการดำเนินการทางคณิตศาสตร์ที่สามารถทำบนบัญชีวัด แชมเบอร์ส (1997) contends ที่ ปรับขนาดของวัด (หรือวัดค่อนข้างในพวกเขา) มีลักษณะแตกต่างกันทางคณิตศาสตร์ เขายังแนะนำที่การเพิ่มมาตรการและรูปแบบอื่น ๆ ของความสัมพันธ์ (อินเตอร์อเลีย ลบ คูณหรือหาร) ได้ทั่วไปในกระบวนการทางบัญชี ดังนั้น จำเป็นต้องพิจารณาเงื่อนไขที่นอกเหนือจาก (และความสัมพันธ์ในรูปแบบอื่น ๆ) เป็นที่ mathematically อนุญาต (เช่น การเพิ่มของสินทรัพย์ประเภทต่าง ๆ) นั่นก็คือ ค่าของสินทรัพย์และหนี้สินเพิ่ม ในงบดุล และงบกำไรขาดทุน โดยไม่มีการตรวจสอบแรกว่าวัดเหล่านี้เกิดขึ้นภายใต้มาตราส่วนเดียวกันกับของวัด

ไม่ระบุระดับทำให้ไม่สอดคล้องกันในการจัดประเภทของมาตรการในการลงบัญชี แชมเบอร์ส (1997:39) หมายเหตุการจัดประเภทของมาตรการของ AAA รายงาน (1971) บนรากฐานของมาตรการบัญชี:

นี่ตัวอย่างของมาตรการหลักมีจำนวนของปริมาณทางกายภาพ และราคาของสินค้าที่ไม่ใช่เงิน ผิดราคา กล่าวว่า พวกเขาอาจจะผ่าน ราคาปัจจุบัน หรือในอนาคต Stipulation ดังกล่าวไม่ได้ทำผิดจริงนับ อย่างใดอย่างหนึ่ง ดังนั้น จำนวนและราคาที่ไม่เป็นสมาชิกของคลาสเดียวกันวัด (เช่นวัดหลัก), หรือทั้งควรได้รับในลักษณะเดียวกัน (เช่น มันควรได้รับอนุญาตที่ ตรวจนับตามจริงอาจอดีต ปัจจุบัน หรือในอนาคตนับ)

เนื้อเรื่องข้างต้นชี้ให้เห็นว่า มาตรการบัญชีที่แตกต่างการจัดกลุ่มในระดับเดียวกัน และถือว่า การตรวจนับจริงและราคาเป็นวัดแห่งเดียวกัน ก็ชัดเจนว่า มีคุณสมบัติไม่ระบุแสดง โดยตรวจนับจริง หรือราคา

นอกจากนี้ มีไม่มีการระบุระดับของการวัดที่สามารถใช้เพื่อแยกขอบเขตที่นับจริงและราคาที่มีคุณสมบัติเฉพาะ ดังนั้น ไม่ชัดเจนว่าจำนวนจริงและราคาเป็นวัดแห่งเดียวกัน นี้นำไปสู่มาตรการจัดประเภทไม่ถูกต้อง ด้วยวิธีนี้ ไม่มีเครื่องชั่งน้ำหนักที่ระบุในบัญชีมนุษย์สงสัยในความเชื่อปัจจุบันในวรรณคดีว่าบัญชีวินัยวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 ความสำคัญของแนวคิดของระดับดำเนินการในบัญชี

แนวคิดของตัวแทนระดับกล่าวถึงในมาตรา 3 อาจจะมีพื้นฐานความสำคัญกับบัญชี mattessich ( 1964:63 ) ระบุขนาด . ขนาดระบุช่วงเวลาและระดับอัตราส่วนเป็นสื่อกลางผ่านที่ข้อมูลบัญชีติดต่อกัน ตามที่สตีเฟนส์ ( 1951 )ประเภทของเครื่องชั่งเป็นประเภทขนาดจะขึ้นอยู่กับปริมาณของข้อมูลเกี่ยวกับคุณสมบัติที่มีอยู่ในขนาด นี้แสดงให้เห็นว่าทุกวัดโครงการที่ควรระบุชนิดของมาตราส่วนที่ใช้ในการบ่งชี้ปริมาณของข้อมูลที่มีอยู่ โดยมาตรการที่ก่อให้เกิดการมันจึงเป็นที่ถกเถียงกันว่าสเกลการวัด เป็น รวม ของ คุณสมบัติ ของปรากฏการณ์ที่แสดง มันเป็นไปตามนั้น โดยไม่กำหนดระดับของการวัด มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าสิ่งที่เฉพาะเจาะจงตัวเลขงานแทน ดังนั้น ถ้าบัญชีเป็นวัดวินัยมันควรจะสามารถระบุกฎของการวัดที่ใช้ในการวัดกระบวนการ เพื่อให้ความหมายของการกำหนดตัวเลข ความล้มเหลวที่จะทำเช่นนั้นโทรเข้ามาถามสถานะของบัญชีเป็นวัดวินัย

การวัดเกี่ยวกับการระบุความสัมพันธ์ระหว่างตัวเลขและวัตถุกฎการวัดสถานะความสัมพันธ์ระหว่างตัวเลขและวัตถุ ( Boyce , ทุ่งหญ้า&คราฟท์ , 1994 ) ซึ่งหมายความว่า ถ้าบัญชีไม่มีกำหนดกฎของการกำหนดตัวเลขให้กับวัตถุ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างตัวเลขและวัตถุที่ไม่รู้จัก ถ้าความสัมพันธ์เหล่านี้จะไม่รู้จัก มันคงจะยากที่จะกำหนดความหมายของการวัดไปตามแนวคิดของค่าขนาดอิทธิพลของการวัด ซึ่งจะเห็นได้จากห้อง ( 1997:38 ) :

ในสถานที่ที่สาม ทุกโครงการต้องมีการวัดคุณสมบัติของหน่วยในระดับ และภายใต้เงื่อนไขที่การวัดหน่วย จะถือว่ามีความสำคัญเท่ากัน ในช่วงสั้น ๆนี้ต้องกำหนดความหมายของ " หน่วยมาตรฐาน "นี้เป็นสิ่งจำเป็นเนื่องจากการวัดที่อาจจะนำมาในความหลากหลายของสถานการณ์ที่ไม่ได้มาตรฐาน เช่น การวัดผลดิบ หรือดิบจะไม่สามารถเทียบเคียงหรือ addable

แสดงว่ามาตราส่วนที่ใช้ในกระบวนการวัดจะต้องมีการระบุ สกัดยังชี้ให้เห็นว่าระดับให้ความสำคัญเชิงประจักษ์ที่จะวัด ดังนั้นมาตราส่วนระบุเงื่อนไข ซึ่งวัดได้ด้วย ก็เป็นที่ชัดเจนจากข้างต้นสารสกัดสาระสำคัญของค่าเป็น embodied ในรายละเอียดของขนาด ชนิด และสถิติการอนุญาต นี้คือเน้นความจริงที่ว่าข้อมูลที่สามารถแสดงบนวัด นำไปสู่การก่อตัวของความหมายหรือไร้ค่างบตามวัดได้ในระดับนั้น ความหมายของการวัดจึงเป็น embodied ในรายละเอียดของความหมายของหน่วยมาตรฐาน ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า ในกรณีที่ไม่มีเกล็ดที่ระบุไว้ , การวัดการบัญชีขาดความหมายและหาที่เปรียบมิได้ .

อย่างไรก็ตาม ข้อมูลทางบัญชีจะถือว่าเทียบเท่าในการระบุระดับของการวัดตัวอย่างเช่น กำหนด ( 2009 ) ชี้ว่า ผู้ใช้จะต้องสามารถเปรียบเทียบงบการเงินของกิจการที่ผ่านเวลาเพื่อศึกษาแนวโน้มของฐานะการเงินและผลการปฏิบัติงาน นี้แสดงให้เห็นว่ามันเป็นไปได้สำหรับผู้ใช้ข้อมูลทางการบัญชี เพื่อเปรียบเทียบข้อมูลจากหน่วยงานต่าง ๆในการกำหนดระดับของการวัดที่กำหนด ( 2009 ) ชี้ว่า การตรวจวัดและแสดงผล เช่น ธุรกรรมทางการเงิน และเหตุการณ์อื่น ๆที่ต้องดำเนินการในทางที่สอดคล้องกันทั่วทั้งองค์กรและช่วงเวลาที่นิติบุคคลและในทางที่สอดคล้องกันสำหรับองค์กรที่แตกต่างกัน นี้เน้นการดำรงอยู่ของความเชื่อในบัญชีวัดที่เป็นไปได้ในการระบุระดับของการวัดมันจึงสามารถสรุปได้ว่า แนวคิดของระดับของการวัด คือ ไม่ได้รับการยอมรับในการบัญชี

ธรรมชาติความต้องการของการวัดทางบัญชีที่ระดับของการวัดควรจะระบุไว้ก่อนที่พวกเขาจะเปรียบเทียบ นี้เป็นเพราะการวัดการบัญชีขึ้นอยู่กับสัญชาตญาณของนักบัญชี เป็น mattessich ( 1964:79 ) รัฐ :

มีทั้งมีอยู่ในปัจจุบันอาจจะอนุมานค่าบัญชีผ่าน " กฎหมายธรรมชาติ " ( เช่น โดยการวัดพื้นฐาน ) หรือผ่านการรวมกันของสองคนหรือมากกว่ามาตรการพื้นฐานที่เป็นผลมาจากการวัด ที่สุดของมาตรการการบัญชีทางเศรษฐกิจ และอยู่ในประเภทของการวัดโดยคําพิพากษาซึ่งสะท้อนให้เห็นในการทำตามใจคำนิยามบางวินัยของเรา

นี้เน้นที่การวัดการบัญชี ments ขึ้นอยู่กับสัญชาตญาณของบัญชี เป็นบัญชีที่ไม่ใช่ธรรมชาติ แต่เป็นวิทยาศาสตร์สังคม การใช้วลี " คำนิยามตามอำเภอใจของวินัยของเรา " แสดงให้เห็นว่าคำนิยามบัญชีจะไม่ได้ขึ้นอยู่กับกฎที่สอดคล้องกันหรือแผนแต่แทนที่จะขึ้นอยู่กับบริบทที่พวกเขากำลังใช้ เป็นที่ชัดเจนว่า บัญชี เป็นวัดที่สร้างสังคม . ซึ่งแสดงให้เห็นว่า จะต้องระบุอย่างชัดเจน ลักษณะของบริบททางสังคมของการวัดบัญชีก่อนที่จะประเมิน อาจจะมีความแตกต่างระหว่างชนิดของการกำหนดตัวเลขที่เกิดขึ้นจากวิธีการที่แตกต่างกันของการวัดดังนั้น ถ้าระดับของการวัดผล ที่ไม่ได้ระบุในการวัดวินัยก็จะไม่สามารถบอกได้ว่ามีตัวเลขอื่น ๆที่อาจจะกำหนดเป็นมาตรการของคุณสมบัติเดียวกัน ความรู้เรื่องของตัวเลขอื่น ๆที่อาจจะได้รับมอบหมายเป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดเอกลักษณ์ของการวัดหมายเลขที่ได้รับมอบหมายเพื่อวัดคุณสมบัติของวัตถุที่เป็นเอกลักษณ์ เมื่อหน่วยที่ได้รับมอบหมายให้มัน ( ลูซ et al . , 1971 ) แนวคิดของระดับจึงยังสำคัญสำหรับคุณภาพของเอกลักษณ์ของมาตรการ การกำหนดระดับของการวัดหมายถึงเอกลักษณ์ของตัวเลขที่ได้รับมอบหมายเพื่อแสดงคุณสมบัติของวัตถุบัญชีไม่สามารถตัดสินใจ

การกำหนดระดับของการวัดมีผลกระทบเชิงลบสำหรับการดำเนินการทางคณิตศาสตร์ที่สามารถดำเนินการในการวัดการบัญชี ผู้พิพากษา ( 1997 ) เชื่อว่าระดับของการวัด ( หรือมากกว่าที่วัดได้ในพวกเขา ) มีลักษณะทางคณิตศาสตร์แตกต่างกัน นอกจากนี้เขายังชี้ให้เห็นว่า นอกจากมาตรการและรูปแบบอื่น ๆของความสัมพันธ์ ( inter alia , การลบ ,การคูณหรือการหาร ) อยู่ทั่วไปในกระบวนการทางบัญชี เป็นผลให้มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องพิจารณาภายใต้เงื่อนไขที่ 2 ( และรูปแบบอื่น ๆของความสัมพันธ์ ) ทางคณิตศาสตร์ที่อนุญาต ( เช่น การเพิ่มชั้นเรียนที่แตกต่างกันของสินทรัพย์ ) นั่นคือค่าของสินทรัพย์และหนี้สินที่เพิ่มในงบดุล และงบรายได้ โดยไม่มีการตรวจสอบแรกว่า วัดนี้ได้รับการทำในระดับเดียวกันของการวัด

ขาดสมดุล ระบุสาเหตุที่ไม่สอดคล้องกันในการจัดหมวดหมู่ของมาตรการทางด้านบัญชี ผู้พิพากษา ( 1997 :39 ) บันทึกตามประเภทของมาตรการ โดยรายงานของ AAA ( 1971 ) บนพื้นฐานของมาตรการการบัญชี :

ระหว่างตัวอย่างของมาตรการหลักที่สำคัญของปริมาณทางกายภาพและราคาของสินค้าที่ไม่ใช่การเงิน . ในส่วนของราคา จะกล่าวว่า พวกเขาอาจจะ ผ่าน ราคาปัจจุบันหรืออนาคต ไม่มีการระบุไว้ในส่วนของการนับทางกายภาพ เหมือนกัน ดังนั้นนับและราคาจะไม่ใช่สมาชิกของคลาสเดียวกัน ( เช่น มาตรการหลัก มาตรการ หรือทั้งสองควรจะปฏิบัติในแบบเดียวกัน ( เช่น มันควรอนุญาตให้นับทางกายภาพอาจจะอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคตนับ )

คะแนนทางด้านบนออกที่บัญชีมาตรการที่แตกต่างกันจะถูกจัดกลุ่มในชั้นเรียน เดียวกันและนั่นนับทางกายภาพและราคาจะถือเป็นการวัดคุณสมบัติเดียวกัน ก็ยังเป็นที่ชัดเจนว่าไม่มีการระบุคุณสมบัติที่แสดงโดยนับทางกายภาพหรือโดยราคา

และ ไม่มีการกำหนดขนาดของการวัดที่สามารถใช้ในการแยกขอบเขตซึ่งนับทางกายภาพและราคา ครอบครองคุณสมบัติเฉพาะ . จากนั้นมันยังไม่ชัดเจนว่าการนับทางกายภาพและราคาที่เป็นมาตรการของอาคารเดียวกัน นี้นำไปสู่การจำแนกมาตรการที่ไม่ถูกต้อง ในวิธีนี้ ไม่มีเกล็ดที่ระบุไว้ในบัญชี ปลดเปลื้องข้อสงสัยที่ปัจจุบันความเชื่อในวรรณคดีที่บัญชีเป็นวัดวินัย