However, it is likely thatthe cultu

However, it is likely that
the cultural and social context in which children live influences
their taste preferences later in life. For instance, the taste
preferences expressed by the mother or the father may influence
the development of a child’s preferences. The aim of the present
study was to show how facial expressions of pleasure or disgust
influence our desire to eat liked and disliked foods.
An effect of social facilitation has been found according to
which food intake increases when people eat in groups as
compared to when they eat alone (Zajonc, 1965). Indeed, positive
correlations between the presence of other people and food
consumption have been found both for the different meals of the
day and for meals at home or outside of the home (De Castro,
Brewer, Elmore, & Orozco, 1990). Moreover, some studies showed
that food consumption increased in the presence of other people,
irrespective of whether the meal was eaten with friends, family, or
strangers (Clendennen, Herman, & Polivy, 1994; De Castro, 1994;
De Castro & Brewer, 1991). Other studies, using an experimental
paradigm in which naı¨ve participants are simply told how much
alleged prior individuals ate, revealed that the more the allegedly
prior individuals ate, the more the naı¨ve participants eat (Pliner &
Mann, 2004; Roth, Herman, Polivy, & Pliner, 2001). Thus, the
perceived presence of other people influenced food consumption.
However, Pliner, Bell, Hirsch, and Kinchla (2006) have recently
demonstrated that the social facilitation effect is mediated by the
increased length of meals when people eat in groups. They showed
that participants ate more during a long rather than a short meal,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มที่บริบททางวัฒนธรรม และสังคมที่เด็กอาศัยอิทธิพลการกำหนดลักษณะรสชาติของพวกเขาในชีวิต เช่น รสชาติการตั้งค่าที่แสดง โดยบิดาหรือมารดาอาจมีอิทธิพลต่อการพัฒนาลักษณะของเด็ก จุดมุ่งหมายของปัจจุบันการศึกษาคือการ แสดงหน้าวิธีออกของความสุขหรือรังเกียจมีอิทธิพลต่อความปรารถนาที่จะกินอาหารที่ชอบ และไม่ชอบพบลักษณะพิเศษของสังคมอำนวยความสะดวกตามรับประทานอาหารที่เพิ่มขึ้นเมื่อคนกินในกลุ่มเป็นเมื่อเทียบกับเมื่อพวกเขากินเพียงอย่างเดียว (Zajonc, 1965) จริง บวกความสัมพันธ์ระหว่างการปรากฏตัวของคนอื่น ๆ และอาหารการบริโภคพบอาหารแตกต่างกันของทั้งสองวัน และรับประทานอาหารที่บ้าน หรือ นอกบ้าน (เดอคาสโตรเหล้า Elmore, & Orozco, 1990) นอกจากนี้ บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการบริโภคอาหารที่เพิ่มขึ้นในคนอื่น ๆโดยไม่คำนึงถึงว่ารับประทานอาหารกับเพื่อน ครอบครัว หรือคนแปลกหน้า (Clendennen, Herman, & Polivy, 1994 เดอคาสโตร 1994เดอคาสโตรและเหล้า 1991) การศึกษาอื่น ๆ ใช้การทดลองกระบวนทัศน์ใน naı¨ve ซึ่งผู้เข้าร่วมบอกแต่เพียงว่าบุคคลถูกกล่าวหาก่อนหน้านี้กิน เปิดเผยที่ยิ่งถูกกล่าวหาว่าบุคคลก่อนกิน ยิ่งคน naı¨ve กิน (Pliner &แมนน์ 2004 Roth, Herman, Polivy, & Pliner, 2001) ดังนั้น การปัจจุบันรับรู้ของคนอื่น ๆ ได้รับอิทธิพลการบริโภคอาหารอย่างไรก็ตาม Pliner ระฆัง กวาง และ Kinchla (2006) มีเมื่อเร็ว ๆ นี้แสดงให้เห็นว่า เป็นการไกล่เกลี่ยผลสังคมอำนวยความสะดวกโดยการความยาวที่เพิ่มขึ้นของอาหารในกลุ่มอาหาร เขาเหล่านั้นว่า ผู้เข้าร่วมกินมากในช่วงความยาวมากกว่าอาหารสั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ก็เป็นไปได้ว่า
บริบททางสังคมและวัฒนธรรมที่เด็กอาศัยอยู่มีผลต่อ
การตั้งค่ารสนิยมของพวกเขาต่อไปในชีวิต ยกตัวอย่างเช่นการลิ้มรส
การตั้งค่าการแสดงโดยแม่หรือพ่ออาจมีอิทธิพลต่อ
การพัฒนาของการตั้งค่าของเด็ก จุดมุ่งหมายของปัจจุบัน
การศึกษาคือการแสดงให้เห็นว่าการแสดงออกของความสุขหรือความขยะแขยงใบหน้า
มีอิทธิพลต่อความปรารถนาของเราที่จะกินอาหารชอบและไม่ชอบ
ผลของการอำนวยความสะดวกทางสังคมได้รับการค้นพบตาม
ที่อาหารการบริโภคที่เพิ่มขึ้นเมื่อมีคนกินในกลุ่ม
เมื่อเทียบกับเมื่อพวกเขากินเพียงอย่างเดียว (Zajonc, 1965) อันที่จริงบวก
ความสัมพันธ์ระหว่างการปรากฏตัวของคนอื่น ๆ และอาหารที่
บริโภคได้รับพบว่าทั้งสำหรับอาหารที่แตกต่างกันของ
วันและสำหรับมื้ออาหารที่บ้านหรือนอกบ้าน (เดอคาสโตร,
บรูเออร์เอลมอร์และรอสโก, 1990) นอกจากนี้บางการศึกษาแสดงให้เห็น
ว่าการบริโภคอาหารที่เพิ่มขึ้นในการปรากฏตัวของคนอื่น ๆ ที่
ไม่คำนึงถึงว่าอาหารถูกกินกับเพื่อนครอบครัวหรือ
คนแปลกหน้า (Clendennen เฮอร์แมนและ Polivy 1994; เดอคาสโต 1994;
คาสโตรและเหล้า 1991) การศึกษาอื่น ๆ โดยใช้การทดลอง
กระบวนทัศน์ในการที่ผู้เข้าร่วมไร้เดียงสาเป็นเพียงการบอกว่า
ถูกกล่าวหาบุคคลก่อนกินเปิดเผยว่ายิ่งที่ถูกกล่าวหาว่า
บุคคลก่อนกินให้มากขึ้นผู้เข้าร่วมกินไร้เดียงสา (Pliner และ
แมนน์ 2004; โรท เฮอร์แมน Polivy และ Pliner, 2001) ดังนั้น
การปรากฏตัวของการรับรู้ของคนอื่น ๆ ที่ได้รับอิทธิพลการบริโภคอาหาร
อย่างไรก็ตาม Pliner, เบลล์, เฮิร์ชและ Kinchla (2006) เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้
แสดงให้เห็นว่าผลการอำนวยความสะดวกทางสังคมเป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดย
ความยาวที่เพิ่มขึ้นของอาหารเมื่อมีคนกินในกลุ่ม พวกเขาแสดงให้เห็น
ว่าผู้เข้าร่วมกินมากขึ้นในช่วงที่มีความยาวมากกว่าอาหารระยะสั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มว่าวัฒนธรรมและสังคมที่เด็กอยู่ อิทธิพลของรสนิยมความชอบในชีวิตในภายหลัง เช่น รสชาติการตั้งค่าแสดงโดยพ่อหรือแม่อาจจะมีอิทธิพลต่อการพัฒนาการของเด็ก จุดมุ่งหมายของปัจจุบันการศึกษาแสดงให้เห็นว่าสีหน้าของความสุขหรือความขยะแขยงอิทธิพลของความปรารถนาของเราที่จะกินชอบและไม่ชอบอาหารผลของการสนับสนุนทางสังคม พบว่า มี ตามซึ่งการบริโภคอาหารเพิ่ม เมื่อ คน กิน ในกลุ่ม เช่นเมื่อเทียบกับเมื่อพวกเขากินคนเดียว ( zajonc , 1965 ) แน่นอน , บวกความสัมพันธ์ระหว่างการแสดงตนของบุคคลอื่น และอาหารการได้พบได้ทั้งในอาหารที่แตกต่างกันของวันและสำหรับอาหารที่บ้านหรือนอกบ้าน ( de Castro ,สามารถ Elmore & โอรอซโค , 2533 ) นอกจากนี้บางการศึกษาแสดงการบริโภคอาหารที่เพิ่มขึ้นในการแสดงตนของบุคคลอื่นไม่ว่าอาหารจะกินกับเพื่อน ครอบครัว หรือคนแปลกหน้า ( clendennen , เฮอร์แมน , และ polivy , 1994 ; de Castro , 1994 ;เดอคาสโตร & เบียร์ , 1991 ) การศึกษาอื่น ๆ ที่ใช้ทดลองกระบวนทัศน์ที่ na ı¨ได้เข้าร่วมเพียงแค่บอกเท่าไหร่บุคคลที่ถูกกล่าวหาก่อนกิน พบว่า มากกว่าที่ถูกกล่าวหาว่าก่อนที่บุคคลกิน , มากกว่านา ı¨ได้เข้าร่วมกิน ( pliner &Mann , 2004 ; Roth , เฮอร์แมน , polivy & pliner , 2001 ) ดังนั้นการปรากฏตัวของคนอื่นต่อการบริโภคอาหารอย่างไรก็ตาม pliner , เบลล์ เฮิร์ช และ kinchla ( 2006 ) เมื่อเร็วๆ นี้แสดงให้เห็นว่าการผลกระทบทางสังคมเป็นคนกลาง โดยการเพิ่มความยาวของอาหาร เมื่อ คน กิน ในกลุ่ม มีผู้เข้าร่วมที่กินมากขึ้นในช่วงยาวมากกว่าอาหารสั้น