KangYoon turned off the computer an

KangYoon turned off the computer and left the office. As he had finished his work early, he had left right at leaving time. KangYoon was immersed in happiness that he could leave work before sunset today, when he couldn’t do so until now because he was busy, and headed towards the lobby.
As he was about to leave the lobby, there was someone who urgently called him from the elevator.

“Sir!!”

When KangYoon turned back, he saw it was Min JinSeo. She hurriedly exited the elevator and stood in front of him.

“JinSeo, is there anything urgent?”
“Hek…hek. Sir, you’re going home really early today.”
“I should have a day like this once in awhile.”

As Min JinSeo knew it, KangYoon was the person who always left the latest. The KangYoon she knew left after all employees had left and even after most trainees left after practice. However, today, as he left before sunset, it was reasonable for her to think it was strange.

“I…I have something to ask of you.”
“Ask me?”
“Yes, although I know it’s rude… I want you to listen to me…”

Min JinSeo hesitated her words. She originally hated to cause inconvenience towards others. So, she usually tried to do everything alone no matter what, but today, she was a bit different.

“What is it?”
“Tomorrow…”
“Yeah, tomorrow’s the recording, right?”
“Yes, you remember it?”
“Of course I do, it’s about you.”

While giving meaning to KangYoon’s nonchalant words, Min JinSeo blushed a little. However, soon, she knew that this wasn’t the important thing as she went into topic.

“Tomorrow…can you go with me? I… in truth… am a bit nervous…’

Min JinSeo fidgeted nervously while waiting for an answer from KangYoon.
Unlike the mature her, and like a girl in puberty…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

KangYoon ปิดคอมพิวเตอร์และออกจากที่ทำงาน ในขณะที่เขาได้เสร็จสิ้นการทำงานของเขาในช่วงต้นเขาได้ทิ้งที่เหมาะสมในเวลาที่ออกจาก KangYoon ถูกแช่อยู่ในความสุขที่เขาจะออกจากงานก่อนพระอาทิตย์ตกดินวันนี้เมื่อเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นจนถึงขณะนี้เพราะเขากำลังยุ่งและมุ่งหน้าไปยังล็อบบี้
ในขณะที่เขากำลังจะออกจากล็อบบี้มีใครบางคนที่เรียกว่าเร่งด่วนที่เขาออกมาจากลิฟท์

"เซอร์ !!"

เมื่อ KangYoon หันกลับมาเขาเห็นว่ามันเป็น Min JinSeo เธอรีบเดินออกมาจากลิฟท์และยืนอยู่ตรงหน้าเขา

"JinSeo จะมีอะไรเร่งด่วน?"
" ... Hek HEK เซอร์ที่คุณกำลังจะกลับบ้านเร็วจริงๆวันนี้. "
" ฉันควรจะมีวันเช่นนี้ครั้งในชั่วขณะ. "

ในฐานะที่เป็นมิน JinSeo รู้ว่ามัน KangYoon คือคนที่มักจะออกจากล่าสุด KangYoon เธอรู้ว่าเหลือหลังจากพนักงานทุกคนได้ทิ้งและแม้หลังจากการฝึกอบรมส่วนใหญ่ที่เหลือหลังจากการปฏิบัติ แต่วันนี้ขณะที่เขาออกก่อนพระอาทิตย์ตกดินมันเป็นที่เหมาะสมสำหรับเธอที่จะคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลก

"ฉัน ... ฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่จะถามของคุณ."
"ถามฉัน?"
"ใช่ แต่ฉันรู้ว่ามันหยาบคาย ... ฉันต้องการให้คุณฟังฉัน ... "

มิน JinSeo ลังเลคำพูดของเธอ เธอเกลียดเดิมที่จะทำให้เกิดความไม่สะดวกต่อผู้อื่น ดังนั้นเธอจึงมักจะพยายามที่จะทำทุกอย่างคนเดียวไม่ว่าอะไร แต่วันนี้เธอก็แตกต่างกันเล็กน้อย

"มันคืออะไร?"
"พรุ่งนี้ ... "
"ใช่ในวันพรุ่งนี้เป็นบันทึกใช่มั้ย?"
"ใช่คุณจำมันได้หรือไม่"
"แน่นอนผมทำมันเป็นเรื่องของคุณ."

ในขณะที่ให้ความหมายกับคำไม่ไยดี KangYoon ของ Min JinSeo เขิน เล็กน้อย. อย่างไรก็ตามในเร็ว ๆ นี้เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญในขณะที่เธอเดินเข้าไปในหัวข้อ

"พรุ่งนี้ ... คุณสามารถไปกับผมได้ไหม ฉัน ... ในความเป็นจริง ... ฉันเป็นบิตประสาท ... '

มิน JinSeo กระวนกระวายหงุดหงิดขณะที่รอคำตอบจาก KangYoon
ซึ่งแตกต่างจากผู้ใหญ่ของเธอและเช่นเดียวกับหญิงสาวในวัยแรกรุ่น ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

kangyoon ปิดคอมพิวเตอร์และออกจากสำนักงาน เขามีงานของเขาเสร็จก่อน เขามี ซ้าย ขวา ที่ออกเวลา kangyoon เพลินในความสุขที่เขาจะออกไปทำงานก่อนพระอาทิตย์ตกดินวันนี้ เมื่อเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นจนถึงตอนนี้ เพราะเขายุ่ง และมุ่งหน้าไปที่ล็อบบี้ขณะที่เขากำลังจะออกจากล็อบบี้ มีใครบางคนเลยเรียกเขาจากลิฟต์" ท่านครับ ! ! "เมื่อ kangyoon หันหลังกลับ เขาก็เห็นว่ามันคือมิน jinseo . เธอรีบออกจากลิฟต์และยืนต่อหน้าเขา" jinseo มีอะไรด่วนเหรอ "" hek . . . . . . . hek . คุณจะกลับบ้านเร็ววันนี้จริงๆ”" ฉันควรมีวันแบบนี้บ้างนะ .เป็นมิน jinseo รู้ตัว kangyoon คือคนที่มักจะทิ้งล่าสุด การ kangyoon เธอรู้แล้วพนักงานทุกคนได้ออกจากหลังจากที่ด้านซ้ายหลังซ้อม อย่างไรก็ตาม วันนี้ เขาจึงทิ้งก่อนพระอาทิตย์ตก มันเหมาะสมกับเธอจะคิดว่ามันแปลก" ฉัน . . . ฉันมีอะไรจะถามคุณ ." ถามฉัน "" ใช่ แต่ฉันรู้ว่ามันไม่สุภาพ . . . . . . . ฉันต้องการให้คุณฟังฉัน . . . . . . . "มิน jinseo ลังเลในคำพูดของเธอ เดิมทีนางเกลียดทำให้เกิดความไม่สะดวกต่อผู้อื่นด้วย ดังนั้น เธอมักจะพยายามทำทุกอย่างคนเดียวไม่ว่า แต่วันนี้เธอนิดหน่อย" มีอะไรเหรอ ? "" พรุ่งนี้ . . . . . . . "" ใช่ พรุ่งนี้มีอัดรายการ ใช่มั้ย ? "" ใช่ นายจำมันได้มั้ย ? "" แน่นอน มันเกี่ยวกับคุณ . "ในขณะที่การให้ความหมายคำพูดไม่ไยดี kangyoon , มิน jinseo หน้าแดงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ในเร็วๆ นี้ เธอจะรู้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่เธอเข้าไปในหัวข้อ" พรุ่งนี้ . . . . . . . ไปกับฉันได้มั้ย ? ฉัน . . . . . . ความจริง . . . . . . . กำลังประหม่า . . .มิน jinseo กระสับกระส่ายกระวนกระวายขณะรอคำตอบจาก kangyoon .ซึ่งแตกต่างจากผู้ใหญ่ และเหมือนหญิงสาวในวัยรุ่น . . . . . . .