up for the decline in tariffs. But

up for the decline in tariffs. But again the Uruguay Round slowed or reversed this, helping to reduce quotas, subsidies, and voluntary export restraints across a wide range of industries and to convert these barriers into more transparent tariffs (WTO 1996:32).
For most of the postwar period, less developed countries (LDCs) have used
trade barriers extensively, many for the explicit purpose of import-substituting industrialization (ISI). But beginning in the 1980s especially, many develop- ing countries began to liberalize trade and to adopt export-oriented policies [International Monetary Fund (IMF) 1992]. The conclusion of the Uruguay Round promoted this by reducing trade barriers in many areas of key interest to the LDCs, such as textiles and agriculture; it also brought many new develop- ing countries into the international trade organization, the WTO, inducing them to follow its rules. In addition, the transition from communist economies to market-based ones by many countries in the early 1990s further accelerated the trend toward global trade liberalization. All of these changes have resulted in one striking fact about the period since 1980: There has been a far-reaching liberalization of trade barriers across the globe (WTO 1996, Rodrik 1994). Why has this occurred? And will it last?
Concomitantly and in part consequentially, the growth of world trade has surged. For most of the postwar period, the growth of trade has outpaced growth in world output. Also important are changes in the nature of global trade. There has been tremendous growth in intra-industry trade and in in- trafirm trade. Intra-industry trade, which involves the exchange of goods from within the same industry, say Toyotas for BMWs, now accounts for between
55% and 75% of trade in advanced industrial countries (Greenaway & Milner
1986:Table 5-3); for the United States, this figure was 83% in 1990 (Bergsten
& Noland 1993:66). Intrafirm trade, which involves transfers of goods within one company across national boundaries, has also grown; it now accounts for over 40% of total US imports and 30% of US exports (Encarnation 1992:28). These two types of trade are important because they tend to have different ef- fects than standard, interindustry trade. Generally, they are associated with fewer displacement effects and less conflict. As Lipson (1982:453) argues, “intra-industry trade provides a powerful new source of multilateral interest in the liberal trade regime: diminished adjustment costs in some sectors, and higher net gains from trade as a result.” Finally, there has been a significant re- gionalization of trade. Intraregional trade flows within the European Union, East Asia, North America, and Latin America especially have become more important as a share of total trade. This is partially a result of the regional inte- gration agreements signed by these countries in the past two decades—e.g. the single market in Europe, the North American Free Trade Agreement (NAFTA), the Association of South East Asian Nations (ASEAN), the Asia Pacific Economic Cooperation (APEC), and Mercosur (WTO 1996:17–22).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขึ้นสำหรับการลดลงของภาษีศุลกากร แต่อีกรอบอุรุกวัยชะลอตัว หรือกลับรายการนี้ ช่วยลดโควต้า เงินอุดหนุน และ restraints สมัครใจส่งออกในอุตสาหกรรมที่หลากหลาย และแปลงอุปสรรคเหล่านี้เป็นภาษีศุลกากรที่โปร่งใสมากขึ้น (องค์การ 1996:32)สำหรับทั้งรอบระยะเวลาพ้น ใช้น้อยกว่าประเทศพัฒนาแล้ว (LDCs)อย่างกว้างขวาง อุปสรรคทางค้ามากสำหรับวัตถุประสงค์ชัดเจนของการนำเข้าแทนทวีความรุนแรงมาก (ISI) แต่เริ่มต้นในทศวรรษ 1980 โดยเฉพาะ ประเทศกำลังพัฒนาเริ่ม liberalize ค้า และนำนโยบายการส่งออก [นานาชาติเงินกองทุน (IMF) 1992] ส่งเสริมของอุรุกวัยรอบนี้ โดยการลดอุปสรรคทางการค้าในหลายพื้นที่น่าสนใจคีย์ LDCs สิ่งทอและเกษตร มันยังนำประเทศกำลังพัฒนาใหม่ในองค์การการค้าระหว่างประเทศ องค์การ inducing ให้ทำตามกฎของ นอกจากนี้ เปลี่ยนแปลงจากประเทศคอมมิวนิสต์ตามตลาดคนโดยหลายประเทศในช่วงปี 1990 เพิ่มเติมเร่งโน้มเปิดเสรีการค้าโลก ทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทำให้ข้อเท็จจริงหนึ่งที่โดดเด่นเกี่ยวกับรอบระยะเวลาตั้งแต่ปี 1980: ได้มีการเปิดเสรีที่ผับของอุปสรรคทางการค้าทั่วโลก (1996 องค์การ Rodrik 1994) เหตุนี้เกิดขึ้น และจะล่าสุดConcomitantly และในส่วน consequentially การเจริญเติบโตของการค้าโลกได้จากเพิ่มขึ้น สำหรับทั้งรอบระยะเวลาพ้น การเจริญเติบโตของการค้ามี outpaced เจริญเติบโตของผลผลิตโลก ยัง มีความสำคัญในลักษณะของการค้าโลกที่เปลี่ยนแปลง ได้มีการเจริญเติบโตอย่างมาก ในการค้าภายในอุตสาหกรรม และ ในทางการค้าใน trafirm ตอนนี้ว่า Toyotas สำหรับ BMWs บัญชีสำหรับการค้าภายในอุตสาหกรรม ซึ่งเกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนสินค้าจากภายในอุตสาหกรรมเดียวกัน ระหว่าง55% และ 75% ของการค้าในประเทศอุตสาหกรรมขั้นสูง (Greenaway และ Milner1986:Table 5-3); สำหรับสหรัฐอเมริกา ตัวเลขนี้มี 83% ในปี 1990 (Bergsten& Noland 1993:66) นอกจากนี้ยังมีปลูกค้า intrafirm ซึ่งเกี่ยวข้องกับการโอนสินค้าต่างกันในขอบเขตประเทศ ตอนนี้สัดส่วนกว่า 40% ของทั้งหมดเรานำเข้า และ 30% เราส่งออก (Encarnation 1992:28) ทั้งสองประเภทนี้การค้ามีความสำคัญ เพราะพวกเขามักจะมีตระกูล ef fects แตกต่างกว่าค้ามาตรฐาน interindustry ทั่วไป พวกเขาจะเกี่ยวข้อง กับลักษณะปริมาณกระบอกสูบน้อยลง และน้อย กว่าความขัดแย้ง เป็นจน Lipson (1982:453), "ค้าภายในอุตสาหกรรมมีแหล่งใหม่มีประสิทธิภาพน่าสนใจพหุภาคีในระบอบการค้าเสรี: ลดลงต้นทุนการปรับปรุงในบางภาค และสุทธิสูงกว่ากำไรจากการค้าเป็นผล" ในที่สุด มีแล้วสำคัญเรื่อง gionalization ของการค้า ขั้นตอนการ intraregional ค้าภายในสหภาพยุโรป เอเชียตะวันออก อเมริกาเหนือ และสหรัฐอเมริกาโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้กลายเป็นสำคัญเป็นการใช้ร่วมกันการค้ารวม นี้เป็นผลบางส่วนของข้อตกลง gration ในภูมิภาคลงนาม โดยประเทศเหล่านี้ในอดีตสอง decades—e.g ตลาดเดียวในยุโรป ข้อตกลงการค้าเสรีอเมริกาเหนือ (NAFTA), สมาคมของใต้เอเชียตะวันออกประเทศ (อาเซียน), เอเชียแปซิฟิกเศรษฐกิจความร่วมมือ (เอ เปค), และ Mercosur (1996:17 องค์การ – 22)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขึ้นการลดอัตราภาษีศุลกากร แต่อีกครั้งรอบอุรุกวัยชะลอตัวหรือกลับนี้ช่วยลดโควต้าการอุดหนุนการส่งออกและ restraints ความสมัครใจในหลากหลายของอุตสาหกรรมและการแปลงอุปสรรคเหล่านี้เป็นภาษีที่โปร่งใสมากขึ้น (WTO 1996: 32).
สำหรับส่วนมากของช่วงเวลาสงคราม ประเทศที่พัฒนาน้อย (LDCs) มีการใช้
มาตรการกีดกันทางการค้าอย่างกว้างขวางมากสำหรับวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนของอุตสาหกรรมนำเข้าแทน (ISI) แต่จุดเริ่มต้นในปี 1980 โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลายประเทศพัฒนาไอเอ็นจีเริ่มที่จะเปิดเสรีการค้าและการที่จะนำนโยบายที่เน้นการส่งออก [กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) 1992] บทสรุปของรอบอุรุกวัยเลื่อนตำแหน่งนี้โดยการลดอุปสรรคทางการค้าในหลายพื้นที่ที่น่าสนใจที่สำคัญในการพัฒนาน้อยที่สุดเช่นสิ่งทอและการเกษตร ก็ยังนำหลายประเทศไอเอ็นจีพัฒนาใหม่ในองค์กรการค้าระหว่างประเทศองค์การการค้าโลกชักนำให้พวกเขาที่จะปฏิบัติตามกฎของ นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงจากเศรษฐกิจของพรรคคอมมิวนิสต์กับคนการตลาดที่ใช้โดยหลายประเทศในช่วงปี 1990 ต่อแนวโน้มการเร่งการเปิดเสรีการค้าโลก การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดเหล่านี้ได้ส่งผลให้ในความเป็นจริงที่โดดเด่นหนึ่งที่เกี่ยวกับระยะเวลาตั้งแต่ปี 1980: มีการเปิดเสรีไกลถึงอุปสรรคการค้าทั่วโลก (WTO ปี 1996 Rodrik 1994) ทำไมเรื่องนี้เกิดขึ้น? และมันจะมีอายุ?
ร่วมกันและในส่วนของ consequentially การเจริญเติบโตของการค้าโลกได้ปรับตัวขึ้น สำหรับส่วนมากของสมัยหลังสงครามการเจริญเติบโตของการค้าที่มีการเจริญเติบโตแซงหน้าในการส่งออกทั่วโลก ที่สำคัญยังมีการเปลี่ยนแปลงในลักษณะของการค้าโลก มีการเติบโตอย่างมากในการค้าภายในอุตสาหกรรมและการค้า trafirm in- การค้าภายในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนสินค้าจากภายในอุตสาหกรรมเดียวกันกล่าวว่าโตโยต้าสำหรับ BMWs ตอนนี้บัญชีสำหรับระหว่าง
55% และ 75% ของการค้าในประเทศอุตสาหกรรมที่ทันสมัย ​​(กรีนมิลเนอร์และ
1,986 ตาราง 5-3); สำหรับสหรัฐอเมริกาตัวเลขนี้เป็น 83% ในปี 1990 (Bergsten
และ Noland 1993: 66) Intrafirm ค้าที่เกี่ยวข้องกับการโอนเงินของสินค้าที่อยู่ในหนึ่งใน บริษัท ข้ามเขตแดนแห่งชาตินอกจากนี้ยังมีการเติบโต; ตอนนี้คิดเป็นสัดส่วนกว่า 40% ของการนำเข้าทั้งหมดของสหรัฐและ 30% ของการส่งออกของสหรัฐ (Encarnation 1992: 28) ทั้งสองประเภทของการค้ามีความสำคัญเพราะพวกเขามีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิผล fects แตกต่างจากมาตรฐานการค้าระหว่างอุตสาหกรรม โดยทั่วไปจะมีความเกี่ยวข้องกับผลกระทบการเคลื่อนที่น้อยลงและความขัดแย้งน้อย ในฐานะที่เป็น Lipson (1982: 453) ระบุว่า "การค้าภายในอุตสาหกรรมให้เป็นแหล่งใหม่ที่มีประสิทธิภาพที่น่าสนใจพหุภาคีในระบอบการปกครองการค้าเสรี:. ค่าใช้จ่ายในการปรับตัวลดลงในบางภาคและกำไรสุทธิที่สูงขึ้นจากการค้าเป็นผล" ในที่สุดก็มีมี ได้อย่างมีนัยสำคัญอีกครั้ง gionalization ของการค้า การค้าภายในภูมิภาคไหลภายในสหภาพยุโรป, เอเชียตะวันออก, อเมริกาเหนือและละตินอเมริกาโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้กลายเป็นความสำคัญมากขึ้นเป็นส่วนแบ่งของการค้าทั้งหมด นี่คือบางส่วนเป็นผลมาจากข้อตกลง Gration ณาการระดับภูมิภาคลงนามโดยประเทศเหล่านี้ในอดีตสองทศวรรษที่ผ่านมาเช่นเดียวกับตลาดในยุโรปอเมริกาเหนือตกลงการค้าเสรี (NAFTA), สมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) เอเชียแปซิฟิกความร่วมมือทางเศรษฐกิจ (เอเปค) และ Mercosur (WTO 1996: 17-22)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขึ้นที่ลดลงในภาษี แต่อีกรอบอุรุกวัย ชะลอตัว หรือกลับนี้ ช่วยในการลดการอุดหนุนส่งออกและโควต้า การเสพในหลากหลายอุตสาหกรรมและแปลงอุปสรรคเหล่านี้เป็นโปร่งใสมากขึ้นอัตราภาษี ( WTO 1996:32 ) .
สำหรับส่วนใหญ่ของระยะเวลาหลังสงคราม ประเทศที่พัฒนาน้อยกว่า ( ldcs ) ได้ใช้
อุปสรรคทางการค้าอย่างกว้างขวางหลายสำหรับวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนในการนำเข้าแทนอุตสาหกรรม ( ISI ) แต่เริ่มต้นในปี 1980 โดยเฉพาะ หลายประเทศพัฒนา - ing เริ่มเปิดเสรีการค้า และใช้นโยบายที่มุ่งเน้นการส่งออก [ กองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( ไอเอ็มเอฟ ) พ.ศ. 2535 ] บทสรุปของการเจรจารอบอุรุกวัย นี้ โดยการลดอุปสรรคทางการค้าในหลายพื้นที่ของดอกเบี้ย ldcs กุญแจ ,เช่น สิ่งทอ และการเกษตร นอกจากนี้ยังนำหลายประเทศพัฒนาอุตสาหกรรมเป็นองค์กรการค้าระหว่างประเทศของ WTO กระตุ้นให้พวกเขาปฏิบัติตามกฎของ นอกจากนี้ การเปลี่ยนจากประเทศคอมมิวนิสต์ที่อิงตลาด โดยหลายประเทศในช่วงปี 1990 และเร่งแนวโน้มการเปิดเสรีการค้าโลกทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีผลในหนึ่งโดดเด่นความเป็นจริงเกี่ยวกับระยะเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1980 มีการเข้าถึงของอุปสรรคทางการค้าทั่วโลก ( องค์การการค้าโลก 1996 รอดริค 1994 ) ทำไมนี้เกิดขึ้น ? และจะเป็นครั้งสุดท้าย
เป็นทีมและในส่วน consequentially , การเจริญเติบโตของการค้าโลกได้เพิ่มขึ้น . สำหรับส่วนใหญ่ของระยะเวลาหลังสงครามการเติบโตของการค้ามี outpaced ของผลผลิตโลก . นอกจากนี้ ที่สำคัญมีการเปลี่ยนแปลงในลักษณะของการค้าโลก มีการเติบโตอย่างมากในอุตสาหกรรมการค้าภายในและการค้าใน trafirm . การค้าภายในอุตสาหกรรมเดียวกัน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนสินค้าจากภายในอุตสาหกรรมเดียวกัน พูด toyotas สำหรับบีเอ็มดับเบิลยู ตอนนี้บัญชีระหว่าง
55% และ 75% ของการค้าของประเทศในอุตสาหกรรมขั้นสูง ( มิลเนอร์ กรีน เวย์&
1986 : ตารางที่ 5-3 ) ; สำหรับสหรัฐอเมริกา คิดเป็น 83% ในปี 1990 ( เบิร์กสเตน
&โนแลนด์ 1993:66 ) การค้า intrafirm ซึ่งเกี่ยวข้องกับการถ่ายโอนของสินค้าภายในบริษัทข้ามขอบเขตของชาติ ยังปลูก ; ตอนนี้บัญชีสำหรับมากกว่า 40 % ของทั้งหมดเรานำเข้าและส่งออก 30% ของเรา ( encarnation 1992:28 )ทั้งสองประเภทของการค้าที่สำคัญเพราะพวกเขามีแนวโน้มที่จะมีแตกต่างกัน EF - fects กว่ามาตรฐานการค้าระหว่างอุตสาหกรรม . โดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับการขัดแย้งผลน้อยลงและน้อยลง เป็นลิปสัน ( 1982:453 ) ระบุว่า " อุตสาหกรรมการค้าภายในมีแหล่งใหม่ที่มีประสิทธิภาพของระบบการค้าพหุภาคีในความสนใจเสรีนิยม : ลดลงปรับค่าใช้จ่ายในบางภาคและสูงกว่ากำไรจากการค้าสุทธิผล ในที่สุด ก็มีการ re - gionalization ของการค้า การค้าภายในภูมิภาคไหลภายในสหภาพ ยุโรป เอเชีย อเมริกาเหนือ และอเมริกาใต้ โดยเฉพาะได้กลายเป็นที่สำคัญเป็นส่วนแบ่งของการค้าทั้งหมด นี้เป็นเพียงบางส่วน ผลของการไม่ - ภูมิภาค ข้อตกลง gration ลงนามโดยประเทศเหล่านี้ ในช่วง 2 decades-e.g.ตลาดเดียวยุโรป ข้อตกลงการค้าเสรีอเมริกาเหนือ ( นาฟตา ) สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) , ความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย แปซิฟิก ( เอเปค ) และ Mercosur ( WTO 1996:17 ( 22 )