These four photographers because of

These four photographers because of their graphic work and the often detached way they did it in started the conversation of morality in photography and if a photograph really tells the entire story. An excerpt out of the book “The Bang Bang Club”, Greg Marinovich gives us an insight into the photograph he took that won him the Pulitzer.Greg finds himself in the middle of an unruly mob of Zulus spearing and hacking a Xhosa enemy to death. “I was one of the circle of killers, shooting with a wide-angle lens just an arm’s length away, much too close,” Marinovich and Silva write in the book, from narrator Marinovich’s viewpoint. “I was horrified, screaming inside my head that this could not be happening. But I steadily checked light readings and switched between cameras loaded with black-and-white and colour, rapidly advancing the film frame by frame. I was as aware of what I was doing as a photographer as I was of the rich scent of fresh blood, and the stench of sweat from the men next to me.”The same goes for the photograph taken by Kevin Carter of the vulture and child that won him his Pulitzer. An excerpt out of the book to demonstrate the detachment these photographers did their work with.”He heard a soft, high-pitched whimpering and saw a tiny girl trying to make her way to the feeding centre. As he crouched to photograph her, a vulture landed in view. Careful not to disturb the bird, he positioned himself for the best possible image. He would later say he waited about 20 minutes, hoping the vulture would spread its wings. It did not, and after he took his photographs, he chased the bird away and watched as the little girl resumed her struggle.” This picture earned Carter the 1994 Pullitzer Prize for feature photography. “I swear I got the most applause of anybody,” Carter wrote back to his parents in Johannesburg. “I can’t wait to show you the trophy. It is the most precious thing, and the highest acknowledgment of my work I could receive.” Carter’s joy would not last. Friends and colleagues would come to question why he had not done more to help the child in the photograph? “The man adjusting his lens to take just the right frame of her suffering,” said the St. Petersburg (Florida) Times, “might just as well be a predator, another vulture on the scene.” Burdened with feelings of guilt and sadness, Kevin Carter took his own life On July 27, 1994. His suicide note stated in part, “…I am haunted by the vivid memories of killings and corpses and anger and pain . . . of starving or wounded children…” He committed suicide by taping one end of a hose to his pickup truck’s exhaust pipe and running the other end to the passenger-side window. He died of carbon monoxide poisoning on July 27, 1994, at the age of 33.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่างสี่เหล่านี้เนื่องจากรูปภาพการทำงาน และแบบเดี่ยวมักจะทำมันเริ่มการสนทนาของศีลธรรมในการถ่ายภาพและถ้าถ่ายบอกเรื่องราวทั้งหมดจริง ๆ ตัดตอนจากหนังสือ "The Bang Bang Club" กา Marinovich ทำให้เราเข้าใจเป็นภาพถ่ายเขาเอาที่ชนะเขา Pulitzer.Greg หาตัวเองกลางม็อบวินัยของ Zulus spearing และแฮ็คพัฒนาการข้าศึกตาย "ฉันเป็นหนึ่งในวงการยา การถ่ายภาพ ด้วยเลนส์มุมกว้างเพียงธุรกิจเก็บ มากเกินไป ปิด Marinovich และ Silva เขียนในสมุด จากมุมมองของ'ผู้บรรยาย' Marinovich ของ "ฉันตกใจ กรีดร้องอยู่ในหัวของฉันว่า นี้อาจไม่เกิดขึ้น แต่ผมเลือกอ่านแสงอย่างต่อเนื่อง และสลับระหว่างกล้องมีขาวดำและสี ฟิล์มเฟรมที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ผมที่ทราบว่าข้าพเจ้าทำเป็นเป็นช่างภาพ ตามผมรวยกลิ่นเลือดสด และกลิ่นเหม็นเหงื่อจากคนถัดจากฉัน" เช่นเดียวกับภาพถ่ายที่นำ โดย Kevin คาร์เตอร์ของแร้งและเด็กที่ชนะเขาพูลิตเซอร์ของเขา ตัดตอนจากหนังสือแสดงการปลดช่างเหล่านี้ไม่ได้ทำงานกับ" เขาได้ยินความนุ่ม high-pitched whimpering และเห็นเล็ก ๆ สาวพยายามทำให้เธอไปอาหารศูนย์ เป็นเขา crouched ถ่ายเธอ แร้งเป็นที่ดินในมุมมอง ระวังไม่ให้รบกวนนก เขาตำแหน่งตัวเองในภาพได้ดีที่สุด เขาในภายหลังจะบอกว่า เขารอประมาณ 20 นาที หวังแร้งจะแพร่กระจายของปีก มันไม่ และหลังจากที่เขาเอาภาพของเขา เขาคนนั้นได้ไล่นกไป และดูเหมือนสาวน้อยดำเนินต่อการต่อสู้ของเธอ" รูปภาพนี้ได้รับรางวัล Pullitzer คาร์เตอร์ในปี 1994 สำหรับการถ่ายภาพลักษณะการทำงาน "ฉันสาบานผมปรบมือใหญ่ของใคร คาร์เตอร์เขียนกลับไปพ่อในโจฮันเนสเบิร์ก "ฉันไม่สามารถรอเพื่อแสดงถ้วยรางวัล มันเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุด และยอมรับสูงสุดของการทำงานของฉันฉันไม่สามารถรับ" ความสุขของคาร์เตอร์จะสุดท้าย เพื่อนและเพื่อนร่วมงานจะมาถามทำไมเขาไม่ทำเพิ่มเติมเพื่อช่วยเด็กในภาพหรือไม่ "ผู้ชายปรับเลนส์ของเขาจะเพียงแค่เฟรมด้านขวาของเธอทุกข์ กล่าวว่า ครั้งที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (ฟลอริดา) "ดีเช่นอาจ predator แร้งอื่นบนฉาก" เป็นภาระกับความรู้สึกผิดและความโศกเศร้า Kevin คาร์เตอร์เอาชีวิตของเขาเองบน 27 กรกฎาคม 1994 หมายเหตุการฆ่าตัวตายของเขาระบุไว้ในส่วน "... ผมผีสิง โดยทรงสังหาร และศพ และความโกรธ และความเจ็บปวด...อดอยาก หรือได้รับบาดเจ็บเด็ก...สดใส" เขามุ่งมั่นพลีชีพ ด้วยเทป เทปที่ปลายด้านหนึ่งของท่อกับท่อไอเสียของรถกระบะของเขา และเรียกอีกฝ่ายไปยังหน้าต่างด้านข้างผู้โดยสาร เขาตายของพิษคาร์บอนมอนอกไซด์บน 27 กรกฎาคม 1994 อายุ 33

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งสี่คนนี้ช่างภาพเพราะการทำงานกราฟิกของพวกเขาและวิธีที่พวกเขามักจะถอดออกไม่ได้ในการเริ่มต้นการสนทนาของความมีคุณธรรมในการถ่ายภาพและการถ่ายภาพถ้าจริงๆบอกเรื่องราวทั้งหมด ตัดตอนมาจากหนังสือ "Bang Bang คลับ" เกร็ก Marinovich ช่วยให้เรามีความเข้าใจในการถ่ายภาพที่เขาเอาที่ได้รับรางวัลเขา Pulitzer.Greg พบว่าตัวเองอยู่ตรงกลางของม็อบเกเรของจิ้มซูลูและแฮ็คศัตรูโซซาจะตาย . "ผมเป็นคนหนึ่งของวงกลมของฆาตกรที่ถ่ายภาพด้วยเลนส์มุมกว้างเพียงความยาวของแขนออกไปใกล้มากเกินไป" Marinovich และซิลวาเขียนในหนังสือเล่มนี้เล่าเรื่องจากมุมมองของ Marinovich "ผมตกใจกรีดร้องอยู่ในหัวของฉันที่นี้อาจไม่เกิดขึ้น แต่ผมตรวจสอบอย่างต่อเนื่องอ่านแสงและเปลี่ยนระหว่างกล้องเต็มไปด้วยสีดำและสีขาวและสีอย่างรวดเร็ว advancing หนังกรอบโดยกรอบ ฉันเป็นตระหนักถึงสิ่งที่ผมทำในฐานะช่างภาพที่ผมเป็นกลิ่นหอมที่อุดมไปด้วยเลือดสดและกลิ่นเหม็นของเหงื่อจากคนที่อยู่ถัดจากฉัน. "เดียวกันจะไปสำหรับการถ่ายภาพที่ถ่ายโดยเควินคาร์เตอร์ของอีแร้งและ เด็กที่ได้รับรางวัลพูลิตเซอร์ของเขาเขา ตัดตอนมาจากหนังสือเล่มนี้แสดงให้เห็นถึงการปลดช่างภาพเหล่านี้ได้ทำงานของพวกเขาด้วย. "เขาได้ยินเสียงนุ่มส่งเสียงครวญครางแหลมสูงและเห็นหญิงสาวคนเล็ก ๆ พยายามที่จะทำให้ทางของเธอไปยังศูนย์อาหาร ในขณะที่เขาหมอบที่จะถ่ายภาพของเธออีแร้งที่ดินในมุมมอง ระวังไม่ให้รบกวนนกที่เขาวางตำแหน่งตัวเองสำหรับภาพที่ดีที่สุด หลังจากนั้นเขาก็จะบอกว่าเขารอประมาณ 20 นาทีหวังว่าอีแร้งจะกางปีก มันไม่ได้และหลังจากที่เขาเอาภาพของเขาเขาไล่นกออกไปและดูเป็นสาวน้อยกลับมาต่อสู้ของเธอ. "ภาพนี้ได้รับคาร์เตอร์ 1994 Pullitzer รางวัลสำหรับการถ่ายภาพคุณลักษณะ "ผมสาบานผมได้รับเสียงปรบมือมากที่สุดของทุกคน" คาร์เตอร์เขียนกลับไปที่พ่อแม่ของเขาในโจฮัน "ฉันไม่สามารถรอที่จะแสดงให้คุณเห็นถ้วยรางวัล มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดและการรับรู้ที่สูงที่สุดของการทำงานของฉันฉันจะได้รับ. "ความสุขของคาร์เตอร์จะไม่สุดท้าย เพื่อนและเพื่อนร่วมงานจะมาถามว่าทำไมเขาไม่ได้ทำขึ้นเพื่อช่วยให้เด็กในภาพหรือไม่ "คนปรับเลนส์ของเขาที่จะใช้เวลาเพียงกรอบด้านขวาของความทุกข์ทรมานของเธอ" เซนต์ปีเตอร์สกล่าวว่า (ฟลอริดา) ไทม์ส "ก็เช่นกันอาจจะเป็นนักล่าอีแร้งในที่เกิดเหตุอีก." ภาระกับความรู้สึกของความผิดและความโศกเศร้า เควินคาร์เตอร์ใช้ชีวิตของตัวเองเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคมปี 1994 ของเขาฆ่าตัวตายที่ระบุไว้ในส่วน "... ฉันกำลังหลอกหลอนด้วยความทรงจำที่สดใสของการฆ่าและศพและความโกรธและความเจ็บปวด . . ของการอดอาหารหรือเด็กที่ได้รับบาดเจ็บ ... "เขาฆ่าตัวตายด้วยการบันทึกเทปรายการปลายด้านหนึ่งของท่อท่อไอเสียรถกระบะของเขาและทำงานส่วนอื่น ๆ ไปที่หน้าต่างด้านผู้โดยสาร เขาเสียชีวิตจากพิษคาร์บอนมอนอกไซด์วันที่ 27 กรกฎาคมปี 1994 ตอนอายุ 33

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหล่านี้สี่ช่างภาพเพราะงานกราฟิกของพวกเขาและมักจะแฝดพวกเขาทำมันในเริ่มต้นการสนทนาของศีลธรรมในการถ่ายภาพ และถ้าถ่ายจริงๆ บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมด ตัดตอนจากหนังสือ " ปัง ปัง คลับ " เกร็ก marinovich ให้ลึกเข้าไปในรูปถ่ายที่เขาเอาชนะรางวัลพูลิตเซอร์เกร็ก พบว่าตัวเองอยู่ตรงกลางของม็อบเกเรของซูลูสเปียริ่งและแฮ็คเป็นบ่งศัตรูตาย " ผมเป็นหนึ่งในกลุ่มนักฆ่า การถ่ายภาพด้วยเลนส์มุมกว้างแค่ความยาวของแขนออกไปมากเกินไปปิด " marinovich และ ซิลวา เขียนในหนังสือ จากผู้บรรยาย marinovich เป็นจุดชมวิว " ผมตกใจมาก เสียงในหัวของฉัน มันอาจไม่เกิดขึ้นแต่ฉันกลับตรวจสอบการอ่านแสงและสับเปลี่ยนระหว่างกล้องที่เต็มไปด้วยสีดำและสีขาวและสีอย่างรวดเร็ว advancing ฟิล์มกรอบโดยกรอบ ฉันตระหนักว่าฉันทำอะไร เป็นช่างภาพ เป็นชั้นของกลิ่นที่อุดมไปด้วยเลือดสด และกลิ่นเหงื่อ จากผู้ชายข้างๆ ฉัน" เดียวกันจะไปสำหรับรูปถ่ายที่ถ่ายโดย Kevin Carter ของอีแร้งและลูกที่เขาชนะรางวัลพูลิตเซอร์ ตัดตอนจากหนังสือที่แสดงให้เห็นถึงการปลดช่างภาพเหล่านี้ทำผลงานกับ " เขาได้ยินเสียงนุ่มแหลมสูง ร้องครวญครางและเห็นสาว ๆพยายามที่จะทำให้ทางของเธอไปยังอาหารศูนย์ ขณะที่เขาก้มลงถ่ายรูปเธอ แร้งลงในมุมมองระวังที่จะไม่รบกวนนก เขาวางตำแหน่งตัวเองสำหรับภาพที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ ต่อมาเขาจะบอกว่ารอประมาณ 20 นาที หวังแร้งจะแพร่กระจายปีกของมัน มันไม่ได้ และหลังจากที่เขาเอารูปถ่ายของเขา เขาไล่ตามนกไปดูเป็นสาวน้อยต่อการต่อสู้ของเธอ . " ภาพนี้ได้รับรางวัล pullitzer คาร์เตอร์ 1994 เพื่อการถ่ายภาพคุณลักษณะ" ผมสาบานได้ว่าผมได้รับเสียงปรบมือมากที่สุดของทุกคน " คาร์เตอร์เขียนกลับมาให้พ่อแม่ของเขาในโจฮันเนสเบิร์ก " ฉันไม่สามารถรอที่จะแสดงให้คุณเห็นรางวัล มันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด และสูงสุดของการทำงานของฉันที่ฉันได้รับ " ความสุขของคาร์เตอร์จะไม่ได้สุดท้าย เพื่อนและเพื่อนร่วมงานจะมาถามว่า ทำไมเขาไม่ทำเพิ่มเติมเพื่อช่วยเด็กในรูปถ่าย" ผู้ชายที่ปรับเลนส์ของเขาใช้เวลาเพียงขวากรอบทุกข์ของเธอ , " กล่าวว่า เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก ( ฟลอริดา ) ครั้ง " อาจเป็นผู้ล่า แร้งอื่นในฉาก " หนักใจกับความรู้สึกของความผิดและความเศร้าโศก เควิน คาร์เตอร์ ฆ่าตัวตายเมื่อ 27 กรกฎาคม 1994 จดหมายลาตายของเขาที่ระบุไว้ในส่วน " . . . . . . . ผมถูกหลอกหลอนด้วยความสดใสความทรงจำของฆ่าและศพและความโกรธและความเจ็บปวด. ของเด็กที่อดอยากและบาดเจ็บ . . . . . . . " เขาฆ่าตัวตายโดย taping ปลายด้านหนึ่งของท่อรถกระบะของเขาของท่อไอเสียและทำงานอื่น ๆสิ้นสุดข้างๆหน้าต่าง เขาเสียชีวิตจากก๊าซคาร์บอนมอนน็อกไซด์ วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2537 อายุ 33