The Geiger–Müller tube or G-M tube

The Geiger–Müller tube or G-M tube is the sensing element of the Geiger counter instrument used for the detection of ionizing radiation. It was named after Hans Geiger, who invented the principle in 1908,[1] and Walther Müller, who collaborated with Geiger in developing the technique further in 1928 to produce a practical tube that could detect a number of different radiation types.[2][3]

It is a gaseous ionization detector and uses the Townsend avalanche phenomenon to produce an easily detectable electronic pulse from as little as a single ionising event due to a radiation particle. It is used for the detection of gamma radiation, X-rays, and alpha and beta particles. It can also be adapted to detect neutrons. The tube operates in the "Geiger" region of ion pair generation. This is shown on the accompanying plot for gaseous detectors showing ion current against applied voltage.

Whilst it is a robust and inexpensive detector, the G-M is unable to measure high radiation rates efficiently, has a finite life in high radiation areas and is unable to measure incident radiation energy, so no spectral information can be generated and there is no discrimination between radiation types.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Geiger – Müller หลอดหรือท่อ G-M เป็นองค์ประกอบ sensing ตรามูลเลอร์เคาน์เตอร์ใช้สำหรับตรวจจับรังสี ionizing มันถูกตั้งชื่อหลังจากฮันส์ Geiger ผู้คิดค้นหลักในค.ศ. 1908, [1] และ Walther Müller ที่ร่วมมือกับ Geiger พัฒนาเทคนิคเพิ่มเติมใน 1928 ผลิตหลอดจริงที่สามารถตรวจพบจำนวนชนิดของรังสีที่แตกต่างกัน [2] [3]มันเป็นเครื่องตรวจจับการ ionization เป็นต้น และใช้ปรากฏการณ์หิมะถล่มจัหผลิตชีพจรอิเล็กทรอนิกส์การตรวจง่าย ๆ เท่าเหตุการณ์ ionising เดียวเนื่องจากอนุภาครังสี ใช้สำหรับตรวจจับรังสีแกมมา รังสี เอกซ์ แอลฟา และอนุภาคบีตา มันยังได้ดัดแปลงตรวจพบ neutrons หลอดทำงานในภูมิภาค "Geiger" รุ่นคู่ไอออน นี้จะแสดงอยู่ในพล็อตมาสำหรับแสดงไอออนปัจจุบันกับแรงดันไฟฟ้าที่ใช้เครื่องตรวจจับเป็นต้นในขณะที่มันเป็นเครื่องตรวจจับที่แข็งแกร่ง และราคาไม่แพง G-M ไม่สามารถวัดอัตรารังสีที่สูงได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีชีวิตมีจำกัดในพื้นที่รังสีสูง และไม่สามารถวัดรังสีปัญหาพลังงาน ข้อมูลสเปกตรัมไม่สามารถสร้างขึ้น และมีการเลือกปฏิบัติระหว่างรังสีชนิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลอดวัด-Müllerหรือท่อจีเอ็มเป็นองค์ประกอบการตรวจจับของเครื่องมือเครื่องวัดกัมมันตภาพรังสีที่ใช้สำหรับการตรวจสอบของรังสี มันเป็นชื่อฮันส์ไกเกอร์ผู้คิดค้นหลักการในปี 1908 [1] และวอลเธอร์มุลเลอร์ที่ร่วมมือกับวัดในการพัฒนาเทคนิคการต่อไปในปี 1928 ในการผลิตหลอดปฏิบัติที่สามารถตรวจสอบจำนวนชนิดรังสีที่แตกต่างกัน. [2] [3] มันเป็นเครื่องตรวจจับก๊าซไอออนไนซ์และใช้ปรากฏการณ์หิมะถล่มทาวน์เซนด์ในการผลิตชีพจรตรวจพบได้อย่างง่ายดายอิเล็กทรอนิกส์จากการเป็นเพียงเหตุการณ์เดียวโอโซนอันเนื่องมาจากอนุภาครังสี มันถูกใช้สำหรับการตรวจสอบของรังสีแกมมารังสีเอกซ์และอัลฟาและเบต้าอนุภาค นอกจากนี้ยังสามารถนำไปปรับใช้ในการตรวจสอบนิวตรอน หลอดทำงานใน "วัด" ภาคของคนรุ่นคู่ไอออน นี้จะปรากฏในพล็อตประกอบสำหรับเครื่องตรวจจับก๊าซที่แสดงให้เห็นในปัจจุบันไอออนกับแรงดันไฟฟ้าที่ใช้. ในขณะที่มันเป็นเครื่องตรวจจับที่มีประสิทธิภาพและราคาไม่แพง, จีเอ็มไม่สามารถวัดอัตราการฉายรังสีสูงได้อย่างมีประสิทธิภาพมีชีวิตที่ จำกัด ในพื้นที่รังสีสูงและไม่สามารถที่จะวัด พลังงานรังสีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจึงไม่มีข้อมูลสเปกตรัมสามารถสร้างขึ้นและมีการเลือกปฏิบัติระหว่างชนิดรังสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วน ไกเกอร์ ( M ü ller หลอดหรือท่อ G-M ตรวจจับองค์ประกอบของเคาน์เตอร์ เครื่องมือที่ใช้ในการตรวจหารังสี . มันเป็นชื่อหลังจากที่ฮันส์ ไกเกอร์ ผู้คิดค้นหลักการใน 1908 [ 1 ] และวอลเทอร์ M ü ller ที่ร่วมมือกับวัดในการพัฒนาเทคนิคเพิ่มเติมใน ค.ศ. 1928 ผลิตจริงท่อที่สามารถตรวจสอบหมายเลขของชนิดรังสีที่แตกต่างกัน [ 2 ] [ 3 ]

มันเป็นเครื่องตรวจจับไอออนไนซ์ก๊าซและใช้ Townsend , ปรากฏการณ์ที่จะผลิตชีพจรอิเล็กทรอนิกส์ที่ตรวจพบได้อย่างง่ายดายจากเป็นเพียงเหตุการณ์เดียว ionising เนื่องจากรังสีอนุภาค มันถูกใช้เพื่อตรวจหารังสีแกมมารังสีเอกซ์ และอนุภาคอัลฟ่าและเบต้า มันยังสามารถตรวจจับนิวตรอน ท่อดําเนินงานใน " วัด " ภาครุ่นคู่ไอออนนี้จะแสดงบนมาพร้อมกับพล็อตสำหรับแก๊สเครื่องตรวจจับแสดงกระแสไอออนกับแรงดันไฟฟ้าที่ใช้

ในขณะที่มันมีประสิทธิภาพและราคาไม่แพงเครื่องตรวจจับ , G-M ไม่สามารถวัดอัตรารังสีสูงได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีชีวิตจำกัดในบริเวณรังสีสูงและไม่สามารถวัดค่าพลังงานรังสีจากเหตุการณ์ดังนั้นไม่มีข้อมูลสเปกตรัมสามารถสร้างขึ้นและไม่มีการเลือกปฏิบัติระหว่างชนิดของรังสี