Ten years ago, Michael Arad was a y

Ten years ago, Michael Arad was a young, idealistic architect designing police stations for the New York Housing Authority -- the kind of buildings that most people pass by and never really notice. But the World Trade Center terrorist attacks would soon stir a vision in Arad that will forever be part of America and its history.

Arad, now 42, was born in London, lived much of his childhood in Mexico and the United States, and served in the Israeli army. He had moved to New York City in 1999 from Atlanta and says he still felt like an outsider in his new hometown on Sept. 11, 2001.

On the day of the attacks, Arad was working at home when he heard on the radio that a plane had crashed into the World Trade Center. He assumed, as did thousands of others, that it was an accident.

"I remember walking across my apartment and looking through the bedroom window and seeing smoke billowing up from the North Tower," he recalls. "So I grabbed my camera and went up to the roof of the building to take a picture of that and witnessed the second plane swerve around and crash into the South Tower in this enormous fireball and explosion of glass -- a horrendous thing to behold."

He jumped onto his bicycle to go find his wife, Melanie, who worked in Lower Manhattan. "I remember that morning pretty clearly," he says. "It was almost apocalyptic, the quality of the city, biking through throngs of people, who were all transfixed and staring at the towers and wondering what was going on."

He eventually found his wife. They evacuated the downtown area, weaving through Manhattan’s urban canyons, when the towers began to crumble. "I didn’t realize the tower was falling," he recalls. "I could just hear people yelling, 'It’s falling! It’s falling!' I didn’t know what they were talking about."

The city’s response to the horrors of 9/11 affected Arad deeply. "What really struck me was how New Yorkers reacted to that day, how much courage, and compassion, and care, and love people showed in the aftermath of that attack, how people really came together to support each other in ways big and small."

There were the rallies on the West Side Highway to cheer on the recovery workers; the lines that formed around hospitals to donate blood; the makeshift memorials and candlelight vigils; the impromptu gatherings at Washington, Union, and Times squares. All of these memories and impressions flowed through Arad's growing sense of belonging.

"I think New Yorkers realized that day how much they need each other," he says. "And for me, that was really the day I felt I became a New Yorker, through the crucible of that experience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิบปี Michael Arad เป็นสถาปนิกหนุ่ม อุดมการณ์ออกแบบสถานีตำรวจนิวยอร์กการเคหะ - ประเภทของอาคารที่คนส่วนใหญ่ที่ผ่าน และเคยสังเกตเห็น แต่การโจมตีของเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์จะเร็วผัดวิสัยทัศน์วิลลาที่ตลอดไปจะเป็นส่วนหนึ่งของอเมริกาและประวัติศาสตร์เกิดในลอนดอน Arad ตอนนี้ 42 อาศัยอยู่มากที่ของวัยเด็กของเขาในเม็กซิโกและสหรัฐอเมริกา และเสิร์ฟในกองทัพอิสราเอล เขาได้ย้ายไปนิวยอร์กซิตี้ในปี 1999 จากแอตแลนตา และกล่าวว่า เขายังคงรู้สึกเหมือนคนนอกในบ้านเกิดของเขาใหม่เมื่อ 11 ก.ย. 2001ในวันที่ของการโจมตี Arad ทำงานที่บ้านเมื่อเขาได้ยินทางวิทยุที่เครื่องบินได้ชนเข้ากับเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ เขาถือว่า เป็นของ มันก็เกิดอุบัติเหตุเขาเรียกคืนนักสามารถเดินข้ามของอพาร์ตเมนต์ และมองผ่านหน้าต่างห้องนอน และเห็นคลื่นควันขึ้นจากตึกทิศเหนือ "ดังนั้นผมคว้ากล้องของฉัน และไปหลังคาของอาคารที่ถ่ายภาพที่ และเห็นเครื่องบินหักเลี้ยวรอบสองและความผิดพลาดในตึกทิศใต้ใน fireball มหาศาลและการระเบิดของแก้ว - สิ่งน่ากลัวที่จะดูเถิด"เขากระโดดบนจักรยานของเขาไปหาภรรยาของเขา เมลานี ที่ทำงานในแมนฮัตตันต่ำ เขากล่าวว่า "ผมจำได้ว่า เช้าวันนั้นสวยชัดเจน "มันเป็นสันทรายเกือบ คุณภาพของเมือง ขี่จักรยานผ่านถ้วนคน ที่กำลังจ้องมอง และสหพันธ์ทั้งอาคาร และสงสัยว่า สิ่งที่เกิดขึ้น"เขาก็พบว่าภรรยาของเขา พวกเขาอพยพตั้ง ทอผ่านหุบเขาในเมือง Manhattan เมื่ออาคารเริ่มยุ่ย เขาเรียกคืน "สภาพแวดล้อมหอก็ตกลง "เพียงแค่เห็นคนตะโกน, ' มันจะตก มันจะตก!' ฉันไม่รู้สิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง"การตอบสนองของเมืองเพื่อความน่ากลัวของ 9/11 ผลกระทบ Arad ลึก "สิ่งที่สะดุดใจผมเป็นวิธีขั้นต้นปฏิกิริยาวัน เท่าใดความ กล้าหาญ ความเมตตา และการดูแล และแสดงให้เห็นว่าท่านรักในผลพวงของการโจมตีนั้น วิธีคนจริง ๆ มาร่วมกันสนับสนุนกันในทางใหญ่ และขนาดเล็ก"มีชุมนุมบนทางหลวงด้านทิศตะวันตกเพื่อเชียร์คนงานกู้คืน บรรทัดที่เกิดขึ้นรอบ ๆ โรงพยาบาลบริจาคเลือด ชั่วคราวทั้งอนุสรณ์สถานและแสงเทียน vigils งานสังสรรค์วารุณีที่จัตุรัสวอชิงตัน สหภาพ และเวลา ทุกความทรงจำและความประทับใจเหล่านี้ไหลผ่านของความเติบโตของ Aradเขากล่าวว่า "ผมคิดว่า ตรงไหนรู้วันนั้นว่าพวกเขาต้องกัน "และสำหรับฉัน ที่จริง ๆ วันที่ผมรู้สึกว่า ผมกลายเป็นซัวเถา ผ่านเบ้าหลอมของประสบการณ์นั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิบปีที่ผ่านมาไมเคิลอาราดเป็นหนุ่มในอุดมคติสถาปนิกออกแบบสถานีตำรวจเคหะนิวยอร์ก - ชนิดของอาคารที่คนส่วนใหญ่ผ่านและไม่เคยทราบจริงๆ แต่เวิลด์เทรดเซ็นเตอร์โจมตีของผู้ก่อการร้ายเร็ว ๆ นี้จะกวนวิสัยทัศน์ในอาราดนั้นตลอดไปจะเป็นส่วนหนึ่งของอเมริกาและประวัติศาสตร์.

Arad ตอนนี้ 42, เกิดในกรุงลอนดอนอาศัยอยู่มากในวัยเด็กของเขาในเม็กซิโกและสหรัฐอเมริกาและทำหน้าที่ใน กองทัพอิสราเอล เขาได้ย้ายไปยังนครนิวยอร์กในปี 1999 จากแอตแลนตาและบอกว่าเขายังคงรู้สึกเหมือนคนนอกในบ้านเกิดใหม่ของเขาในวันที่ 11 กันยายน 2001

ในวันของการโจมตีราดกำลังทำงานอยู่ที่บ้านเมื่อเขาได้ยินทางวิทยุว่า เครื่องบินได้พุ่งเข้าชนตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ เขาคิดว่าเป็นได้หลายพันคนอื่นว่ามันเป็นอุบัติเหตุ.

"ผมจำได้ว่าเดินข้ามอพาร์ทเม้นของฉันและมองผ่านหน้าต่างห้องนอนและเห็นควันเป็นลูกคลื่นขึ้นมาจากนอร์ททาวเวอร์" เขาจำได้ว่า "ดังนั้นผมจึงคว้ากล้องของฉันและเดินขึ้นไปบนหลังคาของอาคารเพื่อถ่ายภาพของนั้นและเป็นพยานในการหักเลี้ยวเครื่องบินสองรอบและความผิดพลาดเข้าไปในอาคารเซาธ์ทาวเวอร์ในลูกไฟขนาดมหึมานี้และการระเบิดของแก้ว - เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่จะเห็น "

เขากระโดดลงบนจักรยานของเขาไปหาภรรยาของเขาเมลานีที่ทำงานอยู่ในแมนฮัตตัน "ผมจำได้ว่าในเช้าวันนั้นสวยอย่างชัดเจน" เขากล่าว "มันเป็นความเลวร้ายเกือบคุณภาพของเมืองขี่จักรยานผ่านฝูงชนของคนที่ถูกตรึงและจ้องมองที่อาคารและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น."

ในที่สุดเขาก็พบว่าภรรยาของเขา พวกเขาอพยพย่านใจกลางเมืองทอผ่านแมนฮัตตันหุบเขาเมืองเมื่อหอคอยเริ่มที่จะพัง "ผมไม่ได้ตระหนักถึงหอกำลังตก" เขาจำได้ว่า "ฉันก็แค่ได้ยินเสียงคนตะโกนว่า 'มันล้ม! มันล้ม!' ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับ. "

การตอบสนองของเมืองเพื่อความน่าสะพรึงกลัวของ 9/11 ได้รับผลกระทบอย่างลึกซึ้ง Arad "อะไรหลงจริงๆผมก็คือวิธีการที่ชาวนิวยอร์กปฏิกิริยากับวันที่เท่าไหร่ความกล้าหาญและความเมตตาและการดูแลรักษาและความรักคนที่แสดงให้เห็นในผลพวงของการโจมตีนั้นวิธีการที่คนจริงๆมาร่วมกันเพื่อสนับสนุนซึ่งกันและกันในรูปแบบที่ใหญ่และขนาดเล็ก "

มีการชุมนุมบนทางหลวงฝั่งตะวันตกจะเป็นกำลังใจให้กับคนงานกู้คืนได้; บรรทัดที่เกิดขึ้นรอบ ๆ โรงพยาบาลที่จะบริจาคเลือด; อนุสาวรีย์ชั่วคราวและจักแสงเทียน; การชุมนุมอย่างกะทันหันที่วอชิงตันยูเนี่ยนและไทม์สแควร์ ทั้งหมดของความทรงจำและการแสดงผลเหล่านี้ไหลผ่านรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของอาของการเป็นเจ้าของ.

"ผมคิดว่าชาวนิวยอร์กในวันนั้นตระหนักว่าพวกเขาต้องการกันและกัน" เขากล่าว "และสำหรับฉันที่จริงวันที่ฉันรู้สึกว่าฉันกลายเป็นชาวนิวยอร์กผ่านเบ้าหลอมจากประสบการณ์ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อสิบปีก่อน , ไมเคิล ัดเป็น สถาปนิกหนุ่มในอุดมคติแบบสถานีตำรวจนิวยอร์กการเคหะ -- ชนิดของอาคารที่คนส่วนใหญ่ผ่านไปไม่เคยสังเกตเห็น แต่โลกการค้าศูนย์การโจมตีของผู้ก่อการร้ายจะกวนวิสัยทัศน์ใน Arad ที่ตลอดไปจะเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์อเมริกาของอา ตอนนี้อายุ 42 ปี เกิดที่ลอนดอน อาศัยอยู่มากในวัยเด็กของเขาในประเทศเม็กซิโก และสหรัฐอเมริกา และเสิร์ฟในกองทัพอิสราเอล เขาได้ย้ายไปนิวยอร์กในปี 1999 จากแอตแลนตา และกล่าวว่า เขายังรู้สึกเหมือนเป็นคนนอกในบ้านเกิดของเขาใหม่บนกันยายน 11 , 2001ในวันที่ของการโจมตี , อาราด ทำงานที่บ้าน เมื่อเขาได้ยินจากวิทยุว่าเครื่องบินได้ชนเข้ากับศูนย์กลางการค้าโลก เขาคิดว่า เช่นเดียวกับพันของคนอื่น ๆ มันเป็นแค่อุบัติเหตุ" ผมจำได้ว่าเดินข้ามพาร์ทเมนต์ของฉันและมองผ่านทางหน้าต่างห้องนอนและเห็นควันโขมงขึ้นจากหอคอยเหนือ " เขาเล่า " ผมคว้ากล้องของฉันและไปที่หลังคาของอาคาร เพื่อถ่ายรูป และได้หักเลี้ยวเครื่องบินสองรอบและกระแทกใต้หอคอยนี้ใหญ่หลวงลูกไฟและการระเบิดของแก้วเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่จะเห็น . "เขากระโดดลงบนจักรยานของเขา ไป หา ภรรยาของเขา เมลานี ผู้ซึ่งทำงานในแมนฮัตตันตอนล่าง” ผมจำได้ว่าเช้าวันนั้นค่อนข้างชัดเจน , " เขากล่าว . " มันก็เกือบจะทำลาย คุณภาพของเมืองขี่จักรยานผ่าน throngs ของคนที่ถูกตรึง และจ้องไปที่หอคอย และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น "ในที่สุดเขาก็พบว่าภรรยาของเขา พวกเขาอพยพพื้นที่ตัวเมืองแมนฮัตตันเมืองทอผ่านหุบเขา เมื่อหอคอยเริ่มล่มสลาย " ไม่ยักรู้ว่าหอคอยล้ม " เขาเล่า " ฉันได้ยินเสียงคนตะโกนว่า " มันล้ม ! มันกำลังจะตก ! ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดถึง "ของเมืองเพื่อตอบสนองความน่ากลัวของ 9 / 11 ที่ได้รับผลกระทบ ราดลึก” จริงๆสิ่งที่หลงฉันเป็นวิธีการ New Yorkers ปฏิกิริยาวันนั้นเท่าไหร่ความกล้าหาญ และความกรุณา และการดูแลและความรักคนพบในผลพวงของการโจมตี แล้วคนก็มาร่วมกันเพื่อสนับสนุนซึ่งกันและกันในทางใหญ่และเล็ก " .มีการชุมนุมที่ฝั่งตะวันตกทางหลวงเพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนงานกู้คืน ; บรรทัดที่เกิดขึ้นรอบโรงพยาบาลบริจาคเลือด ; อนุสรณ์สถานชั่วคราวและเทียนจัก ; ปฏิภาณชุมนุมที่วอชิงตัน , สหภาพ , และเวลาสี่เหลี่ยม ทั้งหมดของความทรงจำและความประทับใจ ไหลผ่านเมืองอาราด เพิ่มความเป็นของ" ฉันคิดว่าชาวนิวยอร์กตระหนักว่าวันที่เท่าไหร่ที่พวกเขาต้องการแต่ละอื่น ๆ " เขากล่าว . " และมันก็เป็นวันที่ผมรู้สึกว่าผมกลายเป็นคนนิวยอร์คผ่านเบ้าหลอมของประสบการณ์ที่