had significant pH differences, esp

had significant pH differences,

especially after 10 days of storage at 2 °C. They observed a pH drop in air packaged samples from 5.7 at days 1 to 5.3 after 10 days of storage, whereas MAP samples showed only a slight decrease from 5.8 to 5.7 over the same period. Seydim et al. (2006) indicated that the pH of ground ostrich packaged under different atmospheres at 4±1 °C did not change significantly due to storage. The initial pH of ground ostrich meat averaged 6.16±0.06, and a final pH of 5.95 and 5.97 for O2 (80% O2/20% CO2) and air packaged samples at day 9, respectively. Fernandez-Lopez et al. (2008) found that pH values showed differences (Pb0.05) due to storage time and storage conditions, in ostrich steaks of initial pH 6.04±0.10. A pH above 6.0 was also found for ostrich carcasses 2–6 h after bleeding (Sales & Horbanczuk, 1998). Berge, Lepetit, Renerre, and Touraille (1997) reported that depletion of glycogen reserves following ante-mortem stress in ratites might be the major reason for the relatively high pH values compared to other meats. The highest decreases were found in 1:1 headspace packaged samples, in accordance with their higher counts of lactic acid bacteria. Meat pH can be affected by many factors; however, growth of lactic acid bacteria resulting in lactic acid production is the major factor causing pH decreases in packaged meats (Gill, 1996). Lower pH values at 10 days were found in the air and N2 packaged samples which would support lactic acid bacteria outgrowth. Similarly, Coventry et al. (1998) reported that steaks in O2–CO2 atmospheres showed a relatively constant pH (5.5–5.6) compared with those in N2–CO2 atmospheres stored at 4 °C which exhibited significant (Pb0.01) decreases in pH (b5.0 after 2– 6 weeks).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญค่า pH, โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจาก 10 วันของการจัดเก็บที่ 2 องศาเซลเซียส พวกเขาสังเกตเห็นการลดลงของค่า pH ในตัวอย่างบรรจุอากาศจาก 5.7 วัน 1-5.3 หลังจาก 10 วันของการจัดเก็บในขณะที่กลุ่มตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่าแผนที่เพียงลดลงเล็กน้อย 5.8-5.7 ในช่วงเวลาเดียวกัน Seydim et al, (2006) ชี้ให้เห็นว่าค่า pH ของนกกระจอกเทศพื้นดินที่บรรจุอยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันใน 4 ± 1 องศาเซลเซียสไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการจัดเก็บ ค่าพีเอชเริ่มต้นของเนื้อนกกระจอกเทศพื้นดินเฉลี่ย 6.16 ± 0.06 และค่า pH สุดท้ายของ 5.95 และ 5.97 สำหรับ O2 (80% CO2 O2 / 20%) และกลุ่มตัวอย่างที่บรรจุอากาศในวันที่ 9 ตามลำดับ เฟอร์นันเดซและอัล (2008) พบว่าค่าพีเอชที่แสดงให้เห็นความแตกต่าง (Pb0.05) เนื่องจากเวลาการเก็บรักษาและสภาพการเก็บรักษาในสเต็กนกกระจอกเทศของ pH เริ่มต้น 6.04 ± 0.10 พีเอช 6.0 ข้างต้นนอกจากนี้ยังพบซากนกกระจอกเทศสำหรับ 2-6 ชั่วโมงหลังจากมีเลือดออก A (ขายและ Horbanczuk, 1998) แบร์ก, Lepetit, Renerre และ Touraille (1997) รายงานการสูญเสียของเงินสำรองไกลโคเจนที่ต่อไปนี้ความเครียดก่อนการตายใน ratites อาจจะเป็นเหตุผลที่สำคัญสำหรับค่าพีเอชที่ค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับเนื้อสัตว์อื่น ๆ ลดลงมากที่สุดที่พบใน 1: 1 headspace ตัวอย่างแพคเกจตามความในข้อหาที่สูงขึ้นของแบคทีเรียกรดแลคติก ค่า pH เนื้อสัตว์ที่ได้รับผลกระทบจากหลายปัจจัย แต่การเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียกรดแลคติกที่เกิดขึ้นในการผลิตกรดแลคติกเป็นปัจจัยสำคัญที่ก่อให้เกิดการลดลงของค่า pH ในเนื้อสัตว์ที่บรรจุ (กิลล์ 1996) ต่ำกว่าค่าพีเอชที่ 10 วันที่พบในอากาศและ N2 ตัวอย่างแพคเกจที่จะสนับสนุนแบคทีเรียกรดแลคติกผลพลอยได้ ในทำนองเดียวกันโคเวนทรีอัลเอต (1998) รายงานว่าสเต็กในสภาพแวดล้อมที่ O2 CO2-พบว่ามีค่าความเป็นกรดค่อนข้างคงที่ (5.5-5.6) เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในชั้นบรรยากาศ N2-CO2 เก็บไว้ที่ 4 องศาเซลเซียสซึ่งจัดแสดงอย่างมีนัยสำคัญ (Pb0.01) ลดลงในค่า pH (b5.0 หลังจาก 2- 6 สัปดาห์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .

อ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจาก 10 วันของกระเป๋าที่ 2 องศา และ pH ลดลงในอากาศที่บรรจุตัวอย่างจาก 5 วัน 1 5.3 หลังจาก 10 วันของการเก็บรักษา ในขณะที่ตัวอย่างแผนที่แสดงเพียงลดลงเล็กน้อยจาก 5.8 5.7 ในช่วงเวลาเดียวกัน seydim et al .( 2006 ) พบว่า pH ของดินบรรจุภายใต้บรรยากาศที่แตกต่างกันนกกระจอกเทศ 4 ± 1 ° C ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากการจัดเก็บ พีเอชเริ่มต้นของนกกระจอกเทศพื้นดินเฉลี่ย 6.16 ± 0.06 และสุดท้าย pH 5.95 5.97 สำหรับ O2 ( 80 / 20 % O2 CO2 ) และเครื่องบรรจุตัวอย่างที่ 9 วัน ตามลำดับ เฟอร์นันเดซ โลเปซ et al . ( 2551 ) พบว่าค่า pH ที่แตกต่างกัน ( pb0 .05 ) เนื่องจากเวลาจัดเก็บ และกระเป๋า สภาพในนกกระจอกเทศสเต็กของ pH เริ่มต้น มาก± 0.10 . pH 6.0 พบข้างต้นสำหรับนกกระจอกเทศซาก 2 – 6 ชั่วโมงหลังจากมีการขาย& horbanczuk , 1998 ) เบิร์จ lepetit renerre , , ,และ touraille ( 1997 ) รายงานว่าพร่องไกลโคเจนสำรองดังต่อไปนี้ก่อนหลักฐานความเครียดใน ratites อาจจะเป็นเหตุผลหลักสำหรับค่า pH ค่อนข้างสูงเมื่อเปรียบเทียบกับเนื้อสัตว์ต่าง ๆอื่น ๆ การลดลงสูงสุดในอัตราส่วน 1 : 1 พบว่าเฮดสเปซบรรจุตัวอย่างสอดคล้องกับพวกเขาที่สูงขึ้นนับจากแบคทีเรียกรดแลกติก อ เนื้อจะได้รับผลกระทบจากหลายปัจจัย อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตของแบคทีเรียกรดแลคติกที่เป็นผลในการผลิตกรดแลคติกเป็นปัจจัยที่ทำให้ pH ลดลงในบรรจุเนื้อสัตว์ ( ปลา , 1996 ) ลดความเป็นกรดในวันที่ 10 ที่พบในอากาศและ N2 ที่บรรจุตัวอย่าง ซึ่งจะสนับสนุนให้แบคทีเรียแลคติกกรดผลพลอยได้ . ในทำนองเดียวกัน โคเวนทรี et al . ( 2541 ) รายงานว่า สเต็กใน O2 และ CO2 บรรยากาศมี pH ค่อนข้างคงที่ ( 5.5 – 56 ) เปรียบเทียบกับบรรยากาศ CO2 N2 และเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 4 องศา C ซึ่งมีสถิติ ( pb0.01 ) ลดลง ( pH b5.0 หลังจาก 2 ( 6 สัปดาห์ )