NutritionThe northern snakehead is

Nutrition
The northern snakehead is a voracious eater and predates upon a wide range of aquatic fauna. Post-larval snakeheads feed upon zooplankton, but once they are juveniles or have reached 4 cm in length, they consume larger food items such as crustaceans and insects. Typically, juveniles at a length of 13-15 cm will mainly feed on fish, which can represent 64-70% of their dietary intake. Once adult sizes of 30 cm or more have been attained, the diet of the northern snakehead is nearly exclusively piscivorous, although frogs, crustaceans, and even small reptiles, birds, and mammals may also be consumed (Courtenay and Williams, 2004). Plants and phytoplankton seem to be ingested incidentally (Hilton, 2002).
This species has been observed consuming prey almost one third of its own body length (Okado, 1960; Courtenay and Williams, 2004). Larger prey items often include loach, bream, carp and perch; whereas, other food items include crayfish, dragonfly larvae, beetles and frogs (Courtenay and Williams, 2004). Gut content analysis of the northern snakehead (n=219) from the Potomac River (2004-2006) indicated 17 different food items, including 15 fish species (Odenkirk and Owens, 2007). Primary prey items consisted mainly of banded killifish (Fundulus diaphanous); however, white perch (Morone americana), bluegill (Lepomis macrochirus) and pumpkinseed sunfish (Lepomis gibbosus) were also commonly consumed (Odenkirk and Owens, 2007). Goldfish (Carassius auratus), gizzard shad (Dorosoma petenense), American eel (Anguilla rostrata), yellow perch (Perca flavescens), largemouth bass (Micropterus salmoides), spottail shiner (Notropis hudsonius), eastern silvery minnow (Hybognathus regius), mummichog (Fundulus heteroclitus), channel catfish (Ictalurus punctatus), green sunfish (Lepomis cyanellus), tessellated darter (Etheostoma olmstedi), frogs and crayfish were also consumed at low levels (Odenkirk and Owens, 2006; Northern Snakehead Working Group, 2007).
Most feeding activity occurs during early and late daylight hours, where the species lies in wait for prey in vegetation near shorelines of ponds or streams. Feeding activity is highly correlated with water temperature, with feeding rates highest between 20-27°C. Feeding rate declines as temperatures drop to 12-18°C and ceases if water temperatures fall below 10°C (Courtenay and Williams, 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โภชนาการปลาช่อนภาคเหนือจะกินความละโมบ และถือกำเนิดเมื่อสัตว์น้ำหลากหลาย ออกตัวอ่อนหลังฟีด เมื่อมีฟัน แต่เมื่อพวกเขามีแต้ม หรือมีถึง 4 ซม.ความยาว พวกเขากินอาหารขนาดใหญ่เช่นกุ้งและแมลง โดยทั่วไป แต้มยาว 13-15 ซม.ส่วนใหญ่จะกินปลา ซึ่งสามารถแสดง 64-70% ของการบริโภคอาหาร เมื่อผู้ใหญ่ขนาด 30 ซม.หรือมากกว่าได้รับบรรลุ อาหารของปลาช่อนเหนือคือรูปร่างเพรียวยาวเกือบเท่านั้น แม้ว่ากบ กุ้ง และขนาดเล็กแม้กระทั่งสัตว์เลื้อยคลาน นก และเลี้ยงลูกด้วยนมอาจจะใช้ (Courtenay และวิลเลียมส์ 2004) พืชและแพลงก์ตอนพืชที่ดูเหมือนจะกินโดยบังเอิญ (ฮิลตัน 2002)สายพันธุ์นี้ได้รับการปฏิบัติใช้เหยื่อเกือบหนึ่งในสามของความยาวร่างกายตัวเอง (Okado, 1960 คอร์ตเทเนย์และวิลเลียมส์ 2004) รายการเหยื่อขนาดใหญ่มักจะมีปลา ทรายแดง ปลาคาร์พ และ ปลา ขณะ รายการอาหารอื่น ๆ ได้แก่กุ้ง ตัวอ่อนแมลงปอ แมลงปีกแข็ง และกบ (Courtenay และวิลเลียมส์ 2004) วิเคราะห์เนื้อหาลำไส้ของปลาช่อนเหนือ (n = 219) จากแม่น้ำรามคำแหง (2004-2006) ระบุรายการอาหารแตกต่างกัน 17 รวม 15 สายพันธุ์ปลา (Odenkirk และบร็อก 2007) รายการหลักเหยื่อที่ประกอบด้วยส่วนใหญ่เป็นฝูงแถบ (Fundulus diaphanous); อย่างไรก็ตาม ปลาขาว (Morone americana), bluegill (ฝักพร้าปลา) และแสงอาทิตย์ pumpkinseed (ปลา gibbosus) ก็ยังใช้กันทั่วไป (Odenkirk และบร็อก 2007) ปลาทอง (Carassius auratus), กึ๋น shad (Dorosoma petenense), ปลาตูหนาอเมริกา (แองกวิลลาระยะ), เกาะสีเหลือง (Perca flavescens), สปากใหญ่ (Micropterus salmoides), ไชเนอร์ spottail (Notropis hudsonius), ปลาซิวสีภาคตะวันออก (Hybognathus regius), mummichog (Fundulus heteroclitus), darter tessellated แสงอาทิตย์ (ปลา cyanellus), ปลากดอเมริกัน (Ictalurus punctatus), เขียว (Etheostoma olmstedi), กบ และกุ้งยังใช้ที่ระดับต่ำ (Odenkirk และบร็อก 2006 ภาคเหนือปลาช่อนทำ กลุ่ม 2007)กิจกรรมที่เกิดขึ้นในระหว่างเวลากลางวันต้นเดือน และปลายเดือน รอให้อาหารส่วนใหญ่ที่สายพันธุ์อยู่ในเหยื่อในพืชผักใกล้ชายฝั่งทะเลของบ่อหรือลำธาร กิจกรรมการให้อาหารมีความสัมพันธ์สูงกับอุณหภูมิของน้ำ มีอาหารราคาสูงสุดระหว่าง 20-27 องศาเซลเซียส อัตราการให้อาหารลดลง ตามอุณหภูมิลดถึง 12-18° C และสิ้นสุดสภาพถ้าอุณหภูมิของน้ำลดลงต่ำกว่า 10° C (Courtenay และวิลเลียมส์ 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โภชนาการ
ปลาช่อนเหนือเป็นกินโลภและถือกำเนิดเมื่อหลากหลายของสัตว์น้ำ วงศ์ปลาช่อนโพสต์เมื่อตัวอ่อนกินแพลงก์ตอนสัตว์ แต่เมื่อพวกเขาเป็นหนุ่มสาวหรือมีรายได้ถึง 4 เซนติเมตรยาวพวกเขากินอาหารขนาดใหญ่เช่นกุ้งและแมลง โดยปกติแล้วหนุ่มสาวที่มีความยาว 13-15 ซม. ส่วนใหญ่จะกินปลาเป็นอาหารที่สามารถเป็นตัวแทนของ 64-70% ของการบริโภคอาหารของพวกเขา เมื่อขนาดของผู้ใหญ่ 30 ซม. หรือมากกว่านั้นได้รับการบรรลุอาหารของปลาช่อนเหนือเกือบ piscivorous เฉพาะแม้ว่ากบกุ้งขนาดเล็กและแม้กระทั่งสัตว์เลื้อยคลานนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนอกจากนี้ยังอาจจะบริโภค (คอร์ตนีย์และวิลเลียมส์, 2004) พืชและแพลงก์ตอนพืชดูเหมือนจะติดเครื่องบังเอิญ (ฮิลตัน, 2002).
สายพันธุ์นี้ได้รับการสังเกตการบริโภคเหยื่อเกือบหนึ่งในสามของความยาวลำตัวของตัวเอง (Okado 1960; คอร์ตนีย์และวิลเลียมส์, 2004) เหยื่อขนาดใหญ่มักจะมีลอช, ทรายแดง, ปลาคาร์พและปลา; ในขณะที่รายการอาหารอื่น ๆ ได้แก่ กุ้งตัวอ่อนแมลงปอแมลงและกบ (คอร์ตนีย์และวิลเลียมส์, 2004) Gut วิเคราะห์เนื้อหาของปลาช่อนเหนือ (n = 219) จากแม่น้ำโปโตแม (2004-2006) ระบุ 17 รายการอาหารที่แตกต่างกันรวมทั้งปลา 15 ชนิด (Odenkirk และ Owens, 2007) เหยื่อสินค้าหลักส่วนใหญ่ประกอบด้วยปลาคิลลี่ฟิชสี (Fundulus เนื้อ); แต่ปลาสีขาว (Morone Americana) bluegill (Lepomis macrochirus) และ pumpkinseed sunfish (Lepomis gibbosus) นอกจากนี้ยังได้รับการนิยมบริโภค (Odenkirk และ Owens, 2007) ปลาทอง (Carassius auratus) กึ๋นเก๋ง (Dorosoma petenense) อเมริกันปลาไหล (แองกวิลลา rostrata) สีเหลืองเกาะ (Perca วัสเซนส์) เบส Largemouth (salmoides Micropterus) เหรียญทอง spottail (Notropis hudsonius) ตะวันออกสร้อยสีเงิน (Hybognathus ราช) mummichog (Fundulus heteroclitus) ช่องดุก (Ictalurus punctatus) sunfish สีเขียว (Lepomis cyanellus) อ้ายงั่ว tessellated (Etheostoma olmstedi), กบและกุ้งนอกจากนี้ยังได้มีการบริโภคในระดับต่ำ (Odenkirk และ Owens, 2006 ภาคเหนือช่อนคณะทำงาน 2007)
กิจกรรมการให้อาหารส่วนใหญ่เกิดขึ้นในช่วงต้นและปลายเวลากลางวันซึ่งสายพันธุ์ที่อยู่ในการรอคอยหาเหยื่อในพืชที่อยู่ใกล้ชายฝั่งของบ่อหรือลำธาร กิจกรรมการให้อาหารมีความสัมพันธ์อย่างมากกับอุณหภูมิของน้ำที่มีอัตราการเลี้ยงลูกด้วยนมที่สูงที่สุดระหว่าง 20-27 องศาเซลเซียส การกินอาหารลดลงอัตราการเป็นอุณหภูมิลดลงถึง 12-18 องศาเซลเซียสและสิ้นสุดลงถ้าอุณหภูมิของน้ำลดลงต่ำกว่า 10 ° C (คอร์ตนีย์และวิลเลียมส์, 2004)