The present study aims to identify

The present study aims to identify the types and levels of disruptive behaviours among students in classroom and the levels of negative reinforcement approaches practiced by teachers in managing and tackling these disruptive behaviours. A total of 119 teachers from four national secondary schools in Zone A, Miri, Sarawak were selected. Questionnaire was used to collect data and the data was analysed using descriptive and inferential statistics (one-way ANOVA). The research findings indicated that; (a) absenteeism especially entering classes late, and (b) defiance in classroom in which the learners refuse to join any social game activities conducted in classroom were among the highest disruptive behaviours displayed by the learners in classroom at the national secondary schools. The result of the present study also indicated the practice of negative reinforcement approach in the form of warning was higher than other forms of approaches (scolding and punishment). There was a significant difference with regard to the practice of negative reinforcement approach based on the teachers’ years of teaching experience. Implications of the current study towards teaching practice and educational policy are also discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบันการศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อระบุชนิดและระดับของพฤติกรรมขวัญระหว่างนักเรียนในห้องเรียนและระดับของการเสริมแรงลบวิธีปฏิบัติ โดยครูผู้สอนในการจัดการ และแก้ปัญหาพฤติกรรมเหล่านี้ขวัญ จำนวน 119 ครูจากโรงเรียนมัธยมแห่งชาติสี่ในโซน A มิ ซาราวักได้เลือก แบบสอบถามถูกใช้เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูล และข้อมูลมี analysed การใช้สถิติอธิบาย และเพียงน้อยนิด (การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว) ระบุผลการศึกษาวิจัยที่ (ก) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเข้าเรียนสายขาด และ (ข) สมัยที่ในห้องเรียนที่ผู้เรียนไม่เข้าร่วมกิจกรรมเกมใด ๆ ทางสังคมในห้องเรียนได้จากอากัปกิริยาของขวัญสูงสุดที่แสดง โดยนักเรียนในห้องเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งชาติ ผลของการศึกษาปัจจุบันระบุการปฏิบัติตามวิธีการเสริมแรงเชิงลบในรูปแบบของการเตือนได้สูงกว่าวิธี (ดุและลงโทษ) ในรูปแบบอื่น ๆ มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับการปฏิบัติตามวิธีการเสริมแรงลบจากปีที่ครูสอน ผลการศึกษาปัจจุบันต่อสอนปฏิบัติและนโยบายทางการศึกษายังได้รับการอธิบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุชนิดและระดับของพฤติกรรมก่อกวนในหมู่นักเรียนในห้องเรียนและระดับของวิธีการเสริมแรงเชิงลบปฏิบัติโดยครูผู้สอนในการจัดการและการแก้ปัญหาพฤติกรรมก่อกวนเหล่านี้ รวมเป็น 119 จากสี่ครูโรงเรียนมัธยมแห่งชาติในโซน A, Miri รัฐซาราวักได้รับการคัดเลือก แบบสอบถามที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและเชิงอนุมาน (ทางเดียว ANOVA) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า; (ก) การขาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะเข้าเรียนสายและ (ข) การต่อต้านในห้องเรียนที่เรียนปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกิจกรรมใด ๆ เกมสังคมดำเนินการในห้องเรียนเป็นหนึ่งในกลุ่มพฤติกรรมก่อกวนสูงสุดที่แสดงโดยผู้เรียนในห้องเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งชาติ ผลจากการศึกษานี้ยังชี้ให้เห็นการปฏิบัติของวิธีการเสริมแรงลบในรูปแบบของการเตือนสูงกว่ารูปแบบอื่น ๆ ของวิธีการ (ที่ดุและการลงโทษ) มีความแตกต่างกันในเรื่องเกี่ยวกับการปฏิบัติของวิธีการเสริมแรงเชิงลบขึ้นอยู่กับปีที่ผ่านมาครูประสบการณ์การสอน ผลกระทบของการศึกษาในปัจจุบันที่มีต่อการเรียนการสอนและการปฏิบัตินโยบายการศึกษานอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาชนิดและระดับของพฤติกรรมก่อกวนในชั้นเรียนของนักเรียน และระดับของการเสริมแรงทางลบ วิธีปฏิบัติ โดยครูในการจัดการและการแก้ปัญหาพฤติกรรมก่อกวนเหล่านี้ ทั้งหมด 119 ครูจากสี่แห่งชาติโรงเรียนมัธยมในเขต มิริ ซาราวักถูกเลือกเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมาน ( One-way ANOVA ) ผลการวิจัยพบว่า การเข้าชั้นเรียน ( ) โดยเฉพาะสายและ ( ข ) การสอนในชั้นเรียนที่ผู้เรียนปฏิเสธที่จะเข้าร่วมสังคมเกมจัดกิจกรรมห้องเรียนในหมู่สูงสุดที่แสดงโดยผู้เรียนพฤติกรรมก่อกวนในชั้นเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งชาติ .ผลการศึกษายังชี้ให้เห็นการปฏิบัติวิธีการเสริมแรงทางลบในรูปแบบของการเตือน สูงกว่ารูปแบบอื่น ๆของวิธีการ ( ดุด่าและลงโทษ ) มีความแตกต่างกันในเรื่องการปฏิบัติวิธีการเสริมแรงทางลบตามครูประสบการณ์การสอนความหมายของการศึกษาที่มีต่อการปฏิบัติการสอนและนโยบายการศึกษายังกล่าวถึง