Problem-based learning (PBL) is a s

Problem-based learning (PBL) is a student-centered pedagogy in which students learn about a subject through the experience of problem solving. Students learn both thinking strategies and domain knowledge. The PBL format originated from the medical school of thought, and is now used in other schools of thought too. It was developed at McMaster University School of Medicine in Canada in the 1960s and has since spread around the world. The goals of PBL are to help the students develop flexible knowledge, effective problem solving skills, self-directed learning, effective collaboration skills and intrinsic motivation.[1] Problem-based learning is a style of active learning.

Working in groups, students identify what they already know, what they need to know, and how and where to access new information that may lead to resolution of the problem. The role of the instructor (known as the tutor in PBL) is to facilitate learning by supporting, guiding, and monitoring the learning process.[2] The tutor must build students' confidence to take on the problem, and encourage the students, while also stretching their understanding. PBL represents a paradigm shift from traditional teaching and learning philosophy,[3] which is more often lecture-based. The constructs for teaching PBL are very different from traditional classroom/lecture teaching.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาการเรียนรู้ (พีบีแอลกรุ๊ป) สอนนักเรียนเป็นศูนย์ที่นักเรียนเรียนรู้เรื่องผ่านประสบการณ์ของการแก้ปัญหาได้ เรียนรู้โดเมนและคิดกลยุทธ์ รูปพีบีแอลกรุ๊ปมาจากความคิดของโรงเรียนแพทย์ และตอนนี้ใช้ในความคิดของโรงเรียนอื่น ๆ มากเกินไป มันได้รับการพัฒนาที่ McMaster มหาวิทยาลัยโรงเรียนการแพทย์ในประเทศแคนาดาในปี 1960 และได้แพร่กระจายไปทั่วโลกตั้งแต่ เป้าหมายของพีบีแอลกรุ๊ปจะช่วยให้นักเรียนพัฒนาความรู้มีความยืดหยุ่น มีประสิทธิภาพการแก้ไขปัญหาทักษะ เรียนรู้ด้วยตนเอง ร่วมกันมีประสิทธิภาพทักษะ และแรงจูงใจ intrinsic[1] ปัญหาการเรียนรู้เป็นลักษณะของงานเรียน

ทำงานในกลุ่ม นักเรียนระบุว่าพวกเขารู้อยู่แล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องรู้ และวิธีที่จะเข้าถึงข้อมูลใหม่ที่อาจนำไปสู่การแก้ไขปัญหาและการ บทบาทของผู้สอน (เรียกว่า tutor ในพีบีแอลกรุ๊ป) จะช่วยในการเรียนรู้ โดยสนับสนุน แนะนำ และกระบวนการเรียนรู้ตรวจสอบ[2] กวดวิชาต้องสร้างความมั่นใจนักกับปัญหา และส่งเสริมให้นักเรียน ในขณะที่ยัง ยืดความเข้าใจ พีบีแอลกรุ๊ปแทนกระบวนทัศน์จากการสอน และการเรียนรู้ปรัชญา, [3] ซึ่งเป็นมากขึ้นมักจะใช้บรรยายแบบดั้งเดิม โครงสร้างการสอนพีบีแอลกรุ๊ปมีความแตกต่างจากการสอนห้องเรียนบรรยายแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ( PBL ) คือ การสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ นักเรียนได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องที่ผ่านประสบการณ์ในการแก้ปัญหา นักเรียนจะได้เรียนรู้ทั้งวิธีการคิด และความรู้โดเมน ส่วนรูปแบบ PBL ที่มาจากโรงเรียนแพทย์แห่งความคิด และตอนนี้ใช้ในโรงเรียนอื่น ๆคิดเหมือนกันมันถูกพัฒนาขึ้นที่มหาวิทยาลัย McMaster โรงเรียนแพทย์ในแคนาดาในปี 1960 และได้กระจายไปทั่วโลก เป้าหมายของ PBL เพื่อช่วยให้นักเรียนพัฒนาความรู้มีความยืดหยุ่นที่มีประสิทธิภาพ , ทักษะการแก้ปัญหา , การเรียนรู้ด้วยตนเอง , ทักษะความร่วมมือที่มีประสิทธิภาพและสร้างแรงจูงใจ [ 1 ] ปัญหาการเรียนคือ รูปแบบของการเรียนรู้แบบ

ทำงานในกลุ่มนักศึกษาระบุถึงสิ่งที่พวกเขารู้อยู่แล้วว่า อะไรที่พวกเขาต้องการที่จะรู้และวิธีการที่จะเข้าถึงข้อมูลใหม่ที่อาจนำไปสู่ความละเอียดของปัญหา บทบาทของผู้สอน ( ที่รู้จักกันเป็นติวเตอร์ใน PBL ) เพื่อความสะดวกในการเรียนรู้ โดยส่งเสริม แนะนำ และติดตามกระบวนการการเรียนรู้ [ 2 ] ครูสอนพิเศษนักเรียนต้องสร้างความเชื่อมั่นที่จะจัดการกับปัญหา และส่งเสริมให้นักเรียนในขณะที่ยังยืด ความเข้าใจของตนเอง PBL หมายถึงกระบวนทัศน์จากการสอนแบบดั้งเดิม และการเรียนรู้ปรัชญา [ 3 ] ซึ่งเป็นบ่อยบรรยายตาม ที่สร้างสำหรับการสอนโดยใช้ปัญหาเป็นฐานมีมากแตกต่างจากการสอน / บรรยายแบบดั้งเดิม